Iemand vertelde mij dat hij er telkens een kick van krijgt (een shot dopamine in het brein) als hij liefst jonge agentjes van alhier kan jennen.
Is met dit soort optreden wel al tweemaal in de bak gevlogen. Wegens smaad.
Toen hij een keer een lichte aanvaring had met een verkeerspaaltje vroeg hij aan de verbalisanten hoe zij konden verklaren dat iemand tegen een paaltje kan rijden dat hij niet eens heeft gezien.
Een andere keer vroeg hij aan twee blauwmensen of ze dan namelijk geen Frans verstonden. Want hij had geconstateerd dat zij twee Fransmans uit de Magreb zonder proces-verbaal lieten gaan na een wel heel grove verkeersovertreding. Wilden blijkbaar iemand in de gracht rijden.

Onze vraag luidt: wat doet er bij u bijvoorbeeld tijdens een wandeling in stad het dopamineniveau in de hersenen stijgen?
Zodat je een prettig gevoel ervaart, een genot, een vorm van blijdschap en welzijn?
Zeg nu niet: telkens als raadslid Eric Flo optreedt in de gemeenteraad. Een overdosis aan dopamine is schadelijk en werkt verslavend.
Kick met mate.
En wie lokt er zelf eens een kick uit bij anderen?
Persoonlijk zou ik graag eens aan alle versperde toegangswegen van stad een verkeersbord plaatsen met als tekst: “Dit bord negeren a.u.b”. En aan de bouwput in de Wijngaardstraat een bord met: “Verboden zich hier op te houden zonder redelijk doel”.

Oef…
Een tweede hersenscheet. Voor meer uitleg over dit biologisch-cognitief verschijnsel: zie de eerste van 8 april…

Op maandag 2 juni gaat er alweer in het Kortrijkse stadhuis een feestelijke afscheidshuldiging door ter ere van voormalig raadslid Jacques Laverge (PVV-VLD).
Dit keer wordt hij uitgewuifd als stichter-voorzitter van VLAJO (1983-2008). Stichter-voorzitter? Op de website van de Vlaamse Jonge Ondernemingen nog niets van gemerkt. En VLAJO bestaat al langer dan van in 1983.

Nu ja.
Op 2 juni komen niet minder dan acht sprekerds aan bod. Diverse daarvan zullen al meerdere keren part en deel gehad hebben aan een afscheidsviering van onze Jacques. We vermelden: Jo Libeer (VOKA), Stefaan De Clerck (burgemeester en federaal volksvertegenwoordiger), Paul Breyne (gouverneur), Vincent Van Quickenborne (federaal minister), Patricia Ceysens (Vlaams minister).

Jacques, Willy, Ghislain Laverge wordt al minstens tien jaar uitgewuifd. Telkens als hij afscheid neemt van een politiek mandaat of andere functie. En dat zijn of waren er nogal wat.

In Kortrijk was hij raadslid van 1977 tot 1995. In 1988 was Laverge er even van overtuigd dat hij Kortrijks burgemeester zou worden. Men dacht aan een gezamenlijke kieslijst van PVV, VU, SP. Maar Agalev mocht van hogerhand niet meedoen.

Laverge was ook nog provincieraadslid van 1978 tot 1985. Lid van de Vlaamse Raad van 1985 tot 1995. Vlaams volksvertegenwoordiger van 1995 tot 2002. Senator ook van 1985 tot 1995.

Zijn grootste ontgoocheling liep hij op toen Guy Verhofstadt (als partijvoorzitter) hem ooit beloofde dat hij gemeenschapssenator zou worden en die belofte niet werd bewaarheid. (Interview in Het Nieuwsblad van 24 oktober 2002).

Op eBay is er een een ’tin pewer etain’ plaat te koop. Op dat bord staat in sierlijke letters een ‘S’ (van Senaat) gegraveerd, met daaronder de naam Jacques Laverge. Kostprijs: 1,99 euro.
Heeft Jacques thuis op de schouw geen plaats meer voor zijn afscheidscadeau’s ?

Laverge beschikt nog altijd over wat mandaten. Zo moet de intercommunale Leiedal ooit nog een keer afscheid nemen van zijn expert.

Toen hij zijn plaats in het Vlaams Parlement afstond aan Karlos Callens (burgemeester van Ardooie) liet Jacques uitschijnen dat hij tekenles zou gaan volgen aan de stedelijke Academie.
Voor wanneer een expositie?

Eerst een voorbeeld van een bericht dat in de pers- en communicatiewetenschappen gerangschikt wordt tot de categorie “hersenscheten”.

Al gezien?
Aan het rond punt van de Gentsepoort staat al maanden een verkeerspaal totaal scheef. Nog raar dat ze niet omvalt. In het geheel onverzorgd plantsoen ligt er een verkeersbord plat. Sinds maanden. De gemeenschapswachters (stadswachters) weten het. Politie weet het. Alle stadsdiensten weten het. Wie dit even meldt op het meldpunt van Stad krijgt als antwoord dat men het ook weet, maar dat het hier gaat om een gewestweg. In Kortrijk is er een indrukwekkend groots gebouw en terrein waar de dienst gewestwegen is ondergebracht. Met reusachtige machines en voertuigen allerhande. Niemand doet er iets aan.

Wel, bovenstaand nieuws is uiteraard een ‘hersenscheet’.
In het gewone leven verstaat men daaronder een gedachte die al geruime tijd in uw hoofd zit over iets of iemand, welke plots niet meer valt te bedwingen en er wordt uitgeflapt zonder dat men het beseft. Maar nog vóór de zin helemaal is uitgesproken heb je er al spijt van.

In de journalistiek is een hersenscheet ook zoiets.
Een onnozel bericht over een non-event, een kommentaar die men beter niet had geschreven. Gossip. Een slip up. Bladvulling.
Komt veel voor in de regionale pers, ook op WTV.

Maar waarom laat kortrijkwatcher zich nu plots tot dergelijke infantiliteiten verleiden?
Om de oplage en het aantal lezers van deze stadblog te optimaliseren, tiens ! De CIM-cijfers moeten omhoog.
Het zit zo.

Tussen de redactie en de directie van deze weblog botert het al geruime tijd niet meer. We kunnen het niet meer verzwijgen.
Weet u, sinds de laatste kapitaalsverhoging is de wrevel tussen de hoofdredactie en directie omgeslagen in een totale oorlog. Redacteurs enerzijds en personeelsleden van de afdeling marketing, abonnementen, boekhouding anderzijds kunnen niet meer door dezelfde deur.
De directie en aandeelhouders van de burgerkrant “kortrijkwatcher” denken alleen nog aan winst maken. Dividenden. In de Raad van Bestuur is een businessplan goedgekeurd met als enige doelstelling: het aantal advertenties verhogen. De reclamewinsten kunnen volgens de directie slechts opgedreven als ook de oplage van kortrijkwatcher in stijgende lijn gaat. Pas dan kan men de advertentie-tarieven aanpassen, zo luidt de stelling.

Het businessplan voorziet twee maatregelen om op korte termijn tot een “break-even” te komen.

Ten eerste moet de vormgeving (lay-out) van onze blog totaal overhoop gehaald. Grotere koppen, kortere stukken. Veel meer (kleur)foto’s. Video’s. Geen grafieken.
Een grote innovatie is wel dat er binnen de bestaande blog een blog komt met de naam “kortrijkwatcher blogt“. De directie hoopt met deze vondst zelfs op een projectsubsidie van Stad. (Waarmee dan een tombola kan gefinancierd. Een boekenbon.)

In den Atlas verschijnt daarom straks een advertentie waarbij gezocht wordt naar een programmateur om de weblog op te schalen. Een echte geek met kennis van MySQL in combinatie met Linux, Apache en PHP of Perl. Liefst met drie jaar ervaring bij “Het Laatste Nieuws”.

Ten tweede moet er ook inhoudelijk geschaafd worden aan de blog.
Cijfermateriaal dient vermeden, tenzij het gaat om de prijzen van groenten en fruit of het aantal doden op de skatebowl. Een stuk over de stadsbegroting wordt verbannen naar de laatste pagina en beslaat maximaal 180 lettertekens.
De rubriek “gebroken armen en benen” wordt daarentegen fel uitgebreid, ten koste van de financieel-economische bijlage.
Er komt veel meer “human interest” en “live style”. Een meisje uit Walle dat helemaal op haar eentje een fietstocht dwars door de provincie volbrengt, dat verdient aandacht. Artikels zonder foto’s kunnen niet meer. En op die foto’s staan minstens 17 personen. Er komt een ‘poll’ per week. Met vragen als: “wat denkt u van…”, afgewisseld met “geef uw mening over…” (Kritische antwoorden worden gecensureerd, anders komt de stadsubsidie in gevaar.) Namen van daders van criminele feiten en slachtoffers van ongelukken worden voluit geschreven.

Onze reporters moeten meer de baan op. Geen brand meer zonder plaatselijke correspondent. De marketeers willen spraakmakende coverstory’s. (In het vooruitzicht: alle reizen van het echtpaar Lieven Lybeer.) De documentatie-desk wordt opgedoekt. Overal komen clean desks in de redactielokalen. Dossierkasten gaan naar de kringloopwinkel.

Geen ochtendvergaderingen meer. Onze senior writer moet voortaan zijn pijp buiten gaan roken. Om resp. tijdverlies en ziekteverzuim te vermijden is het de redactie resp. verboden om nog dossiers in het stadhuis ter inzage door te nemen of de wekelijkse persbabbel met het College bij te wonen.

Met deze maatregel (de enige) ging de redactie wel akkoord, ter bevordering van de objectiviteit van de berichtgeving. De werklast voor onze equipe kortrijkwatchers (burgerjournalisten) daalt hiermee merkbaar, des te meer omdat ook onze PC’s voortaan afgesloten zijn van het internet waardoor nutteloos opzoekingswerk op kletskoeksites is uitgesloten. Stelregel is nu: geen bronnen raadplegen. Louter afgaan op café-praat en stiekeme telefoontjes van schepenen. Overigens bevordert het uitschakelen van check en double-check onmiskenbaar de kwaliteit van het gezinsleven van onze medewerkers.

Wel, nu begrijpt u waarom er hier vandaag een nieuwe rubriek HERSENSCHETEN is geopend.
Het kapitaal heeft de strijd gewonnen.
Alle redacteurs van kortrijkwatcher hebben zich met de dood in het hart neergelegd bij de krachtdadige zakelijke én redactionele eisen van de directie. (Het statuut dat de onafhankelijkheid van de redactie waarborgde is opgeheven.)
Ook bij onze burgerjournalisten moet er nog brood op de plank komen ! We vragen enig begrip hiervoor. De concurrentie tussen de Kortrijkse stadsblogs is moordend. Het was erop of eronder. Er dreigde een delokalisatie naar de weblogsite van Kooigem, een loonsvermindering, en een aantal C4’s op de koop toe.
Gelukkig komt er tot nader orde althans geen verhoging van de abonnementsprijzen.