Die vraag is vandaag gesteld aan de lezers op de website van “Het Nieuwsblad”. Nog niet veel antwoorden gezien, maar deze reactie is wel leuk: “Ambtenaren staken omdat ze een witte stippelijn willen in de inkomsthall, zodat wie te laat komt niet meer zou botsen tegen wie te vroeg naar huis gaat.”
In Kortrijkse stadsdiensten of directies kan zo’n verkeersmaatregel vooral op vrijdag een dienst bewijzen. Nu nog spiegels voor dode hoeken. Nog meer camera’s.
Wordt vervolgd…
We proberen uit te vissen waarom ambtenaren van lokale besturen staken. De daling van de koopkracht is een alibi.
Verder willen we weten hoe er onderhandeld wordt over de loon- en andere vakbondseisen. Of die revendicaties een kans maken.
Wat eventueel de onvermoede gevolgen kunnen zijn als bijvoorbeeld een lineaire loonsverhoging met 3,5 procent wordt in de wacht gesleept.
En hoeveel kost ons stadspersoneel nu eigenlijk?
Wat voor eisen zijn er vroeger al ingewilligd?
De eisenbundel
Het is niet te geloven. Op de websites van de representatieve vakbonden voor het overheidspersoneel (ACOD, ACV-Openbare diensten, VSOA) is nog altijd geen duidelijk en nauwkeurig overzicht te vinden van de vakbondseisen ter invulling van het nieuwe sectoraal akkoord 2008-2009. Naar het schijnt zou het eisencahier al bestaan van in november 2007, toen het probleem van koopkrachtverlies nog niet echt acuut leek.
Ook van de zijde van de werkgevers (regering, Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, Vereniging van Vlaamse Provincies) vergt het een hoop gescharrel op internet om een repliek te vinden op de vakbondseisen. Men kan zich afvragen waar de stakende ambtenaren de informatie halen waarmee zij tot staken worden gedreven.
Ook over het verloop van de onderhandelingen over het sectoraal akkoord is nauwelijks iets te vinden. Zelfs de data waarop de onderhandelingen zijn afgesprongen verschillen volgens de geraadpleegde bronnen. We houden het even hierbij. De vakbonden hebben de onderhandelingstafel verlaten op 25 februari. Pas op 4 maart is hierover een persbericht verschenen. Daags daarna kwam er een pamflet waarbij een stakingsaanzegging werd gedaan voor onbepaalde duur. Een aanzegging vanaf 17 maart?
Centen of procenten?
De vakbondseisen evolueerden blijkbaar in de loop der laatste weken, via informeel overleg. (Is er wel een dialoog geweest?)
Qua salarissen vroegen de ambtenaren uiteindelijk op 9 juni een lineaire loonsverhoging van 3,5 procent. In een pamflet is evenwel sprake van 5 procent “koopkrachtverhoging”. Te realiseren door niet enkel een verhoging van de salarisschalen maar ook door de eindejaarstoelage en door het werkgeversaandeel in de maaltijdcheques. Er kwamen nog andere eisen op tafel. Voor het politiepersoneel, de brandweer, het pensioen van het contractueel personeel.
De repliek van werkgeverszijde is ook al niet duidelijk te vinden op internet.
In een document van de Vlaamse overheid (van vorig jaar, zonder datum) maakt men gewag van een beschikbaar budget van 3,93 miljoen.
In het Vlaams Parlement (12 maart) zei minister Geert Bourgeois dat er in het kader van de meerjarenbegroting een “marge” is van 7,05 miljoen euro (300 euro per persoon), terwijl de vakbonden meer dan 60 miljoen vragen.
Naar het schijnt zou de Overheid een “onderhandelingsdocument” hebben voorgelegd dat de vakbonden als provocatief bestempelen. En dat gaat dan niet enkel om geld.
Bepaalde statutaire rechten zouden worden afgebouwd. Een nieuwe verregaande ontslagregeling voor ambtenaren die weigeren in te gaan op interne mobiliteit.
De VVSG was bereid om in 2008 en 2009 een bijkomende loonsverhoging toe te kennen van 1 procent. Bovenop de baremieke verhogingen en de indexaanpassingen, in de vorm van een hogere eindejaarstoelage. In totaal zou het gemeente- en OCMW-personeel hiermee op twee jaar tijd 7,6 procent loonsverhoging krijgen.
(Wordt vervolgd…)