In zijn “Memoires “ heeft Jean-Luc Dehaene het wel op twintig bladzijden over onze burgervader en gewezen minister. Hierna citeren we enkele meer pittige passages.
* De naam van Stefaan stuitte echter op verzet van het ACW door de (traditioneel) gespannen standenverhouding in Kortrijk, dus vroegen we maar André Bourgeois, die gezien zijn leeftijd (64) op termijn niemands (carrière) weg bareerde (pag. 390). Het gaat hier over regering Dehaene I van 1992.
* Ik steunde hem, ook al was ik er niet van overtuigd dat hij de meeste geschikte persoon was om de partij een nieuwe start te geven. Daarvoor was zijn boodschap te warrig en oppervlakkig, en zijn optreden te eigenzinnig en wispelturig (pag. 660). SDC wordt partijvoorzitter.
* (…) maar hij slaagde er – ondanks verdienstelijke pogingen – niet in om de partij een nieuw elan te geven. Hij kreeg hiertoe ook weinig steun, deels omdat hij zelf weinig mensen vertrouwde en bij zijn beleid betrok. Hij beging daarenboven de fout om de hele secretariaatsploeg te vervangen door onervaren mlensen (pag. 661).
* En het moet gezegd dat men het Stefaan De Clerck in de partij niet gemakkelijk maakte: Pieter De Crem was een permanente stoorzender, terwijl Johan Van Hecke de dissidentie binnen de partij organiseerde. En Stefaan had niet het temperament noch het gezag om hen tot de orde te roepen (pag. 662).
* Tijdens de laatste week van de campagne bleek dat Stefaan De Clerck in de tv-debatten niet opgewassen was tegen Guy Verhofstadt (pag. 664).

P.S.
Uit een lang verhaal blijkt dat SDC eigenlijk Kamervoorzitter wou worden maar opnieuw minister van Justitie werd (pag. 721). Zeer relevant is dit.
Stefaan, die ooit beweerde dat hij Kortrijk nooit zou loslaten.