Er is onderaan een update over met radionucliden behandelde personen. En nog een constructief voorstel.

****
Het idee of de proefballon van de Kortrijkse burgemeester om in ons toekomstig crematorium van Zuid-West-Vlaanderen de kwikuitstoot als het ware tot nul te herleiden door NOG VOOR de lijkverbranding de tanden te trekken van dode mensen gaf hier in een vorig stuk aanleiding tot minstens één prangende vaag.
(Altijd wel nooit vergeten dat Stefaan De Clerck over zeer bijzondere vormen van humor beschikt. Let op zijn soorten lachjes of lachbuien. Nu en dan niet om te lachen.)

Zal de begrafenisondernemer die gebitten nog tijdens de rouwplechtigheid plechtig en met uitgestreken gezicht overhandigen aan de jankende nabestaanden?
En mogen zij daar dan mee doen wat ze willen? Kusje geven? Bijvoorbeeld zelf bij de barbecue opstoken? Naar het containerpark brengen, voor een alternatieve verbranding in de oven van IMOG-Harelbeke?

Hoe gaat het er tot op heden aan toe met tanden gevuld met giftig amalgaam, en met andere hoogwaardige metalen die men als residu aantreft in die anderhalve kilo asse van gecremeerden? Wat doet men daarmee? Hoeveel brengt dat op?
Misschien gelooft u het niet.
Het is heel goed mogelijk dat u met een wagen rijdt of in een vliegtuig vliegt waarin metalen zijn verwerkt die bijeengescharreld zijn uit de asse van uw dierbare overledene. Of het kan dat uw trouwring is vervaardigd uit de gesmolten gouden tanden van uw eigenste vader.
’t Zit zo.
Een crematorium als “Westlede” (Lochristi) doet mee aan het Nederlandse – naar men beweert: internationale – ophalingsysteem bij de verwerking van metalen uit verbrande lijken. De gevonden hoogwaardige metalen zijn ingedeeld in twee fracties: de orthopedische metalen en de edele metalen.

Van kunstheup tot vliegtuigonderdeel

Het chirurgisch staal (implantaten) gaat naar OrthoMetals, een bemiddelingsbedrijf voor hergebruik van metalen en kunsstofafval. Dat bedrijf verkoopt al dat spul (chroom, titaan, zink, kobalt!) aan een smelterij die werkt voor producenten van de vliegtuig- en autoindustrie. Zo kan het dat de kunstheup van uw overleden vrouw gerecycleerd is tot een vliegtuigonderdeel van net dàt vliegtuig waarmee u een tweede huwelijkreis maakt.

In Nederland gaat één derde van de opbengst per kilo bij OrthoMetals naar de Landelijke Vereniging voor Crematie. Die LVC heeft in 1996 een fonds in het leven geroepen dat met de opbrengst van de metalen goede doelen steunt. Het Fonds draagt nu de naam Dr. Vaillant Fonds, want de stokoude arts Vaillant was in 1914 de eerste mens in Nederland die zich liet cremeren. Sinds 1997 kon het Fonds niet minder dan 900.000 euro wegschenken aan charitatieve doeleinden.
Het edel metaal (ook van gebitsvullingen) komt terecht bij een gespecialiseerd bedrijf Tjalling Wolthuis BV dat dan al dat goud en zilver, platina en palladium verhandelt op de edelmetaalmarkt van Londen. Uw trouwring komt daar vandaan !

Het crematorium van Oost-Vlaanderen althans doet dus mee aan dit, naar men beweert: internationale systeem .
In 2005 kon men hierbij 2.612,50 euro recupereren uit de verkoop van metalen. In 2006 evenwel slechts 832,50 euro. (Hoe komt dat?) Hiermee kon men projecten steunen van de vzw ’t Verlaten Kind, de kankerafdeling van het UZ Gent, het Kankerfond Hodgkin.
Wat de andere crematoria in Vlaanderen (Antwerpen, Turnhout, Vilvoorde, Brugge) uitrichten met hun gevonden metalen weet ik niet.
En dat zou niet mogen. Want onze crematoria zijn nu beheerd als een intercommunale vereniging. Een openbare instelling. Men zou dus kunnen verwachten dat de websites van die intergemeentelijke vereningingen (IVCA, Havicrem) wat toelichting hierover geven. De boeken opendoen: jaarrekeningen en begrotingen publiceren. Niets daarvan.

Update
Hoe kon de burgemeester dit probleem vergeten? Vernegligeren.
Er is niet enkel een kwikprobleem bij crematie. Er is ook nog jodium. In het geval dat een met radionucliden behandelde patiënt komt te overlijden zal bij crematie van het stoffelijk overschot radioactiviteit in het milieu terecht komen. Hoeveel?
In Nederland met zijn tientallen (64?) crematoria verwacht men niet dat de jaardosis voor leden van de bevolking zal uitkomen boven het secundair niveau (rad94). Maar in een crematorium dienen zwangere medewerkers geen werkzaamheden te verrichten als de overledene behandeld is met jodium-131, of ook niet met jodium-125. Dat staat vast. Anderen medewerkers dragen ipso facto een masker en handschoenen. En de reistijd bij vervoer naar het crematorium liefst beperken tot één uur. Zeker bij behandeling van I-131.
Awel ja.

P.S.
Positief voorstel.
Onze intercommunale crematorium Psilon doet niet mee, met die Hollanders. Geen commercie. Ollanders, over ons lijk.
Alle metalen van onze dierbare overledenen naar de zon schieten. Zon krijgt een retributie.