We zijn hier gestart op 4 januari 2005, weliswaar nog onder een andere URL.
Dat was toen de eerste stadsblog in zijn genre, wat men ook bewere in de vele studies die intussen over burgerjournalistiek zijn gepleegd.
De motivering van deze weblog staat rechtsboven te lezen en blijft geldig. Niet voor niets droeg de eerste bijdrage de titel: “Het blijft wachten op een nieuwe Gerrit Luts”.
Naar schatting zijn er intussen minstens duizend artikels verschenen, en sommige daarvan vielen ellenlang uit.
Informatie, analyse, kommentaar, achtergronden, duiding van het Kortrijkse politieke leven, – we klutsen alles door mekaar.
Rechtstreekse interactie op internet blijft onmogelijk, want de ervaring met andere blogs leert dat zoiets hoofdzakelijk trivialiteiten oplevert.
Lezers die werkelijk iets te melden hebben weten onze redactie via e-mail of telefonisch wel te vinden.
Curieus is dat die lezers hun boodschappen of vragen aan het eind altijd larderen met uitlatingen als “doe zo voort” of “hou vol”. Het zegt iets over de politieke zeden en locale journalistiek in of over Kortrijk.

Ik vond onlangs nog een oude (1932), merkwaardige definitie van “Den Goeden Journalist”. Van een zekere Doe Hans, een Nederlandse parlementwatcher.
“De journalist loopt altijd met de stormwind in de rug. Hij, geschiedschrijver en geschiedbouwer van den dag, hij die scheppen mag, en leiden, en voorlichten, hij ervaart dat dit alles de donkerste wolken omgeeft met een rand van licht.”

Schoon hé?

P.S.
Dezer dagen is de redactie op retraite, om aan bezinning en teambuilding te doen.
De frequentie van de opstellen kan dus wat lager liggen. Maar onze onderzoeksjournalist Dieppe Throot blijft waakzaam op post. Dus blijven kijken.