De Kortrijkse horeca-sector zal het graag horen, nu de leden ervan (en de pers) dit hier op deze elektronische krant KW voor het eerst vernemen.
Dat “sociaal restaurant” komt in “Het Hoekhuis” van de vzw “Habbekrats”, gelegen in de Oude Kasteelstraat 4. Eigenlijk is er daar op de eerste verdieping al een ‘lunchlounge”, maar nu wil men die ruimte openstellen voor iedereen, van jong tot oud, al dan niet bemiddeld.
“Habbekrats” is een soort jeugdcentrum voor beetje moeilijk doende tieners uit betere middens, te herkennen aan hun scheve petjes en een zeer specifiek taalgebruik. De vzw die daar achter schuilgaat krijgt in zijn categorie al jaren de hoogst denkbare subsidies: van Stad Kortrijk alleen al 140.000 euro. Per jaar bedoelen we. (Zelfs de Kortrijkse musea kunnen daar niet aan tippen.)
En nu heeft het schepencollege dus beslist dat Habbekrats in zijn hoekhuis een volwaardig restaurant mag uitbouwen, bedoeld voor een “mooie mix van potentiële klanten”, waarbij gewerkt wordt met een “sociaal gecorrigeerde tarificatie”. De naam is al gekend: “De Eetkeet”. De prijzen nog niet.
Voor de vele nabijgelegen eetgelegenheden (alleen al voor het frietkot aan de oude Leie) is dit natuurlijk een zeer marktverstorend gebeuren, een vorm van oneerlijke concurrentie.
Ten eerste zal De Eetkeet weinig of geen personeelskosten te dragen hebben. De tewerkstelling zal gebeuren met zwaar betoelaagde mensen uit de kansengroepen (minstens 4 voltijdse equivalenten) die nog door minstens één VTE passend worden omkaderd. Geen restaurant op de Grote Markt kan zich zoveel personeel veroorloven. Die personeelsleden zullen daarbij nog kunnen genieten van een opleidingsproject bij de vzw Mentor in samenwerking met centra voor volwasseneducatie en het sectorfonds Horeca Vorming.
Ten tweede.
Voorlopig zal Stad niet financieel bijspringen. Maar Stad zal wel een aanvraag tot erkenning en financiering indienen bij het Vlaams Subsidieagentschap Werk en Sociale Economie. (Is men hiermee al niet te laat? Aanvragen moesten toch binnen tegen maandag 26 april?) Men wil dus De Eetkeet laten erkennen als een initiatief in het kader van de Lokale Diensteneconomie. Als dit lukt, kan men bijvoorbeeld de loonkost voor het omkaderingspersoneelslid (iets van 12.700 euro) aangeven. Krijgt men subsidies per doelgroepwerknemer (iets van 8.500 euro) en wellicht nog een eenmalige subsidie. En nog van alles, vanuit wat men in het jargon van de sociale economie of de non-profitsector noemt: de klaverbladfinanciering. Ja. Vier mogelijke Egyptische vlees subsidiepotten. Nu geen tijd om daar dieper op in te gaan. Dat UNIZO het maar eens aan zijn leden uitlegt.
Marktfalen?
Is dit alles dus niet marktverstorend?
Maar neen.
In het kader van de lokale diensteneconomie behoort het project volgens Stad tot wat men aanziet als een dienst van algemeen economisch belang.
Zeg.
De Eetkeet beantwoordt aan een maatschappelijke nood ! Er is een publiek algemeen belang mee gemoeid, want inzake het beleidsdomein (hier dus: eetgelegenheden, niet enkel voor tieners) is er sprake van marktfalen. De markt (in Kortrijk dan) voorziet niet, of onvoldoende of op de onjuiste manier in resto’s voor “een mooie mix van potentiële klanten” (van jong tot oud, al dan niet bemiddeld).
Dus is er volgens de Europese Dienstenrichtlijn geen sprake van oneerlijke concurrentie. Zo denkt het schepencollege daar blijkbaar over, zonder enige motivatie. Zonder enige motivatie? Het probleem wordt zelfs niet gesignaleerd.
Zal Unizo-Kortrijk (durven) in het geweer komen tegen dit initiatief?
Durven in twijfel trekken dat er terzake eetketen geen duidelijk aantoonbare behoefte is die leeft in de Kortrijkse samenleving?
Voor de clochards en daklozen in de buurt wellicht wel. Maar dat is niet de doelgroep van “Habbekrats”. Absoluut niet.
P.S.
In het vlakbij gelegen “Textielhuis” (Rijselsestraat) exploiteert men ook een zgn. sociaal restaurant. Menu: 11 euro.
In de enkele maar weinige sociale resto’s elders in Vlaanderen gaat het meestal om 7 Ã 8 euro, indien men niet kan genieten van een of andere reductie van de prijs. In Kortrijk hebben we natuurlijk nog Poverello, met een onwaarschijnlijk lage prijssetting.