Heus. Dat wisten we niet, dat een stad een “menselijk gelaat” kan hebben en dat men dat zelfs kan laten zien.
Het is raadslid Gheysens (van de kiesvereniging ‘Team Burgemeester’) die op de zitting van volgende maandag hieromtrent een voorstel (waarom noemt men dit een interpellatie?) zal indienen. Zij doet dit in de vorm van een opstelletje in de haar eigen, typisch moniekiaanse stijl.

Hoe wil zij ons allen dan wel “het menselijk gelaat van Kortrijk” laten zien?
Simpel. Door talloze levensgrote zwart-wit foto’s (geen kleur) te maken van allerlei Kortrijkzanen (ook inwijkelingen, niet gekleurd dus) en die dan op te hangen aan muren, afsluitingen, kaaien (de verlaagde?), fabrieken, containers. Tot die foto’s vergaan.
Moniek (“die tenslotte ook graficus en fotografe van opleiding is”) wil die “reuzefoto’s” zelf maken, met assistentie van dichter Lut de Block. Lut zal waarschijnlijk zorgen voor hier en daar een kleine toelichting (“al was het maar een woord”) bij die beelden van “Kortrijkzanen die je aankijken en je een inkijk geven in hun ziel“.
Raadslid Gheysens liet zich voor dit project inspireren door de documentaire film “Visages Villages” van Agnes Varda. “Maar wees gerust, ik ga geen geld vragen voor een film.” (Waarvoor dan wel?)

P.S.
– Kan een raadslid eigenlijk wel een voorstel doen om in opdracht van een stad zelf de leverancier te zijn van een werk?
– En moet het raadslid bij een eventuele stemming als betrokken partij de zaal (de zitting) niet verlaten?
– En, beste Moniek, we hebben toch beroepshalve een stadsfotografe in dienst?