Nooit gezien.
Ter gelegenheid van de komende gemeenteraadsverkiezingen organiseren we een poëziewedstrijd.

U maakt een haiku en/of een limerick over de Kortrijkse politiek.
Over de politici zelf, stadsinstellingen, bestuur, belastingen, Leiedal, Buda, gemeenteraad, OCMW, enzovoort. Onderwerpen zat.

EERST IETS OVER DE HAIKU.

Die kent u toch?

Zag ik een bloesem
die naar haar tak terugkeerde?
ach – ’t was een vlinder.

En deze ook:

Hij raakt haar aan
met de lijn van zijn hengel
de zomermaan zelf.

U wordt dus gevraagd om een compact drieregelig gedicht te schrijven met in het totaal 17 lettergrepen. Verdeling per regel: 5-7-5.
Geen rijm !
Het moet raak zijn wat u meldt van de situatie, het moment of de stemming. De lezer moet er paf van staan.
Maar we trekken ons wel niets aan van allerhande klassieke Japanse voorschriften.
Dit keer gaat het over pure KORTRIJKSE politiek, en niet over kikkers en herfstregens, kraanvogelpoten.

Dus iets in de trant van:

Vóór de verkiezing
tientallen handjes schudden
geen namen onthouden.

Dat is al beter.

Maar dit vers (een zinnetje, op een rijstkorrel te schrijven) is een parafrase op een bestaande haiku, en u wordt verzocht er zelf een uit te vinden.
(Een strenge jury zal erop toezien dat u geen plagiaat pleegt!)

Nog wat regelgeving:
– Stop geen (verborgen) ego-tripperij in uw haiku: vermijd ik, mij en mijn.
– Probeer toch niet al te slim of gevat te zijn. Dat wreekt zich.

Met dit laagbijdegrondse thema is het wellicht onvermijdelijk dat u uiteindelijk een senryû gaat in mekaar knutselen.
Dat is óók een haiku, maar ietwat minder natuurgebonden. De mens staat nu centraal met al zijn hebbelijkheden. Religie, ja ook politiek, zeden en gewoonten (respect, waarden, normen) komen onder vuur te liggen door zgn. spitse, humoristische observaties.
De jury is het nog wel zéér oneens over de vraag of we meer vulgaire, lichaamsgebonden senryû ’s zullen aanvaarden. Men spreekt dan van “haikot’s”. Iets om van te kotsen.

Haikuïsten, seventieners, aan de slag ! Bij hoge nood op een bierkaartje.

NU IETS OVER DE LIMERICK

Dat is meer voor de prozaïsten, de vertellers, rijmelaars.
Weet je nog van die man uit Bagdad die uit religieuze overtuiging zijn eigen kruis (uit zijn broek) opat?

En deze dan:

Een zekere Achmed uit Bagdad
Die zat met zijn gat op zijn badmat
Zo las hij zijn dagblad
En iedereen zag dat
’t Is raar, maar in Bagdad mag dat.

Een meer actuele en politiek getinte versie:

Een soldaat in het nauw riep te Bagdad (rijm a)
” ‘k wil schieten minister, maar mag dat”? (a)
Men schreef uit Den Haag:(b)
“Dat is nog de vraag, (b)
pak intussen een zakdoek en vlag wat”. (a)

Een limerick is een dichtvorm van 5 regels met een vrij strak metrum.
Voor wie absoluut de voorschriften wil volgen:
– twee regels met drievoetige amfibrachen (onbeklemtoond, beklemtoond, onbeklemtoond),
– twee met amfibrachys en een tweevoudige jambe (onbeklemtoond, beklemtoond),
– en ter afsluiting weer een drievoetige amfibrachys.

Laat u niet afschrikken.
U mag er wel een beetje van afwijken, als er maar een goed ritme in zit. En dat voel je zelf wel aan, na véél schrappen en luidop voorlezen.
Probeer even dit te bereiken:
– Regel 1, 2 en 5 zijn ongeveer even lang en hebben elk drie accenten.
– Regel 3 en 4 zijn korter en zij hebben elk twee accenten.
Dan krijgt u al de punten.

Het rijmschema is wel verplicht: aabba.

Er zijn wel nog strenge inhoudelijke vereisten.
De eerste regel eindigt best op een plaatsnaam. U introduceert daarbij in die eerste regel een persoon. (Dier kan ook. Voor mijn part ook een instelling.) Beginnen met “er was eens” is voor de beginnelingen.
En de laatste regel heeft een verrassende (grappige) wending.
Die pointe moet er alleszins zijn. Grappig of niet.

Als u wil rijmen op Kortrijk: raadpleeg maar een rijmwoordenboek op internet. (U vindt dan bijv. gezeik, woonwijk, schatrijk, doorkijk.)
Maar die plaatsnaam (onze stad) kun je bijv. ook vervangen door een of andere bestuur, PVDA, vereniging, of een Kortrijks gebouw, of de Leie, een park, Wuxi, een straat, partij, Cebu, een parking Dam, enz. Gaselwest. Een vogel op de TACK is bijna een haiku.

AAN DE SLAG!
Inzendingen mogelijk naar: frans.lavaert@skynet.be
Ten laatste op 3 oktober, zodat de pers de winnende gedichten nog vóór de verkiezingen kan publiceren.
Want dat is de prijs namelijk.

P.S.
Maar: wie maakt er eens ongevraagd een COPLA?
Of zo’n ding :

(…)