De tripartite legt de gemeenteraad aan banden

Het loopt nu werkelijk de spuigaten uit.
Er is een nieuw huishoudelijk reglement in de maak voor de gemeenteraad, subsidiair voor de Raad voor Maatschappelijk Welzijn.

In het vorige reglement kon ieder raadslid een zogenaamde “uitgebreide interpellatie” indienen. Dat moest dan leiden tot een breed en grondig politiek of beleidsdebat.
Dat soort interpellatie is nu totaal afgeschaft en vervangen door wat wordt genoemd: een “themadebat”.
Maar volgens het nieuwe art. 4.2.1. is zo’n “themadebat” slechts tweemaal per jaar mogelijk (stel u voor!) en moet de vraag hiertoe ingediend door minstens 1/4de van de raadsleden, dat is nu dus minstens 11 raadsleden. Stel u (nogmaals) voor!
De oppositiepartijen CD&V met 7 leden en Groen met 4 leden kunnen samen nog net een voorstel tot themadebat indienen. En als een fractie van de tripartite dat ook nog een keer van plan is (om de lof te zwaaien over het beleid), dan is de kous af. Het Vlaams Belang met 5 raadsleden wordt helemaal monddood gemaakt.
Dat alles maakt dat het hele beleid van de tripartite (Team Burgemeester, SP.A en N-VA) in de praktijk hoogstens vier keer per jaar in de gemeenteraad zal aan bod komen: bij de bespreking van het budget (het meerjarenplan) en de jaarrekening en bij die twee themadebatten. En dan misschien nog een keer bij een aanpassing van het meerjarenplan.

Er zijn nog nieuwe artikels die de macht van de gemeenteraad willen fnuiken.
Art. 4.2.3. beperkt het aantal interpellaties (vragen) in een raadszitting tot twee per fractie.
Art. 4.2.4. beperkt het aantal “mondelinge vragen” tot twee per raadslid.
Art. 4.8.6. herleidt de spreektijd van raadsleden bij een discussiepunt of een voorstel tot beslissing van 6 naar 5 minuten. Bij een interpellatie van 4 naar 3 minuten.

Die censuurmaatregelen zijn een regelrechte aanval op de democratie.
Zij geschieden onder de mom van een poging om de duur van de zittingen in te perken. Dat raadszittingen soms lang duren ligt ten gronde aan het College zelf. 1) De opmaak van een overvolle agenda en 2) het irritante gedrag van schepenen die hun beleid (eerst) toelichten in de pers en in de raadszittingen de vragen niet of onvolledig beantwoorden. (Ze slepen soms meerdere zittingen lang aan!)