Ons jaaroverzicht stoelt daadwerkelijk en feitelijk op de meeste gelezen artikels op deze stadsblog. Puur wiskundig en statistisch ondermijnd. (N:543. Foutenmarge te verwaarlozen.)

En dan merken we tot onze spijt dat lezers eerder aandacht hebben voor sensatie en human interest.
Stel dat we hier het huidige reisprogramma met foto’s van vandaag zouden verslaan van Quickie en Hans Masselis: het Kortrijks Handelsblad mag er nog een katern aan toevoegen. Freya zou het niet halen.
Nogmaals: deze politieke weblog beoogt méér te zijn dan een weerspiegeling van het laatste nieuws.

Veel bovenmatige aandacht ging naar het stuk over de wagen van de burgemeester. De nieuwe vzw Habbekrats op SOKA.
Onze crypto-racisten lazen alles over het doortrekkersterrein. De skatebowl. Bepaalde stukken uit de mémoires van Manu de Bethune. Puur seks. Handig ingebed.
Mandatarissen of kandidaat-raadsleden wilden alles weten over de stemmenkanonnen in de diverse partijen en deden mee aan ons partieel examen voor politiekers (enkel Bart Caron geslaagd) terwijl het competentievraagstuk voor kandidaten al van de website van de VVSG was verdwenen voor men het had ontdekt.
Geldmaniakken bekommerden zich over een stuk als “de ware prijs van het nieuwe stadhuis” en het feit dat er dit jaar geen oliebollen zijn voorzien op de nieuwjaarsreceptie.

Teleurstellend en bedenkelijk in het kader van de SOS-noodkreet van de Blokkers over democratie.
Stukken over handelsdistricten, Resoc’s, APB en OV, OCMW-budgetten wekken weinig belangstelling. Jaarplannen. Financieringsplannen (over vijf jaar). Schulden. Leningslast. De evolutie van de onwaarden. Bestekken en inschrijvingsprijzen en de uiteindelijke bedragen van opleveringen, geen raadslid of lezer bekommert er zich om. De evolutie van de ontvangsten bij prestaties. De tienprocentregel.
Schepenen Leleu en Cnudde en familie zijn er allemaal gerust in. Personeelsvormingskosten die de pan uitrijzen. Adjunct-secretaresse blijft gelukkig.
Het begrip bestuurskracht? Centrummanager versus rastermanager. Wie maalt daarom?

En toch zullen we dit jaar blijven proberen om saaie maar krachtige taal uit te slaan. Geen kwinkslagen. Geen slechte omgangvormen, geen gekkigheden, geen forse beledigingen, geen gebakkelei, geen gangbare ideeën, geen jeremiades over voetpaden.
Wat te doen, zei Lenin?

Wel hete hangijzers aanpakken, de richtingenstrijd bevorderen, cijfers fileren, prangende vragen stellen, huisvredebreuken begeleiden, stevige kanttekeningen maken en de meerwaardezoekers enkele opstekers en refreshers aanreiken.
Voor dit nieuwe jaar wens ik mezelf althans weinig leesgenot. Zeggen waarop het staat is kindjes ongemakkelijk maken: maar de keizer is toch naakt? roepen ze dan.

Is het niet de Profeet die zegt: “Het is een onderdeel van Gods Wijsheid dat de strijd tegen debilisering zal blijven duren tot aan het Laatste Oordeel”?