Dit soort (kritische) beschouwingen zal je nooit te lezen krijgen in de regionale pers. Nooit. Maar in de nationale bladen kan het dan weer wel.

De bekende (beruchte?) sportjournalist Hans Vandeweghe is aan het woord, in de sportbladzijden van ‘De Morgen’ (27/06/2015, pag.19). Het gaat over de twee kandidaten bij de verkiezingen van de nieuwe voorzitter van Koninklijke Belgische Voetbalbond.
Eén daarvan was Joseph Allijns, voorzitter van de Koninklijke Kortrijkse Voetbalclub (KVK). Iemand van bij ons.
Vandaar dat de sportredacteur van kortrijkwatcher het nodig acht om er enige aandacht aan te besteden.

Citaat dus:
“Wat moet/mag de voetbalbond nog doen in de toekomst en vooral: van wie is dat voetbal, van wie zijn de Rode Duivels, van de voetbalbond of van de Profliga?
Dàt is de inzet van de voorzittersverkiezing tussen twee kandidaat-voorzitters die in het voetbal nooit een rol van betekenis hadden en die niemand ooit ook maar op een begin van visie heeft kunnen betrappen. Onbenullen op de voorzittersstoel in sportbonden zijn bijna een constante in de Belgische sport. Onbenullen worden pas gevaarlijk als ze vergeten dat ze onbenullen zijn. Vooral Allijns lijkt in dat bedje ziek. De Keersmaecker was/is geen genie, maar is misschien toch te verkiezen boven een marionet van een duistere Maleisiër.”

Zo.
Die zit, – kunnen we zo zeggen.
Onze Kortrijkse sportpers zal nooit naar dit stuk van collega Hans Vandeweghe verwijzen.
Onze lokale persjongens hebben overigens nog nooit een ietwat kritisch, – beter – opiniërend stuk gewijd aan de bestuurlijke werking van de Kortrijkse voetbalclub. Hebben het bij de overname van de club (de cvba Kortrijk Voetbalt) door ene Vincent Tan nooit gehad over die “duistere Maleisiër”. Hebben de usurpatie van het KVK-bestuur door het parachuteren van zes marionetten van de Maleisiër kritiekloos geacteerd.
Onze lokale persjongens hebben nog nooit de opeenvolgende beweringen van Allijns als zou KVK financieel gezond zijn getoetst aan de jaarrekeningen van de cvba ‘Kortrijk Voetbalt’.
Weten niks te melden over de gesprekken tussen de duistere Maleisiër en de burgemeester.

Dat is iets wat de hoofdredacteur van Kortrijkwatcher altijd al buitengewoon intrigeert.
Ook inzake politieke berichtgeving is de lokale pers zo tam als een lam.
In de landelijke pers daarentegen verschijnen dagelijks editorialen en andere opiniestukken die individuele bewindvoerders zowat kielhalen. Die series beleidsbeslissingen van regeringen naar de goot verwijzen.
Waarom kan – concreet nu – onze Kortrijkse pers geen kritisch-informatieve houding aannemen tegenover het lokale bestuur (de tripartite)?
Nog niemand tegengekomen die daarover een plausibele uitleg kan (wil) geven.