Vandaag, 25 januari 2016, is aan het begin van de gemeenteraad het ontslag van de N-VA-schepen van Financiën (en nog zowat) formeel bekrachtigd. Catherine Waelkens is op de gewone banken van de raadsleden gaan zitten, in de buurt van de andere drie onafhankelijke raadsleden. Haar vervangster Kelly Detavernier heeft inmiddels de eed afgelegd.
Mevrouw Waelkens deed in haar afscheidspeech als schepen haar reputatie alle eer aan.
Kurkdroog, onderkoeld en ultra kort gaf ze als reden van haar ontslag aan dat dit niets te maken had met spanningen binnen de partij.
Ze zei: “Als schepen van financiën had ik niets te zeggen over de uitgaven in het budget of het meerjarenplan.” En: “Ik kan geen verantwoordelijkheid opnemen als ik zonder invloed ben op de besluitvorming.” Daarna volgde nog in één zin een heldere diagnose van het populistische beleid van de tripartite: “men acht de politieke haalbaarheid belangrijker dan de financiële.”

En hoe startte zij haar afscheidspeech? Alweer dodelijk ironisch.
Zij wou allereerst de aanwezige journalisten danken voor het feit dat zij haar hadden medegedeeld wie haar opvolgster zou worden. “Onze regionale pers is een duidelijke aanvulling op de (soms) gebrekkige communicatie binnen de stad.” (Kortrijkwatcher gaat hier niet mee akkoord. De regionale pers is “embedded”.)
Verder betreurde ze wel dat zij zich had neergelegd bij het door de coalitie opgelegde verbod om in het kader van haar ontslag in december contact te leggen met de pers. Zo zijn een aantal verkeerde interpretaties ontstaan.

De nieuwe N-VA-fractieleidster (nu nog twee leden) Liesbet Maddens klapte tweemaal in de handjes, maar heel flauwtjes.