Naarmate de verkiezingen van 7 juni naderen zullen wij weerom als kiesvee worden benaderd.
Een uitermate vervelend verschijnsel is dat kandidaten er telkens opnieuw in slagen om op openbare plaatsen of op evenementen te verschijnen waar ze anders tussen twee verkiezingen in NOOIT te zien zijn.
Gebeurt dit nieuw feit in uw stamcafé, laat je dan maar zonder schroom rustig trakteren, samen met heel je gezelschap. Fluister de bazin in het oor dat de andere kant van de toog ook behoort tot uw vriendenclub en ga daar ook even staan.
Zorg dat de kandidaat zijn toegelaten budget overschrijdt ! Ziet u een kandidaat als neofiet opduiken in de Schouwburg, wijs hem dan naar zijn plaats aan de verkeerde kant van de zaal. Doen ! Het is mij al overkomen dat een kandidaat-verkozene zich voor het eerst in zijn leven naar een BUDA-voorstelling repte. Aangezien het event traditioneel toch te laat zou beginnen werd hem duidelijk gemaakt dat de voorstelling was afgelast.

In mei is het geraden om de Maandagmarkt (en andere) zelf te vermijden.
De kandidaten zijn uit op zeer efemere contacten, terwijl zij oprechte belangstelling voorwenden. Zij komen je vriendelijk de hand schudden en durven het zelfs aan om amicaal op je schouder te kloppen en te vragen hoe het met je gaat. Antwoord dan: “Moeilijke vraag, ik weet het zelf niet.” Of zeg dat je zonet de mare kreeg dat je lijdt aan een ongeneeslijke, vreselijke SOA.
Het gebeurt dat een kandidaat – tot uw verbazing – uw naam kent. Een moeilijke situatie. Stel dat het om Philippe De Coene gaat. Spreek hem dan aan met meneer Lemaitre. Zeg: “Ha, onze Mark! Hoe gaat het met jou?”

Een onvergetelijke anecdote.
Toen Jacques Laverge indertijd weer eens aan verkiezingen deelnam (hij wou burgemeester worden) kwam hij mij belangstellend de hand drukken, stelde een vraagje terwijl hij al helemaal de andere kant uitkeek. Mijn antwoord viel niet in goede aarde: “Waarom kijk je mij niet even in de ogen als je echt wil weten hoe het met me gaat?” Tussen ons is het nooit meer goedgekomen.

Er zijn zelfs mannelijke kandidaten die zomaar in het wilde weg vrouwen gaan kussen. Twee methodes zijn goed om ze dat af te leren. Vrouwen, zorg dat die drie kusjes telkens onverwacht regelrecht in uw natte open mond terechtkomen. Of (indien zwaar opgetut): geef hem met volle lippen een dikke zoen op de propere witte boord van zijn versgesteven hemd.

Er zal steeds meer een nieuw fenomeen opduiken: u krijgt ongevraagd talloze emails.
Dat is spam. Merk dat dan als zodanig aan.

Stuurt Carl De Caluwé u als parlementariër een portvrije brief?
Stuur die zonder postzegel terug.

P.S.
Hebt u nog tips?
Komen ze bij u ook voor het eerst aan uw deur of in uw wijk?
Wat te doen?
Als uzelf tijd hebt, hou ze dan zolang mogelijk bezig (toon ze uw geïsoleerde zolder, uw boekenkast, uw ondergelopen kelder, uw kleinkinderen) zodat hun schema van huisbezoeken totaal in de war raakt. Snijdt oeverloos onderwerpen aan die uw bezoeker als terechte, goedmenende politieker onvermijdelijk moeten interesseren. Bril zoeken en uitgebreid hun folder beginnen lezen, met kommentaar en vragen. Wordt de kandidaat wat nerveus, schenk maar wat bij.