Als een blonde del trouwt met een gefortuneerde oude heer in rolstoel spreken we niet van een schijnhuwelijk. Dat heet: een verstandshuwelijk.
Volgens de wet hebben we met een schijnhuwelijk te maken wanneer uit een geheel van omstandigheden blijkt dat de intentie van minstens één van de echtgenoten niet gericht is op een duurzame levensgemeenschap maar wel op het bekomen van een verblijfsrechtelijk voordeel.
Als er hieromtrent voldoende indicatoren zijn vraagt onze ambtenaar “burgerlijke stand” advies bij het Openbaar Ministerie. Dat advies is niet bindend maar volgt men wel in de praktijk.

De ambtenaar kan de voltrekking van een huwelijk weigeren.
Dit zal gebeuren wanneer de nodige documenten ontbreken om te voldoen aan de voorwaarden en hoedanigheden vereist om een huwelijk aan te gaan. Bijvoorbeeld: een bewijs van nationaliteit ontbreekt. Men kan hierbij beroep aantekenen. Stad wordt dan gedagvaard “zoals in kort geding”. Vorig jaar is dat driemaal gebeurd en de beschikking viel tweemaal ongunstig uit voor onze stedelijke raadsman.

De ambtenaar kan weigeren om een buitenlandse huwelijksakte over te schrijven in het bevolkingsregister.
Het huwelijk is dan niet erkend. Hierbij gaat het om echte schijnhuwelijken. Er is bijvoorbeeld een opmerkelijk leeftijdsverschil. Of de partners weten te weinig af van hun personalia. Ook hier kan men tegen deze weigeringsbeslissing een beroep instellen bij de rechtbank van eerste aanleg. Vorig jaar is onze raadsman voor dit soort gevallen achtmaal moeten optreden. De vonnissen (of arresten) vielen hierbij voor Stad zesmaal ongunstig uit.

Merkwaardig is wel dat Stad heel uitzonderlijk kennis krijgt van een ingesteld beroep en dus niet altijd kan beslissen om tussen te komen vooraleer het vonnis is uitgesproken. En Stad krijgt enkel kennis van uitspraken waarbij de rechtbank van oordeel is dat de ambtenaar wél moet overgaan tot overschrijving van de huwelijksakte in het register.
Met andere woorden: we weten niet altijd wanneer de ambtenaar gelijk kreeg???

P.S.
Voor dit soort zaken kiest Stad al jaren steeds dezelfde raadsman. Kosten kunnen oplopen van 1.500 euro tot 3.000 euro. En Ethias wil niet meer tussenkomen in de gerechtskosten.