De senior-writer van kortrijkwatcher, die minstens al een halve eeuw eerst indirect en dan jaren en jaren (30 al nu) heel direct de Kortrijkse gemeenteraad volgt, is de mening toegedaan dat het Kortrijkse stadsbestuur nu wel degelijk DE politiek-deontologische grens heeft overschreden. De rode streep.

Voor het eerst in de politieke geschiedenis van de stad organiseert men schaamteloos een gemeenteraad op een wijze die tegelijk volkomen ingaat tegen bepalingen van een decreet, een ministerieel besluit, de richtlijnen van het Agentschap Binnenlands Bestuur en ook nog het eigenste huishoudelijk reglement van de gemeenteraad.
Maar onze senior-writer ziet onder het bewind van de eerste en vooral tweede tripartite (Team Burgemeester, SP.A en N-VA) een nefaste, totaal ondemocratische (modewoord: fascistoïde) evolutie waarbij de rechten van de gemeenteraad en individuele raadsleden steeds meer in een wurggreep geraken. In een lockdown, zou men nu ook kunnen stellen.
Breder gezien aarzelt onze senior-writer niet om te stellen dat de Kortrijkse politiek meer en meer onderhevig is aan despotisme, populisme, sluw macchiavellisme. Als gevolg van de plaatselijke slaafse, plus luie en niet helemaal politiek (des)kundige pers weet bijna geen Kortrijkzaan dat.
(Zo een lokale editie van HLN bijvoorbeeld begint men ten allen kante te beschouwen als DE stadskrant of DE moniteur van de tripartite. De Krant van West-Vlaanderen abdiceert volkomen. En WTV heeft enkel oog voor, -ja waarvoor?)

Onze burgemeester Vincent Van Quickenborne is gewoon een bijzonder getalenteerde, vermomde autocraat. Binnen zijn zgn. partij (het is een kiesvereniging!) legt hij op slinkse wijze zijn eigen wil op. Binnen zijn Team is er geen bestuurslid of zelfs schepen die hem durft counteren want de slimsten onder hen beseffen intussen wel dat hij rustig sluipend de tijd kan afwachten om zijn criticasters subtiel aan de dijk te zetten. (De besten trappen het op de duur wel zelf af.)
De twee partners binnen de coalitie anderzijds, laat hij zo nu en dan met het nodige snoepgoed (bepaalde budgetten) hun besognes soigneren, maar hij weet toch dat ze geen dwars of eigenzinnig beleid tegen hem zullen voeren, aangezien hun politieke toekomst (voortbestaan) volkomen afhangt van de electorale aanhang van de burgemeester zelf.
En zo komen we heel stilaan tot ons onderwerp: de wijze waarop hij de gemeenteraad – ook weer deze maand – naar zijn hand zet en de oppositie de mond snoert.

Een machtig wapen hiertoe (als personage dan) is niemand minder dan de gemeenteraadsvoorzitter Tiene Castelein. We bestempelen haar intussen als de vrouwelijk sherpa van de burgemeester.
Als voorzitter zou zij systematisch moeten opkomen voor haar gemeenteraad en zich niet ipso facto scharen achter de standpunten van het schepencollege. (Vooral de wijze waarop zij als een SM-meesteres gelijk de tussenkomsten van het Vlaams Belang telkens opnieuw probeert te fnuiken is waarlijk hemeltergend.)
Bij de bespreking van de “leidraden voor de virtuele raden” heeft zij het weer steevast opgenomen voor de voorgestelde procedure van het College : (voorlopig) geen raadscommissie, en in de Raad geen interpellaties noch mondeling vragen.
Zij stelde zelfs voor om mee te gaan in de truc van de foor van het College om te beletten dat Wouter Vermeersch (VB) een uitgebreide interpellatie zou kunnen houden over de Kortrijkse aanpak van de corona-crisis. Zo krijgt Vermeersch niet het eerste woord. Zij wil namelijk dat de interpellatie van het VB wordt ingekapseld in het door het College nog vlug-vlug ingevoerde punt 3 over corona.
Tiene Castelein liet in de pers (die nergens weet van heeft) optekenen dat voor de rest alle partijen akkoord gingen met de voorgestelde gang van zaken in de virtuele raden.
Laat ons daar wat op ingaan.

(Wordt vervolgd.)