Category Archives: geschiedenis

geschiedenis, infotainment

Hoe die dag alvast vrij!

Op zaterdag 27 augustus zeker terug thuis zijn !
Die dag organiseert de CD&V een groots volksfeest in het Begijnhofpark.
Dat is een historische gebeurtenis. Een politieke partij organiseert een volksfeest in open lucht.

Een gedurfd initiatief.
Dat wordt een visuele peiling voor de gemeenteraadsverkiezingen. We gaan met eigen ogen kunnen zien welke Kortrijkzanen zich openlijk tot de christen-democratie bekennen. Middenstanders en gildemannen tellen. Zullen Borat en Stefaan elk met een eigen kraam uitpakken?

Nadere modaliteiten over de gang van zaken nog niet gekend. Maar men ziet het gebeuren blijkbaar als een grootschalig iets want de organisatie palmt al dagen te voren het Begijnhofpark in.
Er komt die dag alleszins nog een wandeltocht, waarschijnlijk langs de zeven bruggen die burgemeester Stefaan De Clerck naar eigen zeggen eigenhandig heeft gebouwd.

Update
Het volksfeest zou kaderen in een viering van het tienjarig bestaan van de CD&V als CD&V. Onder het voorzitterschap van Stefaan De Clerck kreeg de partij in september 2001 op een vernieuwingscongres een andere naam.
Het volksfeest krijgt een onverstaanbaar motto mee: “Samen is super-markt”.

geschiedenis

Jaaractieplan 2010 geëvalueerd

Het schepencollege heeft het jaaractieplan 2010 laten evalueren.
Het gaat hier niet om het jaaractieplan zoals gepubliceerd op de Kortrijkse website. Het gaat om een best wel interessant document dat evenwel niet publiek wordt gemaakt. Titel: “Overzicht van de activiteiten opgenomen in het budget 2010″. Daarin staan per beleidsdomein de concrete acties die men in bedoeld jaar wenst uit te voeren. Niet te verwarren met het programma van de uit te voeren werken, want die “acties” brengen meestal geen consequenties mee voor de buitengewone begroting.

Vorig jaar voorzag men 228 acties. Daarvan werden er 167 gerealiseerd. Dat levert een onderscheiding op: 73 procent.
28 acties waren nog in uitvoering, 20 zijn uitgesteld en 13 acties (5,7 procent) zijn niet gerealiseerd.

Enkele van die uitgestelde acties zijn:
– afbakening en ontsluiting historisch Kortrijk;
– servicepunten in de nabijheid van de sites K en Evolis;
– herstructurering van de huisvestingsdienst;
– reflectie over de strategische aanpak “design”.

Enkele acties die vorig jaar niet zijn verwezenlijkt:
– buurtwinkel Lange Munte;
– digitale dorpskrant;
– herwaardering van de Oude Leiearm;
– studie verplaatsingsgedrag;
– toeristische bewegwijzering (?)
– opknapbeurt bibliotheek.

Wat de ambtenarij nu nog zou kunnen doen?
Een lijst opmaken van de realisaties inzake “werken”.

geschiedenis, milieu, sociaal

Nog even wachten op het sanitair aan Sint-Rochuskerk

Hoelang wordt al niet gepraat over dat publiek sanitair?
Al in de gemeenteraad van september 2007 (ja) kreeg de NV Snoeck en Partners een bijkomende studieopdracht, naast die voor de heraanleg van de parking aan de Sint-Rochuskerk: de aanpak van de urinoirs en de electriciteitscabine aldaar. 9.000 euro. De zaak kwam nogmaals ter sprake in de gemeenteraden van februari 2009 en februari 2010. In die van juni dit jaar tenslotte besloot men altemets om de werken te gunnen middels een algemene offerte. (Hierbij wint de voordeligste inschrijver, niet noodzakelijke die met het laagste bedrag.)

Hoeveel firma’s het College heeft aangeschreven is ons niet bekend.
In elk geval liep er er maar één offerte binnen, van de firma Verhofsté uit Zele. Prijs 129.145 euro, zonder BTW. De raming bedroeg 110.000 euro. We hebben het hier dus over minstens 6 miljoen oude franken. Het College heeft eind vorige maand de opdracht toegekend. Drie jaar na de studieopdracht. Nu nog wachten op de uitvoering.

Nog even een verwittiging. In dat publiek sanitair komt een veiligheidssysteem dat registreert hoelang u als gebruiker aanwezig bent in de unit. Bij langdurig gebruik komt er een visuele en auditieve melding daarvan. Bij de inwijding van het sanitair kunnen we de verantwoordelijke schepen Guy Leleu daar even opsluiten tot er een alarm afgaat.

P.S.
Als er bij een aanbesteding of offerte slechts één kandidaat voor de werken opdaagt is het in vele schepencolleges de gewoonte om de zaak te herbekijken. Dit ter handhaving van het principe van de mededinging bij overheidsopdrachten. Guy Leleu is een schepen die waarlijk overal mee wegkomt. Voor een gemeenteraadwatcher is dit al vele, vele jaren onbegrijpelijk. Zo laat hij bij geval in de gemeenteraad werken goedkeuren die al zijn uitgevoerd. Probleem is dat raadsleden hem niet in de gaten houden en zich in de luren laten leggen door zijn gemakkelijke Hoste-humor.

cultuur, geschiedenis

http://www.stichtingdebethune.be/nl

Sinds gisteren heeft de Stichting de Bethune haar eigen webstek. De stichting beheert de rijke archief-en bibliotheekcollectie van de familie. De bibliotheek heeft een omvang van om en bij de 1000 strekkende meter. Er zijn 30.000 rouwbrieven die teruggaan tot in de 19de eeuw. Archief van 60 strekkende meter. Kaarten. Postkaarten. Waarschijnlijk ook nog notities van toen Emmanuel de Bethune nog in Marke burgemeester was. E-mails? Kadasters van de familie en wat er nog van overblijft en waarom. Foto’s van Nazi’s in het kasteel.
Dit alles is kosteloos voor iedereen toegankelijk. Er is ook een leeszaal op de eerste verdieping in de bijgebouwen. Lift aanwezig. In de leeszaal is er een computer om een aantal bronnen elektronisch te raadplegen.

De nieuwe website is schitterend gemaakt. U krijgt een beeld van de grote hoeveelheid informatie die de Stichting beheert en komt te weten hoe u deze kunt raadplegen. Van sommige stukken kan men visueel kennis maken. Uitgebreide inventarissen laten toe om na te gaan welke stukken interessant kunnen zijn voor u, zodat ze klaarliggen bij uw bezoek.

De Foundation de Bethune (nr. 862966 092) is opgericht in 2004 met de bedoeling te waken over het erfgoed van de familie. Niet enkel over de bibliotheek maar ook over het kasteel en enkele kapellen. (Manu is geen individueel eigenaar meer van het kasteel !)
De ontsluiting van het archief is een project dat de steun geniet van het Agentschap Kunsten en Erfgoed (50.000 euro), de Kortrijkse Erfgoedcel, het KADOC uit Leuven.

geschiedenis

Eeuwenoud seks-schandaal in Kortrijks hospitaal pas nu aan het licht gekomen !

Het is dan nog het doorgaans brave en onschuldige heemkundig-historisch (halfjaarlijkse) tijdschrift “De Leiegouw” dat de verbijsterende feiten zopas aan licht bracht. In het eerste nummer van de jaargang 2010, pag. 35-38. Auteur: H. Callewier.
Het kan geen toeval zijn, in deze voor de christenmensen moeilijke tijden.

Begin juli 1605 kwamen de zusters van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal (nu in handen van het OCMW) bijeen om een nieuwe priorin te verkiezen. De aanstelling van de vorige priorin werd aangevochten door het Kortrijkse stadsbestuur en koning Filips II heeft de benoeming geannuleerd. De keuze viel op ene Margriete de Hertoghe, niettegenstaande verzet van de bisschop van Doornik. De nieuwe kandidate stamde uit een een zeer invloedrijke adellijke familie uit het Waasland. Vader was bijvoorbeeld schepen en stadsontvanger in Gent. Een oom was voorzitter van de Raad van Vlaanderen.

Vleselijke omgang

In de zomer van 1612 brak een schandaal los.
De priorin werd ’s nachts in bed dan nog aangetroffen met een minderbroeder, wellicht een monnik van het nabijgelegen fransicanerklooster op Overleie. Niettegenstaande bestraffende maatregelen van de Doornikse bisschop ging de situatie in het klooster van kwaad naar erger. Bijna dagelijks nam Margriete de Hertoghe deel aan drinkgelagen met religieuzen, seculieren en gehuwden, zowel binnen als buiten het klooster. Tegenstribbelende zusters werden ertoe aangezet om deel te nemen aan de orgieën.
Met één jongeman in het bijzonder zou de priorin meerdere malen “conversation charnelle” hebben gehad.
De bisschop besloot om in te grijpen en stuurde Margriete naar het klooster van de Zwarte Zusters in Rijsel. Met behulp van de familie ontsnapte ze daar evenwel. Intussen kon ze er nog in slagen om grote sommen geld uit de fondsen van het hospitaal te verduisteren om een twee jaar durend proces te bekostigen.
Antonis Herberti, kanunnik van O.L.-Vrouwekerk, en de rector van het Kortrijkse jezuïetencollege ondernamen in 1614 pogingen om de kwestie op te lossen. De zaak wordt zelfs tot bij de aartshertogen aangekaart. Bedoeling was voor alles om het geld en de goederen die de priorin had verduisterd terug te krijgen.

Op 1 oktober 1614 overleed de bisschop van Doornik. Hierbij vond men dat de voogdij van kanunnik Herberti ook te einde liep.
Die taak werd dan maar overgenomen door pastoor Dewitte van van de Sint-Maartenskerk. Aldus verdwenen de twee belangrijkste tegenstanders van Margriete.
Tot aan haar dood op 12 juni 1623 bleef de losbandige Margriete de Hertoghe aan het hoofd staan van het hospitaal. Waarschijnlijk ligt ze daar nu nog begraven.

P.S.
Na juni 1614 zijn geen archiefdocumenten bekend die betrekking hebben op de zaak.
Typerend voor de huidige en vroegere gang van zaken in de Kerk is nog dat kanunnik Herberti aan één van zijn correspondenten vraagt om de stukken in bijlage terug te sturen want ze mochten niet in verkeerde handen vallen.
Het probleem is structureel zeker? Toch in Kortrijk.

geschiedenis, infotainment

Boer Deconinck terug in het gareel

Pas een tiental dagen geleden nam het schepencollege akte van een arrest van het Hof van Beroep te Gent daterend van … 29 april 2010. In dat arrest wordt boer Leon veroordeeld tot betaling van 1.200 euro als rechtsplegingsvergoeding.
Eisende partij: de huidige buurtbewoners uit Rollegem.
Het stadsbestuur vindt dat men op heden niet aan zet is en laat het aan de buurtbewoners over om de procedure al dan niet verder te activeren. Stad (raadsman Bruno Vandorpe) weet dus nog niet dat de zaak al een paar maanden is opgelost.

De voorgeschiedenis van de zaak Deconinck staat in het collectieve geheugen van menig Kortrijkzaan en burgemeesters gegrift, en nu de story een laatste (?) peripetie lijkt te krijgen rept de pers er niet meer over.
Boer Keunink heeft dus zijn beesten weggehaald en laat geen gerief meer rondslingeren op de openbare weg. (Onze sterreporter-stagiair SBJ is dit persoonlijk gaan checken.)

Deconinck werd wegens allerhande overlast en burenruzies destijds – na een vonnis van 16 januari 1998 – uit zijn hoeve gezet in Sint-Anna. Hierop ging het gezin dan maar twee jaar kamperen op het openbaar domein langsheen de Marksestraat. Hiermee haalde boer Leon herhaaldelijke het nieuws en zelfs de agenda van de gemeenteraad. De dochter ging bijvoorbeeld in 2000 in hongerstaking omdat de politie een lekkende dieselgenerator had weggehaald. In september 2000 verplichtte men het gezin Deconinck-Dejaeghere om intrek te nemen in een woning van het OCMW, maar Leon weigerde pertinent want “hij kan onmogelijk aarden in een stadsomgeving”.
Uiteindelijk vond het gezin een onderkomen in de Rollegemseweg 42-44, nota bene een eigendom van CD&V-raadslid Johan Coulembier. Dat werd opnieuw een bron van ergernis voor de buurtbewoners aldaar. Er kwam een regen van klachtbrieven en processen-verbaal wegens geurhinder, ongedierte, agressiviteit, enz. (In april 2007 hinderde boer Leon zelfs de hulpdiensten toen een jonge vrouw omkwam bij een botsing met zijn tractor.)

Buurtbewoners vroegen aan Stad om de nodige stappen te ondernemen opdat er een einde zou komen aan de overlast. Na maanden aarzeling besliste het College in juni 2007 eindelijk om advocaat Vandorpe toch te verzoeken om een rechtsprocedure op te starten. Maar intussen zaten de buurtbewoners niet stil. Zij dagvaardden de boer om “met onmiddellijke ingang het verbod te horen opleggen nog langer geiten en honden te houden in een straal van 3 km rond hun woning, op straffe van een dwangsom van 1.000 euro per dag en hem verbod op te leggen het voetpad vol te stouwen met goederen zoals beelden, boerekarren,…” Stad ondersteunde dan maar die procedure.

In zitting van 30 juni 2009 werd vonnis geveld door de rechtbank van eerste aanleg te Kortrijk. Boer Leon mocht nog hoogstens 2 honden, 15 geiten, 20 stuks pluimvee houden. Geen runderen en varkens meer. De mest moest om de 14 dagen worden opgeruimd, en ratten en knaagdieren moesten verdelgd.

Maar de echtgenoten Deconinck-Dejaeghere gingen in hoger beroep.
Het Hof van Beroep te Gent bevestigde op 29 april 2010 evenwel het eerdere vonnis. En Stad heeft daar nu akte van genomen.
Er staan wel nog wat prullaria op het voetpad en de woning heeft dringend een opknapbeurt nodig.
De buurtbewoners zijn tevreden met de afloop en bedanken raadslid Johan Coulembier.

geschiedenis

De verborgen wijnkelder van het kasteel van Marke

Het kasteel van Marke wordt sinds zes generaties bewoond door de familie de Bethune. Heden ten dage nog altijd het optrekje van voormalig burgemeester Emmanuel de Bethune met zijn eega Greta van Cauwelaert. (Het kasteel is sinds 2003 wel eigendom van een van overheidswege gesubsidieerde “Foundation de Bethune”.)
In zijn pas verschenen boek ”Le château de Marke” (zie KW van 11 maart) vertelt Manu “een amusante anecdote”.

Tijdens WO II kreeg het kasteel diverse hoge moffen op bezoek. Maarschalk Göring bijvoorbeeld die het kasteel al een keer eerder in 1917 had ingenomen, ter gelegenheid van de Eerste Wereldoorlog. (De beroemde Rode Baron, piloot Manfred von Richthofen logeerde er ook.)

Op 27 maart 1943 was generaal Bockelmann een hoge gast. Als ancien van de escadrille van de Rode Baron kwam hij er wat foto’s maken in het grote park. Met de tuinman in zijn zog duidde hij geamuseerd de plaats aan waar men in 1917 een stapel ondergronds ingegraven wijnflessen had gevonden en waar hij toen met zijn “kameraden” een heildronk had uitgebracht op de gezondheid van de eigenaar van het kasteel. (Dat was toen al Jean-Baptiste de Bethune met vrouwe Louise de Vinck, ouders van Manu.)

Wat was er nu zo amusant?
Wel, zo vertelt Manu in zijn boek, uitgerekend op dezelfde plaats zat er sinds 1940 alweer een voorraad wijn verscholen. Bockelmann en zijn gevolg had het niet in de gaten.

P.S.
Sinds lang niet meer meegemaakt.
De pagina’s van het boek over de geschiedenis van het kasteel moet je zelf nog opensnijden.
En achteraan een hele lijst van “errata”. Verkeerd aangeduide nummering van bladzijden bij het namenregister. Manu is ooit nog hoogleraar geweest in Congo Belge. Lovanium…

gemeenteraad, geschiedenis, quotes

Quote van de dag/ “een lichtzinnige figuur”

Onze stagiair-beroepsjournalist (SBJ) komt daar nu pas mee aandraven.
In “De Standaard” van zaterdag 24 april (pag. 24) verbaast Philippe Moureaux (PS) er zich over dat Open VLD het zover zou drijven. Hij bedoelt dat de partij de regering heeft doen vallen en een ultimatum stelde bij de onderhandelingen over B-H-V.

“We hebben de Open VLD inderdaad onderschat. (…) Maar je mag ook niet vergeten dat er naast de voorzitter Alexander De Croo ook nog een personage als Vincent Van Quickenborne rondloopt, een lichtzinnige, weinig redelijke figuur die van dit soort machtsgrepen houdt. Ik vrees dat die Van Quickenborne, die een verleden heeft in het Vlaams-nationamisme, te veel invloed heft in de partij.”

Rondloopt, ja.
Op pag. 19 van dezelfde krant staat nog een onthullende foto: “het vingertje van Q“.
Op de persconferentie die De Croo gaf om de breuk met Leterme II aan te kondigen, zit Q naast zijn voorzitter en wijst hij met een vinger naar het blad dat De Croo voorleest, alsof hij wil zeggen: ‘vergeet dit stuk niet’.
Het onthutsend en historisch belangrijk beeld – zo zal later blijken -, was ook te zien op het VRT-journaal.

P.S.
Minister Q was wel degelijk ooit een belgicist. Van hem wordt verteld dat hij (mentaal) al meer houdingen heeft ingenomen dan er beschreven staan in de Kamasoutra.

geschiedenis, mandatarissen, quotes

Quote van de dag/ “te vrezen”

Interview met Louis Tobback in “Het Laatste Nieuws” van zaterdag 24 april, pag. 8.
De vraag:
Eén van de vele vaders (van VLD-voorzitter Alexander De Croo) is Vincent Van Quickenborne. Ook niet vies van een risico-tje.”

Het antwoord:
” Als De Croo straks glorieert zal Quick zich zichtbaar warmen aan zijn gloed. Als het flopt zal Quick een tijdje van de aardbol verdwijnen – maar daarom nog niet van Twitter, zo valt te vrezen.”