(Zie nog stuk van maandag 2 juli. Nu nog eentje, opgedragen aan al die chicaneurs met hun halfbakken meningen over hun eigenste totaal – maar dan ook TOTAAL – feitenloze kennis.)

Rechtse rakkers willen vooral weten hoeveel die 928 leefloners (LL’ers) van vorig jaar ons kostten. Dubbele t.
Dat werkschuw tuig. Die tokkies (Zie voetnoot.)

Niet zo gemakkelijk om uit te rekenen.
De federale staat kent het OCMW immers toelagen toe voor elk leefloon dat wordt uitgekeerd. En pas de rest komt voor rekening van het OCMW en dus onrechtstreeks van de gemeente. Die staatstoelagen zijn niet min, en gemeenten die een groot aantal gerechtigden ten laste hebben (1000) krijgen een hogere dotatie.

De regelgeving is ingewikkeld. Hierna enkel de grote lijnen.
OCMW’s die in de loop van het voorlaatste jaar maandelijks gemiddeld minstens 500 gerechtigden hadden, krijgen 60 procent van het toegekende leefloon terugbetaald. 60 of 70 of 75 % wanneer het leefloon gepaard gaat met een geïndividualiseerd project voor maatschappelijke integratie voor personen jonger dan 25 jaar. 100 procent zelfs als het gaat om een gerechtigde die is ingeschreven in het vreemdelingenregister.
Als het OCMW optreedt als werkgever met toepassing van het art. 60§7 is de regeling nog anders. Bij voltijdse tewerkstelling bijvoorbeeld is de toelage gelijk aan het leefloon voor een éénoudergezin met kinderlast.
Voorts is het zo dat een OCMW een tegemoetkoming in de personeelskosten krijgt van 278 euro per dossier op jaarbasis.

Gedurende het vorig jaar waren er hier 166 LL’ers in het kader van art. 60§7. Bruto-tussenkomst ca. 995.000 euro. Netto: nul.
Daarnaast waren er 762 “gewone” LL’ers. Bruto-kost: 2,8 miljoen.
Netto voor het OCMW slechts ca. 430.000 euro.
Gedeeld door het aantal inwoners dragen wij Kortrijkzanen per capita uit solidariteit met die ongelukkigen elk 5,7 euro netto bij om ze nog min of meer te laten leven. Vergelijk vooral eens met de miljoenen die we betalen voor ons voetbal (die zijn niet te berekenen), en voor de kerkfabrieken (17 euro).

Of de staatstussenkomst in de dossierkosten hierin is gecalculeerd weet ik niet. Ook vind ik geen afzonderlijk gegevens over de recuperatie van leefloonuitkeringen. Want in sommige gevallen kunnen die teruggevorderd worden, bijv. als het ging om een voorschot op werkloosheidsuitkering.

De bruto OCMW-leefloonuitkeringen bedroegen vorig jaar dus 2,86 miljoen.
In 2004 en 2001 was het minder: ca. 2,2 miljoen. En we komen van 2,9 miljoen, tien jaar geleden.
Maar vergelijken met vorige jaren is heel moeilijk. Niet enkel wegens de vele wisselingen van de bedragen van het leefloon. De vergelijkbaarheid in de tijd is vanaf oktober 2002 met het vroegere bestaansminimum is niet meer mogelijk onder alle aspecten, vooral omwille van de individualisering van het recht (bijvoorbeeld voor samenwonenden) en omwille van het feit dat in 2005 de gezinscategoriën intussen anders zijn gedefinieerd.

Rechtse rakkers willen ook altijd weten om hoeveel leefloners het gaat.
En of dat aantal hier hoger is dan elders. De trend is lichtjes dalend.
2001: 996 beneficianten. 2002: 998.
2005 dan: 948. En vorig jaar: 928 op 2.114 behandelde dossiers.

Er waren bij ons vorig jaar 27 procent vreemdelingen bij die LL’ers.
De “cliënten” zijn vooral alleenstaanden (47 %) en zorgwekkend veel jongeren (31 %).

Interessant om na te gaan is om hoeveel begunstigden het maandelijks gaat.
Bij ons in Kortrijk schommelden die cijfers tussen 415 en 488 gevallen.
Is dat veel?
Brugge: van 404 tot 493. Oostende: 527-608. Roeselare: 231-267.
Mechelen: 628-771.
Sint-Niklaas: ca. 450.
Hasselt: ca. 230.
Aalst: ca. 300.
Leuven: ca. 650.
Gent: ca. 3500 !!

Maar om hoeveel leefloners per jaar gaat het ten opzichte van het aantal inwoners?
Voor 2004 vonden we het aantal leefloners per duizend inwoners in de 13 centrumsteden.
Ziehier het rijtje in dalende volgorde.
Gent niet minder dan 14,2 procent!
Antwerpen: 11,1.
Mechelen: 9,3.
Oostende: 8,7.
Leuven: 6,4.
Kortrijk: 5,1.
Sint-Niklaas en Turnhout: 4,9.
Brugge: 3,9.
Roeselare: 3,5.
Hasselt: 2,4.
Genk: 2,0.

Het gemiddelde in de 13 centrumsteden bedroeg toen 8,3 procent.
En in het Vlaams Gewest: 6,3 procent.

Ons Kortrijkse OCMW telde vorig jaar 928 cliënten op 74.643 inwoners. Is dat veel?
Herinner u dat er veel aan de situatie is veranderd in 2002 en 2005.

Nog eens nagegaan hoeveel leefloners de centra maandelijks tewerkstellen met toepassing van art. 60§7.
Kortrijk: tussen 63 en 79.
Oostende: van 95 tot 131.
Brugge: ca. 50.
Roeselare: ca. 30.
——–
Bronnen.
Op internet de laatste jaarverslagen opgezocht van de OCMW’s in vergelijkbare steden. Waarlijk ontstellend hoe weinig centra (of stedelijke websites) die pubiceren. Bijna geen. En als het dan één keer gebeurt (Hasselt) dan krijgen we het verslag van 2004 te lezen. Roeselare is ook heel erg. Met die voorzitter Depondt. Cijfers van de vorige eeuw. Onvoorstelbaar hoe ambtenaren of politici dit ten aanzien van zichzelf of anderen kunnen veroorloven.
Het Kortrijkse OCMW is werkelijk een zéér gunstige uitzondering.
Een uitstekende bron is www.mi-is.be van POD Maatschappelijke Integratie.
——–
Voetnoot.
Tokkies zijn niet altijd leefloners.
Tokkies zijn een apart soort mensen. Onze zigeuners. Zitten aan hun deur een beetje voor zich uit te staren. Haar niet gewassen.
Rechtgeaarden als wij aanzien dit genre als ietwat onaangepast. Behoren niet tot ons bolwerk van fatsoen. Bellegembos.
De term is afgeleid van Hanie Tokkie uit Amsterdam, de vrouw van een rioolwerker, wiens woning een paar jaren geleden is uitgebrand.
Nu nog zoeken naar een equivalente term voor dit slag van Kortrijkzanen.
Habbekratsers? De vlereken?

Hoeveel het er hier ter stede zijn?
Zijn er ter stede meer dan elders? (Hierover doen ook misverstanden de ronde.)
Wie betaalt er dat leefloon?
Waarom en hoe willen onze rechtse rakkers het aantal leefloners verminderen?

Moet hieromtrent nog veel tellen. Wordt dus vervolgd.

Maar intussen wat theorie, want weinigen van onze lezers zijn buiten hun schuld (ziekte, faillissement, ontslag, familiale problemen) onder het bestaansminimum terecht gekomen.
Maar sinds oktober 2002 praat men eigenlijk niet meer over “bestaansminimum”.
De nieuwe wet betreffende het Recht op Maatschappelijke Integratie (RMI) heeft het nu over een leefloon. En dat leefloon niet verwarren met andere vormen van hulpverlening. Het leefloon heeft niet tot taak om u een inkomen te verlenen. Het leefloon wil u juist de kans bieden om u (opnieuw) te integreren in het maatschappelijk leven, en dat kan gecombineerd worden met tewerkstellingsvormen en geïndividualiseerde projecten. Men wil u kansen bieden om aan een betaalde job te geraken, om terug naar school te gaan, om een beroepsopleiding te volgen. Of om in een dierenasiel of kringloopwinkel te gaan meehelpen. In afwachting van uw eerste werkdag met een arbeidscontract krijgt u dan een leefloon.

Het OCMW kan in bepaalde gevallen zelf als werkgever optreden om zo mensen in regel te brengen met de sociale zekerheid. Men noemt dit tewerkstelling in het kader van art. 60, par. 7 van de OCMW-wet.
Het OCMW kan ook een werkgever zoeken (bij Stad, in de sociale economie) en financieel bijspringen om de loonkosten voor werkgevers verlichten.

Het leefloon is een minimumloon voor wie niet over toereikende bestaansmiddelen beschikt, noch er aanspraak kan op maken, noch op eigen houtje in staat is deze middelen te verwervan. Soms beschikt een persoon wel over een bepaald inkomen, maar blijft het onder het leefloon. In dit geval – en mits men aan allerlei voorwaarden voldoet – past het OCMW het verschil bij met een ‘gedeeltelijk’ leefloon.
Vreemdelingen ingeschreven in het bevolkingsregister, erkende vluchtelingen en staatslozen kunnen ook een leefloon krijgen.

Bij de berekening van de toereikende bestaansmiddelen kan het OCMW rekening houden met de middelen waarover de echtgeno(o)t(e) van de aanvrager beschikt, of de ouders of de meerderjarige kinderen waarmee hij samenwoont. Inkomsten uit roerende en onroerende goederen. Een beetje met alles. ’t Is niet zomaar verdiend.

Ons OCMW bijvoorbeeld heeft vorig jaar inzake leefloon 2.114 dossiers behandeld. En over heel dat jaar telde men uiteindelijk 928 “beneficianten”. Ook “cliënten” genoemd.

Hoeveel bedraagt het leefloon?
* Momenteel krijgt iemand die samenwoont 438,25 euro per maand (5.258,99 euro per jaar).
* Een alleenstaande 657,37 euro (=7.887,48 euro). Dat is voor iemand die door elkeen in de steek is gelaten ongeveer 21 euro per dag. Leefloon! Ga daar maar eens mee naar een café, zoekend om lommer of warmte. Den Boulevard? ’t Filosoofke? Den Modest? Petit Paris? Waar ben je nog welgekomen? Bij Fernand? Dreupelkot? Den Damier? De Middenstand?
* Hebt u een gezin ten laste: 876,50 euro is uw deel (= jaarlijks 10.517, 98 euro).
* Een dakloze die uiteindelijk huisvesting vindt krijgt éénmalig een bijkomend bedrag van 876,50 euro.

Volgende keer wat cijfers. Een ‘special’ voor onze rechtse rakkers! Uit de OCMW-raad, de gemeenteraad of elders.