Category Archives: asap

asap, burgemeester, verkiezingen

Van Quickenborne gaat opnieuw voluit voor het burgemeesterschap ! (2)

Woord vooraf
In de laatste editie van onze stadskrant van vorig jaar gaven we ter info mee dat Joël De Ceulaer, de senior writer van ‘De Morgen’, in zijn krant van 29 december 2023 op zijn typisch geëxalteerde manier van doen onze Quickie “in deze omstandigheden” als “politiek dood” beschouwde.
Wij stelden dat het van een beter, breder, evenwichtiger inzicht getuigt om als een allesomvattende diagnose zonder meer te stellen dat Vincent Van Quickenborne het prototype is van een volstrekt politiek Amoreel persoon. Totaal, maar dan ook totaal zonder normen. (En een kat met vele levens.)
We bestempelen onze burgemeester ASAP doodgewoon als een pure machiavellist die alle talenten van dien bezit om de kunst van 1) het liegen, 2) het huichelen, 3) het vleien en 4) het komedie spelen tot in de perfectie te beoefenen. Hij excelleert daar dusdanig goed in dat – bijvoorbeeld – bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 tot 17 procent van de Kortrijkse kiezers zich liet misleiden om voor hem op naam te stemmen want hij had stellig beloofd om – in tegenstelling tot de hypocriete Stefaan De Clerck – tijdens de legislatuur geen vaandelvlucht te plegen om minister te worden. Daarenboven deed hij bij de Kamerverkiezingen van mei 2019 nogmaals dezelfde plechtige, (letterlijk) dure belofte van tijdens zijn burgemeesterschap nooit naar Brussel te trekken en kijk, – toen liepen toch nog 10 procent van de Kortrijkse stemmers in de val.
In dit verband is het gebaat om even Machiavelli te citeren: “De mensen zijn zo dom en zo gemakkelijk te misleiden dat een heerser die hen eenmaal heeft bedrogen altijd op hen kan vertrouwen om hetzelfde te doen.”
Dat onze burgemeester een ware machiavellist is, dat zuigen we niet zomaar uit de duim. Uit goede bron vernamen we ooit dat het beruchte traktaat van Machiavelli “Il Principe” (‘De Vorst’ of ‘De Heerser’) al van kleins af aan hét handboek (de manual) is bij het hele politieke handelen en wandelen van Quickie.
Ja, het doel heiligt de middelen, ook bij onze Vincent. Machiavelli heeft dat wel nooit letterlijk gezegd, maar zo’n uitspraak uit “Il Principe” is moeilijk slecht te verstaan: “Laat nooit je bedoelingen zien, maar probeert met alle middelen je doel te bereiken.”

Intussen zijn we gekomen bij ons onderwerp.
Uittreksels uit (twee) recente interviews met de huidige Kortrijkse burgemeester, na drie jaar teruggekeerd uit Brussel, om daarbij (na een naar verluidt heel moeilijk gesprek) waarnemend burgemeester Ruth Vandenberghe te “bevorderen” tot superschepen, een functie die niet bestaat. Daarbij heeft Q onze Ruthie opgescheept met twee gewichtige bevoegdheden over materies die zij niet beheerst: energie en digitale transformatie. O ja, Machiavelli zou van zo’n slimme, in feite vleierige zet danig genieten.
In ‘De Morgen’ van 28 december 2023 (katern “Het vrije Leven”, pag.5) stelt Ann De Boeck aan onze Q een voor Kortrijkzanen alleszins heel boeiende, urgente vraag:
“Hoever reikt uw persoonlijke ambitie nog?”
Antwoord: “Ik ga in 2024 voluit voor het burgemeesterschap in Kortrijk. Minister worden hoeft niet meer.”
Maar nu komt, onmiddellijk hierna, een typisch machiavellistische wending: “Zeg nooit nooit – misschien binnen twintig jaar – maar het is nu aan een nieuwe generatie.”
Die tussenzin over die “twintig jaar” begrijpen we wel niet. Is dat een verschrijving van de journalist?
Of is die uitlating bedoeld als grap? want ook grappig doen is een machiavellistisch aangeprezen middel om wat valstrikken aan te leggen.

In het in onze streek veel gelezen weekblad “De Krant van West-Vlaanderen” (van 29 december 2023) kan Van Quickenborne ook gebruik maken van een lang, over twee pagina’s (4 en 5) gespreid interview om zijn politieke handel en wandel (vooral zijn fratsen van de laatste tijd) op machiavellistische wijze te becommentariëren.
Voor de nakende gemeenteraadsverkiezingen zijn drie vragen en antwoorden uit dit gesprek van belang.
Op één van die vragen waarbij zijn toekomstig burgemeesterschap rechtsreeks aan de orde komt repliceert (pareert) Quickie op een wijze waarop de meest doorgewinterde machiavellisten met de grootste bewondering kunnen naar opkijken: “Maar als ik op de lijst sta als lijsttrekker, dan is dat om burgemeester te worden, te zijn en te blijven.”
Wat rare uitlating is me dat…

(Tot een volgende keer.)






asap, burgemeester, verkiezingen

“De Morgen” verklaart Van Quickenborne “politiek dood”! (1)

Tsja, voor zo’n statement moeten we onze serie stukken over de Kortrijkse gemeenteraad wel even onderbreken.
Het is Joël De Ceulaer van die krant die het drastische oordeel velt, en wie hem regelmatig leest weet dat hij wel eens kan doorslaan. De senior writer schrijft dus vandaag 29 december – in een editoriaal nog wel – wat volgt: “Wat gold voor Rousseau, geldt nu voor Van Quickenborne: in deze omstandigheden is hij politiek dood.“
De Ceulaer heeft het hierbij over het feit dat onze burgemeester in zijn toenmalige hoedanigheid van Minister van Justitie in de nacht van 21 op 22 augustus van het jaar des heren 2021 aan een after party van de Kamping Kitsch Club heeft deelgenomen waarbij veel méér dan 8 mensen tegelijk binnenin aan het feestvieren waren. En dat mocht toen niet, vanwege de destijds in voege zijnde corona-reglementen. De Ceulaer vindt dat Quickie zich hierover onmogelijk kan blijven ‘uitkletsen’ en als verzachtende omstandigheid niet kan blijven argumenteren dat er al beslist was dat de coronaregels twee dagen later toch zouden worden versoepeld. De Ceulair poneert daarenboven nog dat Quickie zelf bij het parket moet aandringen op onderzoek en bijhorende straf. Zoniet is hij politiek dood.

Weet je wat?
Ik vind gewoon dat allerlei gedrag van Q, onze burgervader, tekenend is voor een aspect van zijn persoonlijkheidsstructuur dat het hem de facto onmogelijk zou moeten maken om nog te fungeren in publieke functies zoals die van burgermeester of minister.
Het is blijkbaar nodig om nog een keer luid en klaar te verklaren dat Vincent Van Quickenborne politiek gezien een volstrekt AMOREEL FIGUUR is. En dientengevolge tot in zijn diepste vezels een ongelooflijke huichelaar. (Zie hoe hij zich sinds enige tijd voordoet als het prototype van een voorbeeldige ‘familyman’.) Het is niet voor niets dat zo nu en dan aan het licht komt dat hij slechte vrienden heeft die het zich veroorloven om hun voeten te vegen aan coronaregels en er bij gelegenheid niet voor terugdeinzen om tijdens een feest ten huize van de minister te urineren tegen een politiecombi. Neen Quickie, het is echt niet zo als wat u ons ook in ‘De Morgen’ (van gisteren dan) wil voorspiegelen alsof “iedereen zeker wel foute vrienden heeft”.
Voor de politicologen onder ons willen we alles wel even beleefd formuleren: Vincent Van Quickenborne is een gespogen machiavellist.

Ach, eigenlijk weten we allemaal geen honderdste van wat die man zoal uitricht. Quickie is ook een bovengemiddelde intrigant. (Hoe vaak zou hij dezer dagen al niet gebeld hebben met zijn opvolger Paul Van Tigchelt, met de VLD-voorzitter Tom Ongena, met Alexander De Croo? Egbert Lachaert?) We moeten het dus noodgedwongen hebben over wat men als futiliteiten kan aanzien.

Quickie haalt nogal de pers tegenwoordig.
Gisteren 28 december – ook al ‘De Morgen’, in het katern ‘Het Vrije leven’ – met een reuzegrote foto en een bladzijdenlang interview. Daarin beklaagt hij er zich over dat men “on-waar-schijnlijk (aantal) karaktermoorden” op hem pleegt. Het moet zijn dat zijn gedragingen zich daar gemakkelijk toe lenen.
De interviewster Ann De Boeck kon het niet laten om Quickie nogmaals te confronteren met zijn berucht geworden verjaardagfeest, bijgewoond door slechte vrienden die meermaals zonodig plasten tegen een politievoertuig aan zijn voordeur. PIPIGATE. Quickie beweert in dat interview dat “niemand behalve die gasten (de daders zelf) wist wat er gebeurd was”. Ja zeg. Om daar heel zeker van te zijn zou onze plaatselijke reporter en goede vriend van Q ietwat kunnen rapporteren. De genaamde Peter Lanssens was aanwezig op het feest en hem kennende weten we dat er niks in dat genre van pikante gebeurtenissen kan plaatsgrijpen zonder dat hij het weet. Maar hij schrijft er in zijn “Laatste Nieuws” helemaal niet eens over. Met geen woord. Dat is vriendschap!
Vanzelfsprekend bevestigt Quickie nogmaals dat ook hij onwetend was over deze smadelijke daad jegens de politie vanwege zijn (foute) feestgangers. En wat maakt het uit of hij volgens beelden van zijn eigen bewakingscamera nu al of niet luchtgitaar speelde, of een plasbeweging maakte? De politiebeelden heeft hij trouwens nog altijd niet kunnen bekijken. Ha ja? Dan rest ons die ene, ongemakkelijke vraag: heeft Van Quickenborne (een jurist) dan geen gebruik gemaakt van zijn mogelijk “recht op toegang” tot de opnamebeelden van de politie? Wat wil hij eigenlijk – officieel – niet helemaal weten? (En nu is het te laat. De termijn is overschreden.)
Nog een vraag die Ann De Boeck vergat te stellen. Zijn die plassers nu al of niet gestraft? Niets daarover in de gazetten. Me dunkt dat we best vermoeden dat Vincent het in al zijn onschuld ook niet weet, want naar zijn zeggen heeft hij intussen geen contact meer gehad met die foute vrienden. (En, zoals dat nu eenmaal gaat, zeker ook niet met vrienden van vrienden?)

In dat interview van gisteren 28 december komt nog de vraag aan de orde hoever zijn persoonlijke ambitie nog wel reikt. Over het antwoord moeten we het zeker asap nog hebben: “Ik ga in 2024 voluit voor het burgemeesterschap in Kortrijk.”
We willen evenwel zelf in dit verband eerst nog een karaktermoord plegen. Deden dat eigenlijk al publiek op FB en hier in deze krant, terwijl we intussen nog altijd niet beticht worden van laster.
We bestempelen burgemeester Van Quickenborne als een leugenaar. Hij beweerde in “Het Laatste Nieuws” van 1 augustus van dit jaar dat hij in 2012 absoluut nooit een (geheim) voorakkoord heeft ondertekend om met zijn VLD een coalitie te vormen met de SP.a en de N-VA. Een pertinente leugen waar geen enkele gazet aandacht aan heeft willen besteden, terwijl dit akkoord toen ook al sloeg op de vorming van een tripartite in deze NU lopende legislatuur.
En dat is geen kattepis, als we het willen hebben over zijn lokale persoonlijke, politieke ambities.
Ook vandaag kreeg Van Quickenborne in “De Krant van West-Vlaanderen” twee volle bladzijden het woord en kwam de urgente kwestie aan bod.
Ja, Quickie is waarlijk die kat met vele levens. Zoals hij het zelf ook al toegaf: “Ik heb veel goed te maken“.

(Wordt vervolgd, dat spreekt.)














asap, infotainment

Zou Vincent Van Quickenborne nog kunnen autorijden?

Zoals u weet is onze titelvoerend burgemeester (nu raadslid in Kortrijk) niet enkel vice-eerste minister maar ook minister van Justitie én Noordzee. Hij heeft zich als een soort “vervanger” van premier Alexander De Croo toen die op reis was in Amerika ook opgeworpen als “zomerpremier“.
Dat is in de Wetstraat niet onopgemerkt voorbijgegaan. Nu ja, als je nog een beetje de gazetten volgt krijg je de niet zo ingebeelde indruk dat hij minister is van alles.

Vandaar dat hij de enige minister en vice-premier is met niet minder dan vijf chauffeurs. Een record. Vijf ! Vandaar dus nog dat hij dagelijks op de meest verscheidene plaatsen opduikt. (Wie Quickie een beetje kent weet dat hij voornamelijk bestuurt – de touwtjes in handen houdt – via telefoon en e-mails en wellicht nog IT- tools die we niet kennen. Dag en nacht, dat is zeker. (Indertijd eindigden die mails steevast op “asap”, vandaar toen zijn bijnaam als burgemeester op het stadhuis.)
Vijf chauffeurs dus. Even vergelijken.
Alexander De Croo, de eerste minister namelijk houdt het bij drie.
En de collega-vice-premiers van Quickie?
– Pierre-Yves Dermagne (Economie en Werk): drie;
– Georges Gilkenet (Mobiliteit !): twee;
– Vincent Van Peteghem: (Financiën, Coördinatie Fraudebestrijding en Nationale Loterij): drie;
– Frank Vandenbroucke (Sociale Zekerheid, Volksgezondheid): twee;
– Petra De Sutter (Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven, Telecommunicatie en Post): één. Kan dus ook…

Nu nog iets belangrijks over het kabinet van onze Quickie dat momenteel geruisloos aan het passeren is.
Zijn kabinetschef algemeen beleid Karla Basselier is het aan het aftrappen. (Zij staat dd. 17 augustus wel nog vermeld op de lijst van medewerkers op de website van dat kabinet.)

En als Kortrijkzaan is het zeker nuttig te weten dat Quickie vanuit zijn kabinet als Kortrijks burgemeester twee medewerkers heeft “meegenomen” naar Brussel: Laurant Hoornaert (zijn vroegere kabinetschef alhier!) en Sander Maenhoudt. Wees maar gerust dat die twee gasten ook tot taak hebben om goed op te volgen wat er in Kortrijk zoal gebeurt.
In de Wetstraat noemt men nu medewerkers van ministers die (mede, of zelfs ongeveer geheel) tot taak hebben de plaatselijke belangen te behartigen van hun baas (zijn lokale kiescliëntele bijv., of de kiescampagne) SPOKEN. Ze zijn vaak niet of bijna niet in Brussel te vinden. (Vroegere term: onderzeeërs.)

asap, burgemeester, infotainment

De 16 vragen aan Vincent Van Quickenborne (3)

De 15de vraag van psychiater De Wachter is zeker voor bekende politiekers van intieme aard: “Wat maakt van jou dat de liefde kan blijven duren?”
Zoals al gezegd heerst bij de redactie van kortrijkwatcher de opvatting dat het liefdesleven van politici wel degelijk van aard is om hun politiek functioneren te beïnvloeden.
We keken dus met gezonde belangstelling uit naar het antwoord van de minister en titulair burgemeester van Kortrijk. Volgens Vincent is het van groot belang van dat men zich “niet ergert aan de fouten van de ander”. En in dit verband heeft hij het eigenlijk zowel over zichzelf als over zijn vrouw (met naam genoemd) Anouk Sabbe. Over zijn Anouk verklapt hij dat zij “geen rust kent en geen ZEN”.

Bij vraag 7 (“Wat maakt je een beetje ongelukkig?”) heeft hij het niet alleen over “een lege agenda”, maar vertelt hij ten overvloede dat Anouk “een kort lontje heeft en lange tenen.” (Maar men had hem daar nog voor zijn huwelijk alreeds voor verwittigd.)

Op die 15de vraag zegt Vincent nog dat men (in de liefde) best wel (tegelijk dus) beseft hoe moeilijk men ZELF is. Is Vincent moeilijk? Daar heeft hij het onverwacht over in het kader van vraag 10: “Welk talent zou je graag hebben?”

Ademen
Het eerste deel van het antwoord over een mogelijk gebrek aan talenten is nog ter zake: hij erkent een tekort aan muzikale kunde, drummen bijvoorbeeld – met een bijzondere voorkeur voor Metallica. (Kortrijkzanen weten dit maar al te goed want worden in stad bij diverse gelegenheden – Alcazar! – sinds jaren met de muzikale smaak van de burgemeester geconfronteerd.)
Maar dan volgt een verrassend vervolg als antwoord op die tiende vraag.
Plots heeft de minister het over een codewoord dat de medewerkers op zijn kabinet regelmatig van pas komt: “ademen!”. Die uitroep betekent dan dat hij “in overdrive is gegaan en moet kalmeren”.
Zo. Nu weten we waarom Vincent reeds als Kortrijks burgemeester de bijnaam “Asap” opgespeld kreeg.
Nu kunnen we ons tevens voorstellen dat zijn kabinetsmedewerkers hem telkens oproepen tot “ademen” wanneer hij het als minister van Justitie weer eens heeft over snelle strafuitvoeringen en detentiehuizen. (En misschien vraagt Vincent thuis zelf wel een keer aan zijn Anouk – met haar kort lontje – of zij even wil “ademen”. Dit terzijde.)

We komen bij vraag 5. Wat ons betreft de laatste met in het antwoord enige politieke relevantie. “Waarvoor bent u het meest dankbaar?”
Wel, dat zijn vader hem absoluut heeft willen behoeden voor het toen in voege zijnde (progressief want comprehensief) Vernieuwd Secundair Onderwijs (dat in behoudsgezinde kringen verfoeide VSO) en hem daarom naar het traditionele en elitaire Jezuïetencollege Sint-Barbara in Gent heeft gestuurd. Vincent vindt de consequenties daarvan in zijn leven van zo’n groot belang dat hij NU AL zijn beide kleine kindjes in die school heeft ingeschreven! (Tussen haakjes: kan dit zomaar?)
Wat is de politieke relevantie hiervan, zo zegt u nu?
Vincent “verraadt” hiermee zijn ideologische visie op onderwijs en opvoeding in het algemeen. Zelfs een bepaald soort levensbeschouwing van thuis uit.
Stel u even voor dat Van Quickenborne op vandaag Vlaams minister zou zijn, bevoegd voor Onderwijs. Of opnieuw burgemeester wordt en zich een keer terdege gaat bemoeien met het gemeentelijk onderwijs. (Overigens, naar welke school in Kortrijk worden zijn kindjes nu gebracht?)



asap, burgemeester, infotainment

De 16 vragen aan Vincent Van Quickenborne (2)

In de serie “De 16 vragen van De Wachter aan…” is het de bedoeling dat Sabine Vermeiren van ‘Het Laatste Nieuws’ peilt naar de meer diepe gevoelens en verborgen kantjes van Vlaamse VIP’s, heel vaak zijn dat politici.
Niks mis mee. Bij de redactie van “kortrijkwatcher” althans heerst de innige overtuiging dat de gazetten het zwaar mis hebben als zij bij bepaalde ambetante gelegenheden in het leven van politiekers (alleszins bijv. bij liefdesperikelen) altijd uitpakken met de mantra dat het privé-leven van dit soort mensen niets te maken heeft met hun politiek functioneren.

In de HLN-editie van 14 mei kwam Vincent Van Quickenborne aan de beurt.
En wie hem een beetje kent weet dat hij zich terdege heeft voorbereid op de diepe gevoelens die hij wel of niet publiek kwijt wil, namelijk deze die we al kennen. Veel zijn er dat niet.
Tekenend in dat verband is zijn antwoord op de heel moeilijk te peilen, eindeloos diepe 12de vraag: “Heb je ooit troost gevonden in schoonheid en creativiteit?” Het antwoord luidt: “De foto van mijn vader.”
Tja. Het is bij onze minister en burgervader een evergreen: hoe diep begaan hij is geweest – en nog is – met het jarenlange lijden van zijn vader (Alzheimer). Waarlijk, vanuit onze redactie alle begrip én medeleven én respect daarvoor, maar op zo’n 12de vraag verwacht men in het algemeen wellicht een minder laconieke repliek.
Intussen begrijpen we de bezorgdheid van Vincent – als politieker dan – voor Alzheimer-patiënten.
De opbrengst van zijn jaarlijks “etentje met de burgemeester” ging de laatste keer naar een gespecialiseerde lokale instelling voor jongdementen: “Het Ventiel.” Vraag 14: “Welk persoonlijk engagement vind je de moeite waard?” Antwoord: “Het Ventiel.” En ja, ook het engagement van jeugdleiders. Beschouw dit laatste maar als een verkooppraatje. (Te vergelijken met het jeunisme van de hopman-voorzitter van de beweging “Vooruit”.)
Bon.
Zoals het een rechtgeaard beroepspoliticus betaamt doet Vincent zich graag voor als een familie-man. Vraag 13: “Wie wil je graag een plezier doen?” Jawel, zijn moeder. Vraag 9: “Wie of wat bezorgt je een onweerstaanbare glimlach?” Ja: mijn kinderen.
11de vraag dan: “Welke dingen doe je graag?” Antwoord: vuilnisbakken buiten zetten (sic!), wandelen en fietsen, post uit de bus halen. En Vincent praat graag met zijn buurman. (Lezer, wil je soms zijn naam weten? Hij wordt vernoemd: het is den Eddy. Quickie is een volksvriend hoor ! Een gewone jongen ook.)
Hierbij doet Vincent nog vlug kond dat hij graag meedoet aan huisbezoeken. Als burgemeester deed hij er 40.000. (Reken even mee: dat zou dan komen op een gemiddelde van 5.000 per jaar.)

De 3de vraag is machtig interessant: “Is er iemand die je leven heeft bepaald?”
Ja. Ridder en baron Jean-Pierre de Bandt van het vroegere, befaamde advocatenkantoor De Bandt-Van Hecke-Lagae. Als voorzitter van de Belgicistische denktank, de Coudenberggroep, vroeg hij aan de pas afgestudeerde Van Quickenborne of hij geen voortrekker wou worden van een “beweging voor politieke vernieuwing”. (Dat werd dan “Triangel”, een links-unitaire beweging die met iemand als Bert Anciaux zou uitgroeien tot ID21 en SPIRIT.) En aldus is – mede dankzij instigatie van zijn broer – de jonge Vincent niet blijven steken in de banksector.
In het antwoord op die heikele derde vraag heeft Vincent weinig zin om ietwat uit te weiden over zijn flexibele, kronkelige politieke loopbaan. Over AMADA alweer geen woord. Vertelt bijv. ook niet dat hij mede door toedoen van wijlen volksvertegenwoordiger Pierre Lano bij de VLD is terecht gekomen en via een kartellijst verkozen raakte in de Kortrijkse gemeenteraad.

P.S.
Er zijn nog vragen en antwoorden.
Voor een volgende keer.

asap, burgemeester, infotainment

“De 16 vragen vragen van De Wachter” aan Quickie: inleiding (1)

‘Het Laatste Nieuws’ stelt om de week de zgn. ” Vragen (16) van De Wacher” aan een of andere VIP.
Op 14 mei was het de beurt aan Vincent Van Quickenborne, Minister Van Justitie (en Noordzee!), tevens nog altijd titelvoerend burgemeester van Kortrijk.
We gaan straks even na wat heus als relevant is te beschouwen in de antwoorden van de minister, ook al slaan vraag en antwoord voor het overgrote deel op zijn privé-leven.
Kortrijkwatcher blijft overigens – als ervaringsdeskundige in het politieke leven van elke dag en zijn vroegere connecties met politiekers – hardnekkig van oordeel dat een politicus of politica totaal géén privé-leven heeft, beter gezegd: dat zijn (haar) privé-leven wel degelijk repercussies heeft op zijn politiek handelen. Op zijn (haar) werk.
Komaan zeg. Dat geldt au fond toch ook voor u, als gewone burger? Stel dat u met het verkeerde been bent opgestaan.
En: vergeet Quickie soms iets?
Herkennen we hem wel zoals hij is?

asap, democratie, OCMW, veiligheid

Van woonzorgcentrum tot detentiehuis (1)

Het voormalige OCMW-woonzorgcentrum Lichtendal (gelegen dichtbij en tussen de universiteit KULAK en de hogeschool VIVES) telt 48 wooneenheden, verdeeld in drie aparte woonhuizen rond een binnentuin, die namen dragen als De Deder, De Melde, De Wikke. (Hopelijk blijven die rare maar toch leuke namen bewaard voor de aanduiding van de woonst voor de gedetineerden.)
De kamers hebben een standaardformaat, of zijn wat ruimer, of zijn een studio of flat.
Indertijd werden ze bewoond door 48 min of meer dementen, allen 65 plussers. Vandaar dat allerhande deuren zijn beveiligd: zonder badge geraak je niet binnen of buiten.
Directeur was Jan Goddaer.

Het WZC staat al leeg sinds midden 2019. De bewoners verhuisden naar “De Zon” in Bellegem.
Het OCMW hoopte de site te verkopen voor goed 4 miljoen euro. Er was interesse bij de KUL en VIVES om aldaar te komen tot een “associatiecampus”. Dat is toen niet doorgegaan om een ons onbekende reden.
Met de komst van corona dacht men in april 2020 om de site om te schakelen tot een “zorghotel” om alzo ziekenhuizen uit de regio te ontlasten, maar dat is niet nodig gebleken. Nu is de site verhuurd aan VIVES en doet dienst als opleidingstehuis voor verpleegkundigen. Het contract loopt eigenlijk nog tot juni 2022.

Minister van Justitie en Kortrijks titelvoerend burgemeester Vincent Van Quickenborne is na een lek uit CD&V-bronnen kort geleden verplicht geweest om toe te geven dat hij geheime onderhandelingen had gevoerd om “Lichtendal” om te toveren tot een gevangenis, genaamd ‘detentiehuis’. Omwonden gebelgd en ongerust (petitie!) en zowel KULAK als VIVES ook niet echt content.
De minister zag zich genoodzaakt om op 26 oktober een zeer georkestreerd “infomoment” te houden om de bewoners gerust te stellen en tegenstanders de mond te snoeren.
Volgens Het Laatste Nieuws (online op 27/10) verklaarde Quickie toen dat hij persoonlijk zou instaan voor de veiligheid, en hij garandeerde dat ! (Wat als er bijv. een groepsgewijze ontsnapping zou gebeuren? Neemt hij dan ontslag als minister?)

Het is nogal begrijpelijk dat de omwonden zich ongerust voelen en dat op die infovergadering ongeveer alles draaide rondom deze problematiek en de vraag naar de betekenis van het begrip ‘detentiehuis”.
Maar de redactie van kortrijkwatcher zit met andere prangende vragen, meer politiek-zakelijk gericht.
Maar dat is voor een volgende keer.



asap, burgemeester, recht

Minister Van Quickenborne nipt niet gebuisd in Humo’s grote regeringsrapport

In het nummer van 29 juni heeft Humo (pag. 11-12) in een eerste rapport de huidige acht Nederlandstalige federale minister laten beoordelen door prominenten als Dave Sinardet (prof politicologie VUB), Peter Deroover (Kamerfractieleider N-VA), Frank Verbrugge (prof strafrecht KUL), Barbara Pas (Kamerfractieleider VB).
Onze minister van Justitie Vincent Van Quickenborne kreeg onder de titel “hijgerige communicatie” het kleinste aantal punten: 5 op 10. (Dit komt niet in ons Stadsmagazine.)
Kortrijkwatcher zit daar voor niks tussen maar kan enkel het oordeel in zijn geheel beamen. Zelfs toejuichen, in deze zin dat uit het rapport blijkt dat Quickie als minister niet anders handelt en functioneert dan als burgemeester. Men zou dit zelfs als een compliment kunnen beschouwen: hij blijft zijn eeuwige en enige zelf !

In een woordje vooraf merkt een redacteur van het rapport op dat de neus van Quickie nog altijd scherp staat voor het ruiken van opportuniteiten. Kortrijkwatcher weet dit ook en zei vroeger al dat hij er in slaagt om altijd en lang op voorhand in te zien aan welk wagentje (persoon) hij moet hangen om in zijn politieke loopbaan vooruitgang te brengen. (Omgekeerd merkt ook alras op voorhand wanneer hij best met iemand zou afhaken. Zelfs liquideren.)
Prof. Sinardet is van oordeel dat Van Quickenborne wellicht de minister is met het hoogste populistische gehalte. “Hij weet wat de mensen graag horen.” Ja!
Kamerlid Pas breidt dit oordeel verder uit. “Sterker”, zegt zij, “hij is de kampioen van de populistische aankondigingen.”
En meestal doet hij die eerst in de pers, pas daarna in het parlement En zij voegt er aan toe: “Maar zijn decibels worden niet gevolgd door realisaties.” (Lezers van kortrijkwatcher weten dit maar al te goed. Denken dan aan de lage realisatiegraad van de voorziene investeringen.)
Prof. Verbruggen is ook niet mals. Hij wijst op een contradictie in het voornemen van de minister om zerotolerantie in te voeren. “Als je elke korte gevangenisstraf effectief uitvoert, moet je een hoop gevangenissen bijbouwen. Dat kost fortuinen: willen we dat?” De prof strafrecht meent nog dat Quickie – “los van zien hijgere communicatie – de heilige huisjes spaart.” Hij neemt een afwachtende houding aan in zake zoals de hervorming van het strafrecht, het Hof van Assisen. En zelfs van de digitalisering van Justitie zien we nog niks.

Eindoordeel van Humo:
“Vincent steekt vaak zijn vinger op en maakt de klas graag aan het lachen, maar moet dringend meer aandacht schelen aan zijn huis- en studiewerk. 5/10 dus.

P.S.
In de gemeenteraad van morgen 5 juli zal onze titelvoerende burgemeester het nieuwe huishoudelijk reglement van de Raad goedkeuren. De oppositie wordt nog méér monddood gemaakt. Zie daar ook maar de hand in van Quickie.

asap, burgemeester

Hoe staat het met de “ethos” van minister Van Quickenborne? (les 3bis)

De vraag is gerechtigd.
Vincent Van Quickenborne (V.VQ.) heeft er zich tegenover de Kortrijkzanen plechtig en formeel (de eed ontbrak nog net!) toe verbonden om tot het eind van de legislatuur (2014) burgemeester te blijven van zijn beminde centrumstad die volgens én dankzij hem is uitgegroeid tot een voorbeeldstad.
Stel u voor. De schaamte voorbij? Het was zelfs een bruikbaar propaganda-argument om hem intussen toch ook maar te laten verkiezen tot federaal Kamerlid.

Met een discours aan de Kortrijkzanen én zijn uitlatingen in zijn goedgunstige pers heeft hij daartoe naar overtuigingsmiddelen (argumenten) gezocht die Aristoteles retorisch bekeken rangschikt onder de categorieën “logos”, “pathos” en “ethos”.
Een vorig stuk in deze stadskrant eindigde met de prangende vraag of hij zijn “verhaal” wel aan zichzelf zou kunnen verkopen? Dramatische vraag die in de lengte van jaren pas een antwoord zal krijgen bij een politieke misstap van zijnentwege. Of een verspreking, een loslippigheid van een concullega of medewerker.
Wij, en velen met ons, twijfelen alleszins aan het gehalte “ethos” ervan, d.w.z. aan de geloofwaardigheid en de oprechtheid van zijn argumentatie.
Daar willen we het nu wel een keer over hebben.

Zo zei burgemeester Quickie bijvoorbeeld dat de keuze om zich tot minister te laten benoemen niet evident was, ook al omdat hij Kortrijk “ongelooflijk graag ziet”.
Nu is het zo dat wij sinds lang vanuit het stadhuis geruchten horen dat hij al te veel “bezig is met Brussel”. In de pers (‘Het Nieuwsblad’ van 1 oktober) durfde alvast één iemand dit aldus verwoorden: “De drive en de schwung die hem kenmerken waren al geruime tijd niet meer aanwezig. Kortrijk begon te klein en te weinig uitdagend te worden.” (Het gaat om een uitspraak van Sien Vandevelde, communicatie-verantwoordelijke van de lokale oppositiepartij CD&V.) De bewering dat “hij graag verder had gedaan (sic) als burgemeester” kunnen we dientengevolge met enige scepsis bejegenen.

V.VQ. was nog van mening dat hij in deze crisistijden “niet aan de zijlijn kon blijven staan”. De plicht riep. Ook deze bewering geniet van enige twijfelzucht bij ons alsook bij de Kortrijkzanen die Quickie’s zeer bijzondere persoonlijkheidstrekken en (als ‘brutaal’ beschouwd) politiek handelen enigszins beter kennen. De geldings- en dadendrang en zijn onmeetbare ambitie, plus zijn ongeziene lef, doen bij ons en anderen de vraag rijzen of hij zich – ook in tijden ZONDER crisis – niet geroepen zou voelen tot het ministerschap.

V.VQ. zegt dat hij lang heeft nagedacht over de beslissing om over te stappen tot het federale niveau. Er nachten van wakker lag.
Dat kunnen we best geloven hoor, maar waarschijnlijk in een héél ander tijdsbestek dan hij publiek laat uitschijnen.
We stellen weer een fundamentele vraag: sinds wanneer heeft Van Quickenborne de onweerstaanbare drang (art.71) voelen opwellen om zich opnieuw met kracht als een ministeriabel iemand een weg naar boven te banen?
Wij doen een gok.
Al in augustus 2019 schuift V.VQ. de VLD-fractieleider Egbert Lachaert naar voor als DE geschikte VLD-partijvoorzitter. Nu moet u weten dat den Egbert zelf toen op dat ogenblik geenszins kandidaat was. In januari 2020 dringt Quickie er nogmaals op aan dat Lachaert zich zou kandidaat stellen. Hij ontvangt hem ook nog als een trofee op de nieuwjaarsreceptie van zijn Kortrijkse kiesvereniging genaamd “Team Burgemeester”

(Men beseft dat nog altijd niet goed: in centrumstad Kortrijk is er geen VLD meer.)
En in de aanloop van de verkiezingen van de VLD-voorzitter (die eerst zouden plaatsgrijpen in maart 2020) schaart hij zich volledig als een tandem gelijk achter Lachaert. Als zijn running mate.
V.VQ. weet pertinent goed dat het de partijvoorzitters zijn die de kandidaat-ministers aanduiden en is er ook van op de hoogte dat Lachaert op zijn beurt absoluut Alexander De Croo als premier wou in de vivaldi-regering.
Kijk.
Oostends burgemeester Tommelein zei het nog als commentaar op zijn nederlaag in die voorzittersverkiezingen. “Je moet het hem (Vincent) nageven dat hij telkens op een heel opportunistische manier de juiste kaart trekt.” En in Knack (7 oktober) lazen we eenzelfde analyse: “Hij (Vincent dus) ruikt van kilometers afstand een potentiële winnaar.”

En misschien moeten we dit nog even nageven.
De nieuwe premier De Croo is historisch zelf ook nog schatplichtig aan V.VQ…
Hij heeft zeker niet vergeten dat Quickie in 2009 (!) samen met Patricia Ceysens hem overtuigde om zijn kans te wagen als VLD-voorzitter.

Ja. Neen. Onze Quickie is heus niet van gisteren!
En zijn moreel kompas (de ethos!) is nogal beverig.
Later wenkt Europa? Na Verhofstadt? Want niettegenstaande al zijn ongetemde lef zal V.VQ. het niet meer wagen om zich in 2024 opnieuw op te werpen als kandidaat-burgemeester in zijn geliefde Kortrijk. Maar dat is inmiddels ook al geregeld: het wordt de nu waarnemend burgemeester Ruth Vandenberghe.

asap, burgemeester

Past minister Van Quickenborne wel alle regels toe uit de “Ars Rhetorica”: ook de ‘ethos’? (deel 3)

Even recapituleren voor wie de eerste lessen uit de trilogie niet heeft gevolgd of niet weet waarover het gaat. Door zich te laten benoemen tot minister heeft Vincent Van Quickenborne (V.VQ.) zijn harde en herhaalde belofte om tot 2014 Kortrijks burgemeester te blijven helemaal niet nagekomen. In les 1 van deze trilogie beschreven we hoe hij via enkele theoretische overwegingen zijn overstap naar het federale niveau argumenteerde.
Aristoteles rangschikte dit soort van overtuigingsmiddelen onder de term ‘logos’. In de tweede les dan zagen we hoe hij daartoe ook enige “pathos” hanteerde.
Tot slot hebben we het nu over de “ethos” van V.VQ. Het derde en, volgens Aristoteles, het beste middel waarover een spreker kan beschikken om zijn publiek te overtuigen om te kiezen voor de zaak die hij meent te moeten of kunnen bepleiten.

Het begrip ETHOS omvat twee aspecten.
1) Het gaat om de vraag of de spreker beschikt over de nodige ervaring, deskundigheid over het onderwerp. 2) En anderzijds de vraag of hij met al die expertise zich ook nog kan presenteren als iemand die vertrouwen uitstraalt.
Over de competentie van V.VQ., zijn kwalificatie in de materie bestaat er geen twijfel, – zijn ministerschap over de Noordzee nu wel even daar gelaten.
Quickie is van opleiding jurist, was senator, volksvertegenwoordiger, fractieleider, staatssecretaris en minister en frequenteerde in zijn politiek leven meerdere partijen. Daar niet van. “Hij kan het.”

Heel anders is het wel gesteld met de vraag of zijn reputatie of imago voldoende gestoeld is op waarachtigheid, oprechtheid. Zoals men zegt in betere kringen: zijn “earnestness”! Die uitstraling heeft hij bij de enigszins geïnformeerde burger zeker onvoldoende. Het is toch een algemeen gedeeld gevoel bij politiek meer geïnteresseerden dat Quickie niet altijd geloofwaardig overkomt. Zelfs zijn non-verbaal gedrag draagt daartoe bij: zijn theatraliteit, zijn gespeelde en al te vaak uitgeoefende, populistische verontwaardiging over alles en nog wat. En dat hij tevens al te veel in zijn betoog een zinsnede start met “eerlijk gezegd” wekt ook al enig wantrouwen op.

V.VQ. is waarlijk door de wol geverfd. Zijn woordbreuk tegenover de Kortrijkzanen leert veel over zijn politieke mores.
Laat ons naar aanleiding van dit “verraad” daar in een volgend stuk wat concreet op ingaan. Constructieve journalistiek!
We willen wat meer feitelijk terugkeren naar zijn discours waarbij hij zijn beminde Kortijkzanen wou overtuigen van de redelijkheid en de noodzaak van zijn besluit om verder af te zien van zijn mandaat als geliefde burgervader.
Laat ons eens een gedachte-experiment opzetten en aan V.VQ. de fundamentele vraag stellen: “Kunt u uw verhaal wel aan uzelf verkopen?”

(Wordt vervolgd.)