Monthly Archives: november 2008

gemeenteraad

Gaat de gemeenteraad van 17 november wel door?

Ja! ja !

Vele ongeruste burgers vragen zich dat al een week lang af.
Tot op vandaag (vrijdag, omstreeks 16u30) is op de website van Stad geen agenda noch memorie van toelichting van de gemeenteraad van aanstaande maandag te bekennen. Er staan wel enkele aanvullende punten van raadsleden op vermeld. Zonder toelichting.
Om heel zeker te zijn of de zitting al of niet doorgaat, en om onze paniekerige lezers gerust te stellen, zijn we daarnet door weer en wind en file naar het stadhuis getrokken. Geen ambtenaar van de dienst communicatie meer te bespeuren.
Maar zoals het gemeentedecreet het voorschrijft is de agenda aldaar wel degelijk openbaar gemaakt. Electronisch, in een lichtkast in de overdekte gang naar het historische stadhuis. Echt schoon.
Wie alles wil weten over wat en zoal kan in Kortrijk, daarheen.
Het historische stadhuis, niet het nieuwe.

Volgens het decreet dient de publicatie van de agenda uiterlijk acht dagen voor de zitting te gebeuren. In het gemeentehuis. Bij ons in Kortrijk dus op de maandag vóór de volgende maandag.
In het nieuwe ontwerp van decreet dat zopas is goedgekeurd door de Vlaamse regering spreekt men over 7 vrije dagen.
Zon- en feestdagen niet inbegrepen. De agenda zal dan minstens op vrijdag kenbaar gemaakt worden aan het publiek.
Nu al kan een huishoudelijk reglement de wijze van openbaarmaking bepalen.
Laat ons daar dan in bepalen dat het ook kan via de website en de ledwall op de Grote Markt. In dit ICT-tijdperk.

P.S.
Het is niet de eerste keer dat de website van Stad het politiek-informatief laat afweten.
Een hooggeplaatst ambtenaar vertelde mij dat het volstaat dat iemand van de dienst communicatie een keer afwezig is (beetje ziek is, beetje slechts driekwart bezig is, of beetje verlof neemt, beetje vormingscursus volgt, of in vergadering is, of aan teambuilding doet) om de boel in het honderd te laten lopen.

gemeentefinanciën, sport

Koninklijke Voetbalclub Kortrijk wint veldslag op drassig Guldensporenstadion

Hier in Kortrijk hebben we al een keer een veldslag gewonnen. In 1302 op de Groeningekouter, vanwege de staat van het terrein: molshopen, paardevijgen en de beek geeneens gerioleerd. (In onze ploeg vochten toen ook huurlingen uit het Zuiden: het graafschap Namen.)
Trainer Hein Vanhaezebrouck ziet niet in dat hij de slag tegen Standard Luik gisteren net heeft gewonnen vanwege de juiste keuze van het terrein. Zijn heir is gewend aan modderkluiten en valkuilen.
Hein vindt dat het Guldensporenstadion dringend moet gedraineerd. Door Stad. Weet hij wel wat dat kost?
Weet hij wel hoeveel Stad al heeft besteed en nog zal spenderen aan zijn voetbalvelden? Puur omwille van de promotie naar eerste klasse !

We zullen de huidige stand van zaken nog eens uitrekenen. Dat is niet gemakkelijk. Bij een vorig nazicht van de facturen kwamen we alreeds aan bijna 3 miljoen euro. Straks komen er nog wat miljoenen bovenop.
We herhalen: het gaat nu enkel om de miljoenen naar aanleiding van de bevordering van kaaveekortrijk. Over het schatten van de rekening van wat aan voetbal in het algemeen besteed wordt, heeft niemand een zicht.

U zal daar niets over lezen in de pers.
Ook niet op de website van KV Kortrijk en die van de fans.

Ik ga NU tellen, maar vrees dat de uitslag nog niet voor vandaag zal zijn. Het gaat waarlijk om miljoenen.

buitenland, noordzuid

Incidentrijke studiereis van onze mandatarissen naar Dakhla

De expeditie van een resem notabelen uit onze Leiestreek naar Dakhla (15°56’ W en 23°42’ O) is al dagen terug in de heimat, alle deelnemers steeds worstelend met de “toerista”. (Zie vorige stukken.) Nog altijd geen verslagen van de onderneming in de plaatselijke pers, terwijl het hier gaat om de meest uitgebreide politieke streekdelegatie die zich ooit concreet en metterdaad aan ontwikkelingssamenwerking heeft gewaagd. Maar dat komt omdat de pers lijdt aan plaatsvervangende schaamte over deze verbloemde snoepreis.

Er bereiken ons vanuit de diepe woestijn berichten over pittige incidenten.
We geven ze weer voor wat ze waard zijn. Over de betrouwbaarheid en subjectiviteit kan de lezer oordelen, wetende dat de verhalen komen van undercoveragenten van het Frente Polisario én anderzijds van collaborateurs van de Marokkaanse bezetter van de Westelijke Sahara.

De door de Kuurnse burgemeester en de wali (soort ‘graaf’ van de regio Oued ed Dahab-Lagouira) bedachte workshops zijn niet helemaal resultaatgericht verlopen. Er was nogal wat absenteïsme vanwege het feit dat er continu driedaagse bruiloften plaatsgrepen. Op de eerste bruiloft al vroeg de Kortrijkse schepen van bevolking Marie-Claire Vandenbulcke aan de vader van de bruid naar het juiste bedrag waarmee het 15-jarige meisje werd uitgehuwelijkt. En onder welke juiste tafel dat dit gebeurde. Consternatie bij alle ooms en tantes. De werkvergadering over het verschil tussen schijnhuwelijken, gearrangeerde huwelijken, gedwongen huwelijken, mariages de raison en huwelijken “van moeten” werd naar een latere dag verschoven.

Het grootse nationale feest van 6 november werd ook ontsierd door ongepaste vraagstellingen van onze nog niet ingeburgerde expeditieleden. Op die dag viert men in Dakhla de verjaardag en aankomst van de overblijvenden van zgn. Groene Mars. Een SP.A-deelnemer had het in zijn gebrekkig Spaans over de “invasion verte”. Pronto werd hij voor nadere toelichting afgevoerd naar een meer afgelegen kazerne. Onze in de buurt zijnde Kortrijkse procureur kon op een gelukkige wijze tussenkomen met de belofte dat de delegatie zich voortaan niet meer zou begeven in gewaagde disputen en meer ingetogen en beleefd (klakkeloos, in het Vlaams) zou luisteren naar de geautoriseerde uiteenzettingen van de wali en andere hoogwaardigheidsbekleders van Dakhla.
Niemand zou nog per vergissing (mast moet aan de rechterzijde!) zwaaien met de vlag van de Saharaanse Republiek.

Ook werd toen overeengekomen dat onze delegatie zich zou houden aan het plaatselijke tijdsbesef. Dat men niet meer in dagen zou denken, maar in termen van licht. “Licht” is in de woestijn gelijk aan opstaan, en “donker” betekent gaan slapen. Meteen sloot de bar van hotel Sahara Regency vanaf die donderdag om 18u20 zijn deuren. Onze deelnemers aan de expeditie werden door deze maatregel overgeleverd aan rituele theevisites bij de inboorlingen. Die liepen allemaal faliekant af. Zoals gebruikelijk proefde de gastheer als eerste het suikergehalte van de thee om meteen daarna de slok terug in de theepot te spuwen. Visites voortijdig afgebroken.

Een ongelukkig voorval deed zich voor toen schepen Marie-Claire Vandenbulcke haar eigen thee in een pas aangekochte theepot (drievoudige van de prijs en duurder dan in Kortrijk) had meegebracht naar een werkvergadering over administratieve vereenvoudiging (een uniek loket voor alle stempels en carbonpapier voor de in te vullen formulieren). Bleek alras dat het ging om witte wijn. De kamelen van het hotel hadden het geroken en gingen er briesend in gestrekte draf vandoor.

De wali is nogal voorstander van meer autonomie voor de Westelijke Sahara en voor hemzelf. De Lendeleedse burgemeester was dit tijdens het voorafgaande studiebezoek niet ontgaan en bracht een referaat over het verschil tussen federalisme, confederalisme, separatisme, deconcentratie en decentralisatie. En autonomie. Ook de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde kwam op algemene aanvraag even onverwijld ter sprake. Alle aanwezige Sahrawi-collaborateurs hadden het duidelijk begrepen (wat wijst op een verkeerde uitleg) en zagen in dat hun vrijheidsstrijd ten dode was opgeschreven. Met instemmend geknik van de militaire commandant van Dakhla verklaarden zij openlijk dat zelfs een referendum (niet te verwarren met volksraadpleging) over het zelfbeschikkingsrecht zelf bij de oorspronkelijke bewoners van de Westelijke Sahara zinloos was. Heel die onafhankelijkheidsstrijd is met een bilateraal algemeen goedgekeurd perscommuniqué bestempeld als een “conflit artificiel creé par les ennemis de l’intégrité territoriale”. We zijn hier namelijk aan de Leie en in heel Europa verkeerd voorgelicht.
(De flamingantische leden van de delegatie hielden een strategische plaspauze.)

Enkele werkgroepen bogen zich nog over de vraag hoe bestuurlijke instanties van onze Leiestreek konden bijdragen aan meer veiligheid, economische en culturele ontwikkeling in de mulle Westelijke zandbak.
Hierna enkele van de meer uitgesproken resoluties waartoe onze mandatarissen zich hebben verbonden.
Hulpgoederen van alhier (ondermeer lijnzaadolie en kunstgras) zullen vanuit Kuurne per ezelstoet via de vluchtelingenkampen van Tirfoud naar Dakhla worden gebracht. De NGO’s worden hierbij niet meer betrokken want die leveren toch maar goederen aan Polisario-strijders die daarmee wapens kopen bij de Kongolese soldaten in Mauritanië.
De intercommunale Leiedal zal exclusief een studie opmaken voor de aanleg van een plezierhaven aan zowel de west- en oostkant van het schiereiland.
(Surfers en strandlovers van eigen bodem krijgen wel premies.)

Qua upgrading van het culturele leven worden de deelnemers-muzikanten aan het komende Dakhla-festival uitgenodigd als residenten op Buda-kunsteneiland.
Naar analogie van de uit de Spaanse tijd stammende katholieke kathedraal in Dakhla komt er een grote moskee aan de boorden van de Leie, in de villawijk tussen Kortrijk en Kuurne. Ten zuiden van de buurt van Sint-Pius.
Het Stadsontwikkelingsbedrijf Kortrijk en de sociale huisvestingsmaatschappijen van de streek bouwen perfabwoningen die gratis worden geschonken aan de Sahrawi’s die zich via een inburgeringscursus wensen te bekeren tot Marokkaans staatsburger.
Leiedal zal een crematorium bouwen voor de door de wind afgedreven dode drenkelingen aan het strand van Dakhla die op weg waren naar fort Europa.

De verbannen president van de Saharaanse Democratische Republiek (Abdelaziz) wordt in gezelschap van de Marokkaanse wali (Salah Tamek) uitgenodigd voor een tegenbezoek.

Beslama !

schepencollege, vzw's

BTW-inspectie viseert schepen Bral van Kortrijk Bruisende Stad (2)

Op zijn beurt bericht “Het Nieuwsblad” van vandaag dat de BTW-inspectie 23.892 euro terug opeist vanwege niet geheel correct opgemaakte facturen bij de gemeentelijke vzw Kortrijk Bruisende Stad” (KBS). En net als “Het Laatste Nieuws” van gisteren (de primeur!) wordt hierbij in het stuk de term “fraude” gehanteerd. A.u.b. zeg. Onze papieren perse voor één keer in het geweer.
De beoordeelde facturen dateren van een periode waarin schepen Stefaan Bral voorzitter was van die vzw.

“Verscheurd is het weefsel van bedrog; ontmand de snode hebzucht.” (Staring)

Ach ja. Of och ja.
Een BTW-inspectie heeft niet tot taak om de gehele werking van een gemeentelijke vzw onder de loupe te nemen. Dat is de taak van bijvoorbeeld bestuursleden (waarin gemeentelijke afgevaardigden zetelen) het College en de gemeenteraad. Zovele mensen.
Ik was er zo eentje bij die vroegere KBS maar werd door de voorzitter en zijn lakeien algauw buitengesmeten.
(In een latere fase hebben enkele bestuursleden die het “onprofessionele beleid” niet meer konden aanzien zelf ontslag genomen. En nog later heel de kongsi rond Bral. Eervol. Ongezien in een centrumstad van design, creatie en innovatie en openbaarheid van bestuur. Perse had niets in de gaten.)

Dat er blijkbaar gefoefeld werd met facturen zal iemand die ooit in contact kwam met de schepen – ook als mens – zeker niet als verbazingwekkend ervaren.
Politiek bekeken is Bral gewoon amoreel. Dat is niet: immoreel. Hij lapt gewoon alle deontologische regels aan zijn laarzen. Altijd en overal. Het woord deontologie staat niet in zijn woordenboek. Zie zijn absenteïsme in het College. Enzovoort. Valt me nu pas te binnen: hij heeft een andere keer zichzelf geproclameerd tot voorzitter van het Museum 1302. Raad van Bestuur of A.V. wisten nergens van. Verslagen aan College dientengevolge aangepast. Stadssecretaris zou het een keer onderzoeken. Nooit meer van gehoord.

Hierna nog wat ervaringen, indertijd opgedaan als lid van de Algemene Vergadering (A.V) van “Kortrijk Bruisende Stad”.

Over bepaalde feiten kan ik nauwelijks in detail verhalen, want er zijn geen bewijzen. (Dat was nu juist inherent aan het amorele beleid van de voorzitter: er gebeurde van alles achter de schermen, en zonder verslagen.)
Ongemakkelijk praktisch redactioneel probleempje is nog dat ik al mijn papieren uit die tijd in de containerbak heb gekieperd…Nooit gedacht dat nog iemand het zou wagen om ruwaart Bral eventjes aan te pakken. Ja, dat is brute pech, te wijten aan het feit dat de secretaresse van kortrijkwatcher nooit iets ofte wadde over Kortrijk in de gaten heeft.

In het vorige stuk alhier over de affaire is al gewag gemaakt van het feit dat begrotingen en jaarrekeningen van de vwz KBS continu wijzigden vanwege manipulatie van bepaalde posten. Ooit (2006) werden uitgaven ten opzichte van de begroting met 80.000 euro overschreden.
Meer nog. In 2005 (onderzochte facturen dateren ook uit dat jaar) heeft schepen-voorzitter gedurende maanden aan een stuk geweigerd om de KBS-begroting en het actieplan voor te leggen aan het schepencollege. Meneer vond dat dit niet moest.
En nu verklaart hij in de gazetten dat “alles wat we deden” gebeurde met medeweten van het stadsbestuur.
Nou zeg.
Leden van de Algemene Vergadering wisten zelf niet “alles wat we deden”.
Verslagen van de Raad van Bestuur kregen we niet, of tenzij na lang aandringen en nadat de ambtenaar-secretaris door Bral werd gecensureerd. Binnen die Raad van Bestuur waren er nog geheime onderonsjes, waarvan natuurlijk niet eens verslag werd opgemaakt. En daar juist werd van alles bedisseld. Bepaalde bestuursleden hadden ook persoonlijk belang bij enkele door KBS georganiseerde evenementen.
HELP MIJ. KORTRIJKWATCHER KAN HET NIET STAVEN.

Statutair konden bestuursleden geen vergoeding krijgen voor hun functie. Daar werd dan een mouw aangepast. Het salaris van de ambtenaar-secretaris werd wat opgefleurd doordat hij een percentage kreeg op de ingebrachte sponsoring. Een penningmeester kreeg een soort maandloon en nam dat in één keer op voor een heel jaar. Men bestempelde dat dan als een lening.
Tegen dit soort praktijken is wel een keer protest opgedoken en toen bij een stemming daarover nipt geen meerderheid werd gevonden verklaarde voorzitter Bral dat zijn stem dubbel telde!

Om de kas van KBS te spijzen heeft Bral ooit een contributie opgelegd aan terrashouders op de Grote Markt. Zonder daarin gemeenteraad te kennen. Kasteleins die weigerden de terrasbelasting te betalen werden door ruwaart Bral persoonlijk bezocht en gesommeerd om het bedrag cash in zijn handje te overhandigen. Anders zou hij er de politie bijhalen.

KBS moest als organisator van evenementen allerlei opdrachten uitbesteden. Contracten met uitvoerders of artiesten heeft de Algemene Vergadering nooit gezien. Aanbestedingen of offertes (bijvoorbeeld voor catering of logies) ook niet.

De vzw Kortrijk Bruisende Stad is in december vorig jaar omgeturnd tot de vzw “Feest in Kortrijk”, een zgn. gemeentelijk Extern Verzelfstandigd Agentschap (EVA). De voorzitter is nu VLD-raadslid Koen Byttebier.
De BTW-inspectie zal waarschijnlijk de 23.892 euro verhalen bij EVA.
De nieuwe voorzitter vindt het geen onoverkomelijk probleem, want er was bij het opdoeken van KBS nog 46.000 euro in klas.
Ja?
De laatste jaarrekening 2007 van KBS (pas in juni van dit jaar door de gemeenteraad zonder enige bemerking goedgekeurd) vermeldt een boni van 26.521 euro.
En dat laatste cijfer is historisch bekeken moeilijk te begrijpen.
De laatste balans die ik kon inzien dateert van 2006.
De bedrijfsresultaten gaven een verlies aan (79.753 euro) dat groter was dan het eigen vermogen (19.511 euro).
KBS was failliet.
In die balans stonden ook nog schulden te bedrage van 480.075 euro.

Varkentje is gewassen

17 november aanstaande is opnieuw gemeenteraadsdag.
Het beste zou zijn dat geen enkel raadslid het in zijn hoofd zou halen om een interpellatie te houden over de BTW-perikelen van schepen Bral. In het verleden heeft geen enkele fractie noemenswaardige kritiek geleverd op het beleid van de toenmalige schepen van cultuur, toerisme, feestelijkheden, sport, recreatie, volksontwikkeling plus de werking van KBS. De gemeentelijke afgevaardigden van de partijen in het KBS-bestuur lieten alles betijen. Bij het VB was er wel wat gemopper maar daar bleef het ook bij.

P.S.
Van de nieuwe vzw “Feest in Kortrijk” (FIK) tegenwoordig nog altijd niet veel vernomen.
Staatsblad kent die niet. De website van Stad ook niet.
En weet u wat?
Och ja.
Zijn alle mogelijke documenten en mails van en over KBS nog te vinden op het stadhuis?
De secretaris (bijgenaamd Peter Baljuw) is het toch een keer afgetrapt?

schepencollege, vzw's

BTW-inspectie viseert schepen Bral van Kortrijk Bruisende Stad (1)

Vandaag bloklettert de regionale Leiestreek-editie van “Het Laatste Nieuws” dit: BTW-INSPECTIE VISEERT KORTRIJK BRUIST.
Nou, eindelijk !!
Volgens de krant is bij allerhande facturen uit de periode 2005-2006 ten onrechte geen BTW aangerekend. De inspectie zou 23.893 euro terug opeisen.

De voorzitter van de vzw Kortrijk Bruisende Stad (KBS) was tot ergens in maart 2007 onze ruwaart schepen Stefaan Bral. In die maand heeft hij samen met zijn acolieten uit de Raad van Bestuur geruisloos ontslag genomen. Schepencollege heeft daar nooit akte van genomen en KBS zelf ook niet. Zag onze sympathieke Bissegemnaar in dat er binnen zijn VZW voor evenementen van alles aan het mislopen was? Begon hij in te zien dat de burgemeester hem uit die functie wou wegduwen? Bral noemt de burgemeester al jaren een “kluchtenspeelder” en omgekeerd beweerde Stefaan De Clerck dat de vzw van Bral niet professioneel werd geleid. Beschouw dit maar als een eufemisme voor bestuurlijk gesjoemel.
Tussen haakjes: de evenementen in dat jaar 2007 gingen gewoon door. Ze werden georganiseerd door de stadsdiensten, waarmee Bral bewees hoe overbodig zijn KBS was.

Bral heeft mij ooit (herfst 2005) met klikken en klakken uit de Algemene Vergadering van KBS gegooid. Met medewerking van een stel lafaards en bangeriken uit zijn entourage (gecoöpteerden) op volkomen onwettelijke wijze geroyeerd. De procedure moest worden hernomen.
Onze meer trouwe lezers konden de perikelen binnen de vzw toen en sindsdien op de voet volgen.
We hebben hier meermaals gewaarschuwd voor “Antwerpse toestanden” binnen de vzw KBS en daarbij niet nagelaten te oordelen dat Bral uitermate goed zou gedijen als een schepen van Charleroi.
Meneer de schepen wast nu zijn handen in onschuld, en zijn meest naaste lakei (Stan Callens) die ooit nog penningmeester was schuift de hete aardappel door naar “iemand met onvoldoende kennis van boekhouden”. Triest.

Hierna nog eens in grote lijnen een relaas over de werking van de toenmalige KBS.
Wat die geviseerde facturen betreft eerst even dit. Geen lid van de Algemene Vergadering (A.V) heeft die ooit gezien.
Als men vroeg naar een of andere rekening (een uitgave of een ontvangst, om het even wat, een sponsoring) begon de brave boekhouder diep in zijn aktentas te scharrelen tot eenieder de vraag had vergeten en de voorzitter briesend van woede overging naar een volgend punt van de agenda. (Voor zover er punten waren.)
Posten uit de begrotingen en rekeningen werden om de haverklap gewijzigd. Ooit meegemaakt dat we twee soorten versies van een jaarrekening kregen voorgeschoteld. Rapporten van de toezichthoudende boekhouder ontbraken.

(…)

(Wordt vervolgd in een volgende topic, morgen. Moet nog mijn advocaat raadplegen.)

streekorganen

Metropool, quoi !? C’est quoi ?

Met behulp van deze wervende titel krijgen we in Kortrijk (12 november), Doornik (18 november) en Neuville-en-Ferrain (1 december) enkele lezingen en debatten over de eurometropool Lille-Kortrijk-Tournai. (Zie de laatste Stadskrant.)
Onze lezers kunnen heel beslagen op het ijs komen bij de debatten over het Eurodistrict, de Europese Groepering voor Territoriale Samenwerking (de rechtsvorm EGTS). Over de ontstaansgeschiedenis (vanaf 1991), de seminaries, de colloquia, de werkvergaderingen, de studies, de etentjes, de studiereizen en overnachtingen.
Voor zover men dat kan achterhalen heeft heel de bedoening door de jaren heen al minstens 2,4 miljoen Europees en Belgisch geld (de intercommunales, de provincies) opgeslorpt. U gelooft dat zeker niet? Wel, vraag dan om nader bescheid op die vergaderingen.

Wat de GPCI (in het Frans: Copit), de voorloper van de huidige metropool, op zichzelf daadwerkelijk en concreet heeft gerealiseerd inzake grensoverschrijdende samenwerking weet niemand.
(Zie stukken in de rubriek ‘streekorganen’.)

De huidige EGTS Lille-Kortrijk-Tournai is met veel bombarie in januari van dit jaar opgericht. Gemeenteraadsleden zijn nog altijd niet officieel op de hoogte. Het punt is nooit geagendeerd op een of andere raadszitting, en op de stichtingsvergadering waren ze niet uitgenodigd. De kosten van de plechtigheid werden geraamd op 20.000 euro. Mogen we het daarom een pure schande vinden dat voor de komende drie vergaderingen samen 15 euro (apart 8 euro) wordt gevraagd aan het deelnemende publiek? Kan men zich dat inbeelden dat een openbaar bestuur entreegeld vraagt bij een informatieve studieavond over de eigen werking?
Neen.
Des te minder omdat de enige boodschap kan zijn dat de EGTS nog niets heeft verwezenlijkt. (Weet er soms iemand waar het secretariaat is gevestigd? Wie daar werkt? Hoe het bestuur er uitziet? Wat voor vergaderingen er al zijn geweest? Hoe het staat met de begroting en het budget?)
Men zal het non-event proberen te verdoezelen door uit te pakken met globaal Europese projecten die niets ofte niets te maken hebben met de werking van ons Eurodistrict, maar wel bijvoorbeeld met de Europese subsidiekraan van Interreg I tot en met IVb of nog verder.

Er is nog een studienamiddag voorzien die niet is gemeld in de Stadskrant.
Die gaat door in 1080 Brussel (KBC-auditorium, Havenlaan 2) op 24 november. Toegang ditmaal gratis want georganiseerd door het Agentschap voor Binnenland Bestuur en het Vlaams Europees Verbindingsagentschap voor Grensoverschrijdende en Interterritoriale Samenwerking. Van dat laatste agentschap heeft bij navraag nog geen politieagent in de metropool gehoord.

Onze burgemeester Stefaan De Clerck is één van de sprekerds.
Hij zal daar vertellen over zijn praktijkervaringen met onze EGTS Lille-Kortrijk-Tournai. Hoe het komt dat dit apparaat tot op heden alweer een zoveelste praatbarak is.
En wat hij van plan is om daaraan te verhelpen.
Andere sprekerd is Maarten Vidal van de K.U Leuven, die samen met een heir van juristen al een aardig honorarium kon opstrijken voor het maken van allerhande voorstudies.
Inschrijven is tot morgen nog mogelijk via info@thuisindestad.be .

Zeau.
Kijk ook eens of www.west-vlaanderen.be/noord-frankrijk intussen al wat op punt staat.

We herhalen nu een vroeger gedaan positief voorstel.
De diverse besturen van de Eurometropool nemen het besluit om voortaan geen enkele studie meer te laten maken.
Geen enkele studiereis kan nog doorgaan. Geen enkel debat of lezing. Niks nog uit gaan eten.
De besturen pakken gewoon uit met verwezenlijkingen.
Gouverneur Breyne van West-Vlaanderen zag het ook zo. Wou in de eerste plaats (en nog dit jaar) maatregelen inzake grensoverschrijdende milieuproblemen en veiligheid.
Hoe zit dat eigenlijk met het drugsgerelateerd verkeer rond Menen? En de prijzen van een Picon?

Anecdote

Ik was een keer met de trein onderweg van Fes naar Casa en dan verder noordwaarts naar Europa.
Tegenover mij een grensoverschrijdende Marokkaan met twee goudstaven in zijn sokken. Vroeg of ik even één daarvan wou transporteren naar Tourcoing. Kende beter dan even om het wie de Rue du Dronckaert. Alle mogelijke sluipwegen via Larstraat en Preisburg. Quoi? Ben nogal verschoten van zijn kennis van onze metropool.

buitenland, noordzuid

Alternatieve reisgids voor onze mandatarissen op expeditie in Dakhla (3)

Wat voorafging.
De burgemeesters van Kuurne en Lendelede trokken vorige zomer naar het diepe zuiden van de Westelijke Sahara. In het slaperige woestijnstadje Dakhla met een buitenmaats fort stootten ze toevallig op een aantal plaatselijke notabelen en na een aantal aangelengde glazen muntthee (“de whisky van de woestijn”), met op de achtergrond heupwiegende bedoeïenenvrouwen op tranceverwekkende chaoba-muziek, kreeg iedereen bij volle maan het lumineuze idee om elkaar spoedig terug te zien. Om de reiskosten wat te dekken en binnen de perken te behouden bedachten onze eigenste burgemeesters de organisatie van een grootschalige expeditie van mandatarissen uit zeven gemeenten van onze Leiestreek, te betalen door de respectieve gemeentekassen. De notabelen van Dakhla zelf waren algauw bereid om het verblijf van de Belgen op zich te nemen. Gaan we die Flamencos de Belgica eens lekker hersenspoelen over de politieke, economische en culturele situatie in het door Marokko bezette gebied. En bivakkeren in het hotel Sahara Regency is toch maar een virtuele kostenuitgave, want het viersterrenhotel is in handen van de Staat. (Volgend jaar, ter gelegenheid van het Kuurnse Ezelsfeest, komt er een tegenbezoek. Om nog meer van elkaar te leren.)

Veel tolken heeft onze delegatie niet van doen.
De echte, oorspronkelijke bewoners (Sahrawi’s) van de vroegere Spaanse kolonie hanteren een zeer specifieke Arabische variant die bijna niemand verstaat, of het zijn Berbers. Maar die krijgt men toch niet te spreken, tenzij het gaat om een of andere beëedigde collaborateur van de bezetter, het dictatoriaal getinte Marokkaanse regime. Honderdduizenden zijn trouwens gevlucht en wonen nog altijd in tentenkampen bij Tindouf.
De wali die fungeert als gastheer spreekt perfect Engels want behaalde in Rabat een universitair diploma voor die taal. Hij is ten andere voor zijn land nog ambassadeur geweest in Noorwegen.
De delegatie meent dat een wali iets is als een gouveneur van bij ons. Nu is Mohamed Salah Tamek wel degelijk gouverneur van de provincie Oued Eddahab, maar hij is véél meer dan dat. Hij is tegelijk een soort onderkoning (wali) van het grote gebied (de wilaya) Oued Eddahab-Lagouira. Zeg maar van heel Rio de Oro. Zo’n cumulatie komt niet veel voor. Mohamed heeft in die ellendig uitgestrekte woestijn alles voor het zeggen en waakt daarbij tot eenieders profijt over de bestemming van natuurlijke rijkdommen (fosfaat, ijzer, vis) aldaar.
Hoe hij het zover heeft kunnen schoppen is alweer een gevaarlijk indiscrete vraag die onze expeditieleden best niet zouden stellen. In zijn jonge jaren was hij een gauchistisch tegenstander van het regime en daar heeft hij – als zijnde staatsgevaarlijk – in de 70’er jaren geruime seizoenen voor moeten brommen in een of andere vergeetput met poepgat.

De wali zal zeker niet nalaten om te benadrukken dat al wie zich in Dakhla komt vestigen gratis een prefabwoning krijgt. Zelfs een loon tot men werk vindt. De koning van Marokko en afstammeling van de Profeet wil de streek bevolken (“marokkaniseren”) en heeft daar miljoenen dirham uit eigen zak voor veil. (De regio is de minst bevolkte van Marokko. Cijfers zijn onbetrouwbaar. 37.000?)
Met de nomaden is er wel een probleem. Op de daken van hun huis hoeden ze schapen en geiten. De Bedoeïenen houden het nauwelijks een week lang vol in de stad. Willen altijd opnieuw weer naar de zandbak. En de Saharaanse mensen beschouwen Marokko als een ander land. Spreken dan over “daarginds”. La-bas il sont mieux organisés.

Hang-out

In Villa Cisneros (Dakhla) valt voor niet-surfers nauwelijks iets te beleven. Tenzij het “Frente Popular de la Liberación de Saguia el Hamra y Rio de Oro” (Polisario) lucht krijgt van het bezoek van de hoge Belgische delegatie. Die vrijheidstrijders houden zich slechts tandenknarsend aan een wapenstilstand. Stel dat ze zich even met een of andere ludieke burgerverzetsdaad willen bewijzen tegenover die buitenlanders.

Vlakbij de militaire barakken van Dakhla is er een pittoreske straat. Overdag voor een blanke christenhond nog wel vredig te bewandelen, met al die kleurige, vriendelijke huisvrouwen, maar bij valavond al voorbehouden voor seksueel sodatenplezier. “Get lost?” schreeuwen die militairen en straathoekwerkers dan naar allochtonen uit de Leiestreek.

Aan te raden valt dat onze expeditieleden ’s nachts leute maken in de populaire hang-out voor backpackers, de bar Samarkand.
Of in de bar van het hotel, want daar is ook bier te koop. Hoed u voor de onvermijdelijke plaatselijke rasta, ene Feisal. Wil met zijn praatjes alleen maar whisky aftroggelen.
Pas op. Nooit alcohol drinken in de buurt van een moskee, en zo zijn er nogal wat in Dakhla. Camoufleer uw wijn in een thermosfles, en schenk die dan cool uit in een cola-glas. Net halal coca. (Denk nu vooral niet dat de zandmannen dit niet in het oog hebben, maar voor wat hoort wat.)

De Iers-Arabisch-ultra-clevere baas van Hotel Sahara Regency regelt tochtjes op zee.
Als er een geheime politieagent mee optrekt, dan alleszins geen gesprek aanknopen met klagende Sahrawi vissers. Hun lot is al erg genoeg sinds de “crise du poulpe”. Niet over praten ! Is haram.
Maar je kan ook met het “schip van de woestijn” eventjes het binnenland intrekken. Dat schip heeft maar één bult. Gemakkelijk te onthouden met een ezelsbrugje. Het woord kameel telt twee E’s. Dromedaris slecht één. Kenners weten het echte onderscheid. De dromedaris heeft korter haar, langere poten en is slanker.
Blijf maar ver weg van de Algerijnse grens met zijn tentenkampen. Geen foto’s nemen van controleposten en benzinesmokkelaars.
Niet te dicht bij de Marokkaanse zandmuur der schande komen.

Aanstaande donderdag is er in Marokko een nationale feestdag.
De herdenking van de Groene Mars van 1975, toen vorst Hassan II naar schatting 300.000 haveloze stakkerds zonder water of brood met soldaten de Westerse Sahara injoeg om de Spaanse kolonisatoren te verdrijven.
In Dakhla heeft men dus wel bijzondere redenen om dit feest te vieren. Heel de stoet is toen veilig en wel aangekomen.
En nu daar een Belgische – nog wel gemengde ! – expeditie vertoeft zal het dubbel plezant worden. Alle werkvergaderingen worden opgeschort.
Ook wij vieren mee, en herdenken onze Spaande bezetting. Alva.
De Groene Mars nimmer ofte nooit als een inval bestempelen !!

P.S.
Kuurns burgemeester is een trouwe gelovige practiserende kerkganger.
Kan hij op 6 november geen Heilige Mis regelen in de “kathedraal” van Dakhla?
Een echte hoogmis?
Met vrouwelijke misdienaars. Schepen Marie-Claire Vandenbulcke.

buitenland, noordzuid

Alternatieve reisgids voor onze mandatarissen op verplaatsing in Marokko (2)

(Met update.)

Als Allah het wil (en waarom zou Hij – de Genadigde en Barmhartige – dat nu een keer plots niet willen?) landt onze 29- of 30- koppige delegatie van streekmandatarissen en de partners morgen 3 november geëxalteerd (overstuur, in alle staten) op ons kosten vanuit Casa heelhuids op het vliegveld van Ad Dakhla, dat is in het uiterste zuiden van de Westelijke Sahara, bijna aan de grens van Mauretanië.

Ziehier nog wat ultieme informatieve gegevens voor onze verkozen vertegenwoordigers-routards over bestemming Dakhla, de landtong, het volk en de leiders.

Landing

De nadering van de vlieghaven aldaar is door de bank genomen bijna altijd spectaculair. NU EN DAN WERKT DAAR GEEN INSTRUMENT.
(Vlieghaven is ooit aangelegd door Spaanse fascist koning Franco, om daar zijn politieke tegenstanders in een concentratiekamp te herbergen. Vandaar dat we daar nu nog kunnen naartoe vliegen.)

Luchtverkeersleiders geraken er niet aan uit, zeker als er daar een stel Flamenco de Belgica aankomen.
Ofwel is er net een plotse dust devil opgestoken zodat de piloot geen steek voor zijn ogen ziet en de passagiersruimte vanwege de airco niet meer stofvrij kan genoemd worden. Zelfs bij oneindige visibility vliegen de theekopjes rondom je oren, vanwege onbewolkte air turbulence. Het maanlandschap (onderaan het vliegtuig) is indrukwekkend desolaat. Verrassend en verwarrend voor mandatarissen uit Zuid-West-Vlaanderen is dat men zowel aan bak- als stuurboord tegelijk zee (kust) ziet. Dat komt gewoon omdat Dakhla op een lang en heel smal schiereiland ligt. Als het vliegtuig een U- landingscircuit maakt boven de Atlantische Oceaan kunnen passagiers met professionele telelens foto’s maken van de drijvende drenkelingen-emigranten (of lijken) uit Zwart-Afrika die de Canarische Eilanden net niet hebben gehaald. Om vandaar in de buurt van de Veemarkt te Kortrijk te geraken. Dat maakt triestig.
Snoepreis helemaal verknald.

En net voor de landing kan men in het verlengde van de runway nog zoeken naar sporen van vliegtuigwrakken.
Absoluut verboden is het om vanuit de lucht de 74 kazernes die garnizoenstad Dakhla telt te fotograferen.
Vlak voor touch down op de runway 03, op een hoogte van 500 feet, kunnen onze gedelegeerde mandatarissen nog in detail het hotel observeren waar men zal logeren. Even nauwelijks een halve kilometer naar rechts kijken; het ligt bijna in het verlengde van de landingsbaan. Het rustige Hotel Sahara Regency, vier sterren, te herkennen aan het zwembad. (Vijfhonderd meter verderop merkt een geoefend waarnemer nog de helwitte “kathedraal” waar onze katholieke delegatie een dankmis zal opdragen ter ere van de donateurs van de studiereis.)

Een harde zgn. kolonelslanding is van militaire piloten bij Royal Air Maroc niet uitgesloten.
In Dakhla waait het altijd. Voor morgen verwacht men een cross wind van 22 km/h.
Waarom waait het daar altijd, op die lagune?

Omdat daar in de zandbak sinds enige jaren van heinde en verre windsurfers naartoe komen.
Onder impuls van voormalig wereldkampioen kitesurfer Rachid Roussafi. Wil met medewerking van alle rijke stinkers en PAARDEPIETEN van bij ons aan de Leie in Dakhla een Hawaïaans paradijs maken voor allochtone macho’s en hun topless babes. Project is genaamd “Dakhla Attitude”. Luxe camp. Plaatselijke Sharami vissers kijken er al naar uit. Investeren in verrekijkers. Koning vrouwezot gaat akkoord.

Nu nog renbaan voor kamelen in Kuurne. Wacht maar. Komt er.
Arabische paarden zijn helemaal out.

De ontvangst

Die wordt allerhartelijks.
(Zuiderlingen zijn in om het even welk land hartelijker dan hun noordelijke medebewoners. Let daar maar eens op.)
“Labes?”
“Labes!”
Burgemeester van Wevelgem denkt dat hij in Villa Cisneros (van Rio de Oro) is en houdt het bij Spaans.
Marie-Claire Vandenbulcke, onze Kortrijkse schepen van administratieve vereenvoudiging, krijgt als eerste alle mogelijke functionele stempels op armen en benen en hoeft geen enkel zesvoudig formulier in te vullen. ZIZ noch gazous betalen bakchish. De eerste indruk is overweldigend. Er is niets te zien. Nijdige woestijnvliegjes steken alom. Geen functionaris die vraagt om plastic zakken. (Dat is een codewoord.)

De begroeting van de wali met de burgemeesters van Kuurne en Lendelede is bijna als homofiel te beschrijven. Ze kennen mekaar van vorige zomer.
Soldaten alom. Procureur Frits Verhaeghe schrikt zich een hoedje en belt naar onze korpschef van VLAS om bijstand.
Suivez le guide.
Younés Hasnaoui Amri heeft de nodige tanks besteld om de delegatie naar zijn viersterren staatshotel 500 meter verderop te brengen.
Plots blijkt dat er niemand Hassaniay of Berbers spreekt. De taal van het land, van de sahrawi’s.
President van de Saharaanse Republiek, Mohammed Abdelaziz schittert door afwezigheid. Mocht niet komen.

Alle taallessen die de delegatie kreeg ter voorbereiding van de studiereis blijken overbodig.
Wali (én gouverneur) Mohamed Salah Tamek van de regio Oued Ebdahab-Lagouira is een soort prof in de Engelse taal geweest. Gauchist !
De baas van het hotel heeft Ierse moeder.

Morgen bellen naar de wali, om te zien hoe het allemaal is afgelopen. Tel. 028896011/27/39.

Het verblijf
(…)
Op 6 november: groot feest in Dakhla.
Familieleden (kindjes thuis) van onze delegatie kunnen die nacht bellen om te zien of vader of moeder nog in café Samarkand rondhangt.
Daar is altijd bier te krijgen ! En nog veel meer.

(Wordt vervolgd.)

Update.
Onze Kortrijkse burgemeester is niet mee naar de woestijn.
Motivering onbekend.
Stefaan De Clerck is nu wel met gezelschap naar Venetië, op kosten van het stadsontwikkelingsbedrijf SOK?
Met wie? Waarom? Waarvoor?
Waarom weet er dit niemand?
Waarom staat dit niet in de papieren perse?

buitenland, noordzuid

Alternatieve reisgids voor onze mandatarissen op verplaatsing naar Marokko (1)

Morgen (2 november) vertrekt een uitgebreide delegatie van burgemeesters en andere mandatarissen (een dertigtal) uit zeven gemeenten van onze Leiestreek naar Dakhla. Tot het gezelschap behoort zelfs een procureur uit Kortrijk. Dat ze daar in Dakhla maar opletten! Die bende smokkelaars, mensenhandelaars en arrangeurs van schijnhuwelijken!
Het woestijndorp ligt in het uiterste zuiden van Marokko, beter gezegd in de Saharaanse Republiek, ook genoemd de Democratische Arabische Republiek Sahara (DARS of ADRS).
Tussenlanding in Casablanca.
Stad Kortrijk is vertegenwoordigd door Marie-Claire Vandenbulcke, schepen van bevolking en administratieve vereenvoudiging.
Over de motivatie van deze “studiereis” en de bedenkers ervan later meer.
Nu eerst vlug wat richtlijnen, tips en goedbedoelde waarschuwingen voor de deelnemers. Om ze te behoeden voor cultuurschokken, want veel leden van de delegatie hebben nog nooit een voet buiten Europa gezet.

Casablanca !
Betekent: huis in het wit. Ook daar is er veel snoep te koop.
Kenners zeggen gewoon Casa. Dat is een stad met veel auto’s, brommers, uitlaatgassen en opvallend weinig ezels of dromedarissen. Weinig typisch voor het land.
Bij goed weer en met een goede piloot aan boord kan men bij de nadering vanuit de lucht al minstens 100 km van te voren de minaret zien van de moskee Hassan II. Een reusachtige taart in beton. Een bezoek is aanbevolen, want de moskee is toegankelijk voor christenhonden. Wel is het helemaal haram om aan de gids te vragen hoeveel die taart heeft gekost. Schattingen lopen uiteen van 450 miljoen tot 2 miljard. Allemaal bekostigd door arme schapenhoeders, ambtenaren (een maandsalaris) en tapijtverkopers (procent van de omzet). In ruil voor de bijdragen ontvingen de sponsors van koning Hassan een soort “diploma” waarbij beloofd werd dat men in het paradijs nog meer maagden zou in de schoot geworpen krijgen dan normaal is voorzien. Een verboden vraag aan de gids is nog om proberen uit te vissen hoeveel doden er indertijd zijn gevallen op de werf.
Casa is goed voorzien van bidonvilles. Onze schepenen-deelnemers van openbare werken of huisvesting moeten maar eens goed uitkijken, want die krotwijken zitten goed verscholen achter hoge witte muren. Dus best plaatsnemen op het dak van de stadsbus. Ga a.u.b. niet als opvallend buitenlandse officiële delegatie binnen in arme wijken of klim niet op vuilnisbelten. Een zelfmoordaanslag is nooit uitgesloten. Remember 2003.
Tip voor schepen Vandenbulcke. Kerkhoven bezoeken ligt moeilijk. Het beste is om zich te verkleden als moslima. Vooral beweren dat er maar 1 Profeet is. Que Dieu Le préserve ! Que Dieu L’assiste !

De delegatie blijft morgen 2 november even overnachten in Casa.
Er is dus tijd voor de nodige ontspanning na al die stress van de reis. Oriëntaals snoepgoed kopen in pâtisserie Bennis. Ktéfa is heel lekker. Opgepast voor zakkenrollers, want die werken wel eens samen met die dikke agent om de hoek. Op de Boulevard de La Corniche is kif te koop. Voor de mannen: op de “Corniche” stoot men in de “Calypso” op de mooiste gazellen van het land en de stad. Echte bitches met amandelogen zijn te koop voor twaalf kamelen in de disco’s “Balcon 33” en “Carré Rouge”.
Slaapt de delegatie in het chique Hyatt Regency? Dan is een slaapmuts in de bar Casablanca beslist aan te raden. U tevoren laten schrobben in de luxe hamman “Le Lido”. Zul je zien hoe vuil je bent na dagje Casa.

Overmorgen wel het vliegtuig naar Dakhla halen, want anders zitten jullie nog dagen vast. En een rit overland tot in het verre Dakhla is niet van de poes. Zandstormen. Zandplaten. Landmijnen. Schorpioenen. Autowrakken. Lege waterputten. Verwilderde, humeurige dromedarissen die stinken en spugen naar ongelovige allochtonen (fakirs).
Vliegtuig is evenmin veilig. Jaren terug is het toestel van een piloot op Wevelgem bij een rally naar Dakar neergeschoten. Uit de lucht gehaald boven de Spaanse Sahara, waarschijnlijk door het Polisario Front. Piloot nooit meer levend teruggezien. Lijk spoorloos.

In Dakhla waait het altijd.
Straks meer daarover in een andere aflevering van onze reisgids voor beginners.

Besláma !