De ambtenaar van de burgerlijke stand kan het voltrekken van een huwelijk weigeren.
Dat kan ten eerste gebeuren omdat er niet aan alle vormvoorwaarden is voldaan, maar ook omdat de ambtenaar op grond van bepaalde indicatoren vermoedt dat het gaat om een schijnhuwelijk. Indicatoren zijn bijvoorbeeld: groot leeftijdsverschil, of men kent elkaar onvoldoende. Men wil dan trouwen om alhier een verblijfsrechtelijk voordeel te bekomen.
Om bewijzen te verzamelen kan de ambtenaar beroep doen op het openbaar ministerie. Een advies vragen aan het parket. Sinds 2009 is dat zelfs verplicht voor huwelijksdossiers waarbij een niet-Europeaan is betrokken.

In 2009 heeft men daarom 30 dossiers doorgestuurd naar het parket. Gevolg: 8 weigeringsbeslissingen.
In 2010 ging het om 34 dossiers en 6 weigeringen.
Vanaf 2002 tot heden is er in 47 dossiers beroep ingesteld tegen de weigeringsbeslissing. In een 30-tal daarvan verkreeg de Stad een gunstige beschikking. In 8 gevallen niet. (Er zijn nog dossiers lopende.)

De bevoegde ambtenaar kan ook de overschrijving/inschrijving van een buitenlandse huwelijksakte in het bevolkingsregister weigeren. Omdat de akte niet is vertaald, niet is gelegaliseerd, of méér dan 1 jaar oud.
Om hoeveel gevallen het hier gaat weten we niet.