Tot voor kort was Marie De Clerck eventjes werkloos.
Als marketingmanager bij Roularta (Knack, Trends, WTV, Kortrijks Handelsblad, enz.) werd zij eind vorig jaar door de familie Rik De Nolf vriendelijk doch kordaat verzocht om de samenwerking in een tamelijk kort onderling overleg stop te zetten.
Dat kan gewoon iedereen overkomen, met al die krapte op arbeidsmarkt en flexibiliteit.

Gelukkig bestaat er sinds kort nog een moedige (regionale) gazet als “Het Nieuwsblad” om daar tussen de regels wat meer over te vernemen.
Zo konden bestuursleden van de musea en ambtenaren van cultuur en tentoonstellingen en nog vele andere min of meer betrokkenen, en wij Kortrijkzanen allemaal via de editie van HN 29 januari tot onze stomme verbazing lezen dat Marie alweer voor minstens een jaar aan de slag kan. Bij ons. In Kortrijk en andere steden.
Marie is flexibel geparachuteerd als een soort projectmanager-organisator of ik weet niet wat van de tentoonstelling Futurotextiel alhier. Dit ongetwijfeld komend groots gebeuren (jawel!) is voorzien vanaf 15 oktober 2008 (samen met de Biënnale Interieur) en zou ondermeer doorgaan in de NMBS-loods aan De Appel. Kortrijk-Weide.
Vanwaar haalt ‘dochter van’ die informatie? Dat Marie nu vindt dat die locatie niet geschikt is? Woont zij misschien soms ons Kortrijks College van Burgemeester en Schepenen bij? Curieus waar zij nog een ander plaatsje kan vinden. De loodsen van Koramic?

Heel deze wending is achteraf bekeken toch een belediging voor al wie in Kortrijk officieel bezig is met cultuur. Voor de directie Cultuur van Stad: zekers.

Er zijn al geruime tijd curatoren voor de tentoonstelling aan het werk: Caroline Devos (van Lille 3000) en Isabelle Dejaeghere (Broelmuseum) die daarvoor al een keer in de VS vertoefde. Marie gaf – zoals men kon verwachten – in onderling overleg op de Dam thuis nu ook Arne Quinze een functie – als een soort ‘scenograaf’. Vriend Arne heeft vanuit Brussel niet voor niks (niets) zijn intrek genomen op ons Walle. Vraag het hem maar eens goed, als hij thuis is. Niet bang zijn, persjongens.

***
Maar eigenlijk willen we het daar niet over hebben. Echt waar. Over al die dingen.
Hier gaat het altijd eenmaal over politiek, niets meer dan dat.
U weet wellicht dat Marie De Clerck nu in Wevelgem woont.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen kreeg zij daar 958 voorkeurstemmen en werd meteen schepen. Eigenlijk deed zij in Wevelgem al onmiddellijk een gooi naar het burgemeesterschap. “Ik ben er klaar voor,” liet ze weten in “Het Laatste Nieuws” van 11/04/2006. Burgemeester Jan Seynhaeve was not amused !

Even goed kunnen lachen mag

Marie is nu Wevelgems schepen voor ondermeer administratieve vereenvoudiging. “Mijn vader zal er eens goed mee kunnen lachen als hij het hoort,” liet ze weten via “Het Nieuwsblad” (29/10/2006). In diezelfde editie van HN verduidelijkte Marie haar keuze en ambitie. We citeren: “Ik zie dit als een uitdaging. Al heb ik er eerlijk gezegd geen idee van of je op gemeentelijk vlak nog eigen initiatieven kunt nemen om tot administratieve vereenvoudiging te komen.”

Wie begint er nu aan idee als men geen idee heeft? Eerlijk gezegd.
Het was alleszins niet haar idee. Stond ook in de krant. De Wevelgemse burgemeester vroeg haar om in te staan voor informatisering, “en dus kwam de rest er maar bij.” Dixit Marie, over de rest.

Telkens als Marie het over politiek heeft houden wij ons hart vast. Hebt u dat ook?
En vader De Clerck waarschijnlijk niet minder. Nog meer. Hij vindt namelijk net als wij dat zijn oudste dochter een harde tante is. “Zij heeft geen last van wollig taalgebruik maar zegt recht voor de raap waar het op aankomt.” (HN van 08/03/2004.)
Het is waar. Toen HLN (30/09/2006) haar een keer vroeg wat politiek is antwoordde ze: “Politiek is als een decolleté: een beetje inkijken mag.”

Maar hoe bevalt het haar nu als Wevelgems schepen?
Citaat uit HN van 29 januari laatstleden. “Het is ontzettend boeiend. Ik dacht al heel wat te weten over gemeentelijke politiek, maar door er dagelijks in ondergedompeld te worden, gaan vele lichtjes tegelijk branden. Ik begin ook mijn draai te vinden te vinden in Wevelgem, al mis ik af en toe de voordelen van een stad. Ik voel me hier welkom en wil graag mijn steentje bijdragen.”

Steentje bijdragen ! Een schepen die een steentje wil bijdragen !
Welk steentje en waarbij? Wevelgem is nu ontzettend boeiend voor Marie, een juriste en basketbalspeler die toch al wat van de wereld heeft gezien. Nooit kou of honger heeft geleden, Marie. Kent alle schone hotelletjes in West-Europa.
Heeft geschiedkundig (noch door lectuur) ooit bombardementen in Wevelgem meegemaakt.
Zeg, a.u.b. hé. Wevelgem boeiend??? Met Jan? De bordelen, daar kunnen we nog inkomen. Huizen verkocht of verhuurd door plaatselijke kaloten.

De voordelen van een stad, daar zal Marie nu wel weer volop van kunnen genieten. In Kortrijk en Lille om te beginnen alleszins. En als Futurotextiel volgend jaar aan een wereldtournee begint (ja!) zal zij toch ook mee mogen? Dit is een voorspelling. Goed onthouden allemaal.

Het politieke verleden van Marie leest als een roman. Pure fictie.
Toen zij in Wevelgem bij haar vriend ging samenwonen liet vader weten dat dochterlief geen concrete politieke plannen had. Ik vind dat niet uit. Cf. “De Standaard” van 15 maart 2006, een kwaliteitskrant.

En weet er nog iemand hoeveel stemmen zij behaalde bij de Europese verkiezingen van 2004? Bijna 100.000 en in ons kanton bijna het dubbele méér (8.000) dan bijvoorbeeld minister Geert Bourgeois. De slogan was toen: “100% Marie, 50 % De Clerck”. Een of andere kijk op Europa ontbrak volkomen. (Marie kent wel goede alternatieve pleisterplekken in Frankrijk en Spanje. Daar heeft ze een goede kijk op.)

Marie was er zich goed bewust van waaraan ze die stemmen en die mooie vijfde plaats op de Europese lijst had te danken. “Enkel en alleen aan mijn naam,” zo luidde haar analyse (HLN, 09/03/2004). En verder: “Ik ben nooit actief geweest in de partij en nu passeer ik mensen die zich al jaren voor de CD&V inzetten. Ik voel dat sommigen daar terecht jaloers op zijn.”
Schoon is dat. De lachende sorry-cultuur.
Tot in 2003 zwoer Marie De Clerck nog dat zij nooit in de politiek zou gaan. In de evolutietheorie spreekt men hierbij van een mutatie.

Kortrijkwatcher blijft haar carrière volgen, zeker nu zij in onze stad een semi-publieke functie krijgt. Betaald door de vzw Designregio Kortrijk. Dat is door ons, Kortrijkse burgers.

P.S. (1)
De website van Kortrijk design ligt eerlijk gezegd al geruime tijd stil. Alléz Marie, doe er iets aan. Dat is ICT. TOMMETOCH. U bent daar schepen van. En publiceer regelmatig een verslag van uw werkzaamheden en verplaatsingen voor Futurotextiel. Dan zijn we allemaal content. Dan zien we of u uw draai heeft gevonden, buiten de politiek. Een beetje inkijken mag, in de cleavage. U zei het zelf.
En wat u zelf zegt bent u zelf. Een spreuk die ik sinds kindsaf nooit heb begrepen. Eerlijk gezegd.
P.S. (2)
De eerste lezer die hier kan vermelden dat hij al een keer Marie De Clerck heeft gezien op een Kortrijks cultureel evenement – buiten haar Europese verkiezingscampagne – mag zijn vinger opsteken. Prijs: uw vinger.