Wat voorafging.
Het College van Burgemeester en Schepenen (CBS) verleende geen vergunning om over te gaan tot sloop van het  opvallende hoekhuis aan de Kasteelkaai  8 terwijl de Bestendige Deputatie dat wel deed.
En dit op aanraden van een advies (dd. 16 februari 2016) van de provinciaal stedenbouwkundige ambtenaar.  
In het kader van de vergunningsprocedure zijn enkele interessante beschouwingen naar voor gekomen betreffende het zogenaamde ONBESTAANDE  ‘vergunningenbeleid’ van Stad inzake gebouwen met een zekere erfgoedwaarde.
In een vorig stuk publiceerden we er vijf.  Hierna volgen nog twee.
(Komt allemaal niet in de pers. )

6.
Er is geen begin van bewijs voor een ‘domino-effect’.
Het CBS was van mening dat de beslissing van de Bestendige Deputatie aanleiding zou geven tot een “domino-effect” van aanvragen tot afbraak  van (geïnventariseerde) gebouwen in de onmiddellijke omgeving van de Vismarkt.
Welnu, geïnventariseerde gebouwen hebben geen andere bescherming dan de (niet bindende) adviesverplichting van de Dienst  Erfgoed.  Zij zijn ‘van nature’ vatbaar voor afbraak omdat zij niet beschermd zijn als monument.
De sloop van het huidig pand verantwoordt op zich geenszins de aantasting noch de sloop van geïnventariseerde panden in de omgeving.  Elke zaak moet op zich bekeken worden door de vergunningverlenende overheid, rekening houdend met de bestemmingsvoorschriften, met de goede ruimtelijke ordening en wat de stad Kortrijk betreft met  eventuele inspiratie aan  niet bindende beleidsdocumenten zoals het Gabarietenplan en de Woningtypetoets.
Opnieuw beperkt het CBS zich tot een loutere bewering.  Uit niets blijkt dat voor andere  geïnventariseerde panden in de omgeving (bijv. in de Belfaststraat) in de nabije toekomst  de sloop dreigt.

7.
Er is geen vernietigingsprocedure ingeleid door de leidend ambtenaar van het Agentschap Onroerende Erfgoed.
De bescherming en het behoud van onroerende erfgoed is een kerntaak van het Agentschap.
Nochtans verzette de leidend  ambtenaar zich niet langer tegen de beslissing van de Bestendige deputatie, met andere  woorden tegen de sloop van het pand.
Overigens stelde de provinciaal ambtenaar in zijn verslag dat er geen sprake is van een pand met uitzonderlijke erfgoedwaarde.
Het pand dateert uit 1920.  Een aantal elementen waaraan  het pand  voorheen haar waarde ontleende zijn intussen verdwenen.  ( Er was een verbouwing in 1948.)
–  Het schrijnwerk is niet intact.
–  De belangrijkste zijgevel aan het water werd reeds gewijzigd.
–  Het materiaalgebruik (gecementeerde plinten en weinig natuursteen) is niet bijzonder waardevol.

P.S.
Een pikant detail.
Het CBS bekwam bij de Raad van Vergunningsbetwistingen de schorsing en vernietiging van de vergunning verleend door de Bestendige Deputatie.
De aanvraag tot sloping kwam van de projectontwikkelaar die hiervoor bijstand kreeg van onze pertinente altloos door Stad gekozen mr. van het advocatenbureau  Publius.
Raar maar waar.

Méér zelfs!  Diezelfde  ambtenaar  stelde  daarenboven dat stad Kortrijk geen bewijs levert van het bestaan van een ‘vergunningsbeleid’/’erfgoedbeleid’.

Naar aanleiding van de weigering van het schepencollege om het hoekpand aan de Kasteelkaai 8  te slopen (zie vorige stukken op KW),  terwijl de Bestendige Deputatie van de provincie West-Vlaanderen daartoe toch een vergunning afleverde,  liet de provinciaal stedenbouwkundige ambtenaar zijn licht schijnen op de argumenattie van  het College van Burgemeester en Schepenen (CBS).
Ons beleid in deze.

Machtig interessant wat die ambtenaar zoal beweert.
Dat de bevoegde schepen Wout Maddens (VLD) dat maar nog een keer goed (her)leest.  En de pers (die nergens van weet) tegelijk beter voorlicht.

1. Er is geen vergunningenbeleid voor zgn. erfgoed.
   Het College argumenteerde dat de beslissing van de Bestendige Deputatie om toch een vergunning tot sloop en nieuwbouw te verlenen daarmee het vergunningsbeleid (inzake erfgoed) van het stadsbestuur onderuit haalt.
   De provinciale ambtenaar  vindt die vrees  “te weinig onderbouwd én hypothetisch”.  Het College toont niet aan dat er zoiets bestaat als een Kortrijks ‘vergunningenbeleid’ tot het behoud van alle historisch erfgoed.
2. Er is geen vast adviesbeleid zoals nochtans vooropgesteld door het College.
   Het CBS stelde dat zij bij geïnventariseerde panden (zoals het hoekpand) in alle gevallen advies gaat inwinnen, niet enkel van het Agentschap Onroerend Erfgoed (hetgeen evident is, want decretaal verplicht) maar ook van het eigen Kortrijks Erfgoedplatform.
   Hiervan wordt geen enkel bewijs voorgelegd.
   Bovendien zeggen de feiten het anders.
   –  Real Homes kreeg een stedenbouwkundige vergunning afgeleverd voor het omvormen van twee kantoorgebouwen die voorkomen op de inventaris, zonder advies van het Erfgoedplatform.
   –  Idem voor het vergunningsproject van Koramic en Eribo ter hoogte van de H. Consciencestraat .  Het ging nochtans om de sloop van maar liefst 4 geïnventariseerde panden  én de nieuwbouw van een grootschalig appartementencomplex.
   3.
   Er is geen vast niet-afbraakbeleid zoals nochtans vooropgesteld door het College.
   Stad suggereert dat men een beleid voert strekkende tot het behoud van alle geïnventariseerd onroerend erfgoed in alle omstandigheden.
   Hiervan wordt geen enkel bewijs voorgelegd.  (Zie nogmaals de panden in de H. Consciencestraat.)
   Bovendien zou dergelijk beleid indruisen tegen de Vlaamse reglementering die geen absolute bescherming geeft aan  geïnventariseerde gebouwen en niet de status hebben van een monument.
   4.
   Het hoekpand is geen beschermd monument.
   Nog dit.  Mocht het CBS daadwerkelijk een dermate groot belang hechten en historische waarde toekennen aan het kwestieuze hoekpand, dan had men reeds lang voorheen stappen kunnen ondernemen  om het behoud van het goed te beschermen.
   De Bestendige Deputatie concludeert  trouwens dat het pand noch op zichzelf noch in relatie met de omgeving blijk geeft van een bijzondere erfgoedwaarde.
   5.
   Dat is nog het toppunt!
   Het enige gecodificeerde beleidsplan, met name het Kortrijkse Gabarietenplan voorziet in de mogelijke sloop van het hoekgebouw.  Dat plan beoogt geen laagbouw aansluitend bij de Belfaststraat maar wel in een hoogbouw, aansluitend  bij de Handelskaai.

Oei.
Dit artikel wordt wat te lang.
We gaan naar een volgend stuk, een vervolg.

Zoals voorheen hier al  op dinsdag  is gezegd in deze krant (dit is burgerjournalistiek!)  heeft de Raad voor Vergunningsbetwistingen in openbare zitting van 8 november de beslissing getroffen om de stedenbouwkundige vergunning van de Bestendige Deputatie voor het slopen van een hoekpand aan de Kasteelkaai 8  (zie foto in een voorgaand stuk) en de bouw van  een handelsruimte met appartementen aldaar te vernietigen.
Even wat voorgeschiedenis.

Op 10 augustus 2015 dient een Poperingse projectontwikkelaar (“MBV Ontwikkeling”) bij het Kortrijkse schepencollege een aanvraag in voor het slopen van het hoekpand aan de Kasteelkaai, vlakbij de oude Leie.

Om wat te doen?
Men wil er een  meersgezinswoning neerpoten met 8 appartementen (op 7 bouwlagen!), een handelsruimte, 14 ondergrondse parkeerplaatsen en een ruimte voor een 7-tal fietsen.  (Later, na een hoorzitting is het plan wat aangepast: bijv.  kunnen er dan 15 fietsen gestald. )
– NV Waterwegen en Zeekanaal brengt een gunstig advies uit.
– De brandweer een voorwaardelijk gunstig advies.
– Het erfgoedplatform ‘Kortrijk en Ruimte’  en ‘Erfgoed West-Vlaanderen’  een ongunstig advies.

Merkwaardig bij de gang van zaken  is wel dat het team’ planning en openbaar domein’ van de stad Kortrijk (dat zijn ambtenaren)  op 11 september 2015 een voorwaardelijk GUNSTIG  advies uitbracht.  (De lokale pers  weet dat niet of verzweeg het.)
Een openbaar onderzoek levert 5 bezwaarschriften op waarvan 2 door het schepencollege  gegrond zijn  geacht.
–  Het pand heeft een erfgoedwaarde op een beeldbepalende plaats in de historische binnenstad.
–  De nieuwbouw is te hoog (kroonlijsthoogte 22,4 m).

Het  schepencollege weigert op 9 november 2015 een stedenbouwkundige vergunning  aan de projectontwikkelaar.
Voornaamste motivering is dat het ontwerp van  de nieuwbouw een breuk vormt met de historische bebouwing van de Kasteelkaai en de Belfaststraat.  Men wijst ook op de erfgoedwaarde van het bestaande hoekpand en de beeldbepalende ligging ervan langs de oude Leie-oever.

De projectontwikkelaar tekent op 17 december 2015 administratief beroep aan bij de Deputatie van de provincieraad van West-Vlaanderen.
Na een hoorzitting beslist de Bestendige Deputatie op 24 maart 2016 om het beroep in te willigen en een stedenbouwkundige vergunning onder voorwaarden te verlenen overeenkomstig de gewijzigde plannen.
De provinciaal stedenbouwkundige ambtenaar vindt het ontwerp immers  kwalitatief  en passend in de omgeving.  “Het ontwerp van de nieuwbouw is een meerwaarde en doet deze zichtlocatie alle eer aan“.  Men vindt ook dat het hoekpand géén blijk geeft van een bijzondere erfgoedwaarde die noopt tot het behoud ervan.

Op 13 mei 2016 vordert het schepencollege de schorsing én de vernietiging van de beslissing van de Bestendige Deputatie.
In eerst instantie beveelt de Raad voor Vergunningsbetwistingen  op 23 mei 2016 de schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid van de tenuitvoerlegging van de  door de Deputatie verleende vergunning.

De Bestendige Deputatie doet geen verdere stappen meer in de zaak !
In juridische termen: “de verwerende partij heeft geen verzoek tot voortzetting ingediend”.
Er is zelfs vanuit de provincie geen vraag gesteld om te worden gehoord.
Vandaar dat de Raad voor Vergunningsbetwistingen  op 8 november overging tot vernietiging van de verleende vergunning.

P.S.
De provinciaal stedenbouwkundige ambtenaar heeft toch wel enkele interessante opmerkingen (bedenkingen) gemaakt inzake het ruimtelijk beleid van de Stad.  Men zal die wel moeten ter harte nemen.
In een volgend stuk gaan we daar wellicht even op in.
Met uw goedvinden.