Eind juni werd ik als parlementair medewerker ontslagen. Door de erg teleurstellende verkiezingsresultaten van het Vlaams Belang zag de partij niet alleen haar parlementsleden decimeren, maar zag het Vlaams Belang zich ook genoodzaakt twee derden van haar medewerkers te ontslaan.
Dit ontslag gaf en geeft me de gelegenheid om in alle sereniteit – en zonder dat de partij over mijn schouders meekijkt – na te denken over mijn toekomst en over een aanpak in mijn zoektocht naar een nieuwe professionele uitdaging.
Het spreekt voor zich dat ik eerst en vooral mijn kansen op de moeilijke arbeidsmarkt optimaal wil benutten. (…) Mijn toekomst primeert nu. En dan moet je ingrijpende beslissingen durven nemen.
Maar het ontslag heeft me ook de kans gegeven in alle onafhankelijkheid te doen nadenken over mijn politiek project. Bijvoorbeeld over de vele unisone reacties bij vriend en vijand, in de politiek en daarbuiten, die stelden dat Vlaams Belang (o.a. op basis van mijn tussenkomsten in de gemeenteraad) “niet de partij is die op mijn lijf geschreven is”. Zelfs in journalistieke kringen is/was deze toon te horen.
Jarenlang datzelfde moeten vernemen, dat doet iemand twijfelen. Moeilijk om daar als mens en als ‘klein politicus’ doof voor te blijven. Het toont aan dat er iets wringt.
En neem daarbij het onbuigzame cordon sanitaire dat ervoor zorgt dat – ondanks de inspanningen – er weinig of niet kan gewogen worden op het beleid, en dat maakt de impasse compleet. Afgelopen maanden werd voor mezelf dan ook duidelijk dat ik eigenlijk politiek compleet vast was komen te zitten.
De komende maanden wil ik daarom, met twee diploma’s op zak, in alle vrijheid kunnen uitmaken welke professionele richting ik uit wil. Vandaar mijn beslissing, na rijp beraad, om voortaan als onafhankelijk raadslid te zetelen.
Collega-raadslid Isa Verschaete heeft voor zichzelf uitgemaakt eveneens onafhankelijk te gaan zetelen. Het is uiteraard onze bedoeling in de gemeenteraad de belangen van de Kortrijkzanen te blijven verdedigen. Dit op een manier die men van ons twee gewoon is: constructief en onderbouwd.