De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) werpt zich stilletjes meer en meer op als DE werkgever van lokale openbare diensten.
Dat is heel raar. Zie nog infra.
Deze vzw is nu wel bestuurd door hoofdzakelijk burgemeesters, schepenen, OCMW-voorzitters uit diverse windstreken (wie bepaalt die?), maar heeft toch eerst en vooral een informatieve en adviserende taak tegenover gemeentebesturen (inclusief ambtenaren!) en raadsleden. Tussen haakjes, niemand van het Kortrijkse schepencollege maakt tegenwoordig deel uit van de Raad van Bestuur of het Directiecomité van de vzw, wel onze stadssecretaris Geert Hillaert. Die aldaar veel invloed heeft.
In vroeger tijden was gewezen schepen Frans Destoop daar nog de ook al niet te onderschatten ideoloog.

Wie zwaait er bij het bepalen van VVSG-standpunten eigenlijk de plak? Me dunkt: enkele bepaalde personeelsleden van de vzw, zij die namelijk de materie beheersen. Geen mandatarissen ! En die twee of drie personeelsleden van de vzw die het echt voor het zeggen hebben weten maar al te goed hoe zij hun vooral christen-democratische burgemeesters-werkgevers uit Vlaanderen naar de mond kunnen praten. Vooral: op vergaderingen beetje wederzijds indruk maken onder het gezelschap van volstrekt onkundige schepens en burgemeesters. In Roeselare (cf. infra) goed gegeten en het was interessant.

De VVSG is daarenboven sinds haar bestaan gewoon een nauwelijks ondermijnd CD&V-bastion. Zeg maar dat het niet waar is.

Over de werking van de VVSG nog nooit een deftig jaarverslag gezien. Geen verslagen van Algemene Vergaderingen of andere besturen. Balansen? Jaarrekeningen? Begrotingen? We hebben het hier wel over minstens 10 miljoen euro, waar de gemeenten misschien wel de helft toe bijdragen, plus een ongeziene uitermate winstgevende boekencommercie met één uitgeverij, en circa 100 personeelsleden. Het is een kluwen. Op de website van de vzw staat niet eens te lezen wie er deel uitmaakt van de Algemene Vergadering. Probeer maar eens de statuten te vinden van de vzw VVSG.

De VVSG heeft in een Algemene Vergadering van 19 juni in Roeselare (de burgemeester Luc Martens is lid van de Raad van Bestuur) zijn standpunt bepaald inzake de onderhandelingen met de ambtenaren over het nieuwe sectoraal akkoord (dit is geen CAO!) 2008-2009.
Wisten onze stakende Kortrijkse ambtenaren hiervan?
Waarom gingen ze daar niet even enkele deuren sluiten?

Het standpunt komt hierop neer: de vakbondseisen zijn “voor een grote groep van gemeenten en OCMW’s” financieel totaal onhaalbaar.
Het is bijna zeker dat onze stakende Kortrijkse pompiers en vuilnisophalers en zwembadmeesters over van alles niet helemaal op de hoogte zijn. Schepens ook niet. Bevolking niet. Pers niet.
Het gaat om een klassenstrijd tussen enkele diehards van – grof geschetst – twee zichzelf opfokkende onderhandelingspartners die daarenboven binnen eigen intieme kring strijd voeren om wie het voor het zeggen heeft.
Laat dit nu maar eens gezegd zijn.

Volgens de VVSG stijgen de personeelskosten (welke?) ten opzichte van vorig jaar in 2008-2009 alreeds ‘spontaan’ met 7,95 procent.
Hoe dan? Vanwege de inflatie (de index), de baremieke aanpassingen. Verder nog door de verhoogde kostprijs van de hospitalisatieverzekering, de toenemende uitgaven vanwege de toepassing van de nieuwe rechtspositieregeling voor het personeel. Over de gunstige bepalingen (financiële en andere, uit de sfeer van HR) voor de ambtenaren in dit nieuwe personeelstatuut rept het gemeenschappelijk vakbondsfront met geen woord.

Voorts wijst de VVSG er nog op dat er de voorbije 10 jaar reeds heelwat extra inspanningen voor het personeel zijn gedaan. Ook hierover hoor je de vakbonden niet. Zonder volledig te zijn verwijst de VVSG naar aanpassingen van de weddeschalen op diverse niveaus, de derde salarisschaal voor contractanten, de invoering van de hospitalisatie, de toekenning van maaltijdcheques, het optrekken van het vakantiegeld, de verhoging van de eindejaarstoelage.

Is de VVSG dan tot niets bereid?
Concreet wil men wel de eindejaarspremie verhogen tot op het niveau van het personeel van de Vlaamse overheid. Dat is ongeveer alles. De loonmassa zou hierdoor stijgen met 1 procent.

Maar burgemeesters en OCMW-voorzitters mogen nu ook weer niet al hun personeel tegen zich in het harnas jagen.
Vandaar deze opening: als er zich nieuwe feiten zouden voordoen is men bereid om aangepaste voorstellen te formuleren en om de onderhandelingen met de vakbondsorganisaties opnieuw op te nemen.

Wat zouden dan mogelijke nieuwe feiten kunnen zijn?
Dat men zoekt naar nieuwe inkomsten voor gemeenten en OCMW’s via de hogere overheid…
Bij een protestactie van de drie vakbonden (9 juni) voor het kantoor van de VVSG dacht men als eerste piste aan nog een verhoging van het Gemeentefonds. Of zou men de mogelijkheid kunnen creëren om een deel van de vennootschapsbelasting naar de lokale besturen te laten stromen? (Gemeenten lopen vele inkomsten mis doordat vrije beroepen en zelfstandigen zich voordoen als een vennootschap.) Of misschien kan men de overheidspremies voor gesubsidieerde contractuelen verhogen?

_____

Hierboven vonden we het al raar dat de VVSG – een vzw – zich voordoet als een werkgever van ambtenaren.
Het zit zo.
De onderhandelingen tussen ‘overheid’ versus ‘vakorganisaties’ van ambtenaren steken heel ingewikkeld in elkaar. We houden het simpel en vereenvoudigen zelfs ietwat. Niet eenvoudig.
* Voor het personeel van alle Belgische lokale besturen wordt overlegd en onderhandeld in het zgn. Federaal Comité C voor Provinciale en Plaatselijke overheidsdiensten. Dat is bijvoorbeeld bevoegd voor de brandweer.
* Voor het personeel van alle Belgische overheidsdiensten (dus op alle niveaus: Vlaams, federaal, lokaal of provinciaal) is er het Gemeenschappelijk Comité A.

* Wat ons hier interesseert is het Vlaams Comité C voor de Vlaamse lokale en provinciale besturen. Voor personeel tewerkgesteld bij gemeenten, OCMW’s, gemeentebedrijven en intercommunales spreekt men van het Comite C1.
Het is in dat Comité C1 dat de VVSG zich nu sterk bemoeit als zijnde een onderhandelingspartner langs werkgeverszijde. Volgens de wet (een federale) kan dit niet, maar toch staat de Vlaamse overheid toe dat de VVSG en de VVP (provincies) en de VOV (openbare ziekenhuizen) langs overheidszijde mee aan de gesprekstafel zitten.
(Die VVP is waarlijk een zootje ongeregeld.)

* Het is nog ingewikkelder. We gaan door.
In iedere gemeente afzonderlijk zijn er voor sociaal overleg of onderhandeling nog Lokale Comités.
Er is vooreerst het Bijzonder Onderhandelingscomité. Dat dient voor onderhandelingen. Over het letterwoord (BOC) bestaan meningsverschillen want er is nog een andere BOC.
Daarnaast heb je het Hoog Overlegcomité (HOC). Sure. Dat dient voor overlegmaterie. Beide Comités vergaderen meestal samen.

Gesnapt? Waarschijnlijk nog niet.
* Want per gemeente kan een lokaal bestuur beslissen om Basisoverlegcomités (voor brandweer, RVT’s, bijv.) op te richten. Daarenboven zijn er Tussenoverlegcomités voor – afzonderlijk – het gemeentepersoneel en het OCMW mogelijk, maar die staan tussen de Basiscomités en het HOC.
Zo zit dat in elkaar, in de klassenstrijd tussen patroons en ambtenaren.

P.S.

Hoe gaat het er hier plaatselijk aan toe in Kortrijk?
Dat ik het niet weet. En de gemeenteraadsleden (geen één) ook niet. Krijgen nergens verslag van die lokale comités. En als er dan een keer een verslag(je) in een of ander dossier steekt is het volstrekt onbenullig. Laat ons zeggen: onbetrouwbaar.
Schepen Lieven Lybeer en een tweetal ACV’ers zwaaien er de plak. De liberale VSOA schittert door afwezigheid, of is soms – naar men zegt – niet eens uitgenodigd.
Schepen van personeel Hilde Demedts is tegenwoordig vaak op reis.

Die vraag is vandaag gesteld aan de lezers op de website van “Het Nieuwsblad”. Nog niet veel antwoorden gezien, maar deze reactie is wel leuk: “Ambtenaren staken omdat ze een witte stippelijn willen in de inkomsthall, zodat wie te laat komt niet meer zou botsen tegen wie te vroeg naar huis gaat.”
In Kortrijkse stadsdiensten of directies kan zo’n verkeersmaatregel vooral op vrijdag een dienst bewijzen. Nu nog spiegels voor dode hoeken. Nog meer camera’s.

Wordt vervolgd…
We proberen uit te vissen waarom ambtenaren van lokale besturen staken. De daling van de koopkracht is een alibi.
Verder willen we weten hoe er onderhandeld wordt over de loon- en andere vakbondseisen. Of die revendicaties een kans maken.
Wat eventueel de onvermoede gevolgen kunnen zijn als bijvoorbeeld een lineaire loonsverhoging met 3,5 procent wordt in de wacht gesleept.
En hoeveel kost ons stadspersoneel nu eigenlijk?
Wat voor eisen zijn er vroeger al ingewilligd?

De eisenbundel

Het is niet te geloven. Op de websites van de representatieve vakbonden voor het overheidspersoneel (ACOD, ACV-Openbare diensten, VSOA) is nog altijd geen duidelijk en nauwkeurig overzicht te vinden van de vakbondseisen ter invulling van het nieuwe sectoraal akkoord 2008-2009. Naar het schijnt zou het eisencahier al bestaan van in november 2007, toen het probleem van koopkrachtverlies nog niet echt acuut leek.
Ook van de zijde van de werkgevers (regering, Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, Vereniging van Vlaamse Provincies) vergt het een hoop gescharrel op internet om een repliek te vinden op de vakbondseisen. Men kan zich afvragen waar de stakende ambtenaren de informatie halen waarmee zij tot staken worden gedreven.

Ook over het verloop van de onderhandelingen over het sectoraal akkoord is nauwelijks iets te vinden. Zelfs de data waarop de onderhandelingen zijn afgesprongen verschillen volgens de geraadpleegde bronnen. We houden het even hierbij. De vakbonden hebben de onderhandelingstafel verlaten op 25 februari. Pas op 4 maart is hierover een persbericht verschenen. Daags daarna kwam er een pamflet waarbij een stakingsaanzegging werd gedaan voor onbepaalde duur. Een aanzegging vanaf 17 maart?

Centen of procenten?

De vakbondseisen evolueerden blijkbaar in de loop der laatste weken, via informeel overleg. (Is er wel een dialoog geweest?)
Qua salarissen vroegen de ambtenaren uiteindelijk op 9 juni een lineaire loonsverhoging van 3,5 procent. In een pamflet is evenwel sprake van 5 procent “koopkrachtverhoging”. Te realiseren door niet enkel een verhoging van de salarisschalen maar ook door de eindejaarstoelage en door het werkgeversaandeel in de maaltijdcheques. Er kwamen nog andere eisen op tafel. Voor het politiepersoneel, de brandweer, het pensioen van het contractueel personeel.

De repliek van werkgeverszijde is ook al niet duidelijk te vinden op internet.
In een document van de Vlaamse overheid (van vorig jaar, zonder datum) maakt men gewag van een beschikbaar budget van 3,93 miljoen.
In het Vlaams Parlement (12 maart) zei minister Geert Bourgeois dat er in het kader van de meerjarenbegroting een “marge” is van 7,05 miljoen euro (300 euro per persoon), terwijl de vakbonden meer dan 60 miljoen vragen.
Naar het schijnt zou de Overheid een “onderhandelingsdocument” hebben voorgelegd dat de vakbonden als provocatief bestempelen. En dat gaat dan niet enkel om geld.
Bepaalde statutaire rechten zouden worden afgebouwd. Een nieuwe verregaande ontslagregeling voor ambtenaren die weigeren in te gaan op interne mobiliteit.

De VVSG was bereid om in 2008 en 2009 een bijkomende loonsverhoging toe te kennen van 1 procent. Bovenop de baremieke verhogingen en de indexaanpassingen, in de vorm van een hogere eindejaarstoelage. In totaal zou het gemeente- en OCMW-personeel hiermee op twee jaar tijd 7,6 procent loonsverhoging krijgen.

(Wordt vervolgd…)

Kortrijkzanen met klachten of opmerkingen, en zelfs vragen of ideeën kunnen steeds terecht op een zogenaamd “meldpunt”.
En dit op de meest diverse wijzen: per telefoon, per post, via bezoek op het stadhuis zelf, via e-mail.

Verwarrend is dat er twee telefoonnummers mogelijk zijn, en dat we bij een meldingsformulier op de website van Stad drie logo’s kunnen aantikken: het “meldpunt”, en dan ook nog specifiek “Rap en Rein” of “Werk aan de Wegen”. Daarnaast is er nog een VrijwilligersInfopunt. Wat eigenlijk niet past in het kader.

Maar men zal daar iets aan doen.
Wil evolueren naar één contactpunt. Ook intern bij de diensten of directies wordt het gebruik van de meldingssoftware steeds beter gecoördineerd. En in de toekomst krijgen de gebiedswerkers ook toegang tot de meldingen die tot hun 17 gebieden behoren.

Het Meldpunt wil steeds beter de afhandelingstermijn (in principe 1 maand) beheersen. Men denkt er zelfs aan om het mogelijk te maken dat de burger de opvolging van zijn eigen melding kan consulteren. Schitterend.

Het Meldpunt weet iets af van openbaarheid van bestuur.
We zien nu dat het lijvige en zeer gedetailleerde jaarrapport 2007 (60 bladzijden) beschikbaar is op de stadswebsite. Met vergelijkingen uit vorige jaren (vanaf 2004).

De meldingen worden bij registratie ingedeeld in 31 categorieën.
Vorig jaar zijn er 9.612 meldingen geregistreerd. Ten opzichte van het startjaar 2004 is dit een toename van 45 procent.
Merkwaardig is dat meldingen sinds 2006 vooral door ambtenaren zelf (nu 53 procent) worden aangebracht.

De top drie van de meldingen sloegen op verlichting/signalisatie (15 procent), sluikstort (15 procent) en park-, groenonderhoud (11 procent). Opvallend is dat de categorie fiets-, voetpad uit deze top vorig jaar is verdwenen.

De meeste oproepen zijn meldingen over ‘onvolkomheden’. Over putten in het wegdek, straatlampen die niet meer werken, zwerfvuil, scheve paaltjes,…

Over de evolutie van pure klachten (uitingen van ongenoegen over het beleid of de dienstverlening) kan het jaarverslag van het Meldpunt nog niet veel zeggen want voorheen werd alles beschouwd als “klacht”.
Vorig jaar aanzag men 670 meldingen (7 procent) als een klacht.
De meeste gingen over de ophaling van afval en opgelopen schade. Heel weinig (4 procent) over dienstverlening.

In 80 procent van de gevallen zijn meldingen binnen de maand afgehandeld. Ten opzichte van 2006 is dit een verbetering met 7 procent. Veel hangt natuurlijk af van het soort van melding. Een voetpad herstellen kan tot 21 dagen duren. De snelploeg Rap&Rein probeert een zaak af te handelen binnen de 3 dagen.

Jammer is dat Kortrijkzanen het Meldpunt blijkbaar nog niet aanzien als een middel of aanspreekpunt om vragen te stellen, om suggesties of voorstellen te doen.
Misschien op de website van Stad daar wat meer de nadruk op leggen. Dat er ook beleidskwesties aan bod kunnen komen.

Burgerparticipatie

Wat STAD eens zou kunnen melden is dat burgers rechtstreeks bij of op de gemeenteraad kunnen interveniëren, mits het verzamelen van de nodige handtekeningen. Met voorstellen, vragen of verzoekschriften. Zie de art. 200,201,202 van het Gemeentedecreet. Dit is tot op heden nog maar één keer gebeurd, en we hebben er nooit meer iets over gehoord. (Het ging over de afschaffing van postkantoren.)

Dit is de meest opvallende oproep sinds tijden die nu plots is verschenen op de officiële website van Stad. In kleur.
Heeft ons stuk van 23 mei er iets mee te maken?

We vertelden toen welke jobs er bij Stad in het verschiet liggen. Op kortere termijn: drie. Drie !
Gaven toen aan hoe “wervingen” bij een stadsbestuur kunnen verlopen. De procedures, in grote lijnen. De theorie, niet de praktijk !
Voor de drie jobs waar onze bureaucratie nu blijkbaar behoefte aan heeft is in een Collegebesluit (door niemand gekend) thans aangegeven dat men in de eerste plaats wil zoeken naar kandidaten uit de eigen ambtenarij. Daarbij mikt men op ‘opdrachthouders’ of ‘mandaathouders’. Dat zijn ambtenaren in functie. Het staat allemaal niet uitgelegd in de advertentie.

DE ADVERTENTIE IS BOERENBEDROG, DOET ALSOF KORTRIJK EEN BEDRIJF IS.
(KORTRIJK IS EEN POLITIEK BEDRIJF.)

Stadsbestuur zoekt intussen – staat niet in de advertentie – nog naar een ‘accountant’ (of twee) voor het op te richten één “uniek ondernemersloket”. Naar een administratief medewerker. Men moet wel gek zijn om daarvoor te solliciteren. De namen zijn al in omloop.

Het is daarom dat die brede oproep naar kandidaten voor een “bijzondere job” als “maestro” of “master” bij Stad (de twee termen worden door elkaar gebruikt) nogal abject is. Raar.
Goed bekeken: leugenachtig. Kortrijk stelt zichzelf voor als een bedrijf.

Het is alsof er in de personeelsdienst van Stad iemand gewoon geen werk heeft en bij wijze van vriendelijkheid zoekt naar iemand. Dan maar een leuke advertentie schrijven. Goed bezig zijn. Zichzelf bewijzen (de bureaucratische wet van Parkinson).
De stijl is navenant bijzonder opgewekt, in de je-vorm. Bedenker heeft van vorming genoten: “Leuk Leren Schrijven”.
Anderzijds blijkt uit de oproep dat Stad nood heeft aan intellect.

Maestro !
Als u (Jij) niets afweet over 1) wonen, 2) onderwijs, 3) Europese projecten: laat maar varen.

Overigens, wat zijn dat? Masters of maestro’s?
In de personeelsformatie kennen we termen als directeurs (8 in aantal), adjuncten, hoofddeskundigen, deskundigen. Geen masters of maestro’s. Diensthoofden wel. Coördinatoren. Niveaus.
Het is in zijn algemeenheid een potsierlijke sollicitatie-oproep. Modieus.
Wat wil men hiermee nu eigenlijk mee bereiken?
Om welk niveau gaat het? Je moet in elk geval kunnen leiding geven, in staat zijn om een dynamisch team te dirigeren. Mensen aansturen. Lijnen uitzetten. OVERTUIG ONS ! JIJ ! (Wij zij het al.)

Uit de opsomming van wat voor soort mensen – geboren leiders – eventueel kunnen solliciteren (ingenieurs, pedagogen, taalkundigen, sportwetenschappers, communicatoren, agogen, enz., zelfs stedebouwkundigen) is af te leiden dat kandidaten toch liefst uitpakken met een of ander getuigschrift van minstens hoger onderwijs. Alleen Masters?

Uw sollicitatie met motivatie en cv opsturen naar directie.personeel@kortrijk.be. Dat is de sollicitantendatabank. Informeer u vooral eerst bij Anne Caby, op 056/27 86 88. Of, als u dit nu pas leest: 0473/86 29 65. Bel nu.

Wie heeft er zoal inzage in die databank? Dat is toch een delicate kwestie. Zomaar uw naam en cv prijsgeven ook “al heb je misschien een prima baan, maar wil toch ietsje meer”.

Teamplayers
Juni vorig jaar was er een keer een oproep naar “teamplayers” voor de culturele sector. Geen masters toen. Weet u ondertussen hoe men aan een nieuwe bibliothecaris is geraakt? Aan een conservatrice voor het Vlasmuseum? Bestuursleden konden de aanstellingen via de pers vernemen. Wisten ook niets af van de gevolgde procedure. (Waarom vond men geen kandidaten van buitenhuis?)

Enthousiastelingen
In november vorig jaar was er een keer een vraag naar “enthousiaste bachelors”. Dat blijkt dan achteraf te gaan om een jeugddeskundige (die uiteindelijk intern werd verkozen), een speelpleinwerker. Een stafmedewerker voor de Schouwburg. Voor deze functie bijv. waren er 232 kandidaten. (Databank zeker?) Na selectie in twee stappen (februari en maart) bleven er nog 32 geslaagden over. Om bepaalde redenen werden er in april van dit jaar uiteindelijk slechts twee kandidaten uitgenodigd.

Vrijwilligers

Nu een persoonlijk feit.
Ik heb ooit in september vorig jaar – na een oproep op de website – gesolliciteerd als vrijwilliger “onderwijsopbouwwerk”. Schriftelijk en telefonisch. Schone cv binnen. Vroeg om een onderhoud. Nooit meer iets van gehoord. Niets. Nul. Weet niet of er intussen opbouwwerk is.
Zo’n een vrijwilliger onderwijsopbouwwerk zou bijvoorbeeld nederlands leren aan allochtonen. Naar verluidt willen de mannen van moslimvrouwen geen mannelijke leerkracht. Zodoende heb ik er nooit meer iets van gehoord.

Na veel beraad bij de onderscheiden directies kwamen nieuwe personeelsbehoeften naar boven. (Cultuurdirectie is nu wel volzet.)

Ziehier het lijstje.
Waar heeft de bureaucratie nood aan?

* Aan een huisvestingscoördinator voor de Woonwinkel. Voor gezinsvriendelijk wonen.
* Aan een coördinator ‘economisch loket’. Voor ondernemend Kortrijk.
* Aan meerdere gebiedswerkers. Voor de gebiedswerking die voor dit jaar alleen al 694.080 euro aan middelen voorziet.
* Aan een ‘aanspreekpunt’ voor Europese zaken binnen de strategische cel.
* Aan een onderwijscoördinator.
* Aan een ICT’er die Kortrijk verder wil profileren als innovatieve en creatieve stad.
* Aan een extra boekhouder voor de uitbouw van een fiduciaire voor de autonome gemeentelijke bedrijven en stedelijke VZW’s.
* Aan iemand die iets doet voor de sociale economie.

Een hele waslijst waarbij primair de vraag opkomt of we dan al geen ambtenaren hebben die voornoemde taken reeds vervullen. Secundair valt op dat er geen sprake meer is van een adjunct-stadssecretaris. Vervulde Miek Vos (die ontslag nam) dan een overtollige, weinig nuttige functie? Tertiair – en dit is fundamenteel – blijft het maar de vraag hoe men tot een nieuw personeelsbehoefteplan komt terwijl er nog altijd niet de minste discussie is geweest over wat mogelijk de kerntaken zijn van ons stadsbestuur (en van het OCMW). Hebben we wel een woonwinkel nodig?

Voor de zoveelste maal herinneren we ons hier de vergeten Wet van Parkinson. In een bureaucratie – de vierde macht – schept het orgaan (de ambtenaar) de functie (het werkterrein), en zonodig omgekeerd.

Het College heeft onlangs in afwezigheid van de schepen van personeel een shortlist opgesteld van de prioritair op te vullen functies.

Op eerder korte termijn hebben we nood aan:
* een wooncoördinator;
* een onderwijscoördinator;
* een ‘aanspreekpunt’ voor Europese en grensoverschrijdende projecten.

Aan de overige personeelsbehoeften zal pas voldaan worden mits de loonkost volledig extern (subsidies) of door besparingen (volgend jaar 2 procent op de reguliere werking) kan gerecupereerd worden.

Hoe zal men die nieuwe betrekkingen (“wervingen”) financieren?
Er zou binnen de directies een oefening zijn gebeurd waarbij men tot de vaststelling kwam dat er voor 300.000 euro op jaarbasis kan worden vrijgemaakt. En dit bedrag komt ongeveer overeen met 4 à 6 voltijdse equivalenten. Vanwaar die besparingen komen is nog niet duidelijk. Wachten geblazen op de tweede begrotingswijziging voor dit jaar en/of de begroting van 2009.

Potentiële kandidaten! Sollicitanten! Opgelet !
Hou de website van Stad in de gaten, de rubriek “vacatures”.
Maar het is mogelijk dat bovengenoemde drie vacatures voor het brede publiek nooit zichtbaar zullen worden. (Hebt u bijvoorbeeld al iets vernomen over de aanwerving van een coördinator voor de Opvoedingswinkel? Schepen Lieven Lybeer regelt dat op eigen houtje. Notulen daarover zijn niet openbaar.)

Potentiële kandidaten kunnen het wagen om zich nu reeds in te schrijven op de sollicitantendatabank. Zie de website van Stad.
Men krijgt dan spontaan een tegenbericht als er een passende vacature vrijkomt. Probeer eens !

Maar maakt u een kans?
Onheilspellend is dat het schepencollege vindt dat bij het invullen van de nieuwe functies eerst de “interne arbeidsmarkt” moet geconsulteerd. Dat wil zeggen: de eigen bureaucratie.
________

ENKEL VOOR SOLLICITANTEN

Het vervullen van een betrekking kan via een aanwervingsprocedure (waarbij zowel ambtenaren als externen kunnen kandidateren), een bevorderingsprocedure, een procedure van interne personeelsmobiliteit (in dezelfde graad of in andere graad van dezelfde rang!), of een combinatie van dit alles.

EXTERNEN ! VERGEET MAAR DIE SOLLICITANTENDATABANK.

Op vandaag vraagt de website van Stad Kortrijk enkel naar sollicitanten voor een verpleegkundige bij de brandweer.
Maar het stadsbestuur vindt dat er een “beleidsruimte” is voor nieuw personeel. Althans voor nieuwe functies.
Kortrijkwatcher houdt u op de hoogte.

(…)

Op de officiële webstek van Stad Kortrijk zijn nog altijd geen actuele vacatures gepubliceerd.
Nochtans is er een en ander aan de gang met en binnen ons topkader.

Wie gaf er zoal de brui aan?
Niemand minder dan onze adjunct-stadssecretaris, een hoofdbibliotecaris, onze meest deskundige verkeersdeskundige, een communicatiedeskundige. De fietsambtenaar is niet vervangen. Voor de schouwburg is er nog altijd geen nieuwe directeur gevonden en over een nieuwe selectieprocedure wordt nog steeds niets vernomen. De conservatrice van het Vlasmuseum is gemuteerd en hier moet dus ook een nieuwe aanwerving gebeuren.
En hoe is het gesteld met onze raster- en centrummanager?

Het gezond verstand van een bedrijfsleider (maar een gemeente is nu eenmaal geen bedrijf…) zegt dat als toplui de firma verlaten (de adjunct-stadssecretaris bijvoorbeeld !) en niet worden vervangen, zij dan waarschijnlijk ietwat overbodig waren. Staaltjes van ‘verborgen werkloosheid’.
Of is men van plan om inzake personeelsuitgaven over te gaan tot drastische bezuinigingen?

Anderzijds: een Vlasmuseum zonder conservator zal ongetwijfeld geen nieuwe erkenning en subsidies krijgen van minister Anciaux. En hoe kan een schouwburg of een bibliotheek functioneren zonder directeur?
Het kan niet anders of er zijn maneuvers en schermutselingen aan de gang. Getouwtrek.

Schepen Hilde Demedts van personeel kan over dit alles klaarheid scheppen. Men zal het haar wel moeten vragen in de gemeenteraad, en dan zullen we het nog niet weten wat er aan de hand is.

De gemeenteraad zou best een en ander in de gaten houden. Want in veel gevallen is die Raad de aanstellende overheid. Bepaalt de concrete wervings- en selectieprocedures, de recrutering, de functiebeschrijving.
In dit verband is het nuttig om er aan te herinneren dat er sinds begin dit jaar een nieuw rechtspositiebesluit van kracht is. Voorheen ‘personeelsstatuut’ genaamd.

We geven hierna enkele voorname principes uit dat besluit, geldig bij de procedures voor de vervulling van betrekkingen.

Algemeen
Voorheen was aanwerving de regel voor betrekkingen in basisgraden en bevordering de regel voor hogere rangen binnen een niveau.
Nu krijgt de aanstellende overheid een (voor mijn part, gevaarlijk) gamma aan keuzemogelijkheden: aanwerving, bevordering, interne personeelsmobiliteit, of combinaties van die procedures. De Raad (niet het College) kan wel vaststellen dat voor bepaalde betrekkingen bijvoorbeeld enkel een bevorderingsprocedure wordt toegepast.
Wat het College ook niet mag doen is, bij aanwerving van bijv. een schouwburgdirecteur, vooraf één welbepaald persoon aanspreken. Zowel externen als internen moeten volop de kans krijgen. En bij de geselecteerde kandidaten gelden niet alleen de resultaten van de proeven, maar ook het geheel van titels en verdiensten.
De Raad (niet het College) kan naast diplomavereisten of beroepservaring ook aanvullende aanwervingsvoorwaarden vaststellen. Het is wel niet nodig om in alle omstandigheden uitgebreide selecties te organiseren. Als men over een wervingsreserve beschikt dient men eerst daarop beroep te doen.
(Het is soms ietwat beschamend om te zien hoe geslaagde kandidaten uit de wervingsreserve zich geen tweede keer aanbieden.)

De aanwerving
Naargelang het niveau (A,B,C) zijn er diplomavoorwaarden. Maar de Raad kan er alweer in uitzonderlijke omstandigheden van afwijken. Ondermeer bij knelpuntberoepen. Voor aanwerving in hogere rangen is er een extra voorwaarde: kandidaten moeten een minimum aantal jaren relevante beroepservaring hebben. Er wordt niet nader bepaald in welke sector (overheid, privé, zelfstandige). Maar voor bepaalde functies is er een bepaalde expertise of specifieke ervaring of attest (brevet, getuigschrift) nodig. Denk aan onze jeugdmedewerkers bijvoorbeeld.

De aanwervingsprocedure
Nogmaals: voor elke aanwerving, dus zowel voor statutaire als voor contractuele functies, is in principe een externe bekendmaking en een oproep tot kandidaten nodig. Mogelijke afwijkingen op de regel zijn strikt bepaald.
Voor de manier van externe bekendmaking zijn jammer genoeg geen nadere voorschriften. Maar de Raad kan regels bepalen ! Bijvoorbeeld: bekendmaking op de website, op WTV. Maar nu ook weer niet met middelen die uitsluitend gericht zijn op personen die toegang hebben tot elektronische media. Zelfs affiches kunnen. De lichtkrant op de Grote Markt. Van belang is nog dat er een minimumtermijn is vastgelegd tussen de bekendmaking van de vacature en de datum waarop ten laatste kan gesolliciteerd. Stad Kortrijk hield deze periode in het verleden nogal eens héél kort.

De selectieprocedure
De selectiecommissie bestaat uit deskundigen, van wie ten minste één derde extern is aan het eigen bestuur. Mandatarissen in hun hoedanigheid van aanstellende overheid zijn uitgesloten. Dat geldt ook voor de gemeentesecretaris ! (Betrokkenen kunnen wel als waarnemer aanwezig zijn.)
Deskundigen zijn niet enkel deskundig over de materie maar vooral ook op het vlak van personeelsselectie.
Het is alweer de Raad die de algemene regels voor selecties vaststelt.
Selectieprocedures kunnen uitbesteed aan een erkend selectiebureau. Stad Kortrijk doet dit te weinig. Of helemaal niet. Het College heeft ooit een voorstel terzake van een raadslid afgeketst. Om te werken met DE onafhankelijke specialist voor aanwervingen bij de overheid: jobpunt.vlaanderen.

De bevordering
Daarover zullen we het – zo nodig – hebben als het duidelijk wordt hoe de actueel (virtueel) bestaande vacatures voor topambtenaren worden ingevuld.
Contractuele personeelsleden komen ook in aanmerking. Weten zij dat?
Ook bij deze procedure hebben gemeenteraadsleden nogal wat in de pap te brokkelen. Méér dan ze denken.

Ik aarzel nog altijd. Ben altijd zo bang.
Uitleg volgt. Het probleem is dat ik in het geheel niet meer bel of email. Men antwoordt toch niet. Of men is er niet. (Bel nooit na 16 uur! In de voormiddag is men in vergadering.)
En hoe staat het met de interactieve website?
(…)
Dit verhaal wordt hiermee afgesloten, nog voor het begon.
Ik doe aan ZELFcensuur. Kortrijkwatcher snijdt niet graag in eigen vingers.

P.S.
Kortrijkwatcher doet wel meer aan zelfcensuur. Een positivo wil geen mensen of Stad beschadigen als er inmiddels tekenen van hoop of herstel zijn. (Voor schepen Stefaan Bral is dit bijvoorbeeld geenszins het geval.)