Aan die langdurige Raad van 9 november hebben we al een keer een stukje gewijd, op zoek naar redenen die de duur ervan kunnen verklaren.
De zitting van de maand november was weer eens omwille van de corona-bedreiging virtueel-digitaal georganiseerd (iedereen zit dan voor zijn PC thuis) en dit zorgt toch wel voor veel vertraging.
Er zitten nogal wat digibeten in de Raad die niet kunnen werken met een elektronisch systeem dat alhier in Stad in voege is en bekend staat als “e-decision”. Laatst hoorden we een raadslid dat zijn micro had laten openstaan tot tweemaal luidkeels vloeken omdat hij er niet in slaagde zijn stem uit te brengen. (Men kan zijn stem dan alleen nog kenbaar maken via het sturen van een email naar de algemene directeur, wat tijd vergt.)
Als er niet per fractie wordt gestemd maar wel hoofdelijk, dan duurt het erg lang eer de uitslag binnen is bij de voorzitter van de Raad. In de laatste gemeenteraad hebben we zo twee hoofdelijke stemmingen gehad die telkens toch minstens 4 minuten in beslag namen.
Er zijn ook raadsleden die zich even wat beter zouden bezinnen over de vraag of zij inderdaad wel iets gaan zeggen en hoe ze dat dan zullen doen.
Zo kent onze ervaren, beslagen gemeenteraadwatcher twee raadsleden waarvan hij helaas objectief moet vaststellen dat zij het woord nemen om er daarbij telkens blijk van te geven dat zij eigenlijk niks te vertellen hebben, ofwel de kunst verstaan om eventjes naast de kwestie te praten. Het gaat om de twee fractieleden van de N-VA. Tja. Beleefdheidshalve noemen we geen namen. Gelukkig houden zij het altijd kort.
Het tegenovergestelde doet zich ook voor.
Zo’n schepen als Philippe De Coene (SP.A) heeft wél iets te vertellen maar hij doet dat immer zo breedvoerig, zo breedsprakerig dat je je het als raadslid zou ontzien om even een punt naar voor te brengen over een of andere sociale materie.
Bij interpellaties van beperkte aard heeft de schepen 4 minuten de tijd om te antwoorden. De Coene heeft zich daar in de zitting van november geen enkele keer aan gehouden. Telkens opnieuw (driemaal) haalde hij de vijf minuten. Daarbij heeft de nieuwe voorzitter Helga Kint het slechts één keer gewaagd om hem te vragen om “af te ronden”. Soms is een werklustig raadslid dan nog zo vermetel om een tussenvraag te stellen en dat geeft de vroegere OCMW-voorzitter dan weer in zijn repliek de gelegenheid om in het lang en het breed, op een imponerende en gedragen toon zijn gedegen kennis tentoon te spreiden. Het duurt dus wel even.
Matti Vandemaele dan, van Groen.
Hij houdt zich door de bank genomen wel aan zijn spreektijd, maar wat een babbelaar is me dat zeg! Wat een spraakwaterval! (Mensen die hem meemaken op de trein naar Brussel vertonen naar het schijnt wel eens de drang om een andere wagon op te zoeken.) In zijn replieken weerhoudt hij er zich doorgaans niet van om nog een keer te herhalen wat hij al eerder had gezegd. Iemand moet hem daar toch een keer op wijzen…
De gemeenteraad van 9 november is occasioneel dan ietwat verlengd door enig extern gedrag van twee bewindvoerders.
Vooreerst door het feit dat minister Vincent Van Quickenborne het lef had om zich in een zondagmiddagnieuws op WTV nog voor te stellen als burgemeester van Kortrijk en daarbij de suggestie wekte dat hijzelf ervoor had gezorgd dat omwille van COVID-19 het winkelcentrum K in Kortrijk die dag gesloten bleef.
Dan was er nog het zelden geziene feit dat een schepen, met name de als zeer ijdel gekende Axel Ronse (N-VA) het bestond om een Kortrijks (moslim)burger in de sociale media uit te schelden en nog voor de rechtbank te slepen ook. Ongezien! Interventies van het Vlaams Belang over deze unieke optredens konden niet uitblijven. Andere fracties van de oppositie hielden zich volledig op de vlakte. Dat was dan wel even een tijdwinst in de Raad…
Het is nog wat te vroeg om een oordeel te vellen over het tijdsgebruik van onze nieuwe waarnemend voorzitter Ruth Vandenberghe. Wel is duidelijk dat zij nog niet echt beslagen op het ijs komt en zich daarom angstvallig houdt aan het voorlezen van een nogal langdradig en kurkdroog, “ambtenaarees” opgesteld papier van haar kabinet en/of een ambtenaar. Dat is de vis in het water verdrinken. Zal zij dat in de nabije toekomst wel afleren?