(Slechts 1 maand.)
Minder en andere validen, denk daar maar eens goed over na.
Meer zeep aan uw trapleuning? Premie !
Uitgerekend deze oktobermaand hebben allerlei bezorgde mensen, besturen en instellingen over andere bezorgden het gepresteerd om deze maand in het teken te stellen van de toegankelijkheid van of in Kortrijk voor een categorie van mensen. De ANDERSvaliden.
Tentoonstelling van en voor ontoegankelijken in het stadhuis.
Word maar goed gek.
Terwijl stad helemaal is dichtgeslibd. Niemand nog de weg vindt. Gazettewinkels waar je een plattegrond van Kortrijk kan kopen zijn onbereikbaar. Zelfs niet-gehandicapten struikelen nog even voor de bestemming (EIGEN HUIS) is bereikt. Kindjes mogen van vader en moeder niet meer buiten spelen, in de ‘duikers’. (“Kaka”, zeggen ze dan in hun onschuld.) Iedereen is bang van die rare machines. Bakken zand met grond en smurrie zwaaien boven je kop als je maar even uw eigenste toegang verlaat.
Lokale dichters gaan aan het kwijlen. Maken gedichten.
Wat is toegankelijkheid, en voor wie?
Politie weet het ook niet meer.
Gebiedswerkers zitten over hun eigen te klappen op www.kortrijk.be.
De traditionele rolstoeten van gehandicapten met begeleiders zijn op de Grote Markt nergens meer te zien. De grot van broeder Isidoor ligt er verlaten bij. Geen juffrouwen met holderdebolderkindjes meer aan de Broeltorens. Het is alsof Kortrijk geen mongolen meer kent.
Wel overal nog in de straten irriterend muziekbehang, voor gehoorgestoorden.
Meer info op de website van Stad.
Er is een sensibiliseringscampagne bezig. Over hoe Kortrijk meer toegankelijk maken.
WE MOETEN ALLEMAAL VEEL en veel meer MEER BEZIG ZIJN MET ONZE EIGEN INGANGEN TE VERZORGEN.
Ge kunt daar dan voor premies krijgen, als je je moeder of vader de trap ophelpt in uw winkel.
Merk vooral het verschil tussen de begrippen “toegankelijkheid” en “bereikbaarheid”.
Een om het even welke gehandicapte kan bijvoorbeeld wel degelijk toegang krijgen tot een gebouw, een winkel, een plein, terwijl die plaats met zijn rolstoel of geleide hond of gehoorapparaat niet eens bereikbaar is.
Omgekeerd kan een zeer toegankelijk iemand het stadhuis cognitief onbereikbaar vinden. Nu ja.
Toegankelijkheid in stad niet altijd per definitie herleiden tot infrastructuur. Het gaat niet enkel om voetpaden of trappen en liften.
Misschien willen de mindervaliden niet komen naar iets? Precies als wij?
Immateriële ontoegankelijke plaatsen zijn er ook.
De zoekfunctie van de toch wel al enige dagen gelanceerde portaalsite over “toegankelijk Kortrijk” voor mindervaliden is nog steeds niet toegankelijk.
Nu denkt u zeker: hoe komt men daarbij, om net nu hier zowat alles in het honderd loopt, zo’n sensibiliseringscampagne op te starten?
Dat komt omdat er tussen stadsdiensten en verenigingen en personen allerhande die zich lang geleden hadden voorgenomen om een keer iets goeds te doen geen toegankelijke communicatie is.
Kwestie van subsidies.
Het is gewoon één grote commercie, zelfs over de grenzen heen.
Alstublieft zeg.
Opnieuw valide Constructief Voorstel.
Schepen van Welzijn Alain Cnudde: bekijk dat spel van uiterst internationale valide commerçanten maar eens goed naderbij. Zet in hemelsnaam uw zonnebril af.
Winkelcentrum K zal hiervoor premies opstrijken.
P.S.
Voor onze surfers.
Nu zijn er twee:
bereikbaarkortrijk en toegankelijk.