De redactie van ‘kortrijkwatcher’ is eenparig tot een besluit gekomen. Er waren drie evenwaardige raadsleden die het echt verdienden om onze  gloednieuwe wisselbeker in de wacht te slepen. De twee kandidaten die nu uit de mand vielen moeten  intussen niet wanhopen: het gaat wel degelijk om een wisselbeker, dus  maken zij volgende maanden zeker nog een kans als zij zich blijven gedragen zoals gisteren te zien viel bij deze eerste gemeenteraad van de nieuwe constellatie van vier partijen.
Maar dat Axel Ronse als eerste onze wisselbeker in de lucht mag steken, dat ligt aan een platte pragmatische  overweging bij onze hoofdredacteur. De vrees bestaat namelijk dat Axel Ronse (die verzaakte aan een hernieuwd schepenambt) nog weinig zal opduiken in de Kortrijkse gemeenteraad.  (Hij was al afwezig in de raadscommissie ter voorbereiding van  deze eerste gemeenteraad van de nieuwe bestuursploeg.) Axel vindt dat “Brussel roept”, – zoals men dat zegt. Hijzelf vindt trouwens ook dat men hem daar nodig heeft. Vandaar dat wij hem  – voor het te laat is – nog vlug onze trofee overhandigen. Axel is gedurende héél de zitting enorm druk bezig geweest op zijn laptop. Duidelijk veel werk verzet.  Leek naar het eind toe (ca. 21 uur) zichtbaar tevreden over zijn werk. Was ontspannen.

Bij de raadszitting van volgende maand mogen onze lezers gerust mee stemmen over de vraag wie de meest valabele kandidaat is, aan wie we de NAWAL-beker zullen doorgeven.
Zij moeten daarbij wel bewijzen dat ze de gemeenteraad tot aan het eind hebben gevolgd en daarbij continu oog hadden voor de apparatuur  (GSM, tablet) waarmee de raadsleden zich onledig hielden.

Wie verdient er namelijk onze wisselbeker?
Zeer simpel: het raadslid dat naar best vermogen gedurende  heel zitting van de gemeenteraad het minst begaan was met wat daar zo allemaal werd voorgesteld, gevraagd en gestemd. Concreet: het raadslid dat (laat ons zeggen) minstens 80 procent van de duur van de vergadering naarstig  bezig was met persoonlijk werk, of spelletjes, of met andere mogelijke vormen van communicatie met de buitenwereld. In elk geval iemand (kan ook een schepen zijn!) die het overduidelijk druk had met alles behalve met de gemeenteraad.

Maar waarom noemen we de trofee juist de NAWAL-wisselbeker?
We hebben daar vaak op gewezen. Onze trouwe lezers weten dat.
In de vorige bestuursperiode was er in elk geval één raadslid dat werkelijk van de eerste tot de laatste seconde  op haar tablet bezig was met “thuiswerken”. Met name: Tiene Castelein. Het is ooit voorgekomen dat haar buurvrouw er haar kon op wijzen dat er moest gestemd worden, en op een andere  keer bleef  zij zelfs nog even doorwerken want had niet eens in de gaten dat de gemeenteraad  gedaan was.
Waarom hebben we het dan niet over de “Castelein-wisselbeker”?
Eenvoudig. Tiene heeft de eer aan zichzelf gehouden, heeft zich namelijk niet meer verkiesbaar gesteld. Ze is weg. Zal nu echt  thuis aan tele-werken doen. (Of volgt zij nu de livestream??)

De beker wordt  genoemd naar de naam van raadslid Nawal Maghroud. Ja.
In de voorbije bestuursperiode was zij fractieleider van “Vooruit”. Het heeft enkele jaren geduurd eer we dat te weten kwamen.  En tijdens al die zes jaren  van de voorbije legislatuur heeft zij naar (ruwe) schatting ook een zestal keer  het woord genomen. Heel kort overigens. Bijvoorbeeld om te zeggen dat iets goed was, dat zij  – zoals gevraagd door Philippe De Coene – ermee kon akkoord gaan.
In alle raadszittingen was zij constant bezig met haar smartphone, en dit is zelfs zo gebleven tot en met de installatievergadering van de nieuwe gemeenteraad op 6 december vorig jaar. Vandaar.

We hebben daar toen in deze alternatieve stadkrant een stukje aan gewijd. Is er iemand geweest die haar daarvan op de hoogte bracht?
De wisselbeker verdient haar naam.
In de zitting van 20 december (de eerste van de nieuwe coalitie!) viel het wel op dat zij pas om 19u30 met enige aarzeling haar GSM tevoorschijn haalde.  Haar tablet stond intussen wel al open geklapt. Zij tikte zo nu en dan ietwat wezenloos een tweetal lettertjes aan op het klavier, maar het scherm bleef zwart.
Dat eerste half uur heeft Nawal dus in gehele vertwijfeling doorgebracht. Ietwat radeloos rondkijkend, alsof zij niet goed wist waar zij nu zat en waarom.
Maar goed. Nadat zij het had aangedurfd om de smartphone boven te halen is er voor de rest van de avond een rustige concentratie over haar neergedaald.  Zelfs haar ongedurige buur (Axel Weydts, die zich steendood verveelde) kon haar niet verstrooien. (Joost Bonte – sympathiek nieuw raadslid van ‘Vooruit’ – trok wel eens haar aandacht, als die namelijk weer eens wat kluchtig zei of deed. Dat kon ze wel  appreciëren.)
Wat mij  intrigeerde was dat Nawal Maghroud zich zo nu en dan (20u30, 20u56)  met de rug naar de camera draaide om bezig te blijven met haar mobieltje.
Was dat toeval? Of heeft zij dat camouflage-maneuver geleerd van Tiene Castelein?
De laptop bleef ondertussen quasi onaangeroerd. Zwart scherm. Nooit het rode streepje bovenaan gezien. (Voor de insiders: dat streepje wijst erop dat de gebruiker aan het kijken is naar de website van de raadszitting.)

Ter info.
Een betere naam voor de trofee kan niet.
Het Arabische woord “Nawal” betekent ‘geschenk’.

P.S.
Moet die wisselbeker een inscriptie krijgen?
We dachten aan: “Verveling is een middel om de tijd te rekken”.