Met onderhavig stuk zullen we ons weer wat vijanden op de hals halen. Misschien wel 60 ! Dat doet pijn.
Maar ja, het is altijd hetzelfde: we gaan weer met iets niet akkoord. En dan zeggen we dat, zeker als we gelijk hebben, – iets wat vaak voorkomt.
Waarover gaat het nu alweer?
Zowat 60 ambtenaren hebben met hart en ziel gewerkt (tijd zat??) aan wat zij een “Inspiratienota” noemen (34 blz.).Titel: “Een stad met ademruimte voor iedereen.” Die nota werd kenbaar gemaakt aan de raadsleden in een raadscommissie van vorige dinsdag, ter voorbereiding van de gemeenteraad van morgen 13 mei. (In die zitting komt de jaarrekening 2023 ter sprake.) Ambtenaren presenteren die nota aan de vooravond van een nieuwe legislatuur met trots, als een toekomstvisie voor Kortrijk van 2040 en zelfs nog jaren of legislaturen verder.
Het werkstuk omvat 6 hoofstukken, “speerpunten” genaamd.
We sommen ze even op:
1. Slimme en creatieve stad.
2. Betaalbare woonstad met zorg op maat.
3. Plezante en gelukkige stad.
4. Ambitieuze centrumstad.
5. Zuurstofrijke stad.
6. Kwalitatieve en nabije stad.
In ieder van die hoofdstukken is men uit op (we citeren) “het erkennen van de uitdagingen en het omarmen van de kansen die voor ons liggen. We bundelen daarbij onze gezamenlijke expertise om voorstellen te formuleren die de verdere ontwikkeling van onze stad stimuleren.”

De auteurs verklaren in hun inleiding “niet te willen aan politiek doen, die rol is weggelegd voor de toekomstige verkozenen.”
Héél juist !
Nu weet ik waarlijk niet wat die auteurs-ambtenaren dan wel verstaan onder politiek. Het document is gewoon een compleet uitvoerbaar politiek programma (zo u wil: een beleidsdocument), en kan zo overgenomen worden door een of andere partij. (Misschien zelfs door die nieuwe te vormen lijst van Quickie.) De auteurs zeggen trouwens zelf dat hun tekst “een eerste aanzet is voor een nieuw meerjarenplan.” Stel u voor ! Ze doen niet aan politiek.
Nu is het al van in de jaren toen we zelfs nog niet waren begonnen aan onze 1ste kan. ‘pol&soc’ (Ugent) dat we van mening waren dat het ambtenaren niet gegeven is om aan politiek doen. In de boekjes die we toen verslonden werd het ambtelijk apparaat dat het wél deed beschouwd als een verfoeilijke “vierde macht“.

Ja, moeten we het weer allemaal uitleggen? Ambtenaren mogen (moeten!) een politieke overtuiging hebben, enige maatschappelijke denkbeelden koesteren, maar dat wil niet zeggen dat zij zomaar als een dienstdoend collectief kunnen optreden om publiek op te komen voor een complex aan concrete, uit te voeren beleidsmaatregelen. Ach, moeten we dat nu waarlijk nog zeggen? Ambtelijke deskundigen hebben als taak om aan de ware besluitvormers (de verkozenen) adviezen en informatie te geven in de beleidsvoorbereiding. Punt.

Ik moet hier een paar dingen zeggen, meer concreet.
1.
De auteurs beweren, nog in hun inleiding: “Dit document markeert geen terugblik of evaluatie van de voorbije bestuursperiode.” Eigenaardig genoeg is die bemerking op zichzelf al een politiek statement. De auteurs leggen zich een beperking die hun werkgevers (het huidige schepencollege) wel zullen appreciëren.
Het toppunt is nog dat “dit document” wél degelijk bij meerdere ‘speerpunten’ refereert naar de huidige stand van zaken bij het beschouwde beleidsitem. En daarbij uitsluitend (op één uitzondering na) refereert naar cijfergegevens die gunstig uitvallen voor de tripartite waar zij nu nog voor werken. Goed gedaan, zou ik zeggen. Vincent Van Quickenborne zal content zijn over zijn ambtenaren.
2.
Een tweede zaak, die alhier heel gevoelig ligt.
Bij insiders althans is het een publiek geheim dat stadsmedewerkers (of zelfs kabinetsleden) “die niet mee willen” (zo drukt men dat uit in de wandelgangen van het historisch stadhuis) – zonder dat zij dat misschien zelf van plan waren – gemakkelijk de kans krijgen om “in onderling overleg” het stadhuis te verlaten.
Vandaar dat ik de 60 ambtenaren die zo hard hebben meegewerkt aan de nota de raad wil meegeven om zich gedeisd te houden als zij ooit met een schepen te maken hebben die een beleid voert dat regelrecht ingaat tegen een of ander speerpunt uit hun inspiratienota. Stel, een schepen die geen nieuwe bibliotheek wil. Of zelfs geen vernieuwde.

Wordt vervolgd.
Dan hebben we het over enkele opvallende inhoudelijke punten.
Denk nu toch NIET dat we bezwaar willen maken over de gemaakte voorstellen.
Ge kunt er gewoon niets op tegen hebben…