Onlangs liet schepen Arne, bevoegd voor Nachtelijke Zaken, via het Kortrijks Staatsblad (“Leiestreek”, de lokale editie van “Het Laatste Nieuws”) weten dat tot eind dit jaar de nacht- en dansclub Criss Cross in de raadskelder onder het historisch stadhuis opnieuw bijna maandelijks met een indrukwekkende line-up zal zorgen voor een programmatie van muziekgenres zoals urban, house en techno. Over de duur en het toegelaten niveau van het lawaai, de toegangsprijs, de prijs van de dranken, de huurprijs te betalen aan stad, enz. – geen woord.
Wat de lawaaihinder outdoor betreft zegt het lokale Staatsblad dat een portier aan de toegang dit zal weten te beperken. (In feite gaat om het tegengaan van overlast van dronken lieden en druggebruikers.)

Wat jammer dat de Raadskelder niet meer open is na afloop van een gemeenteraad. Je vernam toen nog iets tegen middernacht, of zo. Het is nochtans wel even overwogen. (Stel je voor! De onafhankelijken van Team Burgemeester in dialoog aan den toog!).

Het is me wel wat, sinds de jongelui van het tripartite-schepencollege, (hierin volkomen bijgetreden door een burgemeester die zijn puberjaren maar niet kan inkorten) hun eigen besognes, hobby’s en liefhebberijen kunnen botvieren in de stad. Hun obsessies ook nog. Intussen beleid genoemd. Al of niet: draagvlak.

We hebben het nu wel even enkel en alleen over de steeds toenemende dB(a)’s in stad. De lawaaihinder namelijk bij allerlei evenementen zoals bij de rally, de sinksenfeesten, de pop-up zomer- en winterbars. Enz. Alcazar! Begijnhofpark.
Maar waar ons plaatselijk staatsblad geen aandacht aan besteedt, dat is aan het feit dat het schepencollege steeds meer occasioneel toelating verleent aan organisaties om af te wijken van de klassieke geluidsnorm van 85 dB(A)Laeq 15min bij muziekactiviteiten.

Meestal verleent men toestemming om voor bepaalde uren en op bepaalde dagen op een locatie het geluidsvolume toe te laten tot 95 dB(A), maar we kennen een geval waar men binnenkort volgens de VLAREM-norm zal mogen gaan tot het maximaal mogelijke geluidsniveau van 100 dB(A).
Dat is op vrijdag 6 maart vanaf 20 uur tot 2 uur op 7 maart. Locatie: café Den Hert op Heuleplaats. De organisatie Chiro Tsoef houdt daar een DJ-Contest om zijn jonge sympathisanten gehoorschade te laten oplopen. (Ze vroegen zelfs om méér uren daarvoor.)
Troost u.
Er moet een zichtbare geluidsmeter opgesteld en de metingen dienen geregistreerd om binnen de week te bezorgen aan de milieuambtenaar Lode Valcke. Er moeten ook oordopjes ter beschikking gesteld en de nodige maatregelen getroffen om de hinder naar de omgeving tot een minimum te beperken.

We hebben even geturfd (voor zover we dat kunnen nagaan) waar men in de maand maart dan mag afwijken van de geluidsnorm, gaande tot 90 of 95 dB(A).
* Café Den Hert kennen we al.
* Nog 6 maart: feestje van de Chiro Don Bosco en Marke in ”t Arsenaal”.
* 7-8 maart: fuif-party in JC Transit. Organisatie: Carecatchers. (Sterke drank ook toegestaan.)
* 14 maart: paintballtornooi in Dagdisco Moeder Jäger.
* 14-15 maart: “Pwazon Japon” in JC Transit en de foyer Depart. Organisatie: scouts Gulden Vlies. (Sterke drank mag.)
* 19 maart: ‘after work party’ in Theater Antigone. Organisatie: wijkteam Zuidelijke Rand. (Ambtenaren?)
* 28-29 maart: op Halenplein en in café Korba. Muiziekfestival georganiseerd door “Mutse”. (Sterke drank voorzien.)

En zo gaat dat maar door, maand na maand.
Electoraal gewin voor de tripartite. Maar bij de buren?

Wie u aan huis zult krijgen om uw tuin wat “wilder” of minder banaal te maken hangt af van welk type van tuin u bezit of van houdt, of waar u in uw leven nog zou willen naar streven.

Stel dat u om een of andere reden een meer “eetbare tuin” zou willen.
Laat ons zeggen: een moestuin.
Dan krijgt u iemand van “VELT” op bezoek. Wie dat dan zal zijn weten we niet want Velt is een eigenlijk een vereniging: de “Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren”. Verkoopt biobloem, biogranen, fruitpakketten en ook boeken. (Heeft al jaren veel reputatie mee van een regelrechte commerce.)
Voor die deelopdracht was de beste bieder ene Frank Petit-Jan uit Kortrijk (een Groene jongen), maar de persoon die stad heeft aangeschreven is een zekere Geert Gommers uit het Antwerpse. (VELT is Antwerps.) En voor zover we weten is voor onze streek de contactpersoon voor “Velt” Mike Vandenbroucke uit Zwevegem.

Of bent u gewoon in het bezit van “een stadstuin“?
En bent de eentonigheid ervan wat beu? Dat strakke gazon en dat karrewiel? Die kabouter?
Dan mag u in eerste instantie Wannes Ureel uit Kortrijk met zijn bakfiets verwachten. Het prototype van de sympathieke, hippe groene jongen. (Hij heeft ook een eigen firmaatje ‘Hovekes”.)
Heeft Wannes geen tijd of goesting dan komt Lander van der Bauwheede ter hulp, ook uit Kortrijk. Een echte actieve Groene (stond op de kieslijst) en medewerker bij Natuurpunt. Onderhoudt tuinen van hulpbehoevenden en stadsgroen in Heule.
Een derde mogelijkheid is Bert Benoit uit Deerlijk. Een professional met een heus tuinbedrijf.

U wou iets doen met uw “wijktuin”?
Ook hier is de reeds vernoemde Lander Van der Bauwheede van de partij.
In tweede instantie Carl Vandenberghe uit Vichte. Is landschapsarchitect en arborist. Hij haat formele en statische tuinen.

U bent hartstochtelijk voorstander van een “landschappelijke tuin”?
Dan hebt u geluk.
De opdrachtnemers zijn immers de reeds genoemde 1) Carl Vandenberghe en 2) Peter Benoit.

P.S.
De raamovereenkomst met de vijf opdrachtnemers is niet openbaar gemaakt.
Vandaar deze vragen:
– Mogen we veronderstellen dat zij geen werken mogen uitvoeren bij de door hen geconsulteerde burgers? Nu niet en later (na een jaar) ook niet?
– Idem voor levering van flora (of groenten of producten) allerhande? Nu niet en later ook niet?
– Mogen we veronderstellen dat zij absoluut geen suggesties kunnen doen over mogelijke collega- tuiniers voor verdere werkzaamheden?
– Zeg! Kan stad (wie is dat?) een of andere aanvraag weigeren?

De beslissing om tuincoaches in te zetten in de tuinen van stad Kortrijk dateert al van 25 november vorig jaar. Men (wie?) zit waarschijnlijk al lang te broeden op dit idee want men heeft “na marktverkenning bij verschillende firma’s (ook in eigen streek)” beslist om acht firma’s aan te schrijven.
Als wijze van gunnen koos men voor een onderhandelingsprocedure zonder voorafgaande bekendmaking. Op 16 december dan is een verslag opgesteld over het nazicht van de offerte, maar noch over de jury, noch over de wijze van selectie of de motivering bij de keuze van de (beste) opdrachtnemers is ook maar iets gekend.
Het enige wat we dus weten is dat er uiteindelijk met vijf kandidaten voor 1 jaar een raamovereenkomst is opgesteld waarbij is bepaald dat de tuincoach aan de geïnteresseerde burger tips en ideeën geeft om zijn/haar tuin ecologisch, onderhoudsvriendelijk en met meer ruimte voor biodiversiteit in te richten.
Dit alles moet dan gebeuren door middel van een plaatsbezoek en verkennend gesprek met de tuineigenaar , de opmaak van een schets/vlekkenplan en een persoonlijk verslag met tips/plantenkeuze/beheer. (Dit verslag moet ook ter beschikking gesteld van stad.)
Na een periode van één jaar zal men de dienstopdracht evalueren en maakt men een nieuwe opdracht voor een periode van 5 jaar.
De kostprijs van de opdracht voor dit jaar 2020 raamt men op 25.000 euro, inclusief BTW. (Idem voor de volgende jaren.)
Zal dit krediet voor dit jaar wel voldoende zijn?
Wat de opdrachtnemers per uur mogen aanrekenen aan stad weten we niet. Eén verkozen tuincoach (Wannes Ureel) vermeld zijn loon op zijn website: 35 euro per uur. Als we ons aan dit (toch lage?) bedrag houden, dan mogen alle vijf coaches samen met het budget van 25.000 euro maximaal 714 uren besteden. Als zo’n opdracht twee uur in beslag (wat ons nog weinig lijkt) dan zijn er maximaal 357 werkuren mogelijk. En er zijn naar het schijnt nu al 250 gegadigden om zo’n tuincoach te consulteren.

Maar goed.
Wie mag u dus thuis verwachten als u zich hebt ingeschreven om uw tuin ecologisch en biodivers in te richten, zeg maar wat “wilder” en met minder gazon. (Het staat niet de gazetten.)
Zie volgend stuk.

CurieuzeNeuzen Vlaanderen is een zgn.  wetenschappelijk onderzoek waarbij men aan de bevolking (20.000 gezinnen, verenigingen, bedrijven en scholen) vraagt om de luchtkwaliteit te meten.
De meetopstelling aan een raam gebeurt in de volledige maand mei en beoogt de concentratie van stikstofdioxide.  (Beschouw het maar als een aanval op diesel.)
De geselecteerden dienen  wel 10 euro te betalen.  Maar de geselecteerde  inwoners van Kortrijk hoeven dit bedrag niet op zich te nemen.  Stad betaalt!
Er zijn momenteel zowat 450 inschrijvingen voor de stad.
Daarvan kunnen er 250 locaties in aanmerking komen.  Zegt men.