Vast staat dat drie gasten om 20u39, 22u en om middernacht in de nacht van 15 op 16 augustus 2023 de woning van minister Van Quickenborne hebben verlaten om op de aldaar geplaatste (lege) politiecombi te plassen.
De politie heeft daar beelden van, kon die perfect volgen in de controlekamer, – wellicht ook inzoomen op het gebeuren. En de daders herkennen.
Het is niet moeilijk om zelfs als niet-jurist deze daden te kwalificeren als openbare zedenschennis en smaad jegens de politie.
Vraag is nu waarom de politie niet heeft ingegrepen.
Ja, waarom niet, en op geen enkel ogenblik?
Kunnen we hier al de kiemen zien van een vorm van klassenjustitie? Namelijk: politie grijpt niet in als vrienden van een minister een vorm van misdrijf plegen?
Of had de politie een tactisch voornemen op het oog: we doen voorlopig niks, wachten lekker af om te zien wat er die nacht nog zoal kan gebeuren?

We zullen het nooit weten.

Het artikel in “Het Nieuwsblad” van 23 augustus 2023 over het plasincident ten huize van Van Quickenborne staat vol fouten zegt de minister bij zijn klacht bij de Raad voor Journalistiek.
Wat is “vol”?
– De korpschef zou enorm kwaad zijn geweest? Kan niet, want hij was met vakantie. (Tja, een korpschef kan ook op de hoogte worden gebracht en in aldus op zijn vakantieoord kwaad zijn geweest. Overigens is de term ‘korpschef’ achteraf vervangen door” korpsleiding” en de term “boos” door “misnoegd”.)
– Nog een fout is dat de combi elke dag in de straat werd geplaatste, hij stond er permanent. ( Dat is wel dom. Als mogelijke ontvoerders geen beweging zien, dan kunnen ze daaruit op de duur besluiten dat er ook niemand in zit.)
– Het klopt ook niet dat er drie gasten in de vroege morgen tegen de combi plasten. De eerste feiten speelden zich al af om 20u39. (Goed te weten.)

Klager Van Quickenborne verwijt de journalist ook dat hij de videobeelden (die van de politie) niet gezien.
Hij haalt zijn zijn informatie “vaak” in kringen van politievakbonden, “maar die leefden op het moment van de berichtgeving op voet van oorlog” met de Minister van Justitie. Het zijn geen onafhankelijke, neutrale bronnen.
Een voornaam bezwaar van Quickie is dat de journalist geen loyale kans op wederhoor heeft geboden.
De journalist heeft contact genoemd met de woordvoerder van de Minister (die toen in het buitenland verbleef) en niet (lang) genoeg gewacht op een reactie. Pas vier uur na de rechtzetting dat de Minister niet betrokken was bij de feiten is het artikel aangepast. Maar die aangepaste tekst bevatte in feite een nieuwe beschuldiging, namelijk dat klager “er misschien niet bij was, maar wel op de hoogte was” van het plasincident. De Minister was ook niet op de hoogte.

Het hoort bij het slechte karakter van “kortrijkwatcher” om de aandacht te vestigen op enig verweer van de journalist in kwestie.
– Als drie gasten op verschillende tijdstippen tegen een combi gaan plassen, doen ze dat wellicht om er nadien over te kunnen vertellen tegen andere gasten. (We zitten in een bacchanaalsfeer. Kortrijkwatcher is ervan overtuigd dat HLN-reporter Peter Lanssens ervan wist.)
– Uit beelden gemaakt door de eigen (illegale) bewakingscamera van Quickie blijkt (naar zijn zeggen) dat hij een plasbeweging imiteerde wat veronderstelt dat hij weet had van dat combiplassen. In de Kamer toonde Van Quickenborne enkele beelden gemaakt door zijn eigen camera en zei niet meer te weten wat hij die enkele seconden heeft gedaan. (In een vorige editie vroegen we ons af waarom de Minister geen inzage heeft gevraagd van de (volledige) politiebeelden, al was het maar om zijn geheugen op te frissen.)

De bronnen !
De journalist beweert dat hij verschillende ernstige, onafhankelijke bronnen binnen politie, gerecht en politiek heeft gecontacteerd. Hij heeft de informatie niet meteen als één geheel ontvangen, mar in stukken en brokken. Verschillende mensen waren op de hoogte maar niet iedereen wilde iets of alles vertellen. Vier eenduidige bronnen zegden in verschillende gradaties dat het leek of de klager het incident aanschouwd had, dat hij het aanschouwd zou hebben, of dat hij op de hoogte zou zijn geweest.
De officiële woordvoerder van het parket hield zich op de vlakte, maar expliciet ontkennen deed hij zeker niet.
(Ook dat is tegelijk een vraag van kortrijkwatcher. Is de zaak nog altijd in onderzoek? Zou het kunnen dat iemand van de combiplassers intussen alsnog de ware toedracht heeft verteld?)

Hoor en wederhoor
De woordvoerder van de Minister antwoordde dat hij zou zien of hij kon reageren en wat hij kon zeggen. Hij heeft niet om extra tijd gevraagd en liet ook niet weten wanneer er een reactie zou volgen. De rdactie vond de feiten dermate relevant dat werd besloten om het artikel te zetten, al had de journalist dit liver gedaan met een reactie.

Beslissing van de Raad van Journalistiek (18 april 2024)
De klacht van de Minister is gerond.
Dat betekent wel niet dat de Raad hiermee heeft uitgemaakt of Quickie de plasincidenten heeft gezien, ervan op de hoogte was, of helemaal van niets wist. De Raad kan daarover geen uitspraak doen. Zegt in zijn eindoordeel alleen en uitdrukkelijk dat art.6 van de journalistiek code niet is toegepast: “De journalist zet loyaal de relevante feitelijke informatie recht die hij onjuist weergegeven heeft”.

Wat stoort er ons danig aan heel het geval?
De “catch and kill”- journalistiek.
– De gazettenschrijvers (of alleszins één ervan) hebben zeker weet van het onderzoek (‘catch’) en zwijgen (‘kill’).
– De Minister is de politiebeelden van heel de avond en nacht én van zijn gitaarconcert buitenhuis niet gaan bekijken (géén ‘catch’) en doet hierbij alsof hij dat niet kon of mocht (‘kill’ the news).

In de vorig editie moesten we nog twee onbeantwoorde vragen kwijt, vragen waarop sommigen zeker een antwoord kennen (dat is ‘catch’), maar dat nooit zullen zeggen (‘kill’).
Zo hebben we een aan zekerheid grenzend vermoeden dat onze plaatselijke reporter Peter Lanssens van HLN (aanwezig op het feest en vriend des huizes) wel degelijk weet 1) welke gasten betrokken waren bij dat fameus plasincident aan de voordeur van het huis van minister Van Quickenborne; 2) hoe die zaak intussen al of niet is afgehandeld door de politie; 3) of de minister op de hoogte was van de affaire. Maar hij (lps) zwijgt, “vermoordt” als het ware zijn informatie.
En Quickie dan. Die heeft het vertikt om de politiebeelden van die avond te gaan bekijken, ook die waarbij hij zogezegd zijn luchtgitaar bespeelt. Hij gaat dus niet eens de feiten “catchen”. (Hij wil zijn geheugen niet opfrissen.)

Intussen heeft hij op 25 augustus 2023 klacht neergelegd bij de Raad voor Journalistiek in verband met een artikel in ‘Het Nieuwsblad’ (dd. 23 augustus) met als titel: “Parket start onderzoek nadat dronken gasten tijdens verjaardagsfeestje Van Quickenborne tegen politiecombi plassen”.
Over die klacht heeft de rapporteringscommissie van de Raad voor Journalistiek op 22 februari van dit jaar (het is dus geen oud nieuws) zelfs een videoconferentie gehouden waaraan ook Quickie deelnam, samen met twee journalisten van HN en een juridisch medewerker van de krant. (In de maand december 2023 is er ook enige briefwisseling geweest tussen de redactiemanager van het Mediahuis en Van Quickenborne. De inhoud ervan kennen we niet.)

Volgens Van Quickenborne stond het artikel vol fouten, met als voornaamste bezwaar natuurlijk de leugenachtige bewering dat hij “het tafereel aanschouwd zou hebben”. In een aangepaste versie heeft de journalist dat niet expliciet rechtgezet, maar geschreven dat de minister er misschien niet bij was, maar wel op de hoogte was van het plasincident. (Nog wel meteen na de feiten, en nog tijdens het feestje.)
Quickie beklemtoont dat hij “niets heeft gezien en het ook niet wist”. Hij vindt het tevens heel straf dat de journalist geen loyale kans op wederhoor heeft geboden. (Quickie zat in het buitenland. HN heeft zijn woordvoerder wel gecontacteerd maar niet gewacht op een reactie.)

De Raad voor Journalistiek oordeelde op 18 april laatstleden de klacht van minister Van Quickenborne als gegrond op basis van drie richtlijnen uit de journalistiek code.
Van belang is goed te weten dat de Raad zich hierbij NIET uitspreekt over de vraag of de minister al of niet de plasincidenten “aanschouwd heeft”, of ervan op de hoogte was, of helemaal van niets wist. Daarover kan de Raad geen uitspraak doen ! Maar er zijn een soort journalistieke slordigheden gebeurd.

We citeren nu al even de drie journalistieke richtlijnen uit de Code die niet of onvoldoende zijn gevolgd of toegepast door de HN-journalist.
1. De journalist bericht waarheidsgetrouw.
2. De journalist zet loyaal de relevante feitelijke informatie recht die hij onjuist weergegeven heeft.
3. De journalist publiceert alleen informatie waarvan de oorsprong hem gekend is.

In een volgende bijdrage willen we ook wel even als kortrijkwatchter dan doen aan “hoor en wederhoor” in die zaak. Ons baserend op het verslag van de Raad.
Pikant detail: de betrokken journalist heeft, zonder namen te noemen, en in afwezigheid van klager, toelichting gegeven over zijn vier onderscheiden bronnen aan de rapporteringscommissie van de Raad voor Journalistiek.