Op de middenbladzijden (pag.14 en 15) van het pas verschenen aprilnummer van “Stadsmagazine Kortrijk” staan dus nu reclames die niet als dusdanig door de lezer herkenbaar zijn. De Stadskrant publiceert commerciële boodschappen met een redactionele uitstraling.
Een stuk handelt over een Coöperatieve die groenten en fruit verkoopt en zichzelf durft “Stadsboerderij” noemen. De organisatie is gevestigd in de Watermolenstraat en telt momenteel 97 coöperanten met een totaal aan aandelen ter waarde van 50.000 euro. Eén aandeel kost 125 euro. (Dat staat allemaal niet in de Stadskrant hoor!). Het andere stuk is pure reclame voor een bijzondere matras uit de slaapspeciaalzaak “De Nachtwacht”, gelegen in de Meensesteenweg.

Deze vorm van sluikreclame kan dus niet, en al zeker niet in een publicatie van een openbaar bestuur.
Gewone kranten doen wel het steeds meer, maar die hebben tenminste in veel gevallen nog de journalistiek-deontologische reflex om boven de tekst een aanduiding aan te brengen die aangeeft dat het om een reclame of advertentie gaat. (Een goede gewoonte is nog dat die kranten voor dit soort artikels een geheel ongebruikelijk lettertype hanteren.)
Men gebruikt voor deze redactionele reclamevorm nu zelfs een nieuw woord: “advertorial“, een samenstelling van de termen ‘advertisement + editorial’.

Hier in Kortrijkwatcher is reeds verteld dat het schepencollege al in november vorig jaar besliste om vanaf februari 2016 advertenties toe te laten. Het is dus april geworden. Eerst werd gedacht aan de pagina’s op de binnenzijde van de cover en op backcover. Nu gaat het om de middenbladzijden. Eén volle pagina kost 3.000 euro. De acquisitie van de advertenties gebeurt door het bureau KAPCON (Marke) van de bekende An-Pascale Mommerency. Commissieloon: 15 procent.

Kent er iemand soms nog gemeenten die in hun officiële publicaties vermomde advertenties toelaten?

P.S.
Oplage van de Stadskrant: 42.150.
Kostprijs per nummer ca. 1.300 euro.