Category Archives: democratie

democratie, gemeenteraad, recht

Een gemeenteraad ‘light’ geleid door een dominante meesteres (4)

Zoals reeds eerder gemeld heeft op 7 april een zgn. ‘Bureau van Fractieleiders’ de drastische (onwettige!) richtlijnen over virtuele raadscommissies en gemeenteraden voor de maand april besproken.
Dat bureau bestaat momenteel uit Tiene Castelein als voorzitter (Team Burgemeester), Wouter Allijns (Team Burgemeester), Nawal Maghroud (SP.A), Philippe Dejaegher (N-VA) en de fractieleiders uit de oppositie Hannelore Vanhoenacker (CD&V), David Wemel (Groen), en Wouter Vermeersch (Vlaams Belang). Met daarbij Nathalie Desmet als algemeen directeur en Petra Verhenne als verslaggever. (Ambtenaren die overigens niet geneigd zijn om de burgemeester eventjes bij gelegenheid te corrigeren. Dit gezegd zijnde.)

Tiene Castelein, bijgenaamd “de sherpa van de burgemeester”, liet al onmiddellijk aan de pers (in elk geval aan “De Krant van West-Vlaanderen”) weten dat alle partijen (behoudens het VB) akkoord gingen met de voorgenomen maatregelen, min of meer vervat in een politieverordening van de burgemeester die evenwel nog moet bekrachtigd in de gemeenteraad van 20 april. (Benieuwd wie daar nu zal durven tegenstemmen.)
Zij had het dus over “partijen” en niet over fracties of fractieleiders. Een ietwat onzorgvuldige formulering, vanwege een juriste.


Natuurlijk hebben de fractieleiders of de partijvoorzitters hierbij hun besturen niet geraadpleegd, en ook niet alle raadsleden. We betwijfelen zelfs of alle fractieleiders contact kregen met al hun eigenste fractieleden.

Men dient goed te beseffen dat zo’n Bureau van Fractieleiders in feite door de tripartite gebruikt wordt als alweer een sluw machiavellistisch middel om mogelijke oppositiestemmen in de gemeenteraad in de kiem te smoren. De bedoeling is om – ver weg van de pers en het publiek – de lieve vrede tussen meerderheid en oppositie te bewaren en te streven naar een consensus over delicate materies die nog voor de gemeenteraad moeten komen. En dat lukt meestal, zeker met iemand als voorzitter Tiene Castelein. Zij kan zich voordoen als de redelijkheid zelve.

In het Bureau van 7 april was zij weerom in functie als voorzitter van de gemeenteraad. Welnu, indien toen nog Wouter Allijns had gefungeerd als voorzitter durven we met grote zekerheid stellen dat er een consensus zou gegroeid zijn om interpellaties en mondelinge vragen wél toe te staan in de virtuele Raad. Die Wouter is namelijk iemand die nog enig besef heeft van politieke deontologie en open staat voor diverse meningen. (Maar optornen tegen een vermomde autocratische burgemeester die zich daarenboven heeft omringd door een team van totaal nieuwe politiek- ondeskundige raadsleden – die hem vanuit hun totale politieke onwetendheid nog bewonderen ook – dat vraagt wel zeer veel tactische kunde.)
Dat is een eerste vaststelling die we willen maken bij het verloop van het Bureau van 7 april. Spreek ons maar eens tegen.

Dan is er een duidelijk en belangrijk feitelijk gegeven (geen veronderstelling) dat door Tiene Castelein als sherpa van de burgemeester niet wereldkundig werd gemaakt.
Op het Bureau heeft er één fractieleider waarlijk geen woord gezegd. Geen woord. En dat is toch wel betekenisvol, aangezien het gaat om Nawal Maghroud, fractieleider van de SP.A, een partij die nog wel behoort tot de regerende meerderheid. Wat wil dat zeggen? Was er onenigheid binnen de fractie? Of ging men zelfs geenszins akkoord met die voorgenomen onwettige regelingen en durfde (of kon of mocht) men daar niet voor uitkomen?
Dat is onze tweede vaststelling.
In de gemeenteraad van 20 april zou een en ander hieromtrent moeten duidelijk worden. Zal schepen Philippe De Coene zijn stem verheffen?
Kortrijkwatcher kan zich bijna niet voorstellen dat bijvoorbeeld iemand als SP.A-raadslid en Vlaams parlementariër Maxim Veys gelukkig is met de gang van zaken.

Een derde vaststelling.
– Dat de N-VA-fractie zich zonder morren en met enig traditioneel gesus naast de kwestie van medicus Philippe Dejaegher heeft geschaard achter de leidraad van de burgemeester wekt geen verbazing. De partij maakt deel uit van de triparite. Ja. Maar er dient wel aan toegevoegd dat het politiek bewustzijn bij de twee ‘gewone’ raadsleden van die partij ongeveer op het niveau ligt van dat van een cactus.
– Dat uiteindelijk de CD&V als oppositiepartij zich ook heeft neergelegd bij de voorgestelde procedure heeft ons tegelijk wél en niet verbaasd. (Wat zou iemand als Roel Deseyn daarvan denken? En de nieuweling Benjamin Vandorpe?) We zien het zo. De CD&V heeft nog wel eens de reflex om zich te gedragen als een verantwoordelijke (voormalige) bestuurspartij en heeft zich in dit geval als humanitair-christelijke partij een soort milde ‘nood-breekt-wetmodus’ aangemeten.
– De houding van Groen is wel degelijk onbegrijpelijk.
David Wemel was toch geen voorstander van het afschaffen van interpellaties? Wedden dat als Matti fractieleider was geweest dat er dan vanuit Groen een duidelijk en totaal njet was uitgesproken?

Vierde vaststelling.
We weten wat er uiteindelijk en au fond is gebeurd…
In het Bureau heeft er zich gaandeweg een soort (verkeerd begrepen) ‘cordon sanitaire’ ontwikkeld.
Toen algauw bleek dat de fractieleider van Vlaams Belang zich met man en macht keerde tegen de voorstellen over het verloop van virtuele raden (en wellicht klacht zou neerleggen!) hebben de andere fractieleden gemeend – rechtschapen als ze zijn! – dat zij het zich niet konden permitteren om als het ware akkoord te gaan met de opwerpingen van die partij.
En praktisch bekeken wou men het VB zeker niet gunnen dat de partij op de Raad van 20 april als eerste met een uitgebreide interpellatie aan bod zou komen.
Dat is politiek nietwaar?







burgemeester, democratie, gemeenteraad, recht

Een gemeenteraad ‘light’ geleid door een dominante meesteres (3)

De senior-writer van kortrijkwatcher, die minstens al een halve eeuw eerst indirect en dan jaren en jaren (30 al nu) heel direct de Kortrijkse gemeenteraad volgt, is de mening toegedaan dat het Kortrijkse stadsbestuur nu wel degelijk DE politiek-deontologische grens heeft overschreden. De rode streep.

Voor het eerst in de politieke geschiedenis van de stad organiseert men schaamteloos een gemeenteraad op een wijze die tegelijk volkomen ingaat tegen bepalingen van een decreet, een ministerieel besluit, de richtlijnen van het Agentschap Binnenlands Bestuur en ook nog het eigenste huishoudelijk reglement van de gemeenteraad.
Maar onze senior-writer ziet onder het bewind van de eerste en vooral tweede tripartite (Team Burgemeester, SP.A en N-VA) een nefaste, totaal ondemocratische (modewoord: fascistoïde) evolutie waarbij de rechten van de gemeenteraad en individuele raadsleden steeds meer in een wurggreep geraken. In een lockdown, zou men nu ook kunnen stellen.
Breder gezien aarzelt onze senior-writer niet om te stellen dat de Kortrijkse politiek meer en meer onderhevig is aan despotisme, populisme, sluw macchiavellisme. Als gevolg van de plaatselijke slaafse, plus luie en niet helemaal politiek (des)kundige pers weet bijna geen Kortrijkzaan dat.
(Zo een lokale editie van HLN bijvoorbeeld begint men ten allen kante te beschouwen als DE stadskrant of DE moniteur van de tripartite. De Krant van West-Vlaanderen abdiceert volkomen. En WTV heeft enkel oog voor, -ja waarvoor?)

Onze burgemeester Vincent Van Quickenborne is gewoon een bijzonder getalenteerde, vermomde autocraat. Binnen zijn zgn. partij (het is een kiesvereniging!) legt hij op slinkse wijze zijn eigen wil op. Binnen zijn Team is er geen bestuurslid of zelfs schepen die hem durft counteren want de slimsten onder hen beseffen intussen wel dat hij rustig sluipend de tijd kan afwachten om zijn criticasters subtiel aan de dijk te zetten. (De besten trappen het op de duur wel zelf af.)
De twee partners binnen de coalitie anderzijds, laat hij zo nu en dan met het nodige snoepgoed (bepaalde budgetten) hun besognes soigneren, maar hij weet toch dat ze geen dwars of eigenzinnig beleid tegen hem zullen voeren, aangezien hun politieke toekomst (voortbestaan) volkomen afhangt van de electorale aanhang van de burgemeester zelf.
En zo komen we heel stilaan tot ons onderwerp: de wijze waarop hij de gemeenteraad – ook weer deze maand – naar zijn hand zet en de oppositie de mond snoert.

Een machtig wapen hiertoe (als personage dan) is niemand minder dan de gemeenteraadsvoorzitter Tiene Castelein. We bestempelen haar intussen als de vrouwelijk sherpa van de burgemeester.
Als voorzitter zou zij systematisch moeten opkomen voor haar gemeenteraad en zich niet ipso facto scharen achter de standpunten van het schepencollege. (Vooral de wijze waarop zij als een SM-meesteres gelijk de tussenkomsten van het Vlaams Belang telkens opnieuw probeert te fnuiken is waarlijk hemeltergend.)
Bij de bespreking van de “leidraden voor de virtuele raden” heeft zij het weer steevast opgenomen voor de voorgestelde procedure van het College : (voorlopig) geen raadscommissie, en in de Raad geen interpellaties noch mondeling vragen.
Zij stelde zelfs voor om mee te gaan in de truc van de foor van het College om te beletten dat Wouter Vermeersch (VB) een uitgebreide interpellatie zou kunnen houden over de Kortrijkse aanpak van de corona-crisis. Zo krijgt Vermeersch niet het eerste woord. Zij wil namelijk dat de interpellatie van het VB wordt ingekapseld in het door het College nog vlug-vlug ingevoerde punt 3 over corona.
Tiene Castelein liet in de pers (die nergens weet van heeft) optekenen dat voor de rest alle partijen akkoord gingen met de voorgestelde gang van zaken in de virtuele raden.
Laat ons daar wat op ingaan.

(Wordt vervolgd.)

breakingnews, democratie, gemeenteraad, recht

Gouverneur grijpt in !

De lokale pers is er nog niet in geslaagd om dit toch wel ‘breaking news’ te melden. (Soms ligt dit aan gebrek aan plaats (reclame), soms aan iets anders. Weten we veel..)
In de gemeenteraad van 14 oktober lieten de burgemeester Van Quickenborne (van de kiesvereniging genaamd het Team) en raadslid Tine Soens (SP.a) zich zomaar aanstellen tot leden van de bestuurlijke commissie 1 (“krachtige besturen”) en 6 (“de gemeente in de wereld”) van de VVSG. Mogelijke andere raadsleden kregen niet eens de kans om te kandideren.
Enkel het VB protesteerde hiertegen en de fractieleider Wouter Vermeersch liet al onmiddellijk uitschijnen dat hij klacht zou neerleggen bij de gouverneur. Dat is intussen gebeurd en de gouverneur heeft de beslissing van de gemeenteraad vernietigd.
Morgen meer hierover, na raadpleging van de plaatselijke gazetten.

democratie, recht

Dat Kortrijks referendum is nog ongeldig ook !

Kortrijkzanen ouder dan 16 jaar kunnen deze week nog gaan stemmen over de vraag of men maandelijks een zondagse autovrije “binnenstad” wil.
Hier is al geponeerd dat de uitslag van deze vraagstelling absoluut niet representatief kan zijn. De populatie is niet homogeen genoeg. Men onderscheidt geen subgroepen die de uitslag kunnen determineren. Een weging is onmogelijk zodat men niet kan achterhalen of er een onder- of oververtegenwoordiging is van bepaalde bevolkingscategorieën. Dit maakt heel het gedoe zinloos. Stel u maar even voor dat uit een weging van de statistische gegevens blijkt dat de subpopulatie ‘centrumbewoners’ zelf tegen een autovrije ‘binnenstad’ is…Dan staat het stadsbestuur – en meer speciaal schepen Axel Weydts – helemaal voor schut.

Maar erger nog is dat het zogenaamde “referendum” ONGELDIG is.
Daar wordt door het stadsbestuur over gezwegen. Of men beseft het niet eens.
Maar laat het ons eerst even hebben over die term “referendum”.
Juridisch bekeken bestaat dit woord of begrip niet eens op gemeentelijk (of provinciaal) vlak.
In besluiten van de Vlaamse regering in dit verband is enkel en alleen sprake van mogelijke “volksraadplegingen”. En die verlopen ongeveer zoals een gemeenteraadsverkiezing, met heel de santeboetiek van oproepingsbrieven en stembureaus, enz. Een omslachtig en duur gedoe dat Kortrijk zich niet jaarlijks kan veroorloven. Laat ons dus maar weer gewoon het woord “bevraging” hanteren.

Maar waarom zou bijv. het Hoog Gerechtshof in Zwitserland (het land van de ‘directe democratie’) dit zogenaamd referendum binnen de kortste keren ONGELDIG verklaren?
Om twee fundamentele redenen.

1. De vraagstelling die voorligt is pertinent onjuist en misleidend.
Men vraagt aan de deelnemers of men akkoord gaat dat de binnenstad één vaste zondag per maand autovrij wordt. Als men het in Kortrijk heeft over ‘de binnenstad’ bedoelt men normaliter alles wat binnen de kleine ring (de R36) ligt.
Maar wat blijkt uit de toelichting die de Kortrijkzanen per brief hebben gekregen? Het gaat in werkelijkheid alleen om de zgn. fietszone zoals die is ingevoerd op 28 juni 2019. Uit het bijgaande plannetje blijkt dat de zone zowat lijkt op wat men wel eens aanduidt als ‘winkel- en wandelgebied’.
De juiste vraagstelling had dus zo moeten luiden: “Ben je akkoord dat de fietsenzone in de Kortrijkse binnenstad één vaste zondag per maand autovrij wordt?”

2. Een belangrijk onderdeel van de toelichting die de Kortrijkzanen in de bus kregen is plotseling gewijzigd en de bewoners zijn daar (per brief) niet officieel van op de hoogte gebracht.
In die toelichting die overigens nogal laat verspreid werd (tussen 7 en 10 oktober) stond te lezen dat de ondergrondse parkeergarages toegankelijk blijven, met uitzondering van de parking Schouwburg omdat die in de fietszone ligt.
Dat gegeven is dus plotseling (wanneer?) tijdens de campagne gewijzigd en zoals gezegd werden de mogelijke deelnemers aan de bevraging daarvan niet op de hoogte gebracht. Op de website van stad is de brief aan de bewoners nog altijd niet gecorrigeerd. Deze wijziging is in die mate van belang dat het stemgedrag van de deelnemers afhangt van het feit of men al of niet op de hoogte was van deze belangrijke verandering.
Men kan zich bijv. voorstellen dat bezoekers van de schouwburg een neen-stem hebben uitgebracht omdat ze op dat moment nog niet wisten dat de parking schouwburg wél toegankelijk zou zijn voor wagens.
Het Hoog Gerechtshof van Zwitserland heeft om gelijkaardige reden (onjuiste toelichting) al referenda ongeldig verklaard.

P.S.
Voor het zogenaamde Kortrijkse referendum stelt er zich een probleem.
Bij welke instantie kan men bezwaar indienen, en wie kan of moet de bevraging dan ongeldig verklaren?
– De Raad van Verkiezingsbetwistingen kan er zich niet mee bemoeien want het gaat niet om een verkiezing.
– De Adviescommissie voor Volksraadplegingen ook al niet, want het gaat niet om een volksraadpleging.
De gouverneur misschien?
Of de Kortrijkse ombudsman?
Me dunkt kan een gemeenteraadslid een voorstel indienen tot ongeldigverklaring. Maar dit zal verworpen worden door de bestaande meerderheid…(Tenzij de neen-stemmen het halen?? Dat zou nogal potsierlijk zijn.)













democratie

De “grote” bevraging is maar om te lachen (3)

Hier is al geponeerd dat die voorgenomen jaarlijkse online bevragingen vanwege de gevolgde methode onmogelijk representatief kunnen genoemd worden. Ten tweede. Men zal die steekproeven onmogelijk statistisch kunnen “wegen” (representatief maken) aangezien men geen vragen zal stellen naar hulpvariabelen (de mogelijk subpopulaties). Bij de interpretatie van de uitslag is een oordeel over het al of niet bestaan van een “draagvlak” dan ook moeilijk te hanteren.
(Dat alles ontgaat de pers.)
Nu ja. Het project is gewoon het zoveelste staaltje van het demagogisch-populistisch beleid van deze tweede tripartite. Het ondermijnen van de macht van de gemeenteraad. Niets aan te doen. Het wordt steeds erger. ( En onze volstrekt onbeslagen, onkundige en vooringenomen perse van de Dode Bomen doet weer goed mee.)

Vandaag willen we het hebben over het ronduit krakkemikkige reglement dat hoort bij die toekomstige bevragingen, goedgekeurd in de gemeenteraad van 1 juli. Dat reglement is om te beginnen vormelijk bekeken niet al te juridisch spitsvondig geredigeerd. Het is een verzameling van ongenummerde paragrafen (niet opgesplitst in artikels), met soort proloog en epiloog. Het is een soort gerekt babbeltje van dat ‘expertencentrum’ “sociale innovatie” van Vives.

In het ‘woord vooraf’ staat plots gemeld dat al wie suggesties/ideeën heeft voor een vraag deze kan mailen naar kortrijkspreekt@kortrijk.be. (Gewoon doen hoor!)
Iedereen? Dus ook raadsleden met een of andere pestvraag? (Iemand als VB’er raadslid Wouter Vermeersch achten we daar zeker toe in staat.) Bijvoorbeeld met een vraag als: “Vindt u het goed dat de burgemeester tegelijk voorzitter is van de gemeenteraad?”
En mogen (hoge) ambtenaren of kabinetsleden ook vragen indienen?
Overigens zegt de schepen van participatie Ruth Vandenberghe over dit punt iets helemaal anders. Mogelijke vragen moeten volgens haar komen vanuit de 28 wijkparlementen. Maar die bestaan toch nog niet? (Losse buurt- en straatcomités wel.)

Deelnemers aan de bevraging moeten volgens het reglement minstens 16 jaar zijn op het moment dat de bevraging wordt afgesloten.
Schepen Vandenberghe zegt het evenwel weer anders in een interview met radio Quindo van 26 juni. De eerste bevraging (over maandelijkse autoloze zondagen) komt er op 14 oktober. Schepen zegt dat men op die dag zelf 16 jaar moet zijn.
In het reglement lezen we dat de bevraging enkel kan ingevuld binnen een vooraf bepaalde termijn, die minstens één week bedraagt (van maandag 9 uur tot en met zondag 18 uur). Onze schepen weet nu al dat het resultaat van de eerste bevraging zal bekend gemaakt worden op 20 oktober.
Ter info. In het bestuursakkoord waarbij men opsomt hoe men van Kortrijk de beste stad van Vlaanderen wil maken is sprake van een digitaal “referendum” op één zondagavond per jaar. Wat een klucht…

Volgens het reglement moeten deelnemers aan de bevraging met een identificatiebewijs aantonen dat zij 16 jaar zijn en woonachtig (gedomicilieerd?) zijn op het grondgebied Kortrijk op het moment dat de bevraging afgesloten wordt.
In het reglement is niet aangegeven hoe zo’n bewijs er dan wel uitziet en hoe men daar kan aan komen. Maar op radio Quindo zei de schepen dat elke bewoner (met of zonder domicilie?) een kaartje in de bus zal krijgen met een unieke logincode. Elke bewoner? Zij bedoelt waarschijnlijk elke mogelijke deelnemer. Maar wanneer zal het stadsbestuur de namen én adressen kennen van de deelnemers die aan de voorwaarden voldoen om te mogen antwoorden op de gestelde vraag?
Wanneer en hoe zal men een soort kiezerslijst kunnen opstellen van Kortrijkse ‘bewoners’ die 16 jaar zijn én hier wonen op de dag dat de bevraging wordt afgesloten? Dat is toch praktisch niet mogelijk?
En dan die unieke codes gaan bussen?

Het stadsbestuur waarborgt de volledige anonimiteit bij de stemming.
De bewoners krijgen een kaartje in de bus met unieke logingegevens.
Dat moet toch op naam verstuurd? Dan is er toch wel ergens iemand die achteraf de gebruikte code aan een naam kan verbinden?

In een gemeentelijke volksraadpleging (referendum) mogen bepaalde vragen niet gesteld.
Vragen over persoonlijke aangelegenheden, over jaarrekeningen, meerjarenplannen, gemeentebelastingen en retributies. Maar hoe vaak moeten we dat nu nog herhalen? DIE “BEVRAGING” IS GEEN “REFERENDUM” !

In de gemeenteraad van 1 juli heeft Jean De Bethune (CD&V) hardnekkig gepoogd te weten te komen wie er zal bepalen welke vragen al of niet aan bod kunnen komen in de jaarlijkse grote bevraging. Na herhaald aandringen heeft de burgemeester beloofd (beloofd! – staat niet in het reglement) dat de gemeenteraad daarover zal beslissen. Heibel gegarandeerd. Zal het stadsbestuur alle ingediende voorstellen kenbaar maken? Stemmingen van meerderheid tegenover oppositie.
Alweer lachen geblazen…









democratie

Onze weekendbijlage?

Waar blijft die?
Is door de warme dagen wat verlaat. De letterkast met de loden letters is gesmolten.
Maar we beloven u om zo vlug als mogelijk digitaal dan toch nogmaals hier te lachen met de zoveelste “grote bevraging” (in feite een niet gewogen, onbetrouware steekproef), en wel nu met het rammelende, nieuwe reglement ervan. En het is géén referendum!
(Waarom blijft men dit zeggen?)

democratie

Die “grote” bevraging is maar om te lachen (2)

In oktober krijgen de Kortrijkzanen – ouder dan 16 jaar – de kans om zich uit te spreken over de vraag of er iedere maand een autoloze zondag moet komen.
Evenwel: niet iedere Kortrijkzaan krijgt evenveel kans, want er kan enkel online gestemd worden. Vandaar dat we in de vorige editie van deze krant stelden dat die steekproef per definitie niet representatief is.
(Het stadsbestuur zal dit nooit toegeven, en de pers weet uiteraard van toeten noch blazen. Vele raadsleden en zelfs schepenen evenmin. Kennen zelfs het verschil niet tussen een ‘bevraging’ en een ‘referendum’.)

En dat alles heeft niets te maken met de grootte van de steekproef. (De bevraging zal ontvankelijk worden verklaard wanneer minstens 2.000 Kortrijkzanen deelnemen aan de bevraging en bij het resultaat een minimum van 2,5 % verschil is tussen de JA- en NEE-stemmers.)

Er stelt zich hierbij evenwel nog een ander en politiek getint probleem.
We kunnen statistisch zelfs niet eens nagaan of de steekproef een goede afspiegeling is van de populatie waaruit hij is getrokken. Immers, men zal aan de deelnemers – volgens het reglement – geen enkele vraag stellen over de subpopulatie waartoe men eventueel behoort. Die geschikte hulpvariabelen zijn niet eens voorhanden om te weten of niet een of andere groep in de uitslag van steekproef over- of ondervertegenwoordigd is.
In die bevraging over het al of invoeren van autoloze zondagen (bijv.) kunnen ongetwijfeld mogelijke hulpvariabelen nochtans een grote rol spelen.

Bijvoorbeeld kan het percentage van stemmers uit de subpopulatie genaamd ” bewoners van het centrum met een auto” (bijv.) duidelijk anders uitvallen dan het percentage van de gehele populatie.
Even concreet. Stel dat bovengenoemde subpopulatie van “centrumbewoners met auto” slechts 5% bedraagt terwijl uit de vraag naar deze hulpvariabele blijkt dat niet minder dan 10 % daarvan hebben geantwoord op de steekproef, dan is die subgroep (waarschijnlijk met een nee-stem) duidelijk oververtegenwoordigd. Wat dan? Hoe moeten we de uitslag van de bevraging dan interpreteren?
Statistisch betrouwbare besturen (hier dus niet Kortrijk) maken dan de steekproef representatief door een zgn. weging door te voeren. We geven die “centrumbewoners” dan bijv. in de uitslag een een gewicht van 5/10=0,5. In die gewogen steekproef telt elke stem van centrumbewoners met auto dan maar voor de helft mee.
Probleem is dat in de “grote” bevraging geeneens een weging mogelijk is.
En in de vraag naar autoloze zondagen (bijv.) zijn zelfs meerdere hulpvariabelen (subpopulaties) denkbaar. Ook politiek. Stel dat al wie groengezind is massaal gaat deelnemen aan de bevraging…

P.S.
In een volgend stuk hebben we het nog even over tekortkomingen in het reglement. Weerom lachen geblazen!



democratie, recht

Die “grote” bevraging is maar om te lachen (1)

Zonder de gemeenteraad daarin te betrekken heeft de nieuwe (nog méér dan vroeger – de stiel is geleerd!) populistische tripartite beslist om ergens midden oktober aan alle Kortrijkzanen, ouder dan 16 jaar, te vragen of ze akkoord gaan om maandelijks een autoloze zondag in te voeren.
Op de laatste gemeenteraad van 1 juli moest en kon er zelfs niet gestemd worden op de principiële vraag of Stad al of niet op gezette tijden over bepaalde onderwerpen bevragingen kon gaan organiseren. Dat is dus alreeds beslist, en wel zeker één per jaar. Nu ging het louter over het reglement van de bevraging. (We komen daar nog wel op terug.)

Laat ons nu maar eerst direct naar de kern van de zaak gaan.
Die ‘bevragingen’ zijn dus om te lachen, zeg maar waardeloos.
En wel hierom: ze zijn per definitie NIET representatief.
En dat is niet omdat de steekproef zou te klein zijn, – iets wat velen denken. (De populatie bedraagt zowat 55.000 “kiesgerechtigden” en men oordeelt dat een steekproef met 2.000 respondenten “ontvankelijk” is. Daarbij moet het verschil tussen het aantal ja- en neen-stemmen minimum 2,5 % bedragen.)

Er komen dus “bevragingen” en géén volksraadplegingen of referenda. (Die termen zijn nochtans wel een keer gevallen in de gemeenteraad, waarbij men bewees absoluut niet op de hoogte te zijn van de materie.)
Bij een volksraadpleging moeten er (in een stad als Kortrijk) minstens 10 procent deelnemers zijn.
Een volksraadpleging is overigens een hele (kostelijke) bedoening, met procedures net als bij gemeenteraadsverkiezingen. Men heeft bemande stembureaus en telbureaus nodig, oproepingsbrieven, enz.

Er komt dus een volkomen verkapte (valse) aselecte (of random) steekproef want de stem kan enkel digitaal worden uitgebracht. Men moet dus een PC bezitten of tenminste (ergens) kunnen gebruiken.
Met deze steekproefmethode hebben namelijk niet alle eenheden van de populatie (de kiesgerechtigde Kortrijkse bewoners) evenveel kans om in de steekproef terecht te komen (er aan deel te nemen). Gevolg: de steekproef is onmogelijk representatief te noemen en de betrouwbaarheid en nauwkeurigheid is niet eens geldig.

Onze statistisch weinig beslagen schepen van participatie Ruth Vandenberghe (van het Team) wil wel aan dit euvel een belachelijke, potsierlijke mouw passen. Stad belooft nu computers te installeren in de bib, de wijkcentra en de ontmoetingscentra…

En die weging dan
Misschien toch nog iets over die steekproefomvang waarbij 2.000 antwoorden als ‘voldoende’ worden beschouwd. Een optimale steekproefgrootte hangt ook af van de mate waarin de populatie homogeen is. In ons geval – met de vraag over eventuele autoloze zondagen – is de homogeniteit volledig zoek.
Je hebt zovele subpopulaties denkbaar: jong en oud, autobezitters en fietsers, inwoners (al of niet met een auto) uit het centrum of de deelgemeenten, meer- en mindervaliden, groene en andere vingers (het VB zal trouwens oproepen om neen te stemmen), arm en rijk, diverse gezinssamenstelling (kinderen of niet). Enz.
Aangezien al die variabelen niet worden in rekening gebracht (statistisch gewogen) zullen we voor altijd wetenschappelijk in het ongewisse blijven over mogelijke beweegredenen (motivaties van subpopulaties) waarom men in Kortrijk voor of tegen autoloze zondagen is. Politiek is dat bijzonder jammer. Men zou er veel kunnen uit leren ook in andere steden.

P.S.
Het wordt gewoon een partij-politieke stemming.

democratie

Wat kostte “de grote bevraging”?

Vele Kortrijkzanen willen dat wel eens weten, denken we zo.
In die bevraging kregen de burgers vijf stellingen voorgelegd, waarbij de beroemdste wel die was over de mogelijke invoering van een boete bij het weggooien van sigarettenpeuken.

We zeggen het al meteen wat die bedoening heeft gekost: méér dan 17.000 euro. (Nog niet alle facturen met de juiste bedragen zijn binnen.)
Het is raadslid David Wemel van Groen die dit gegeven schriftelijk heeft opgevraagd via wat men hier noemt: “Bulletin van Vragen en Antwoorden”.
Dit Bulletin kent praktisch geen enkele Kortrijkzaan, terwijl daar vaak heel interessante zaken aan de orde komen. En onze plaatselijke “embedded press” citeert er ook nooit uit omdat die scribenten nu eenmaal (uit een combinatie van cameraderie, bangheid en onkunde) , overeengekomen zijn om geen enkel kritisch geluid te laten horen over de tripartite. (De vragen in het Bulletin komen namelijk meestal uit de oppositie.)

Een overzicht van het kostenplaatje.
1. CitizinLab.
Voor de bevraging heeft men gebruik gemaakt van CitizinLab, een toolbox voor het raadplegen van burgers. Prijs: 10.254 euro.
2. Bevraging van buurtcomités.
– Drukwerk: 2.145,33 euro
– BARRA events: 2.395 euro
– Huur hangar K: 772 euro
– B-post: 11,16 euro
3. Studentenbevraging.
– Drukwerk kaartjes: 96,94 euro
– Catering: nog geen factuur
4. Middelbare scholen.
– Eén klas gratis zwemmen: 182 euro (nog onder voorbehoud)
5. Bevraging Middenveld.
– Raming: 1.000 euro (nog geen factuur)
– Remmerie huur: 366,75 euro

Ter info.
Hoe dat Bulletin vinden op de homepage van Stad Kortrijk?
– Ga onderaan naar “populaire pagina’s” en tik op item “dienstverlening en bestuur”.
– Scrollen naar “gemeenteraad”.
– Scrollen naar “verslagen”.
– Zie “Bulletin van Vragen en Antwoorden”.

P.S.
“CitizinLab, het platform voor Burgerparticipatie, kent het juiste aantal Kortrijzanen nog niet! Men heeft het over een populatie van 74.265.





democratie, gemeenteraad

Gemeenteraad aan de ketting gelegd (2)

In de eerste Raad van januari werden de raadsleden al behandeld als een stel stoute jongens/meisjes.
In de Raad van februari kwam een interpellatie aan bod van Mattias Vandemaele (Groen) over “De Grote Bevraging”.
Hij had een aantal vragen:
– Hoe werden de vragen gekozen en door wie?
– Wat zal er gebeuren met de resultaten?
– Krijgt de stad wetenschappelijke of praktijkbegeleiding door externen in het uitwerken van dit soort initiatieven?
– Plant de stad nog dergelijke initatieven?

Voorts was er een voorstel van Wouter Vermeersch (Vlaams Belang) tot het organiseren van een gemeentelijke volksraadpleging omtrent de komst van een moskee aan de Brugsesteenweg.
De deelnemers aan de volksraadpleging zouden zich kunnen uitspreken over deze vraag:
“Wil u dat Stad Kortrijk een buurtparking aanlegt nabij de Brugsesteenweg 65 zodat de toekomstige moskee zijn vergunning kan bekomen?”

Hoe zijn die twee agendapunten afgehandeld?
Veel kans dat u dit niet weet want de verslaggeving over de zitting in onze lokale gazetten was weerom ondermaats, lapidair of zelfs onbestaande (in “De Krant van West-Vlaanderen” met name.)

1.
De interpellatie van Vandemaele werd door de voorzitter van de Raad herleid van een “uitgebreide” naar een “beperkte interpellatie”. Daarmee verhuisde de interpellatie naar het eind van de zitting, kreeg de indiener minder spreektijd en vond voorzitter Tiene Castelein eigenlijk dat de vragen geen groot politiek debat waard waren.
2.
De burgemeester vond dat een uitspraak van de bevolking over een verhuis van een bestaande moskee naar een andere plek onmogelijk is. Het voorstel van Vermeersch was zonder zin.
De vraag ging natuurlijk daar niet over…In ‘Het Laatste Nieuws’ van 16 mei 2018 liet de burgemeester verstaan dat men – Stad dus – aan het kijken was of een parking op de Mewaf-site in de Iepersestraat haalbaar is. Daarover heeft de Kortrijkzaan natuurlijk wel iets te zeggen. Het gaat om de omgevingsvergunning.