Er lopen al sinds de lente van dit jaar her en der enige losse geruchten de ronde dat de kerk (in die uitvalsweg naar Doornik) zou verkocht worden aan een “artiest”. Een artiest zeg. Stel u voor, zo’n een nieuwigheid inzake herbestemming van kerken.
Alhier ter stede is de kerk alleszins beroemd geraakt toen de legendarische KUL-studentenpastor John Dekimpe daar ook in functie trad. Ook een ‘artiest’…

Onze redactie heeft intussen een fortuin besteed aan telefoons om te weten wie die artiest-koper dan wel kan zijn. Maar het is geen artiest! Het zou gaan om een industrieel, of zoiets, die nogal wat kunst bezit, kunstminnend is en daar in het kerkgebouw iets goed mee wil verrichten. Aanvankelijk zaten we op het spoor van een bekende textielmagnaat uit de streek, maar dit spoor bleek achteraf vals te zijn. Spijtig niet?

Contacten met meerdere personen, waarvan we pertinent zeker zijn dat zij de naam van de koper (of de firma) kennen, houden evenwel hun mond. De beminde parochianen mogen het niet weten. (Overigens onderhandelde de koper met de kerkfabriek via een tussenpersoon.) De omerta is totaal.
Wat de reden is van al deze waarlijk ongemene, ongehoorde, algehele geheimhouding ontgaat ons tot op heden.
Of zou het eenvoudig kunnen zijn (ja?) dat de voorstanders van die verkoop (en juist aan deze persoon of deze firma?) ronduit vrezen dat volledige openbaarheid en transparantie over de gekozen herbestemming van de kerk al te veel commotie zou veroorzaken bij de beminde gelovigen?
Dat we het niet weten!

In het kerkenplan nr. 1 van 2017 staat wel degelijk dat “elke pastorale entiteit zal aangeven welke gebouwen op welke wijze verder noodzakelijk zijn om een vitale gemeenschap te vormen.”
Het kerkenplan nr. 2 van 2018 heeft het daarbij uitdrukkelijk over een “zeer participatieve werkwijze en ruimte voor gesprek en overleg” bij de besluitvorming rondom de bestemming van de kerken. In het Kortrijkse decanaat is het evenwel in de praktijk de gewoonte dat de deken E.H. Geert Morlion het voor het zeggen heeft, nu geheel in lijn met de nieuwe bisschop Lode Aerts.
Ter info. In het kerkenplan 2 luidde het nog dat de liturgische functie wel uit het kerkschip zou verdwijnen, maar als het ware zou verhuizen naar het hoogkoor. (Dan had men het dus toen wel over een neven– en niet over een herbestemming, zoals nu het geval is.)

Er is dus intussen al maanden een compromis afgesloten met de koper en het verlijden van de akte zal – naar men zegt – niet lang meer op zich laten wachten.
Tip voor de beminde parochianen. De laatste liturgische viering komt er op 29 december. Men zal dan ook de naam bekend maken van de nieuwe pastorale entiteit en de samenstelling ervan. Waarschijnlijk komt in de naam het woord “Verrijzenis” voor aangezien de gelijknamige kapel van de school (lyceum) ‘O.L.Vrouw van Vlaanderen’ het nieuwe onderkomen wordt van de parochianen uit de entiteit.

De koper zou voor de Sint-Rochuskerk om en bij 250.000 euro veil hebben gehad. Een koopje, zo zou je kunnen opperen maar – zoals men dat zegt – “er zijn nog véél kosten aan”. (Verwarming, ramen, – naar het schijnt.)
De koper heeft beloofd dat hij de kerk zal omtoveren tot een soort hoogstaand cultureel centrum, een museum gelijk, met (bijv.) tentoonstellingen en concerten.
In het compromis staat ook dat het gebouw gedurende 15 jaar absoluut niet kan dienen voor enige commerciële (winstgevende) activiteit. Als hij het toch zou wagen, komt er een soort (hoge) geldelijke boete bij te pas.
Mooi zo.

P.S.
Als de kerkfabriek Sint-Rochus niet meer bestaat, dan moet Stad ook geen jaarlijkse toelage meer betalen. Voor de jaren 2021-2024 komt dat neer op een besparing van 369.156 euro. (We hebben het voor u, trouwe lezer, speciaal uitgerekend.) Maar! De Verrijzeniskapel zou naar verluidt in slechte staat zijn, en de opkalefatering gaat ook nogal wat kosten.
Schepen Kelly Detavernier (N-VA) van kerkfabrieken is al aan het rekenen?