WOORD VOORAF
In maart 2004 is er al een keer een uitgebreide delegatie uit onze contreien naar China getrokken. Een 100-tal personen. Deelnemende politici van bij ons dan waren Burgemeester Stefaan De CLerck, schepenen Hilde Demedts en Frans Destoop, raadslid Pierre Lano. Van Leiedal: Karel Debaere. Als gewezen journalist ook nog Gerrit Luts. Aanleiding tot de reis was de opening van een Barco-vestiging in Beijing, en beurzen van Busworld en Domotex in Shangai.
Handelingen als deze zijn gemeenzaam genoemd: delocalisatie.
Wie herinnert er zich nog hoe onze vlassers in de 50’er jaren de stiel gingen aanleren aan de Polen, bijvoorbeeld. Machines uitvoerden. (Vanhauwaert!) Terwijl wij dan in de kerken van Kuurne, Bissegem, Lendelede en omstreken met moedre, vader en zoons en pastoors letterlijk plat op de kerkstoel lagen te bidden en kaarsen opstaken opdat onze vlasnijverheid aan de gouden rivier niet zou wegkwijnen? Hersenstroom.
De vorst van toen, maar in mijn herinnering was het altijd zomer.
Stad Kortrijk heeft er in China dan in 2004 (het jaar van de Aap) innige vriendschapsbanden aan overgehouden met de kommunistische leiders van de miljoenenstad Wuxi, wij allen Kortrijkzanen, wel bekend. Ze zijn hier nog onlangs geweest. Die goddelozen.
Weer onder auspiciën van onze reislustige burgemeester, gouverneur Breyne en Busworld wordt er nu verzamelen geblazen om naar India te trekken. Dit is al geruime tijd het land met een kastenstelsel. Officieel afgeschaft. Tot je er een keer bent geweest.
Maar wat is welbeschouwd heden ten dage kinderarbeid?
Als scholieren hier op Belgische vakscholen tijdens de lesuren dan urenlang, dagenlang RECHTOP staan te vijlen? Een heel trimester lang. En dan van de leraar metaal al of niet dat onnozel werkstuk uit ons China (in alle winkels te koop) mogen naar huis meenemen. Zonder loon.
Er is een zakelijk gedeelte voorzien bij de handelsmissie. Ghandi is verontschuldigd. Zit in het nirwana met meisjes in bed aan versterving te doen.
In Delhi brengt men een bezoek aan een grote onderhoudsplaats van Indian Rail. Weet de NMBS hiervan? Vande Lanotte? Schouppe, vriend van Stefaan? Gaan ze mee? In Yavatmal gaat men de denimproductie bekeuren van de Vlerick-groep. Onze broeken. Die wij nu dragen. In Mumbai wordt Busworld geopend. Een Bekaert-vestiging in Pune. Vlaanderen zendt zijn zonen uit.
Er zijn recepties aangekondigd op de Belgische ambassade in Delhi en bij de consul in Mumbai.
Het toeristisch gedeelte slaat op een bezoek aan de Indian Gate in Delhi (straks meer daarover in onze reisgids, die slachting van koelies,nog wel in onze wereldoorlog) en dat onvoorstelbaar mooie monument: de Taj Mahal in Agra. Totaal niet te vergelijken met de Broeltorens.
In Mumbai is er ook nog een vrije dag. Tijd voor de krottenwijken. Voor de Bestuurders van IMOG? De noordzuidraad?
Totaal geen kookcursus, yogha, ashram, dansles, meditatie of indisch versus westvlaams belazeren voorzien. West meet East. Zo gaat het (never) nooit lukken.
Vertrek op woensdag 24 januari 2007 vanuit Parijs rechtstreeks naar Delhi. Terugreis op dag 10, dat is vrijdag 2 februari vanuit Mumbai naar Parijs. U gaat daar ’s morgens rond 8 uur doodmoe aankomen maar nog kunnen slapen op een luxe-autocar van Glorieux die u terug ter stede zal brengen.
Prijs voor die tien dagen: 2.500 euro. Supplement single room: 585 euro. In die kostprijs zijn natuurlijk alle vluchten en transfers inbegrepen, acht overnachtingen, zes diners en drie lunches, entreegelden, gids, assistentie van kruiers.
Inschrijven bij het reisagentschap van Stad: Avatours in de Koning Albertsraat te Kortrijk.
Onder auspiciën van de burgemeester kon ik onlangs ter voorbereiding van de handelsmissie gedurende een volle maand een verkenning maken in dat “fascinerende” land. (In vergelijking met Zuid-west-vlaanderen dan.)
De noodzakelijke massages, binnenlandse vlieg- en treinreizen, taxi’s, riksja’s, bananen, sigaretten, internetten, lasi’s, vliegenmeppers en hygiënisch papier kostte die ene volle maand tsjolen aldaar mij zowat 800 euro .
Een klein beetje meer dus dan het nu gevraagde supplement voor één single room. En ik keek niet op ne roepie.
De vliegreis Brussel (niet Parijs)-Delhi was ook goedkoop. Nou ja. 641 euro (taksen inbegrepen). Met een tussenlanding in Abu Dhabi, een luxe-luchthaven waarop volop mocht gerookt worden.
Hierna een aantal tips die voornamelijk tot doel hebben om de Kortrijkse delegatie dan toch enige nodeloze kosten bovenop die 2.500 euro te besparen.
SCAMS
Kunt u in groep met allerhande indrukwekkende paspoorten moeilijk tegenkomen. Indiërs zijn daar heel bang van, surtout als ze vermoeden van geen drinkgeld te kunnen krijgen.
Maar allemaal goed onthouden dat u bij elke individuele handeling (buiten de groep) voortdurend en bij alles en nog wat zult worden opgelicht. Nu, binnen de handelsmissie ook, maar dat zal u nog minder opmerken. (De zwartjes uit Afrika zijn ook – kleine dan – oplichters, maar daar heb je tenminste nog leute.)
Stel dat u sigaretten (géén diamanten) wil kopen.
Marlboro! Men zal u voor een pakje zonder verpinken 100 tot 300 roepies vragen. Dat mag maximaal 80 Rs kosten. Dingt u af tot 60 omdat u via de Routard geleerd hebt om dat te doen in de Derde Wereld (omdat u een hele slof wil kopen) dan krijgt u – zoals achteraf zal blijken – mooi verpakte sigaretten gerold van een soort onbestemd bruin papier.
Koop ook nooit een tapijt zonder deskundige begeleiding van een Vlaamse tapijtboer uit de delegatie! Komt misschien van zijn eigenste fabriek in Turkije, je weet nooit. Geloof niet dat die kamasutra-miniaturen getekend zijn door een artiest die straks een tentoonstelling zal kunnen houden in Gent. Al toont hij nog een copie van een gazet van alhier.
Kruiers hebt u nergens vandoen, met uw wieltjes. Als ze uw bagage uit de handen rukken, begin dan maar te bulderen in uw eigenste dialect. Maakt indruk. Want ze zijn onaanraakbaar. Toon dat je al even onbeleefd kunt zijn als Indianen.
Gidsen hoeft u ook niet, zelfs als zij beweren dat dit verplicht is. Lees gewoon reisgidsen (boeken) tijdens de heenreis, op het vliegtuig. Alles staat erin.
Vindt u toch een spotgoedkope taxi voor een halvedagrit, dan krijgt u op de koop toe om de haverklap nog een fabrieksbezoek (handicrafts) te verwerken. Chauffeur krijgt dan 10 Rs per stop, zelfs al koopt u niks. Wel uit beleefdheid voor de taxi minimaal 10 minuten binnenblijven. En het is heel moeilijk om de thee te vermijden. Heel mooie verkoopsters met derde oog spreken frans.
Ook nooit ergens een roepie laten vallen. Dan denken ze dat je rijk bent en iets gaat kopen voor uw reisgezellin of chauffeur van Busworld.
De toegang tot de Taj Mahal kost 1.500 roepies, voor allochtonen. Je krijgt er een plastieken overtreksel bij om uw schoenen te beschermen. En een flesje water. De weg ernaartoe (te voet af te leggen, geen koets nemen) loont op zichzelf al de moeite. Constant mensen als vliegen van je afslaan. Maar sommigen hebben armen noch benen.
Voor ik het vergeet: koop nooit ergens bloemen om in het water te gooien. Dat komt u duur te staan.
VERVOER
Ha, nu wilt u een kort ritje in de stad maken met zo’n gemotoriseerde rickshaw? 100 Rs sir. Terwijl dat hoogstens 20 mag kosten. Of 10. (Beneden de 10 moet u nu ook niet meer gaan pingelen.) En twee of drie passagiers moeten niet meer kosten dan één. Noot: vermijd op een lastig parcours het gebruik van een fietsrickshaw die door een oude man wordt aangedreven. Dat is pijnlijk om aan te zien. Laat hem een beetje 10 minuten doelloos rondrijden, geef dan een goeie tip (10 Rs meer) en verhuis stilletjes naar een andere driver. Dat wordt geapprecieerd.
Voor een ingehuurde taxi mét chauffeur (lange rit) maximaal 5 Rs per km betalen. En 4 Rs is ook genoeg. Laat je geen soort jeep aansmeren. Wat men ook weer bewere. (Wegen zijn heel slecht, maar met om het even wat voor wagen kunnen die autochtonen overal doorheen.)
Voor een gewone stadstaxi echt niet veel meer betalen dan voor een rickshaw. De enig juiste prijzen zijn te vinden in de “Lonely PLanet”. (Hopeloos is het om te vragen dat men de taximeter zou gebruiken.)
Bij het uitstappen kan het gebeuren dat er daar iemand op de stoep staat (als er een is) en zegt dat u wat parkeergeld moet betalen. Best niet geloven.
Heel spijtig is dat de groep nooit zal gebruik maken van treinen.
Die zijn altijd (soms uren) te laat. Als u een ticket zou kopen (aan het officiële loket dan wel) krijgt u gegarandeerd te weinig wisselgeld terug. En die treinen zijn op zichzelf een hele belevenis. Meestal kunnen ramen en deuren niet helemaal dicht. Of niet open.
De handelsmissie zal daar niets van merken bij het bezoek aan de onderhoudsplaats (shed) van Indian Rail.
Worldbus van Luc Glorieux zal het wel aan zichzelf verplicht zien om gebruik te maken van luxe-bussen. Ook dat is jammer.
Het gewone en spotgoedkope openbaar vervoer is bijwijlen danig ontroerend. Een groep opeengestapelde jonge meisjes die liedjes kwelen. Mensen zonder benen op de bus helpen is niet echt nodig. Ze kunnen het alleen aan!
DANGERS EN ANNOYANCES
Dat is zeker, al logeert u in drie tot vijfsterrenhotels: diarrhee krijgt u. Met koorts is Immodium onvoldoende. Breedspectrum dinges meedoen.
Maar nu wel eerst iets over de mobileits- en circulatieplannen in het ontwikkelingsland India.
In Delhi ging ik ter voorbereiding van de reis van Busworld en Stad in de buurt van het station gaan kijken hoe het daar expliciet aan toegaat. Compleet verdwaald. ’t Was nacht. Tussen kilometerslange wagons die dringend moesten opgeknapt. Mocht daar ongetwijfeld niet zijn. Waar is in boeddha’s naam die voorkant van het station toch? Lugubere taferelen die de delegatie nooit zal zien bij het bezoek aan de werkplaats.
Zie daar nu kindjes snuiven. Ze liggen van hunzelven. En daar: weer iemand zonder benen. Van miserie onder de trein van Indian Rail gesukkeld? Hier en daar zit men te kakken. Zelfs niet zover van de hotels die de handelsmissie aandoet.
We reizen om te leren.
(Reis is goed voorbereid, vandaar: wordt vervolgd. Moet even bekomen.)