De in Kortrijk geboren dichter Luuk Gruwez (°1953) wijdde in de bundel “Vuile manieren” uit 1994 een gedicht aan zijn geboortestad. Dat ging dan zo: “Kom lieve bommen, val op Kortrijk (…) donder neer, verpletter Kortrijk (…) maar spaar de hoeren van de Papenstraat (…)”
Als hij alhier stadsdichter was geweest hadden een aantal regels waarschijnlijk ietwat anders geklonken.
In het bestuursakkoord van de tripartite stond letterlijk en zonder omhaal: “We moeten werken aan een stadsdichter. Er komt meer aandacht voor poëzie in het straatbeeld”. (Zie het “Plan Nieuw Kortrijk, pag. 53.)
Dat idee is nu uitgebreid. In het meerjarenplan (actie 09.02.10) in verband met de bibliotheekwerking wil men jong literair talent ondersteunen met een tweejaarlijkse stadsdichter – jawel, maar dan “als ambassadeur en coach“. Dat klinkt al helemaal anders. Een ambassadeur van Kortrijk zal niet vragen om bommen op de stad te gooien. En waarom wordt de stadsdichter nu plots een coach, een mentor?
Inmiddels heeft het schepencollege de oorspronkelijke doelstelling nog meer omgeturnd.
Het spoor van een traditioneel stadsdichterschap is verlaten. (Stel dat die dichter zich zou ontpoppen als een ongeleid projectiel!)
Men heeft het nu over een “letterzetter” die een collectief van jongeren (minder dan 30 jaar) uit de regio moet coachen. Dat collectief bestaat uit jongeren die zelf poëzie schrijven (“onder welke vorm dan ook”) en/of zich muzisch uiten (dans, muziek, film, beeldende kunst, theater) met ‘het woord’ als centraal thema in hun werk.
Kortom, een jonge artiest die een gouden zonsondergang boven de Leie schildert en daar een verrassend woordje aan toevoegt (“dit is geen gouden rivier meer”) maakt kans om toe te treden tot het collectief. Ook als hij/zij uit Menen afkomstig is.
Wat verwacht men van die letterzetter?
Toch wel wat meer dan is beschreven op website van Stad.
– Hij/zij heeft een eigen netwerk uitgebouwd.
– Hij/zij heeft literaire werken gepubliceerd.
– Hij/zij geniet een zekere reputatie bij een jong en tegelijk breed publiek.
– Hij/zij beschikt over educatieve competenties om jonge talenten te begeleiden.
– Hij/zij gaat samen met een educatieve organisatie op zoek naar manieren “om in te breken in het educatieve parcours die jet collectief aflegt”.
– Hij/zij bezit de uitstraling om aandacht te trekken voor allerhande projecten.
De letterzetter krijgt dus bijstand van een (nog niet gekende) deskundige cultuureducatieve organisatie. Die zal op basis van de noden van het collectief workshops/ateliers ontwikkelen. De organisatie zal tevens een tussenschakel zijn met bovengemeentelijke sectororganisaties en/of uitgeverijen, schrijvers, koepelorganisaties.
Wanneer is de letterzetter geslaagd in zijn opdracht?
De voornaamste indicator is het aantal succesvolle ’toonmomenten’. Minimaal zes in een periode van twee jaar. Verder moet de letterzetter middels een portfolio van ieder jong talent bewijzen wat de geleverde prestaties zijn (publicaties, deelnames aan wedstrijden, toonmomenten). Om het imago van de stad te verjongen moet hij er ook in slagen om met zijn projecten minimaal één vermelding te krijgen in de nationale pers en twee tot tien in de lokale/regionale pers.
Hoeveel bedraagt het ereloon voor de letterzetter?
2000 euro per jaar.
Hoeveel mag het project nog kosten?
– Aanstelling van de jury: 1.500 euro (enkel in 2015).
– Educatieve werking: 2000 euro.
– Promotie en ander kosten: 2.000 euro.
– Start- en slotfeest: 1.500 euro.
P.S.
Kandidaturen voor het letterzetterschap moet binnen tegen 28 januari !