Er is dus sinds zowat een week zowel bij de publieke opinie als bij enige raadsleden en tevens bij een aantal erfgoedfanaten enige beroering ontstaan over het project om op de vroegere site van het WZC Sint-Vincentius een aantal “woonunits” neer te poten.
Allerwegen wordt opgeroepen om toch maar veel bezwaarschriften in te dienen tegen de omgevingsvergunning.
Dat gedoe komt helemaal rijkelijk laat.
In de krant ‘Het Laatste Nieuws’ (5 maart) werd bij monde van een lid van ABEKO (een adviesorgaan voor Kortrijk erfgoed) beweerd dat de plannen tot voor de gemeenteraadverkiezingen door het bestuur (bewust) werden verzwegen. Dat is baarlijke onzin.
Nog op 24 september 2024 (bijvoorbeeld!) verscheen op de website van Stad een uitgebreid, overigens heel informatief persbericht over de ontwikkeling van een nieuw woonproject op de Sint-Vincentiussite.
In HLN is intussen een soort referendum lopende waarbij de lezers gevraagd wordt naar hun houding tegenover de bouw van dat nieuw wooncomplex op het terrein van het vroeger woonzorgcentrum.
Wat de redactie van “kortrijkwatcher” (de ware alternatieve stadskrant) evenwel nog het meeste stoort is de houding van de gemeenteraad in heel deze zaak. Onze gemeenteraadwatcher begint zo stilaan volkomen gedeprimeerd te raken bij het observeren van het optreden van de door ons verkozen leden in een als politiek deskundig beschouwd democratisch orgaan
Gisteren kon u hier lezen dat Hannelore Vanhoenacker, woordvoerder van de toenmalig grootste oppositie-fractie in de GR van juni 2023 beweerde dat het dossier “met haken en ogen aan mekaar ging” maar dat zij met haar CD&V-fractie niettemin het project zou goedkeuren.
Maar het kan nog erger.
En daar willen we het nu over hebben.
Als een stad eigen patrimonium van de hand wil doen is daarvoor uiteraard de toestemming nodig van de gemeenteraad.
Hoe en wanneer is dat hier in zijn werk gegaan, die verkoop van zowat 4.200 m² gronden (3.400 m² vloeroppervlakte) van de site Vincentius?
DE VERKOOP WERD NIET AANGEZIEN ALS EEN DISCUSSIEPUNT.
Laat ons dat even in een volgende editie uit de doeken doen.
Want we willen niet dat de interpellanten over de zaak – zonder het te beseffen – de gemeenteraad serieus nemen. Wel te verstaan, door dat politiek-juridisch onvoorstelbaar feit niet te weten…Het was namelijk een “hamerpunt”.
Ja, ze hebben één excuus, het zijn neofieten.
(We houden vol.)