De overheid is bezig met zich te ontvetten. En dat beginnen we te voelen.

Er is heelwat heisa – er circuleert een petitie die naar het schijnt al 5.000 handtekeningen kreeg – rondom de nakende sluiting van de postkantoren Sint-Jan (Stasegemsestraat) en Brugsepoort (Brugsesteenweg.)
Hierna zetten we een en ander in de context. (Ik wist niet eens van het bestaan van die kantoren. Jij?)
Maar eerst nog even tussendoor vragen hoelang het al geleden is dat u nog een keer in een postkantoor bent geweest.
En waarom? Lag dat nu aan u, of aan een of andere versteklatende administratieve vereenvoudiging?
Neen. Het is lang geregeld, met 6 grote spelers.
—-
Toen het weekblad “Trends” in november vorig jaar vertelde dat er in 2007 wel 275 postkantoren in het land zouden sluiten reageerde de woordvoerder van De Post met te zeggen dat het bericht voorbarig was. Het zijn er voor dit jaar uiteindelijk 277
geworden die moeten sneuvelen. In twee golven, want voor de tweede serie sluitingen wacht men nog tot na de federale verkiezingen. Goed gezien van de SP.A.
Verwacht wordt dat er in het land in 2009 nog 589 kantoren zullen overblijven. Eén per gemeente. De sluitende kantoren worden vervangen door zgn. PostPunten. Ook wel eens postagentschappen genoemd, of postale servicepunten.
Zij (kunnen) komen in treinstations, benzinestations, warenhuizen, superettes, krantenwinkels, buurtwinkels, toerismebureaus (aan de kust bijvoorbeeld).
In die PostPunten kan men postzegels kopen, fiscale zegels, pakjes en aangetekende zendingen versturen en kleine stortingen verrichten (facturen betalen). Dat is 85 procent van de normale dienstverlening. Geld afhalen (pensioenen) kan (voorlopig?) niet.
Dat zet kwaad bloed bij de senioren. En die gasten worden steeds gevaarlijker. Ze zijn steeds meer met velen, electoraal bekeken en ze doen ook steeds meer vilein, niet alleen in de politiek. Oude deugnieten (m/v) zijn het.

Volgens de officiële website van Tante Post zijn er in Kortrijk nu vier kantoren: Centrum, Sint-Elisabeth, Brugsepoort, Sint-Jan. Er wordt slechts één PostPunt vermeld: de Carrefour die eigenlijk op grondgebied Kuurne ligt. Over mogelijke servicepunten in deelgemeenten wordt niet gerept. Dat valt te betreuren. “Er worden (daar) nog geen partners gezocht”. En:
de kandidaturen in Kortrijk zijn “bevroren”. Welke?

In heel het land heerst er veel ongenoegen over de sluitingen.
Bij de vakbonden omdat men banenverlies vreest. En een beetje meer werk ook zeker?
De “herstucturering”, de reorganisatie en de besparingsmaatrelen zullen 2.000 postmensen treffen. Maar De Post belooft dat er geen naakte ontslagen zullen vallen. Men rekent op nieuwe jobs binnen de post en het natuurlijk personeelsverloop.
Ook bij federale politici die niet verlegen zijn om hun achterban naar de mond te praten regent het protesten. Vragen in de Kamer aan de staatssecretaris van overheidsbedrijven, Bruno Tuybens. Gemeenteraden (in Gent van Beke en Vilvoorde van Jean-Luc bijv.) keurden moties goed. Talloze burgemeesters schrijven schrijnende brieven naar Tante Post.

In onze Stad blijft enige reactie vanwege het Schepencollege of de gemeenteraad tot op heden achterwege. Me dunkt is de VLD niet tegen de sluitingen. En bij de oppositie is Spirit blijkbaar ook niet tegen de vervanging door PostPunten. Voormalig schepen Philippe De Coene van de SP.A (ook volksvertegenwoordiger) houdt zich ditmaal toch wel stil. Maar raadslid Marc Lemaitre van hetzelfde kartel dan weer niet. Groen heeft nog niets in de gaten.

Op welke gronden wordt beslist om een postkantoor te sluiten?

Vooreerst is er een macroanalyse op basis van de parameters van het beheerscontract Post-Staat en de doelstellingen van het strategisch plan van De Post. Er komt in 2009 een liberalisering op ons af met steeds meer internationale concurrentie. En het verkoopsnetwerk van De Post is zwaar verlieslatend.

Dan komt er een microanalyse die bepaalde keuzes moet bevestigen of verwerpen.
Die analyse is gebaseerd op meerdere criteria, en niet enkel op het aantal bestaande cliënten. Men kijkt naar de aanwezigheid van commerciële polen, het potentieel van de markt (bevolkingsdichtheid, de aanwezigheid van KMO’s en zelfstandigen), de organisatie van het huidige retailnetwerk, de huidige infrastructuur van de kantoren, de economische en financiële leefbaarheid (rendabiliteit), de aanwezigheid van reeds bestaande postpunten.

Vraag is of de burgemeester die twee analyses – niet enkel de stand van zaken – voor Kortrijk heeft gekregen.
Indien dit het geval is zou hij die best kunnen openbaar maken, om te beginnen in de gemeenteraad en de Stadskrant.
Pas dan kan er eventueel een goed gestoffeerd debat beginnen, en kunnen we als burger beslissen of we al of niet de petitie zouden ondertekenen. Niet gebaseerd op sentimentele of verouderde gronden uit de vorige eeuw.

SLOFFEN
Nog onlangs weer (Kamercommissie Overheidsbedrijven, 11.12.2006) heeft Bruno Tuybens (SP.A) beloofd dat de sluiting van een kantoor altijd zal worden voorafgegaan door de opening van een postpunt in het relevante gebied. Kent ons Schepencollege al die nieuwe postpunten? Alleen de Delhaizes?
Hierbij merkte de staatssecretaris nog op dat postpunten per definitie komen ingeplant op die plaatsen waar veel mensen “op natuurlijke wijze” passeren. En: “Voor mensen die altijd naast een postkantoor hebben gewoond en op hun sloffen (citaat, welke? die van ons Vlaamse opa? die brave Turk?) naar het kantoor konden gaan verandert de situatie natuurlijk. Voor anderen dan weer wordt het veel beter.”
Dat is toch ook weer waar?

Hoe gebeurt de selectie van kandidaten voor postpunten?

Er is een veelvoud van criteria: trafiek, zakencijfer, locatie, de aangeboden infrastructuur, de openingsuren, de beschikbaarheid en kwaliteit van het personeel, de kosten.
De werking van de postpunten wordt continu opgevolgd. Ze worden zelfs bezocht door ‘mystery shoppers’. Het personeel krijgt ook een basisopleiding van twee dagen, gevolgd door een test. Er is een telefonische helpdesk ter beschikking.

Al in juli 2005 werd er in Sint-Niklaas in twee warenhuizen een pilootproject uitgetest. Er (was) is algemene klantentevredenheid. En het aantal bezoekers was steeds maar stijgend.

Ja.
De senioren op hun sloffen van dat hard kamelenleder moeten nu maar eens een keer modernere middelen gaan uitvinden om aan hun pensioen te geraken. Rolstoelen van de vzw Jongerenatelier.
En de allochtonen uit de buurt van het kantoor Sint-Jan die geld naar de familie thuis sturen kennen toch Western Union, en hun eigenste koeriers en halal-banksystemen? Ach, het zijn heus geen sukkelaars, op dit gebied toch. Denk ik.
Intussen kunnen we maar hopen dat de besparingsmaatregelen ook nog als bedoeling hebben om middelen vrij te maken voor een nog betere en gerichte dienstverlening van Tante Post. Maar ook niet om te “privatiseren”.