Kerkelijk Wetboek, canon 1222, par. 2

“Waar ernstige redenen het raadzaam maken dat een kerk niet langer voor de goddelijke eredienst gebruikt wordt, kan de diocesane bisschop, na de priesterraad gehoord te hebben, deze terugbrengen tot een profaan en niet onwaardig gebruik, met toestemming van hen die wettig rechten hebben op de kerk laten gelden en mits het zieleheil er geen enkele schade door lijdt.”

Overleg met de bij het kerkgebouw betrokken personen die rechten kunnen laten gelden

Vanwege het Sacerdotium:

De Hoogeerwaarde Heer Marc Ghesquière, deken
Secretaris Martine Eggermont van het Decanaal Team en parochieassistent Bart Pieters
Eerwaarde Zuster Brigitte Vande Casteele van het Pastoraal Team
Eerwaarde Heer Pastoor Henri Vandenburie
Jean-Marie Goussaert (voorzitter), Stijn Bossuyt (secretaris), Michel Lannoo (penningmeester) van het kerkbestuur
André De Jonghe, emeritus diaken
Joëlle Duchatelet van de acolietenwerking
Organist en dirigent Dirk Surinx
Hoofdcatechiste Trees Vandemaele
Bea Bossuyt-Halsberghe van de Bijbelbijeenkomsten
Dienstmaagd van de Zaligmaker (anoniem)

Vanwege het Imperium

Schepen van facility Jean de Bethune
Schepen van stadsontwikkeling en erfgoed Wout Maddens
Aloïs Declercq van het Parochiaal Centrum
Johan Van Doorne van de plaatselijke KWB
Loco-burgemeester Lieven Lybeer, kajotter
Wijkburgemeester Geert Verbeke
Ministers Bourgeois en De Clerck

Programma van de slotviering

De viering op 1 juli begint met een H.MIS, opgedragen door de bisschop, in concelebratie met pastor Henri (in zijn eerste soutane in terlenka, als aankomend seminarist!) en deken Ghesquière. Misdienaars zijn Lieven Lybeer, Wout Maddens en Jean de Bethune. Michel Lannoo gaat rond met de schaal.
(Het liturgisch scenario is opgemaakt door het evenementenbureau van de Sint-Michielsbeweging.)

Alle aanwezigen krijgen van de bisschop (nu in clergy) zijn geschenkboekje “Voor een rustig ogenblik“.
Aansluitend bij de officiële onttrekking aan de eredienst zullen daartoe speciaal aangeduide parochianen met oude CVP-lidkaart (strekking ACW, Bond van het Heilig Herte) de Allerheiligste, de collecteschaal, de triangel van het koor, het processiekruis, het orgel, het wijwater, de wierook, de paaskaars, gewijde vaten, schapulieren wegdragen. Het altaar mag blijven maar wordt ontwijd. Kazuifels en andere rituele lingerie (alben, cingels, amikten, roketten, stola’s) evenals paramenten (pelders!) en de stoelen gaan naar de Kringloopwinkel.

Terwijl we zingen “”Wij moeten gaan” (tekst T. Luijpers) dooft de brandweercommandant de Godslamp.

Na de mis is er een gezellig samenzijn in het bekende buurtcafé “Den Haese” met koffie en soep van het OCMW, geschonken door gebiedswerkers. Wijkdichter Geert Verbeke draagt enkele passende – ironisch-humoristische -anti-clericale haiku’s voor. De Lachende Kerk!
Henri verloot zijn soutane en stola’s, altaardoeken, mijters en dalmatieken van toen hij nog gewoon puber was in randgemeente Kuurne. Stefaan de Clerck doet een duit in het zakje.

Deken Ghesquière en burgemeester Lybeer geven een korte uiteenzetting over het verloop van de ingewikkelde besluitvorming tot het onttrekken van de geconsacreerde ruimte aan de eredienst. Bisschop Vangheluwe drukt zijn spijt uit over het non-transparante, ofschoon transcendente gebeuren en zegt dat het hem pijn doet. Maar hij benadrukt hierbij zijn leuze: “Richt uw ogen tot Jezus”.

Ongelovigen, uit de echt gescheiden wijkbewoners, holebipastores, randkerkelijken, illegalen en moslims, ook straathoekwerkers en gemeenschapswachten evenals buurtwerkers en plaatselijke hangjongeren krijgen intussen nog de gelegenheid tot een laatste bezichtiging van het kerkgebouw. Iedereen kan overal lopen, foto’s of film maken.
Aan de hand van vroegere bouwplannen en Collegebesluiten legt notaris Boes met diapositieven van het Kadaster uit hoe het zit met eigendomsrechten en overheidssubsidies uit de vorige eeuw.
In afwachting dat Stad een nieuwe bestemming heeft gevonden voor het pand sluit pastor Henri om middernacht alle deuren en overhandigt de sleutels aan Jean de Bethune, schepen van stadsgebouwen. De luidsprekers op het dak slaken een laatste zucht.

De laatste cliënten van buiten Kortrijk en Frankrijk verlaten bij het ochtendgloren al zingend en klingend (“Nu sijt willekome”) café “Den Haese”, net op tijd voor de vroegmis in de Sint-Elisabethkerk. Daar stellen ze aan voorganger, herder Henri enkele waardige alternatieven voor tot herbestemming van de kerk. Benieuwd.