Wat is er nog gevaarlijk, ginder?
Uit de bus stappen. Je wordt onmiddellijk geramd door een Heilige Koe die op zoek is naar eten. En die koeien vreten alles. Ook handtassen. (Maar wie eet die beesten op? India is toch vegetarisch?)
Nu maar hopen dat de chauffeurs van de ingehuurde bussen geen Belgen zijn. Want met zo’n rijbewijs geraken die niet eens buiten binnenstad Delhi. (Kan onze burgemeester eens het circulatieplan opvragen?) Een Belg zal ook niet in staat zijn om op smalle wegen te handelen zoals elke Indische chauffeur dat doet: al tutend frontaal naar de tegenliggers rijden tot er tenminste één is die inziet dat hij moet opzij schuiven.
Als je buiten eet (in de tropische tuin van het Leela hotel van Mumbai) zijn er altijd een soort eekhoorntjes en aapjes die je eten wegritsen. De vliegen zijn ook lastig. Maar in luxe-hotels is er een ober bereid om je constant bij te staan in het wegjagen van ongedierte. Toch vervelend: zitten smullen met een hongerige koelie achter je rug.

DRINKS
Het kan verschrikkelijk heet zijn in India. En regenen. (Maar in januari valt het nog mee.)
Geestrijke dranken zijn moeilijk te krijgen. Wijn is heel zeldzaam, niet te vreten en onbetamelijk duur. En in de luxe hotels zult u zich blauw betalen.
Neem een rickshaw en laat je naar een “beershop” brengen om uw persoonlijke voorraad in te slaan. Zelf doen, anders betaal je het dubbele. Dan stiekum het hotel binnensmokkelen. Lege flessen gewoon weggooien, in het kader van het Kyotoverdrag.
Witte flessen links in de glasbollencontainer.

Ziehier enkele ware prijzen!
Voor bier nooit meer dan 60 Rps betalen. Hoogsten 75 voor een stronge King Fisher.
Wat kost maximaal een zakflesje/middelgrote/grote fles sterke drank?
GIN: 65/130/260.
VODKA: 60/120/240. (Smirnoff is dubbel zo duur.)
RUM: 75/150/300.
WHISKY: de goedkope Officers Choice kost 70/120/240 Rps.
Al wat je méér betaalt behoort tot de beruchte Indische oplichterij.

ACCOMODATION
Waarom kruipen handelsdelegaties toch altijd in strontvervelende vier- of vijfsterrenhotels? Dat kost dan 200 dollar of veel meer.
En meer speciaal in India zijn er héél charmante en comfortabele hotels (met een wirwar aan dakterassen) te vinden voor bijv. hoogstens 2000 RPS. (Die van 200 zijn af te raden.)
Niet te begrijpen is dat deelnemers die een single room willen een toeslag moeten betalen. “Double of single occupancy” : de prijs is meestal net dezelfde. (En ook in hotels kun je afdingen.)
De hotels waar de delegatie zijn nachten in Nagpur en Pune zullen doorbrengen zien er van buitenaf gezien niet gezellig uit.
In de dure hotels kost internetten 100 roepies, terwijl 20 al heel voldoende is.

ATTRACTIES
Bombay
* De sloppenwijken.
* Om te bekomen van de standenmaatschappij: de nightclub “Insomnia”.
Delhi
* De slums.
* Bij nachte: het station, en de buurt van Chandni Chowk.
Agra
Met een cycle-rickshaw enkele keren heen en weer over de ijzeren brug (richting Baby Taj) rijden.
Je wordt op slag een verkeersdeskundige.
Nagpur
Niets te zien.
Het uitverkoren hotel lijkt op een bunker.
Pune
Bij de ex-hippies van de delegatie moet er hier een kaarsje beginnen branden: uitspraak is “poona”. Toegang alleen al tot een ashram van Bhagwan zaliger kost minstens 1000 Rps, maar dan word je voor die prijs nog HIV-getest. Je moet je ook verkleden als sanyasin. Twee stuks nodig, elk 300 rps en van een andere kleur. Big business.

CONCLUSIES
Een veel te dure reis. Daarbij gegarandeerd nergens plezant.
Naar ruwe schatting kunnen bijna honderd procent Indiërs niet lachen, schertsen of leute maken. Als ze het dan toch proberen – uit beleefdheid, omdat JIJ bent begonnen – zijn ze jou weeral aan het foppen en bedotten. Iemand die het kan weten vertelde me dat zij dat van de Engelse kolonisten hebben geleerd.
Maar in de kleinere plaatsen zijn ze wel heel vriendelijk. Bundi zou een zusterdorpje kunnen worden, maar daar gaan we niet naartoe.

De delegatie zal weinig aan de lijve ondervinden van het “diepe Indië”. ’t Is maar best ook, het loopt er vol met gekken. En de niet-gekken zijn oplichters. (Indiafielen hebben het hierbij dan over “een andere cultuur”. Waar we niets vanaf weten. OOK waar.)

Nu ja, het gaat om een “handelsmissie”: een fabriek bezoeken en een tentoonstelling van bussen.
Behoort dat nu wel tot de kerntaak van een gemeente?
Laat dit soort zendingen toch over aan VOKA-Kamer van Koophandel.
Onze burgemeester is wel degelijk de grote initiatiefnemer en er is ook een ambtenaar betrokken bij de organisatie.
Positief zou zijn dat Stad spotgoedkope (studie)reizen inricht naar verre landen, voor schepenen en gemeenteraadsleden en ambtenaren. Om de blik ietwat te verruimen. Verder dan Rijsel.

P.S.
Op de website van Busworld nog niets te zien van enige manifestatie in India. Wel in Istanbul en Lagos (februari) en Shanghai (maart 2007).