De tripartite (VLD, N-VA en SP.a) hangt met spuug en plakwerk aan elkaar.   De ideologische  verschillen zijn groot maar die worden ondersneeuwd door het feit dat de burgemeester zo handig is om de drie schepenen van de drie fracties hun ding te  laten doen.  De lijm om alles bij mekaar te houden is dat de schepenen zowat elk kunnen beschikken over een eigen budget voor hun eigenste beleidsdomein.  (Soms is dat budget heel groot, bijv. voor ICT en de strijd tegen kinderarmoede,  het monopolie van SP.a-schepen Philippe De Coene).

Ha!
De begrippen ‘links’ en ‘rechts’ in de politiek zijn inhoudsloos geworden?
Wie dat beweert heeft alleszins de Kortrijkse gemeenteraad van gisteren 3 juli niet gevolgd, en is overigens op zichzelf al iemand van rechts.

Eerste punt van de agenda was de vraag van een 800-tal inwoners om Kortrijk ‘symbolisch ‘ uit te roepen tot “TTIP en CETA- Vrije Gemeente”.
Er moest gestemd over een motie met 12 punten
Punt 4 is zowat het belangrijkste:
De gemeenteraad vraagt aan de hogere overheden (het Europese en andere parlementen) die betrokken zijn bij de onderhandelingen dat ze 1) de ratificatie van CETA afwijzen en 2) zich uitspreken tegen het TIPP “zoals het tot nu toe bekend is”.

Het stond in de sterren geschreven wat de houding zou zijn van de SP.A- en de Groen-fractie.  Hun Europese parlementsleden zijn de meest fervente tegenstanders van de vrijhandelsverdragen met de VS en Canada.  De Europese parlementsleden van de CD&V zijn  – mits enige nuanceringen –  voorstanders. Ook bij  de NV-A is men pro.  Geert Bourgeois bijvoorbeeld.
Dus verleenden  de fractieleiders van de SP.a en Groen hun steun aan de volledige motie.
Bij de N-VA was de fractieleidster afwezig en kon men dus niet anders dan aan  Maarten Seynaeve (voorheen VB’er, nu onafhankelijk) het mandaat verlenen om namens de N-VA de motie af te keuren.

Intussen zwegen de burgemeester en zijn schepenen in alle talen.
Ze konden dat blijven doen omdat het uiteindelijk niet eens tot een stemming zou komen… En daarmee  bleven Kortrijkse burgers verstoken van het genoegen om een  keer openlijk een verdeeld (niet collegiaal) schepencollege  aan het werk te zien.
Hoe is dat zo (onverwacht) kunnen gebeuren?

(Dit stuk wordt te lang.  Zie volgende editie.)