We beginnen met die fractie uit de zogenaamde meerderheid (de tripartite!) omdat zij de waarlijk meest ambetante, woelige partij is in Kortrijk.
Door toedoen van ons  pertinent vloms parlementslid  Axel Ronse (toen nog niet eens Kortrijkzaan) is Steve Vanneste (concurrent, non-conformist, deviant) uit de partij gezet.  In oktober vorig jaar heeft Steve  zich dan bekend tot het Vlaams Blok, omgedoopt tot  Belang.
En dan hebben we nog voormalig N-VA-schepen  Catherine Waelkens die begin 2016 spontaan als dusdanig ontslag nam.  Naar verluidt (ze zegt het zelf) omdat ze gewoon niets te zeggen had en een aantal collega’s aanzag als potverteerders.

We kunnen het niet genoeg herhalen, ook al omdat de “embedded press” er in het geheel niet over rept.
Dit bestuur van een centrumstad heeft decretaal gezien geen meerderheid meer. En dat staat nog altijd niet in de landelijke pers.

Het getuigt van heel veel lef (volksbedrog) dat het College zich steevast een stadscoalitie durft te noemen.

Bij de verkiezingen van 2012 behaalde de triparite samen 26.240 stemmen op 50.534.  Dat is  slechts 51,9 procent. Een nipte meerderheid van 22 zetels op 41.
Intussen  zijn nu er nu niet minder dan vier onafhankelijke raadsleden.
Twee ex-VB’er (met 3.772 stemmen in 2012) en twee ex-N-VA’ers (met 1.776 stemmen).

Als we die stemmen van de vier onafhankelijken  in mindering brengen heeft de zgn.  tripartite  nog 21.392 stemmen oftewel 42,3 procent van de kiezers.
En de gazetten blijven het maar hebben over “de stadscoalitie”…

Tja, dat moesten we toch nog een keer zeggen.
Dat moest ons toch nog eens van het hart.
Morgen dus pas meer over de cumulaties bij de N-VA.
Rudolphe Scherpereel is op zijn sokken een kampioenmandaathouder.
Wanneer doet hij dat allemaal?  Want hij heeft nog een beroep ook.