Technisch is dit zeker niet onmogelijk. We maken gewoon van het Sint-Maartenskerkhofplein opnieuw een parking. En van de zypte (de put) achter de Oude Dekenij een privé-parking met fietsenstalling. En juridisch kan het nu ook, dat motel ! Of die jeugdherberg. Een vakantiecentrum mag ook.
Op de valreep zal de gemeenteraad van 7 december immers een erfpachtovereenkomst voor de Oude Dekenij goedkeuren met de bvba Clausix van zaakvoerders Claudio-Junior Francesco Dell’Anno en Gaëlle Six, de winnaars van de VTM-serie “Mijn restaurant”.
Wat zijn nu volgens dit contract de mogelijke bestemmingen voor dat beschermd gebouw?
U raadt het nooit.
Natuurlijk een en ander wat te maken heeft met de uitbating van een restaurant, eventueel een tearoom, een taverne, een verbruiksalon, snelbuffet. Gastronomische weekends mogen ook. Een traiteurdienst. Bruiloften. Tuurlijk. Claudio mag er zelfs een feestzaal van maken, en daar seminaries of congressen organiseren. Tuurlijk. Met reden.
Maar wat mag onze erfpachter nog?
Volgens het contract krijgt het goed met ingang van volgend jaar enkele mogelijke bestemmingen die eerder wat buitensporig lijken. Bijvoorbeeld faciliteiten ter beschikking stellen voor recreatiedoeleinden. Wat houdt dat in? (De achtertuin van de Oude Dekenij en het Boerenhol zijn beschermd als stadsgezicht en het goed ligt in een “archeologisch gevoelige zone”.) Als Claudio dat wil mag hij van Stad logies verschaffen voor kortstondig verblijf. Hij mag er zelfs een hotel exploiteren, een motel en – ja! – ook een jeugdherberg of een vakantiecentrum.
Hoe is dat zo gekomen?
Wel, de raadsheer van de bvba Clausix – niemand minder dan de befaamde advocaat Marc Verwilghen (VLD) – heeft aan Stad gevraagd om als bestemming voor het pand gewoon het maatschappelijk doel van de bvba Clausix (ondernemersnummer 0810 295 636) over te nemen. En dat staat daar nu eenmaal allemaal in.
Stad heeft één zaak geschrapt. Claudio en Gaëlle kunnen van de Oude Dekenij wel een feestzaal maken, maar die mag niet de allure krijgen van een een dansgelegenheid of een fuifzaal.
En er is nog iets weggevallen. Vergetelheid? Er is geen sprake meer van het ter beschikking stellen van expositieruimte voor kunstenaars.
Zal het duo Clausix daar komen wonen? In de roes van de overwinning heeft Claudio zich dit ooit eens laten ontvallen.
Valt nog te bezien. In de erfpachtovereenkomst staat dat de partijen bevestigen dat het goed in zijn huidige bestemming geen woonfunctie heeft.
In tegenstelling tot de vroegere huurovereenkomst met VTM-VMMa slaat de erfpacht nu op het hele gebouw en bijhorende grond (8a91ca). Niet de zypte in het Boerenhol, want niettegenstaande de vermeende eigenaar (de kerkfabriek Sint-Maarten) bij Stad hierop aandrong tijdens de onderhandelingen had Clausix daar geen interesse voor. (Stad zorgt toch voor het onderhoud.) De kerkraad dacht hierbij aan een minimale jaarlijkse huur van 1.530 euro, of in geval van erfpacht aan een canon van 940 euro.
Geen kruipkelder
Wat de “oppervlakte” van het goed in erfpacht betreft doet er zich een merkwaardig fenomeen voor.
Claudio krijgt de kelderverdieping van het gebouw als zakelijk recht helemaal NIET ter beschikking! Met de hoop dat hij die niet kraakt, zoals hij vroeger durfde met de bovenverdieping. Die kelderverdieping van de Oude Dekenij zou immers eigendom zijn van het OCMW! Een absurde situatie waar niemand iets vanaf wist, en zich enkel in Kortrijk (het kluwen van kloosterorden en OCMW) kan voordoen. (Er zou een soort geheime toegang zijn vanuit het Begijnhof – eigendom van het OCMW – naar die kelder.)
U wou waarschijnlijk nog iets weten over het verloop van de onderhandelingen tussen Stad en Clausix? Hoe men tot die erfpacht en de vergoeding (30.000 euro op jaarbasis) is gekomen? Waarom het gebouw niet gewoon is verkocht? Waarom het niet tot een handelshuur is gekomen?
Het dossier dat aan de gemeenteraad is voorgelegd munt weerom uit qua onvolledigheid. Slechts één brief van raadsman Marc Verwilghen, met name over de bestemming van het goed. Wederzijdse correspondentie ontbreekt. Geen verslagen van vergaderingen.
Onze onderzoeksjournalist Dieppe Throot heeft het er straks wat over in een volgend stuk. Zie trouwens ook nog vorige bijdragen op KW over de zaak. Het gaat om een van de meest klungelige dossiers uit de recente geschiedenis van de stad. Behoudens dat van de Leiewerken natuurlijk.