De juridische dienst van Stad heeft het blijkbaar nog niet door (of wil of mag dat niet door hebben) dat een “referendum” op gemeentelijk vlak juridisch een volstrekt onbestaande constructie is, maar dat deze naamgeving eventueel wél volkomen legaal kan vervangen worden door de term “volksraadpleging”. Zo’n raadpleging is dan evenwel in de praktijk gewoon niet te doen, want decretaal bekeken dient een volksraadpleging ongeveer gelijkaardig te verlopen als een echte gemeenteraadsverkiezing. Met al de poespas (en de kosten!) daar om heen kunnen we al dit gedoe onmogelijk jaarlijks organiseren.
Kortrijkwatcher had het daarover in onze vorige editie, en stelt voor dat we voortaan de raadpleging van de inwoners met een ja-neen-vraag gewoon beschouwen en benoemen als een “bevraging”. Simpel.
Maar goed.

De vraag was hier eigenlijk waarom er dit jaar dan (in oktober) geen ‘bevraging’ zal plaatsgrijpen. De populistische tripartite die er altijd prat op gaat dat men participatie, zelfs inspraak hoog in het vaandel voert, zit met deze flagrante omissie natuurlijk zeer verveeld. (Of eigenlijk niet? Pers rept er niet over. De modale Kortrijkzaan weet nergens van.)

– Mogen we er daarom even aan herinneren dat de burgemeester ooit formeel heeft beloofd dat mogelijke vraagstellingen voor dit jaar ter goedkeuring zouden voorgelegd aan de gemeenteraad? Niet gebeurd.
– Weet u nog dat er in het Stadsmagazine ooit is aangekondigd dat wij, Kortrijkzanen zelf zouden kunnen voorstellen indienen over mogelijke vraagstellingen? Die zouden dan kunnen bezorgd via “kortrijkspreekt@kortrijk.be”. Meer info zou nog volgen.
– En Ruth Vandenberghe, onze schepen van participatie (ja en heus, dat hebben wij!), heeft ooit geopperd dat mogelijke vragen konden ingediend via de (nog altijd niet bestaande) “wijkparlementen”. Over dit alles nooit meer van gehoord.
Tja.

Om het verzuimen van al deze beloften goed te praten pakt de tripartite uit met een ongelooflijke, maar wel een voor de hand liggende smoes. Een voorwendsel dat het College acht als vanzelfsprekend verstaanbaar en begrijpelijk voor ons, achterlijke Kortrijkse burgers.
Het is allemaal de schuld van Corona.
Groot gelijk zeg. Burgers konden in deze barre tijden natuurlijk geen voorstellen indienen, want je weet nooit of hun PC niet is besmet door het virus. Het College van Burgemeester en Schepenen (CBS) kon uiteraard sinds maart geen voorstellen bedenken of voorleggen aan de gemeenteraad want er was altijd iemand ziek of vertoonde minstens symptomen. Quarantaine!
Schepen Ruth van Participatie vindt het dientengevolge maar normaal dat de organisatie van de bevraging voor dit jaar door de pandemie “vertraging oploopt” en zelfs “onhaalbaar” is. Zij dankt intussen de protesterende raadsleden uit de oppositie – voornamelijk Jean de Bethune van de CD&V en Wouter Vermeersch van het VB – (in zitting van 14 september) voor hun begrip!
En weet je wat?
In het licht van de corona-crisis moeten volgens het bestuur drie dingen herbekeken worden: de fysieke participatie, de voorlichting en een aantal praktische zaken.
– De fysieke participatie? Hoezo? De bevraging is toch digitaal? En wie geen PC bezit kan terecht in de bibliotheek, de ontmoetingscentra of wijkcentra. Die lokalen zijn open hoor!
– De voorlichting? Die geschiedt toch middels een brochure (30 dagen op voorhand uit te reiken). Is de drukker ziek? Wordt er geen post bedeeld? Kan dat niet op de website van stad?
– Praktische zaken? Welke? Wat wordt daarmee bedoeld? De gebiedswerkers zijn daar naar verluidt met een onderzoek mee bezig. Waarmee zijn ze bezig, en sinds wanneer? Wat hebben ze eigenlijk te maken met de organisatie van een “digitaal referendum”?
Och ja.
Ja, weet je wat? Dat is de vraag.
Het CBS is nog altijd koortsachtig bezig met het zoeken naar een vraag
1) waar de drie fracties van de tripartite samen mee kunnen akkoord gaan en 2) natuurlijk ook een vraag die tegelijk ongevaarlijk is voor het gevoerde beleid.
En punt 3: tevens een vraag die de gemeenteraad niet in de gordijnen jaagt.
Men wil tenslotte absoluut een déconfiture, een nederlaag vermijden zoals is geschied bij de vorige bevraging (over de autoloze zondagen).
Zo is dat.
En als het niet waar is, dan zal zullen we het ook nooit weten.

Volkomen in het kader van het door de tripartite gevoerde demagogisch-populistisch beleid is in het bestuursakkoord tussen VLD, SP.A en N-VA opgenomen dat men jaarlijks een digitaal referendum zal organiseren met een ja-neen vraag, waarop Kortrijkse inwoners vanaf 16 jaar dan kunnen op antwoorden. Directe democratie! Inspraak! Participatie! “Kortrijk spreekt”!
U zal zich alleszins herinneren dat er in oktober vorig jaar zo’n “referendum” is geweest, waarbij men aan ons vroeg of er maandelijks een autoloze zondag kon komen in de binnenstad. (In feite bedoelde men geenszins dat heel het gebied binnen de kleine ring in aanmerking zou komen, – een groot misverstand. Het ging over de fietszone in de binnenstad.) Suggesties waren ook welkom. Nog iets van gehoord? En weet u nog dat het plan van meer speciaal schepen Axel Weydts (SP.A) toen is verworpen?

Dus is het nu hoog tijd om volgende maand oktober de burger opnieuw te raadplegen. Daar komt dus niets van in huis. Het punt was niet eens geagendeerd op de gemeenteraad van gisteren 14 september.
Het schepencollege heeft dit verzuim met een onvoorstelbare SMOES proberen goed te praten, waarover straks meer.

We moeten toch weer een keer en allereerst iets zeggen over het foutieve gebruik van de term “referendum”. Alstublieft. Die term wordt zelfs nog gehanteerd in het (nieuwe) Kortrijkse participatiereglement, terwijl het begrip juridisch gezien op gemeentelijk en provinciaal vlak gewoon niet bestaat. We herhalen: niet bestaat.
De term “volksraadpleging” is decretaal daarentegen voor lokale besturen wél degelijk in gebruik. En de mogelijkheid om concreet uit te voeren. Maar bijna geen gemeente begint daar mee.

Want zo’n volksraadpleging organiseren is geen klein bier!
De procedure en het verloop ervan is bijna volkomen gelijkaardig aan dat van gemeenteverkiezingen! Stel u voor. Met heel de santeboetiek die erbij hoort: oproepingsbrieven en stembrieven, stemlokalen en stembureaus en telbureaus, enzovoort.
Dit kan Kortrijk zich alleen al financieel niet eens jaarlijks permitteren.
Vandaar dat noch de term “referendum”, noch de term “volksraadpleging” hier in deze transparante en innoverende stad op vlak van inspraak kan gehanteerd worden. Is er nu werkelijk geen jurist in de stadsadministratie die dit ziet? Burgemeester zelf ook niet?
We pleiten daarom voor het gebruik van het ordinaire woord “bevraging”.

(Wordt vervolgd.)