In de gazet van vandaag wordt gemeld dat er zich in Kortrijk een zoveelste uitzendkantoor komt vestigen. Bij die gelegenheid wordt ook gemeld dat er nog weinig “inzet en motivatie” aanwezig is bij Vlaamse werkzoekenden.
Ja, dat er zelfs mensen zijn die niet meer willen werken. Gelijk hebben ze: moesten de cultuurfilosofen van midden vorige eeuw maar niet voorspeld hebben dat we zeker vanaf het nieuwe millennium in een vrijetijdsmaatschappij zouden leven. Machines en robotten zouden het allemaal voor ons doen.
Er is nog nooit zo hard gewerkt als op vandaag. En we moeten voortaan allemaal langer werken.

Intussen is er een belangrijk begrip rondom het probleem van de werkloosheid geheel in onbruik geraakt.
De verborgen werkloosheid. U weet wel, die veger (met bezem in de hand) die daar in feite nergens voor nodig is. De koffiemadams in de ministeries. Dijkendelvers.
Allemaal dragen zij er hun steentje toe bij om de werkloosheidsgraad laag te houden. Maar werken doen ze niet.

Bij de politie heb ik er ook al zien zitten kranten lezen. Taylorisme.
Hoe kom ik daar nu zo bij?
Ook vandaag lees ik op een Kortrijkse website dan dat er bij de politiezone nog altijd ‘inspecteurs’ of CALOG’s zijn die “toch bijna niets te doen hebben”. (Ik heb ooit een vrouwelijke CALOG gekend die over de middag niet naar huis ging omdat het in de politiekantoren toch zo plezant was.)

Het is vhike die het vertelt op haar blog http://blauw.skynetblogs.be.
Zij moest niet minder dan 50 “boekskes” uitprinten én inbinden.
Wou het in eerste instantie door een drukkerij laten doen, want dat kost minder. Vhike laat zich niet graag indigniseren. Maar dat ging niet.
Toen vroeg ze of DINSKE het werk niet kon opknappen, want “die heeft toch bijna niets te doen”. Kon ook niet.
De printer van vhike staat nog altijd roodgloeiend. Een nieuwe vorm van fordisme.

P.S.
Zou de politiezone VLAS al een frankeermachine hebben?
Is de begroting op de website van de politiezone al aangepast, volgens de laatste versie?