We hebben het dus nog altijd over dat stuk van Peter Lanssens (lps) in het regionale katern van zijn gazet HLN (d.d. 29 januari) waarin hij over een volle pagina beschrijft met welke wegenwerven schepen Axel Weydt (van “Vooruit” met de SP.A) zich onledig houdt.
Hij vernoemt daarbij 8 eerder grote werken: de heraanleg van de Steenstraat, de bovenaanleg van de stationsomgeving, de aanleg van afgescheiden fietspaden langs de N43, de bouw van de nieuwe tunnels aan de rotonde Panorama, de heraanleg van de Driekerkenstraat, de bouw van de Stationsparking, de omvorming van de Groeningeparking tot park, de herinrichting van historische straatjes. Daarnaast heeft hij het nog over een aantal kleinere werken. Bij ieder project wordt ook nog de timing aangegeven en het geraamde budget.
Dat stuk is om meerdere redenen ongezien: journalistiek en inhoudelijk.
Waarom gaat het over een volle pagina heen dan nog over de werkzaamheden van specifiek één schepen? Waarom juist nu? Zal hij met een zelfde groot verhaal uitpakken over beleidsdomeinen van andere schepenen? (Ik heb zo’n vermoeden dat bijv. liberale schepen Wout Maddens – bevoegd voor zowat alles dat met wonen en stadsvernieuwingsprojecten heeft te maken – geneigd was om bloed te spuwen toen hij kennis nam van dat levensgroot, uiteindelijk vleiend stuk over zijn concullega.)

Maar over dit soort praktische vraagjes willen we het vandaag niet hebben.
We willen aan de hand van dat stuk van (lps) maar weer eens de betreurenswaardige kwaliteit aantonen van onze plaatselijke politieke verslaggeving.
En zeggen al meteen dat het stuk van Peter Lanssens een uitstekend representatief exempel is van het feit dat onze regionale pers absoluut getuigt van een volstrekte ONPROFESSIONALITEIT.
Wie of wat getuigt dan wel van professionaliteit? zult u nu zeggen. Hoe herkent men professionaliteit in de journalistiek?
We gebruiken daarvoor een schitterende boutade van een Amerikaans professor communicatie, – die we overigens en helaas niet kennen.
Wat doet een goede journalist als een persoon A (bijv. een politicus van de meerderheid) zegt dat buiten de zon schijnt? En een andere persoon B (bijv. van de minderheid) zegt dat het buiten regent?
Antwoord van de prof: “Een professionele journalist gaat ZELF buiten kijken.”
Prachtig !

Wel, dat is iets wat onze plaatselijke (politieke) persjongens nooit ofte nooit doen: ZELF op zoek gaan naar de juiste toedracht van de feiten. Zelf thema’s op tafel gooien. Gewoon: de dossiers lezen zodat men de juiste vragen kan stellen.
Onze persjongens hebben van zichzelf al een hoge deontologische dunk als zij het principe van “woord en wederwoord” toepassen. Al op gelet? De hierboven geciteerde Amerikaanse prof heeft het niet eens over het hanteren van “woord tegenover wederwoord”. Een goede journalist doet aan wat ik zou noemen: “zelfvinding” (Al opgemerkt? In onze kwaliteitsvolle nationale pers hebben politieke – professionele – commentatoren er geen nood aan om tegensprekelijke stemmen steevast aan het woord te laten. Zij zijn op zichzelf al de deskundige antagonist. Boud gezegd: zijn weten het heus zelf wel. )

Terug naar ons exempel: het stuk van Peter Lanssens over de wegenweken van schepen Weydts.
Het stuk is dus onprofessioneel.
Niet omdat hij geen oppositiestem aan het woord laat. (Hier zeker niet!)
Wel omdat (lps) het dossier niet kent en zijn stuk niet echt zelf gemaakt heeft. Het is hem door het kabinet-Weydts op de schoot geworpen, of beter: op zijn PC.
Men merkt dat aan verscheidene kleine dingen.

(Wordt vervolgd…)