De handelsmissie van 24 januari naar India gaat niet door.
Onvoldoende belangstelling.
Onze tips van 1 en 4 december hebben niet geholpen.
Monthly Archives: december 2006
au fond
De laatste gemeenteraad van deze legislatuur (11 december) heeft amper een half uur geduurd. We hebben het dan wel over de afhandeling van de 47 agendapunten, want daarna hebben de fractieleiders nog een half uur of meer de lof gezwaaid over de uittredende gemeenteraadsleden. Suikerzoet. Ook wie totaal niets ofte niets had ingebracht kreeg zijn beurt.
Maar het hevigste applaus viel Pierre Lano (VLD) ten deel, qua geluidsmeter gevolgd door dat voor schepen Frans Destoop. Schepen Hilde Demedts (CD&V) leek opgelucht. Klapje, klapje. Uit het gelach viel af te leiden dat bij de éloges nogal wat humor te pas kwam, maar helaas kon het publiek nauwelijks verstaan wat er te lachen viel.
De micro’s waren al van bij het begin van de zitting defect, en niemand kwam op de gedachte om de zitting even te schorsen.
Dat is: respect onderling voor elkaar hebben en voor het publiek.
Schepen Frans Destoop (ook voorzitter van Leiedal) had zijn afscheidsrede goed voorbereid en we kregen zelfs zijn tekst.
Hierbij onderscheidde hij de drie deugden en drie ondeugden van een goede politicus. Deugden zijn: overtuiging, openheid, geduld.
Ondeugden: opportunisme, onwil, luiheid. Maar er zijn nog veel deugden die in de politiek geen kwaad kunnen: moed, humor, samenwerking, relativering, mildheid, respect, stiptheid, creativiteit, durf. Moge dit alvast duidelijk zijn geworden: de schepen beoefent geen enkele van die drie ondeugden.
Ware het niet dat Catthy Matthieu (Groen) een paar keer kort maar met mildheid is tussengekomen, dan was de zitting in tien minuten afgehaspeld. (Het vliegveld moet nu niet echt meer verdwijnen, maar er dient gestreeft naar samenwerking met Lille en Oostende. Ehwel ja.)
Wat is er zoal zonder enige bemerking doorgejaagd?
U gaat het niet geloven!
De zgn. “voorlopige twaalfden” voor volgend jaar, bij gebrek aan begroting. De tarieven voor de personenbelasting en onroerende voorheffing.
De retributietarieven. (Sommige daarvan zijn merkelijk verhoogd!) Dat gaat allemaal over miljoenen euro.
Niet de minste uitspraak hierover vanwege de VLD, die daarmee nochtans overweg moet kunnen in de volgende coalitie.
Het Schepencollege kreeg ook weer de toelating om volgend jaar zonder enige tussenkomst van de gemeenteraad voor opdrachten van dagelijks bestuur 150.000 euro te verteren.
Alweer zonder één woord werd er een budgetwijziging 2006 van het OCMW goedgekeurd. En zelfs het budget (begroting) voor 2007 plus het meerjarenplan 2007-2009. Dat betekent concreet dat de VLD-fractie volgend jaar en tot 2009 (met twee schepenen en twee OCMW-raadsleden) geen woord van kritiek meer kan uiten over het OCMW-beleid. Of men moet van gedacht veranderen.
Heeft de ontvanger van het OCMW overuren aangerekend? Hij was daar, op de gemeenteraad. Kon nu een keer nergens over van gedachten wisselen en had het gewild. Dedju, dedju.
Ook aan de dotatie voor de politiezone VLAS (11,9 miljoen euro) werd geen gebenedijd woord verspild.
Agendapunten die nog zonder enige tussenkomst aan bod kwamen waren ondermeer: de oprichting van een Kenniscentrum Vlaamse Steden, de kas van het gemeentelijk parkeerbedrijf PARKO, premies voor inbraakbeveiliging, de heffing op onbebouwde percelen, de uitbreiding van de studieopdracht voor Kortrijk Weide, het Europees Project MAX, het beleidsplan rondom Kortrijks Erfgoed.
Raadslid en Vlaams volkvertegenwoordiger Carl Decaluwé (CD&V) heeft een vraag ingediend !
Over de zones 30 en 50. En over de testbevindingen met rijbaankussen.
En Christine Depuydt (CD&V, toekomstig schepen van cultuur) ook !
Haar voorstel om voortaan pas om half zeven met de gemeenteraad te beginnen werd aanvaard. Dat uitgerekend zij dit voorstel moet doen! Nu zal ze pas een half uur later dan gewoonlijk kunnen beginnen tateren met haar buren in de Raad.
En dit moest iedereen nu toch wel geweten hebben: Patrick Jolie (CD&V, voormalig jonge turk) is wéér vader geworden. Van Tuur.
Hij had voor iedereen wat doopsuiker meegebracht. Dedju, dedju, hij was wat te laat want kwam om een of andere reden van Antwerpen, en had zijn doopsuiker in de wagen laten liggen. ’t Is erg.
De vele scholieren in het publiek hebben met stijgende verbazing het schouwspel bekeken. Hebben geen woord genoteerd, want er viel ook niets te noteren. Geen barst van begrepen. Het wordt broodnodig dat die leraren ook eens komen kijken, in het kader van hun eigenste kennisvaardigheden.
Nog een citaat uit de afscheidspeech van schepen Destoop.
“Een politicus mag niet lui zijn. De mensen hebben hem gekozen om voor hen te werken.”
Hoelang de receptie achteraf nog heeft geduurd weet ik niet. Gewoon te lui om te blijven.
AU FOND IS ALLES EEN KWESTIE VAN ONKUNDE.
Het streekpact Zuid-West-Vlaanderen van RESOC
Morgenavond, woensdag 13 december, wordt een grootscheeps debat gevoerd over het streekpact Zuid-West-Vlaanderen, gemaakt door het RESOC. Er zijn vijf workshops, en alles begint om 18u30 met een koffietafel in de KULAK. Afsluitende receptie is rond 21u15.
De ontwerptekst van het streekpact (147 blz.) kunt u vinden op www.ersv.be. (Er is ook een synthese-document.)
RESOC is één van de vele instellingen bezig met sociaaleconomische streekontwikkeling.
Even een overzicht van deze “vijver met veel vissen” (dixit Tom van Welden, van de dienst economie in de provincie).
Voor wie niet alles wil lezen.
Rebak is nu RESOC.
STC is nu SERR.
Juridische overkoepeling: ERSV.
En GOM’s zijn POM’s.
In 2004 is er een poging ondernomen om wat orde te scheppen bij de spelers op het terrein van de streekontwikkeling.
Drie decreten waren hiervoor nodig.
Zij gingen over:
1.de Erkende Regionale Samenwerkingsverbanden (ERSV’s), de Sociaaleconomische Raden van de Regio’s (SERR’s), en de Regionale Sociaaleconomische Overlegcomités (RESOC’s);
2. het Vlaams Agentschap Ondernemen (VLAO);
3. de Provinciale Ontwikkelingsmaatschappijen (POM’s).
U merkt het al: een tabula rasa is het niet echt geworden.
Tot midden 2006 hadden we nog de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappijen (GOM’s).
Nu geworden: Provinciale Ontwikkelingsmaatschappijen (POM’s) en het Vlaams Agentschap Ondernemen (VLAO) met een provinciale antenne in Brugge. De dienst economie van de provincie is gebleven.
Er waren ook “hervormingen” op subregionaal niveau. Een klein land kan groot zijn.
Begin 2005 al zijn de 5 streekplatformen (bij ons was dat REBAK) uit de provincie en de drie Subregionale Tewerkstellingscomités (STC’s) opgegaan in één vzw ERSV West-Vlaanderen.
Goed zo, zegt u nu.
Maar dat ERSV – een juridische entiteit, eigenlijk een soort personeels- en financiële dienst – is wel opgesplitst in 5 RESOC’s en vier SERR’s.
De vier zijn die van Zuid-West-Vlaanderen, Midden-West-Vlaanderen, Brugge en Oostende-Westhoek. (Voor de RESOC’s zijn Oostende en de Westhoek opgesplitst.)
Merk op: “intercommunales” voor streekontwikkeling (zoals Leiedal, WVI) blijven bestaan. En de WES is er ook nog.
Politiekers zijn niet helemaal goed in het afschaffen van iets.
Al die instellingen hebben een website.
Best interessant. Maar bepaalde belangrijke zaken vind je niet terug of kun je pas lezen als je inlogt. Hoe je dat kunt doen wordt niet uitgelegd. Dus niets gevonden over financiering (begroting, rekening), personeel, leden van de Algemene Vergadering, notulen van bestuursvergaderingen. Bij een item als “nieuws” krijg je dan: “geen nieuws”.
Bij de samenstelling van de Raden van Bestuur zijn vakbonden (ACV, ABVV), Middenstand (Unizo) en Boerenbond betrokken. Maar nooit geen liberale vakbond of organisatie. Geen nood: redding vanuit die hoeken is dan altijd Jacques Laverge.
Binnen onze provincie zijn er dus 11 instellingen begaan met streekbeleid. Provincie en intercommunales niet meegerekend.
Laat het ons nog wat hebben over het laagste echelon.
Wat men noemt “de levende krachten uit de regio”.
SERR
Sociaal-economische Raad voor de Regio.
Dat is een overleg- en adviesorgaan tussen werkgevers- en werknemersorganisaties.
Bipartiet samengesteld. Tweemaal 8 leden met plaatsvervangers.
Maar op de website tel ik er 18. Bekenden van alhier zijn Stefaan Maton (Unizo, voorzitter) en Jacques Laverge (VOKA). Zij komen allen (of het zou toch moeten) uit de SERV. Daar hebben we het nu niet over gehad, maar SERV is natuurlijk niet SERR.
De SERR heeft voornamelijk tot taak om advies uit te brengen over de tewerkstellingsinitiatieven van de overheid. Er is ook aandacht voor zogenaamde kansengroepen. Arbeidsdeelname en diversiteit (EAD-werking) met betrekking tot ouderen, kortgeschoolden, arbeidsgehandicapten, allochtonen.
Voor dit alles zijn er 7 projectontwikkelaars aangesteld. Voor onze streek gaat het om Christel Decruyenaere en Els Franssens.
DE SERR wordt ook verondersteld op te treden als het concurrentieaspect tussen reguliere en gesubsidieerde economie in gedrang komt. Speelt een bemiddelingsrol inzake klachten t.a.v. opleiding, begeleidt bedrijfsherstructureringen.
Wist u dat ook niet?
RESOC
Dit orgaan is tripartiet.
Samengesteld uit 8 vertegenwoordigers van werknemers en werkgevers (die komen uit de SERR) en 8 van provincie en gemeenten.
Menen, Wevelgem en Kuurne hebben een vertegenwoordiger. De Kortrijkse burgemeester is zelfs voorzitter. Ondervoorzitters: Jean de Bethune, Jacques Laverge, Luc Deseyn.
Een vzw- WCmadams, in het kader van gelijkekansenbeleid kan ook.
In een RESOC zijn namelijk toegevoegde leden mogelijk. Van verenigingen of instellingen die werkzaam zijn op gebied van werkgelegenheid, onderwijs, cultuur, welzijn, gezondheid, milieu “of een ander maatschappelijk relevant thema”. Drugs zou dus ook kunnen. Cafébazen. Ernstig: fair trade. Fietsenbond.
Vandaar dat onze RESOC bestaat uit 28 leden en 24 plaatsvervangers. De provincie is vertegenwoordigd door Pol Hiergens. Leiedal door Frans Destoop en Karel Debaere. Philippe De Coene is erbij als lid van het “Overleg Parlementairen”.
Dat zijn allemaal civil servants. Zonder het te weten.
Het team personeelsleden bestaat uit een coördinator, een administratief medewerker, een stafmedewerker en twee projectontwikkelaars.
Het Resoc heeft tot doel het opstellen van een strategische visie op de sociaal-economische ontwikkeling van de streek.
Vandaar dat streekpact.
De strategie is opgebouwd rond 10 thema’s.
In workshop 5 zal morgen ook “de verhoging van de aantrekkelijkheid van de regio en imagovorming” aan bod komen.
VOORSTELLEN
Onze lezers kennen mijn constructieve bijdrage voor het streekpact.
Voorstellen waren: een waterbus op de Leie, de liberalisering van het taxibedrijf, en specifiek voor Kortrijk: een paaldorp voor jongeren op de site van de kliniek in de Loofstraat.
Die voorstellen zijn aan Resoc overgemaakt via “Phare West”, een groepje jongeren dat ook de aantrekkelijkheid van de streek wil verhogen. Om hun eigenste hersenstroom tegen te gaan.
Zie hun website. Vooral dat gastenboek.
Hierbij NOG een opbouwend voorstel.
Het wordt nu echt tijd dan men werk maakt van de verhuis van allerhande administraties. Die van onze RESOC zit vermoedelijk nog altijd op de Dam, en het huurgeld aldaar is hoog. (Andere in Sint-Andries.)
Er was toch een “HUIS VAN DE STREEK” voorzien op het kasteel van het Hooghe?
Gekocht door de provincie voor 1,3 miljoen. De renovatie zou 750.000 euro kosten. De Kortrijkse gemeenteraad liet in mei 2003 een BPA goedkeuren. Door Leiedal te maken. En het was werkelijk de bedoeling om daar een “pool van regionale diensten” te installeren.
Civil servants van Buda-“bewind” werken niet gratis
Het vorige stuk over handelsdistricten is nog niet af, want vandaag vrijdag bereikt er ons zopas een bericht dat heel moedeloos maakt. Intriestig. Deprimerend.
(…)
In het kader van onze hoge ambstopvatting is dat stuk over BIDs intussen wel min of meer afgerond.
_______________________________________________________
Eerst wat geschiedenis over het Kunsteneiland.
Sinds begin dit jaar is er een vzw Buda Kunstencentrum aan het werk. Een samensmelting van de vroegere vzw’s Limelight, Dans in Kortrijk en Beeldenstorm.
Zoals alle vzw’s heeft Buda een Raad van Bestuur.
De voorzitter daarvan is Franky Devos. Secretaris: Karel Debaere (van Leiedal).
Wat de concrete werking van het kunstencentrum betreft is Koen Kwanten artistiek leider en verzorgt Joost Fonteyne de zakelijke kant. Ze doen dat goed, tegenwoordig !
Het stadsbestuur (de burgemeester) heeft evenwel de intentie om vanaf volgend jaar voor het Kunstencentrum een nieuwe juridische structuur te bedenken. Waarschijnlijk wordt Buda een autonoom gemeentebedrijf.
De oprichting van zo’n bedrijf kan niet in een verkiezingsjaar.
In afwachting – niemand weet waarom – is er naast het bestuur van de vzw – een soort Voorlopig Bewind. Dat bestaat uit vertegenwoordigers-ambtenaren van Stad, en bij mijn weten twee externe adviseurs en twee actoren uit de professionele wereld van de kunsten.
Wat die juist uitrichten is ook niet bekend.
Maar in elk geval doen die “civil servants” hun werk niet meer gratis.
Samen krijgen zij nu 10.000 euro voor de opmaak van een basis-businessplan ter voorbereiding van de nieuwe structuur. (Kunnen onze juridische en culturele stadsdiensten dat niet aan?)
De voorzitter van het “Voorlopig Bewind” krijgt daarbij voor maximum vier maanden 16.700 euro. Het gaat hier om pianovirtuoos Gunther Broucke, sinds februari 2004 intendant van het Vlaams Radio Orkest en het Vlaams Radio Koor. Dat bedrag van 4.175 euro per maand wordt gestort op naam van de bvba Brosci, mij verder onbekend.
Een externe deskundige krijgt voor ook voor maximum vier maanden nog 8.300 euro. Dat bedrag gaat naar F&D Consult N.V. Het gaat hier om Yvon Vanden Abeele (de vroegere baas van Xpo).
Totaal voor het Voorlopig Bewind: 35.000 euro.
Hiermee is bijna geheel de begrotingspost “technische prestaties van derden voor culturele centra en verenigingsleven” opgesoupeerd.
Heeft de oprichting van het gemeentelijk bedrijf “Woonregie” (nu SOK) destijds ook zoveel gekost?
Het is van de pot gerukt.
Er zijn geen civil servants meer.
Dat nobele begrip is helemaal verdwenen uit de politiek-maatschappelijke wereld.
Een voetnoot voor onze juridische kommaneukers.
Kan een schepencollege zomaar op eigen houtje een “voorlopig bewind” aanstellen?
En daar dan centen aan geven, zonder goedkeuring van de gemeenteraad?
Behoort dit ook al tot “dagelijks beheer”? Het wordt hoog tijd dat dit begrip wat nader omlijnd wordt.
Overigens, is dit dan geen overheidsopdracht: de oprichting extern laten voorbereiden van een autonoom gemeentebedrijf? Bij zo’n opdracht geldt alweer de uitschrijving van een vorm van aanbesteding of offerte, met het principe van de mededinging.
Ach ja. Leven en laten leven.
Wat is een handelsdistrict ?
Het nieuwe bestuursakkoord CD&V-VLD voorziet in de oprichting van een handelsdistrict in het winkelwandelgebied.
Engelse term: Business Improvement District (BID).
Wat zou dat kunnen zijn?
Misschien nu reeds een mogelijk misverstand bij handelaars of handelscomités opruimen.
Een echte BID – hoe men het ook wende of kere – veronderstelt een heffing bij de betrokkenen!
Zo’n structuur werkt niet gratis. En de dingen die men wil verwezenlijken zijn ook niet gratis.
Maar de burgemeester heeft daar blijkbaar al een mouw aangepast om de betrokkenen in het winkelwandelgebied mee te trekken in het project. Op de laatste gemeenteraad liet hij verstaan dat de NV Sint-Janspoort bereid is om 2 miljoen euro te storten is een soort fonds. En het Stadsontwikkelingsbedrijf SOK (dat zijn wij, belastingbetalers) zou daar nog 1 miljoen bij leggen.
Voorspelling: dat fonds zal onmisbaar zijn voor het BID, en een keer het is opgebruikt zal het BID ophouden te bestaan.
TERMINOLOGIE
Special Services Area
Special Improvement District
Self-Supported Municipal Improvement
Ten behoeve van het Vlaams Belang: hier kunnen we de term “Bedrijfomgevingsfonds” lanceren, of “Bedrijven Innovatie District”.
Of beter: KOEIEKOPFONDS.
ONTSTAAN
Halverwege jaren zestig kwamen binnenstedelijke gebieden in Toronto (Canada) door het metrowerk onder druk te staan. Tot overmaat van ramp vormden zich winkelcentra buiten de centrale stad. Oudere wijken zoals “West Bloor Village” (25.000 inwoners) kwamen in de problemen. Een lid van de plaatselijke ondernemersvereniging kwam met het idee een heffing op te leggen aan vastgoedeigenaren voor het financieren van allerhande verbeteringen aan de openbare ruimte. Een gemeentelijke verordening gaf de leden van de opgerichte Busines Improvement Area het recht om de opbrengsten van de BID-heffing te gebruiken voor de promotie van het gebied.
Het BID aldaar heeft momenteel zo’n 400 leden. Het jaarlijks budget bedraagt 230.000 euro.
Belangrijke vaststelling: elke ondernemer in het gebied wordt automatisch lid van de organisatie en is verplicht tot het betalen van de heffing.
GROEI VAN DE BIDs
In Noord-Amerika zijn er volgens schattingen minstens 800 BIDs.
(In New York alleen al 51.) Verenigd Koninkrijk: 25. Duitsland: 2. Japan: 262.
In Nederland hebben 6 steden aangegeven te willen starten met BIDs. In België zijn me geen gevallen bekend.
EEN DEFINITIE
Een Business Improvement District is een bij voorkeur private door de overheid gesanctioneerde organisatie, die collectieve diensten verzorgt in aanvulling op de door de overheid uitgevoerde taken. Verbetering van de kwaliteit van de openbare ruimte in een gebied en daarmee verbetering van het functioneren van gevestigde ondernemingen vormt in combinatie met gezamenlijke marketing de belangrijkste aandachtspunten van een BID. Vastgoedeigenaren en ondernemers in het gebied kunnen door de gemeente verplicht worden om bij te dragen aan de financiering van de maatregelen.
(Bron: www.bidrotterdam.nl. Een heel overzichtelijke en uitvoerige studie over BID’s.)
Een belangrijk onderscheid kan gemaakt tussen “business-based” en “property-based” BIDs.
In de eerste situatie verloopt de financiering via de ondernemers en in het tweede geval via de vastgoedeigenaren.
En dat brengt ons op het probleem van de financiering.
DE BID-HEFFING
De grondslag kan sterk verschillen. Mogelijkheden zijn gevelgrootte, oppervlakte of waarde van het vastgoed.
Of een toeslag op de onroerende voorheffing?
Men kan zich afvragen of het politiek klimaat in Kortrijk hier rijp voor is. Het gaat om een “tax” en bij de VLD bijv. is er toch geen sprake van nieuwe lokale lasten?
Hoe ziet onze burgemeester dit probleem op te lossen?
Op zijn persoonlijke website heerst enige dubbelzinnigheid.
Hij heeft het over “lokale financiële instrumenten”, en daarbij tussen haakjes wel degelijk over een (bijkomende?) heffing. En die zou slaan op het aantal m² nuttige commerciële oppervlakte.
Elders wekt hij de indruk dat een deel van de (reeds bestaande?) onroerende voorheffing (v.b. een paar honderd opcentiemen) gewoon wordt doorgeschoven naar het BID.
In een tussenkomst van zijnentwege in het Vlaams Parlement (Commissie voor Wonen, 14 april 2005) laat hij ook beide mogelijkheden open: een bestaande of nieuwe belasting.
Maar bij die gelegenheid had minister Marino Keulen het over een gemoduleerde fiscaliteit, waarbij voor bepaalde wijken het tarief van de opcentiemen zou kunnen worden verlaagd !
Hier stelt zich het probleem van de freeriders of lifters.
Mensen of verenigingen of bedrijven die niet willen meedoen omdat ze zich niet kunnen vinden in de verhouding tussen kosten en baten. Maar van de baten dan toch wel profiteren.
(Het zal moeilijk zijn om onze handelscomités bijv. op één lijn te krijgen. Ze hebben een reputatie van ruziemakers en individualisten.)
Volgens onze burgemeester kan een BID van start gaan als de helft plus één van de betrokkenen handelaars akkoord gaat. Dat is wel een klein draagvlak.
(www.stefaandeclerck.be/index.php?id=34)
MOGELIJKE TAKEN VOOR HET BID
Volgens de burgemeester: promotie, “consumer marketing”, veiligheid, bijkomende investeringen of voorzieningen.
Men kan onderscheid maken.
Basisdiensten: onderhoud van de buitenruimte, ontwerp en inrichting ervan, veiligheid.
Aanvullende diensten: bereikbaarheid (circulatie, mobiliteit), bewegwijzering, parkeren, economische ontwikkeling (werkgelegenheid, investeringen, nieuwe activiteiten), sociale dienstverlening.
Plus nog: marketing, communicatie, evenementen.
NOG EEN VRAAG
In verband met een mogelijke financiering van het Koeiekopfonds.
In de samenwerkingsovereenkomst tussen Stad, SOK en Sint-Janspoort NV (nog altijd her en der verkeerdelijk Foruminvest genoemd) was er overeengekomen dat er binnen de korste keren (maart dit jaar?) twee fondsen zouden worden opgericht: een pandenfonds en nog een ander.
Hoe staat het daar nu mee?
N.B
In het Vlaams Parlement (14 april 2005) beloofde minister Marino Keulen om meer speciaal met het Kortrijkse stadsbestuur te praten over de mogelijke oprichting van BIDs. Om desnoods een decreet voor te bereiden. Is dit gebeurd?
Moeilijke woorden in het nieuwe bestuursakkoord
Vandaag wordt het bestuursakkoord van de nieuwe coalitie CD&V-VLD officieel kenbaar gemaakt.
De reguliere pers krijgt de eer.
Titel van het werkstuk: “Kortrijk, een aantrekkelijke stad”.
Enkele moeilijke bestuurskundige termen dienen nog gedefinieerd.
Moet er zelf eerst nog aan uitgeraken.
EURODISTRICT
Burgemeester is daar bijna obsessioneel mee bezig, met “grensoverschrijdende samenwerking”, over de schreve. Hierbij wordt specifiek voor Kortrijk dan gedacht aan een Frans-Belgische samenwerking inzake de aanpak van de criminaliteit, mobiliteit (die trein Kortrijk-Lille!), tewerkstelling, culturele projecten, onderwijs.
In het verleden zijn er al samenwerkingsverbanden opgericht.
Zo ondertekenden al in 1991 vier Belgische intercommunales (waaronder Leiedal) een charter met Lille Métropole Communauté Urbaine tot oprichting van de “Grensoverschrijdende Permanente Conferentie van Intercommunales”: GPCI of in ’t Frans COPIT. Rond de metropool Rijsel werd in 1998 een project “Grootstad” gelanceerd. Daar kwamen 15 “cahiers” en 8 dossiers uit voort. (Veel van die grensoverschrijdende projecten hebben voornamelijk tot doel om Europees geld op te strijken.)
Succesverhalen zijn dit allemaal niet geweest. Zie nog de rede die gouverneur Paul Breyne op 5 december heeft uitgesproken in de provincieraad. Breyne is door minister Bourgeois aangesteld als coördinator bij de oprichting van het Eurodistrict. Ter attentie van de anti-politiek: hijzelf krijgt daar geen cent voor.
Nu is men op zoek naar een nieuwe juridische structuur, mogelijk gemaakt door het zgn. Akkoord van Brussel van 16 september 2002.
Dat Eurodistrict zou niet minder dan 90 Noord-Franse gemeenten, 12 Waalse en 28 Vlaamse omvatten. De Vlaamse gemeenten zijn die van de arrondissementen Kortrijk, Ieper, Roeselare, Tielt.
De zetel van het bestuur zou in Lille komen.
Kunnen we er niet op aandringen dat ons eigenste HUIS VAN DE STREEK (waar we niets meer van horen) hier een rol kan vervullen?
Op politiek niveau komt er een Algemene Vergadering, een Raad van Bestuur, een Bureau en Thematische Commissies.
Administratief bekeken voorziet men een “Agentschap”. Kortrijk moet ervoor zorgen om hier sterk vertegenwoordigd te zijn want dat “secretariaat” doet het beleidsvoorbereidend en uitvoerend werk. Het echte werk dus.
Veel administratieve postjes te begeven? Me dunkt zijn ze al ingenomen.
Maakt dat Eurodistrict een kans? Eigenlijk moest het er al zijn. Pierre Mauroy wil alles in een stroomversnelling brengen. Te snel?
Met een sterke picon in de hand kijken naar die grensoverschrijdende tv-uitzendingen die WTV, NoTélé en C9 wekelijks maken over het dagelijks leven in het metropoolgebied Lille. Wie financiert dat eigenlijk?
En het grote probleem is dat bij dat district ook Henegouwen is betrokken. Dat is een zandbak. Kikkerpoel.
RASTERSTAD
Dit is nog een prominente term in het nieuwe bestuursakkoord.
Definitie Deseyn
Niet zonder reden zei volksvertegenwoordiger en toekomstig raadslid Roel Deseyn in een interview (oktober) dat de mensen die voor het eerst het woord “rasterstad” horen dat niet echt begrijpen en dat daar een woordje uitleg bij nodig is.
Hoe definieert Roel nu zelf de term?
“Het is eigenlijk een urbanistisch project dat over de inrichting van de stad gaat maar natuurlijk over de mensen zelf. Wij willen Kortrijk indelen in zones. Rasters met bijvoorbeeld een historisch stadcentrum, een ontspanningszone, een dorpskern met een eigen karakter, een universiteitscampus, een medische site, natuurgebied, enz. Het is de bedoeling dat elk van die rasters een eigen identiteit ontwikkelt, dat al die stukjes belangrijk op zich zijn maar dat ze samen een stad vormen. De stedelijke functies worden dus gespreid over de verschillende rasters. Binnen (??) die rasters proberen we assen te creëren. We kijken dan welke dwarsverbindingen er zijn en zo hebben we er ook een mobiliteitsplan aan gekoppeld. Het is een erg mooi project.”
Definitie van Stefaan De Clerck
Misschien luisteren we beter naar de burgemeester.
In een speech op het tweede forum over interregionale samenwerking (21 november 2005) gebruikte hij het concept “rasterstad “voor het aanduiden van een flexibele manier van kijken naar de stad, die loskomt van om het even welke grens en die vermijdt om meteen in niet meer bruikbare stereotiepen te vervallen: stad versus platteland. We nemen de uitgezaaide stad in het verruimde stedelijke gebied als realiteit en als kader voor nieuwe stadsbeelden. Rasterstad is een toepassing van onze netwerkmaatschappij; zowel geografisch als menselijk moeten diversiteit en eigenheid samengebracht worden op een beweeglijke manier. Dit houdt mede in dat nieuwe verbindingen en synergieën gemaakt worden, zowel binnen het weefsel van de stad zelf, als tussen steden onderling.”
Daar schieten we niet echt mee op.
Laat ons even kijken wat de sociologen en bestuurskundigen menen over wat een rasterstad zou kunnen betekenen.
In Vlaanderen werd het begrip in 2003 gelanceerd, bij een grootscheeps debat over stedenbeleid.
Definitie uit het Witboek Stedenbeleid
Dat boek omvat een paar honderd bladzijden en de term “rasterstad” komt er op 47 pagina’s in voor.
Nu moet het toch lukken om een definitie te vinden.
Op pag. 18 is het al raak.
Eerst stuit je op enkele zinsneden die al letterlijk te horen waren van de burgemeester.
Daarna val je omver van de bombastische taal.
“We benoemen met het begrip rasterstad compacte en minder compacte, centrale en perifere, bebouwde en open, fysieke, sociale en economische stadsfragmenten. De thematische invullingen van de rasterstad en de gebruikte schalen zijn dus variabel, afhankelijk van de aard van de plekken, van het thema of van het gezichtspunt dat wordt dat wordt gebruikt: binnen stadkernen of tussen delen van de uitgezaaide stad. In het meest ruime gebruik opent de rasterstad het zicht op netwerken tussen stadsdelen, steden en stedelijke gebieden in heel Vlaanderen, tussen steden in Europa en op mondiaal niveau.”
Kortom:
“DE RASTERSTAD IS EEN VEELZIJDIG ANALYSE-INSTRUMENT.”
En nu lees ik niet meer verder in dat boek.
Definitie in het nieuwe bestuursakkoord zelf
Het concept rasterstad betekent dat deelgemeenten, wijken en buurten eigen dynamieken ontwikkelen en in het grote stadgeheel volwaardige entiteiten zijn. De gebiedsgerichte werking is daar een emanatie van.
Het betekent ook dat de stad een dichter netwerk uitbouwt met de andere actoren die de stadsdynamiek dragen of bepalen. Dit gaat niet alleen om de evidente partners (SOK, intercommunales, politiezone, OCMW), maar ook om andere overheden en belangrijke stedelijke actoren (XPo, hogere onderwijsinstellingen, …).
Definitie van onze rastermanager
We hebben hier een rastermanager, naast (of boven?) een centrummanager! Tom Delmotte.
Op www.vacature.com heeft hij een keer (2 maart 2006) verteld dat de rasterstad een plaats is die netwerken legt, en die bij de uitbouw van het beleid verschillende doelgroepen betrekt.
En hij beschouwt dit als één van zijn voornaamste taken: rondwandelen in de stad. “Dat klinkt raar,” zo voegt hij eraan toe.
HANDELSDISTRICT
Business Improvement District.
Daar wordt een apart stuk aan gewijd.
Een (financiële) noodkreet !
Als het juist zou blijken te zijn dat er pas in maart een begroting 2007 komt zijn de gevolgen rampzalig.
Dan kunnen er geen recepties meer gehouden worden. Geen kosten gemaakt voor representatie. (Of men moet schulden maken.)
Als het juist zou blijken te zijn, dan zullen onvoorstelbaar veel verenigingen of instellingen maandenlang moeten wachten op hun subsidies. We sommen er enkele op. En niet eens allemaal, om geen paniek te zaaien.
De W.A.A.K, Syntra West, Unizo, de universiteitsbibliotheek, muziekverenigingen, Overleg Cultuur, Guldensporencomité, de persbond, vaderlandslievende verenigingen, sportverenigingen, de kinderboerderij, Stimulans, gezinsvervangende tehuizen, bonden voor minder-validen, de Bond Beter Leefmilieu, het Trommel- en klaroenkorps van de brandweer, de medische urgentiegroep (MUG), de seniorenraad. Enzovoort.
Scholen zullen maandenlang moeten wachten op projecttoelagen. Premies of subsidies voor starters blijven uit. Idem voor het Ondernemerscentrum. De groenbemesters. De PIH-stad voor ontwerpers. Sculpturen in de stad. De private professionele podiumkunstensector. Geboortepremies!
Premies blijven nog uit voor wonen boven winkels, renovatie, zonne-energie, alarmknoppen, inbraakbeveiliging, beschermde zwaluwnesten. Jumelages kunnen niet doorgaan. Begrafenissen voor oudstrijders.
Zelfs de stedelijke bibliotheek zal moeten wachten op subsidies, en De Schouwburg. Bepaalde evenementen van Bruisende Stad.
De drie platformen: vereniging, kunsten, erfgoed.
Maar, hoe kan dat nu?
Maandag 11 december is er gemeenteraad. De laatste kans om een begroting 2007 voor te leggen. Die is er niet.
Is er geen aangenomen begroting op 1 januari, dan mogen gemeenten toch bepaalde uitgaven doen, door middel van voorlopige kredieten. In het jargon: “voorlopige twaalfden”. Want die mogen per verlopen of begonnen maand niet meer dan een twaalfde bedragen van het begrotingskrediet dat men voor die uitgaven had voorzien in het vorige dienstjaar.
Maar. Die voorlopige kredieten mogen ten eerste enkel dienen voor zgn. gewone en verplichte uitgaven. Laat ons zeggen al deze die strikt noodzakelijk zijn om de dagelijkse werking van Stad te garanderen. Personeels- en werkingskosten.
Dus géén niet-verplichte uitgaven.
Die facultatieve (gewone) uitgaven zijn vaak subsidies, toelagen, premies.
Vandaar ons lijstje hierboven. Gemakkelijk te vinden wat niet-verplichte uitgaven zijn: op onze begroting staan ze aangeduid met een sterretje. Goed kijken naar: *.
Voorlopige twaalfden mogen ten tweede ook niet dienen voor uitgaven op de buitengewone begroting. Dat zijn investeringen.
Dus: zolang er voor 2007 geen begroting is kan Stad geen “buitengewone” werken uitvoeren. Geen waterverzachters kopen, geen zonneweringen, geen meubilair, geen informatica, geen openbare verlichting, geen wegbeplanting, geen grond, etc. Zelfs niet bepaalde studies laten uitvoeren. Geen nieuwe voetpaden aanleggen. Niks te lenen. Alles wat nieuw zou kunnen zijn ligt stil.
Zeg maar nu een keer bij u thuis dat u tot eind april volgend jaar de wasmachine niet meer zal mogen vervangen, en ze draait nu al vierkant.
Alweer een constructief voorstel.
Nu het bestuursakkoord van de nieuwe coalitie CD&V-VLD op papier staat (het wordt morgennamiddag publiek gemaakt) kan men toch met bekwame spoed een begroting vastleggen tegen eind januari?
Geen vakantie voor beleidspolitiekers – net aan het begin van een legislatuurwisseling!
Voor wij, onderdanen-burgers wel. WIJ ZIJN DE WERKGEVERS.
Wij betalen jullie om iets voor ons te doen. En dat is wat jullie ons beloofden toen we voor jullie stemden.
’t Is toch waar?
Zalig kerstmis en goed nieuwjaar.
Belastingen en retributies in 2007
De twee voornaamste gemeentebelastingen blijven volgend jaar dezelfde tarieven behouden.
Aanvullende belasting op de personenbelasting (APB): 7,9 procent.
Opcentiemen onroerende voorheffing (0V): 1750 opcentiemen.
Wat die aanslagvoeten APB en OV juist betekenen is hier uitgelegd op 27 november vorig jaar.
Dit is alvast een belastingstop, wat door de VLD (die nu in de nieuwe coalitie twee schepenambten mag bekleden) trouwens werd beloofd in het verkiezingsprogramma.
Nu nog wat “pestbelastingen” wegwerken.
Want andere gemeentebelastingen (terrassen, rioleringswerken, bewegwijzering, aanplakborden, taxi’s, sluitingsuur, enz.) blijven ook ongewijzigd aangezien die al in december 2005 door de gemeenteraad werden vastgelegd tot in 2010. (Nooit begrepen hoe dat kan.)
Retributies zijn ontvangsten voor goederen of diensten die door Stad aan u worden geleverd.
U koopt bijvoorbeeld huisvuilzakken: 12,24 euro per pak gewoon formaat. U moet uw alarminstallatie laten stilleggen door de brandweer: 65 euro. Inschrijvingsgeld bij de bibliotheek: 7,50 euro voor een volwassenen. (Senioren: 6 euro.)
De meeste tarieven voor dit soort prestaties blijven volgend jaar ook gelijk.
Maar er zijn toch hier en daar verhoogde bedragen, en soms nogal aanzienlijk.
De voornaamste.
Gebruik trouwzaal (nu met Marie-Claire, in plaats van Hilde): 100 euro in plaat van 62.
Nieuw is de administratieve dienstverlening bij geboorte (7,5), huwelijk (30), overlijden (7,50 euro).
De kosten voor het gebruik van sportinfrastuctuur zijn opmerkelijk hoger geworden.
De hele lijst opsommen zou ons te ver leiden. Slechts enkele voorbeelden.
Voor het gebruik van een sporthal betaalt men per uur 24 euro (weekdagen) en 48 euro (zon- en feestdagen). Vroeger was dit resp. 16 en 32 euro.
Voor zaal 1 van de Lange Munte gelden andere tarieven: 24 (vroeger 16) en 48 (32) euro. Voor de squashzaal op Lange Munte: 6 euro of 12 per uur. Vroeger 4 en 8 euro.
Nieuw zijn vanzelfsprekend de tarieven voor het gebruik van zalen 1 en 2 van de Budascoop. Grote diversiteit: dat gaat van nul tot 900 euro. Idem voor het erfgoedhuis. Daar zijn nog méér soorten tarieven vastgelegd. Voor het gebruik van de multimediazaal (Cobergh), de bar, de kleine vergaderlokalen (Johanna Moreels, Melchior de Somer, Lesius, Jean de Rieu).
Nog nieuw: 25 euro voor uitleenmateriaal voor toegankelijke fuiven.
Het gebruik van de oude keuken en refter op de Warande is ook opvallend duurder geworden.
Er is nu weer een retributiereglement op werken aan nutsvoorzieningen. Het oude was vervallen. Alle maatschappijen die werken op gemeentelijk domein moeten bijvoorbeeld bijv. bij sleufwerken in voetpaden 1,50 euro betalen per dag en per lopende meter. Maar er zijn vrijstellingen mogelijk. Welke? Toch weer niet voor Gaselwest?
Dit begrijpen we niet goed.
Er is een belasting op de bewegwijzering ten behoeve van bedrijven en instellingen en ook nog een retributie. Slaat die retributie dan enkel op het plaatsen ervan en de belasting op het feit dat ze er staan? (De retributie is verhoogd van 161 naar 175 euro.)
Is er geen enkele “prestatieontvangst” verlaagd?
Neen.
Er is er wel één verdwenen: de skatepas die slechts 1 euro bedroeg. Met de nieuwe skatebowl niet meer te handhaven.
Handelsmissie naar India (2): nuttige reistips en conclusies
Wat is er nog gevaarlijk, ginder?
Uit de bus stappen. Je wordt onmiddellijk geramd door een Heilige Koe die op zoek is naar eten. En die koeien vreten alles. Ook handtassen. (Maar wie eet die beesten op? India is toch vegetarisch?)
Nu maar hopen dat de chauffeurs van de ingehuurde bussen geen Belgen zijn. Want met zo’n rijbewijs geraken die niet eens buiten binnenstad Delhi. (Kan onze burgemeester eens het circulatieplan opvragen?) Een Belg zal ook niet in staat zijn om op smalle wegen te handelen zoals elke Indische chauffeur dat doet: al tutend frontaal naar de tegenliggers rijden tot er tenminste één is die inziet dat hij moet opzij schuiven.
Als je buiten eet (in de tropische tuin van het Leela hotel van Mumbai) zijn er altijd een soort eekhoorntjes en aapjes die je eten wegritsen. De vliegen zijn ook lastig. Maar in luxe-hotels is er een ober bereid om je constant bij te staan in het wegjagen van ongedierte. Toch vervelend: zitten smullen met een hongerige koelie achter je rug.
DRINKS
Het kan verschrikkelijk heet zijn in India. En regenen. (Maar in januari valt het nog mee.)
Geestrijke dranken zijn moeilijk te krijgen. Wijn is heel zeldzaam, niet te vreten en onbetamelijk duur. En in de luxe hotels zult u zich blauw betalen.
Neem een rickshaw en laat je naar een “beershop” brengen om uw persoonlijke voorraad in te slaan. Zelf doen, anders betaal je het dubbele. Dan stiekum het hotel binnensmokkelen. Lege flessen gewoon weggooien, in het kader van het Kyotoverdrag.
Witte flessen links in de glasbollencontainer.
Ziehier enkele ware prijzen!
Voor bier nooit meer dan 60 Rps betalen. Hoogsten 75 voor een stronge King Fisher.
Wat kost maximaal een zakflesje/middelgrote/grote fles sterke drank?
GIN: 65/130/260.
VODKA: 60/120/240. (Smirnoff is dubbel zo duur.)
RUM: 75/150/300.
WHISKY: de goedkope Officers Choice kost 70/120/240 Rps.
Al wat je méér betaalt behoort tot de beruchte Indische oplichterij.
ACCOMODATION
Waarom kruipen handelsdelegaties toch altijd in strontvervelende vier- of vijfsterrenhotels? Dat kost dan 200 dollar of veel meer.
En meer speciaal in India zijn er héél charmante en comfortabele hotels (met een wirwar aan dakterassen) te vinden voor bijv. hoogstens 2000 RPS. (Die van 200 zijn af te raden.)
Niet te begrijpen is dat deelnemers die een single room willen een toeslag moeten betalen. “Double of single occupancy” : de prijs is meestal net dezelfde. (En ook in hotels kun je afdingen.)
De hotels waar de delegatie zijn nachten in Nagpur en Pune zullen doorbrengen zien er van buitenaf gezien niet gezellig uit.
In de dure hotels kost internetten 100 roepies, terwijl 20 al heel voldoende is.
ATTRACTIES
Bombay
* De sloppenwijken.
* Om te bekomen van de standenmaatschappij: de nightclub “Insomnia”.
Delhi
* De slums.
* Bij nachte: het station, en de buurt van Chandni Chowk.
Agra
Met een cycle-rickshaw enkele keren heen en weer over de ijzeren brug (richting Baby Taj) rijden.
Je wordt op slag een verkeersdeskundige.
Nagpur
Niets te zien.
Het uitverkoren hotel lijkt op een bunker.
Pune
Bij de ex-hippies van de delegatie moet er hier een kaarsje beginnen branden: uitspraak is “poona”. Toegang alleen al tot een ashram van Bhagwan zaliger kost minstens 1000 Rps, maar dan word je voor die prijs nog HIV-getest. Je moet je ook verkleden als sanyasin. Twee stuks nodig, elk 300 rps en van een andere kleur. Big business.
CONCLUSIES
Een veel te dure reis. Daarbij gegarandeerd nergens plezant.
Naar ruwe schatting kunnen bijna honderd procent Indiërs niet lachen, schertsen of leute maken. Als ze het dan toch proberen – uit beleefdheid, omdat JIJ bent begonnen – zijn ze jou weeral aan het foppen en bedotten. Iemand die het kan weten vertelde me dat zij dat van de Engelse kolonisten hebben geleerd.
Maar in de kleinere plaatsen zijn ze wel heel vriendelijk. Bundi zou een zusterdorpje kunnen worden, maar daar gaan we niet naartoe.
De delegatie zal weinig aan de lijve ondervinden van het “diepe Indië”. ’t Is maar best ook, het loopt er vol met gekken. En de niet-gekken zijn oplichters. (Indiafielen hebben het hierbij dan over “een andere cultuur”. Waar we niets vanaf weten. OOK waar.)
Nu ja, het gaat om een “handelsmissie”: een fabriek bezoeken en een tentoonstelling van bussen.
Behoort dat nu wel tot de kerntaak van een gemeente?
Laat dit soort zendingen toch over aan VOKA-Kamer van Koophandel.
Onze burgemeester is wel degelijk de grote initiatiefnemer en er is ook een ambtenaar betrokken bij de organisatie.
Positief zou zijn dat Stad spotgoedkope (studie)reizen inricht naar verre landen, voor schepenen en gemeenteraadsleden en ambtenaren. Om de blik ietwat te verruimen. Verder dan Rijsel.
P.S.
Op de website van Busworld nog niets te zien van enige manifestatie in India. Wel in Istanbul en Lagos (februari) en Shanghai (maart 2007).
Handelsmissie naar India: nuttige reistips (1)
WOORD VOORAF
In maart 2004 is er al een keer een uitgebreide delegatie uit onze contreien naar China getrokken. Een 100-tal personen. Deelnemende politici van bij ons dan waren Burgemeester Stefaan De CLerck, schepenen Hilde Demedts en Frans Destoop, raadslid Pierre Lano. Van Leiedal: Karel Debaere. Als gewezen journalist ook nog Gerrit Luts. Aanleiding tot de reis was de opening van een Barco-vestiging in Beijing, en beurzen van Busworld en Domotex in Shangai.
Handelingen als deze zijn gemeenzaam genoemd: delocalisatie.
Wie herinnert er zich nog hoe onze vlassers in de 50’er jaren de stiel gingen aanleren aan de Polen, bijvoorbeeld. Machines uitvoerden. (Vanhauwaert!) Terwijl wij dan in de kerken van Kuurne, Bissegem, Lendelede en omstreken met moedre, vader en zoons en pastoors letterlijk plat op de kerkstoel lagen te bidden en kaarsen opstaken opdat onze vlasnijverheid aan de gouden rivier niet zou wegkwijnen? Hersenstroom.
De vorst van toen, maar in mijn herinnering was het altijd zomer.
Stad Kortrijk heeft er in China dan in 2004 (het jaar van de Aap) innige vriendschapsbanden aan overgehouden met de kommunistische leiders van de miljoenenstad Wuxi, wij allen Kortrijkzanen, wel bekend. Ze zijn hier nog onlangs geweest. Die goddelozen.
Weer onder auspiciën van onze reislustige burgemeester, gouverneur Breyne en Busworld wordt er nu verzamelen geblazen om naar India te trekken. Dit is al geruime tijd het land met een kastenstelsel. Officieel afgeschaft. Tot je er een keer bent geweest.
Maar wat is welbeschouwd heden ten dage kinderarbeid?
Als scholieren hier op Belgische vakscholen tijdens de lesuren dan urenlang, dagenlang RECHTOP staan te vijlen? Een heel trimester lang. En dan van de leraar metaal al of niet dat onnozel werkstuk uit ons China (in alle winkels te koop) mogen naar huis meenemen. Zonder loon.
Er is een zakelijk gedeelte voorzien bij de handelsmissie. Ghandi is verontschuldigd. Zit in het nirwana met meisjes in bed aan versterving te doen.
In Delhi brengt men een bezoek aan een grote onderhoudsplaats van Indian Rail. Weet de NMBS hiervan? Vande Lanotte? Schouppe, vriend van Stefaan? Gaan ze mee? In Yavatmal gaat men de denimproductie bekeuren van de Vlerick-groep. Onze broeken. Die wij nu dragen. In Mumbai wordt Busworld geopend. Een Bekaert-vestiging in Pune. Vlaanderen zendt zijn zonen uit.
Er zijn recepties aangekondigd op de Belgische ambassade in Delhi en bij de consul in Mumbai.
Het toeristisch gedeelte slaat op een bezoek aan de Indian Gate in Delhi (straks meer daarover in onze reisgids, die slachting van koelies,nog wel in onze wereldoorlog) en dat onvoorstelbaar mooie monument: de Taj Mahal in Agra. Totaal niet te vergelijken met de Broeltorens.
In Mumbai is er ook nog een vrije dag. Tijd voor de krottenwijken. Voor de Bestuurders van IMOG? De noordzuidraad?
Totaal geen kookcursus, yogha, ashram, dansles, meditatie of indisch versus westvlaams belazeren voorzien. West meet East. Zo gaat het (never) nooit lukken.
Vertrek op woensdag 24 januari 2007 vanuit Parijs rechtstreeks naar Delhi. Terugreis op dag 10, dat is vrijdag 2 februari vanuit Mumbai naar Parijs. U gaat daar ’s morgens rond 8 uur doodmoe aankomen maar nog kunnen slapen op een luxe-autocar van Glorieux die u terug ter stede zal brengen.
Prijs voor die tien dagen: 2.500 euro. Supplement single room: 585 euro. In die kostprijs zijn natuurlijk alle vluchten en transfers inbegrepen, acht overnachtingen, zes diners en drie lunches, entreegelden, gids, assistentie van kruiers.
Inschrijven bij het reisagentschap van Stad: Avatours in de Koning Albertsraat te Kortrijk.
Onder auspiciën van de burgemeester kon ik onlangs ter voorbereiding van de handelsmissie gedurende een volle maand een verkenning maken in dat “fascinerende” land. (In vergelijking met Zuid-west-vlaanderen dan.)
De noodzakelijke massages, binnenlandse vlieg- en treinreizen, taxi’s, riksja’s, bananen, sigaretten, internetten, lasi’s, vliegenmeppers en hygiënisch papier kostte die ene volle maand tsjolen aldaar mij zowat 800 euro .
Een klein beetje meer dus dan het nu gevraagde supplement voor één single room. En ik keek niet op ne roepie.
De vliegreis Brussel (niet Parijs)-Delhi was ook goedkoop. Nou ja. 641 euro (taksen inbegrepen). Met een tussenlanding in Abu Dhabi, een luxe-luchthaven waarop volop mocht gerookt worden.
Hierna een aantal tips die voornamelijk tot doel hebben om de Kortrijkse delegatie dan toch enige nodeloze kosten bovenop die 2.500 euro te besparen.
SCAMS
Kunt u in groep met allerhande indrukwekkende paspoorten moeilijk tegenkomen. Indiërs zijn daar heel bang van, surtout als ze vermoeden van geen drinkgeld te kunnen krijgen.
Maar allemaal goed onthouden dat u bij elke individuele handeling (buiten de groep) voortdurend en bij alles en nog wat zult worden opgelicht. Nu, binnen de handelsmissie ook, maar dat zal u nog minder opmerken. (De zwartjes uit Afrika zijn ook – kleine dan – oplichters, maar daar heb je tenminste nog leute.)
Stel dat u sigaretten (géén diamanten) wil kopen.
Marlboro! Men zal u voor een pakje zonder verpinken 100 tot 300 roepies vragen. Dat mag maximaal 80 Rs kosten. Dingt u af tot 60 omdat u via de Routard geleerd hebt om dat te doen in de Derde Wereld (omdat u een hele slof wil kopen) dan krijgt u – zoals achteraf zal blijken – mooi verpakte sigaretten gerold van een soort onbestemd bruin papier.
Koop ook nooit een tapijt zonder deskundige begeleiding van een Vlaamse tapijtboer uit de delegatie! Komt misschien van zijn eigenste fabriek in Turkije, je weet nooit. Geloof niet dat die kamasutra-miniaturen getekend zijn door een artiest die straks een tentoonstelling zal kunnen houden in Gent. Al toont hij nog een copie van een gazet van alhier.
Kruiers hebt u nergens vandoen, met uw wieltjes. Als ze uw bagage uit de handen rukken, begin dan maar te bulderen in uw eigenste dialect. Maakt indruk. Want ze zijn onaanraakbaar. Toon dat je al even onbeleefd kunt zijn als Indianen.
Gidsen hoeft u ook niet, zelfs als zij beweren dat dit verplicht is. Lees gewoon reisgidsen (boeken) tijdens de heenreis, op het vliegtuig. Alles staat erin.
Vindt u toch een spotgoedkope taxi voor een halvedagrit, dan krijgt u op de koop toe om de haverklap nog een fabrieksbezoek (handicrafts) te verwerken. Chauffeur krijgt dan 10 Rs per stop, zelfs al koopt u niks. Wel uit beleefdheid voor de taxi minimaal 10 minuten binnenblijven. En het is heel moeilijk om de thee te vermijden. Heel mooie verkoopsters met derde oog spreken frans.
Ook nooit ergens een roepie laten vallen. Dan denken ze dat je rijk bent en iets gaat kopen voor uw reisgezellin of chauffeur van Busworld.
De toegang tot de Taj Mahal kost 1.500 roepies, voor allochtonen. Je krijgt er een plastieken overtreksel bij om uw schoenen te beschermen. En een flesje water. De weg ernaartoe (te voet af te leggen, geen koets nemen) loont op zichzelf al de moeite. Constant mensen als vliegen van je afslaan. Maar sommigen hebben armen noch benen.
Voor ik het vergeet: koop nooit ergens bloemen om in het water te gooien. Dat komt u duur te staan.
VERVOER
Ha, nu wilt u een kort ritje in de stad maken met zo’n gemotoriseerde rickshaw? 100 Rs sir. Terwijl dat hoogstens 20 mag kosten. Of 10. (Beneden de 10 moet u nu ook niet meer gaan pingelen.) En twee of drie passagiers moeten niet meer kosten dan één. Noot: vermijd op een lastig parcours het gebruik van een fietsrickshaw die door een oude man wordt aangedreven. Dat is pijnlijk om aan te zien. Laat hem een beetje 10 minuten doelloos rondrijden, geef dan een goeie tip (10 Rs meer) en verhuis stilletjes naar een andere driver. Dat wordt geapprecieerd.
Voor een ingehuurde taxi mét chauffeur (lange rit) maximaal 5 Rs per km betalen. En 4 Rs is ook genoeg. Laat je geen soort jeep aansmeren. Wat men ook weer bewere. (Wegen zijn heel slecht, maar met om het even wat voor wagen kunnen die autochtonen overal doorheen.)
Voor een gewone stadstaxi echt niet veel meer betalen dan voor een rickshaw. De enig juiste prijzen zijn te vinden in de “Lonely PLanet”. (Hopeloos is het om te vragen dat men de taximeter zou gebruiken.)
Bij het uitstappen kan het gebeuren dat er daar iemand op de stoep staat (als er een is) en zegt dat u wat parkeergeld moet betalen. Best niet geloven.
Heel spijtig is dat de groep nooit zal gebruik maken van treinen.
Die zijn altijd (soms uren) te laat. Als u een ticket zou kopen (aan het officiële loket dan wel) krijgt u gegarandeerd te weinig wisselgeld terug. En die treinen zijn op zichzelf een hele belevenis. Meestal kunnen ramen en deuren niet helemaal dicht. Of niet open.
De handelsmissie zal daar niets van merken bij het bezoek aan de onderhoudsplaats (shed) van Indian Rail.
Worldbus van Luc Glorieux zal het wel aan zichzelf verplicht zien om gebruik te maken van luxe-bussen. Ook dat is jammer.
Het gewone en spotgoedkope openbaar vervoer is bijwijlen danig ontroerend. Een groep opeengestapelde jonge meisjes die liedjes kwelen. Mensen zonder benen op de bus helpen is niet echt nodig. Ze kunnen het alleen aan!
DANGERS EN ANNOYANCES
Dat is zeker, al logeert u in drie tot vijfsterrenhotels: diarrhee krijgt u. Met koorts is Immodium onvoldoende. Breedspectrum dinges meedoen.
Maar nu wel eerst iets over de mobileits- en circulatieplannen in het ontwikkelingsland India.
In Delhi ging ik ter voorbereiding van de reis van Busworld en Stad in de buurt van het station gaan kijken hoe het daar expliciet aan toegaat. Compleet verdwaald. ’t Was nacht. Tussen kilometerslange wagons die dringend moesten opgeknapt. Mocht daar ongetwijfeld niet zijn. Waar is in boeddha’s naam die voorkant van het station toch? Lugubere taferelen die de delegatie nooit zal zien bij het bezoek aan de werkplaats.
Zie daar nu kindjes snuiven. Ze liggen van hunzelven. En daar: weer iemand zonder benen. Van miserie onder de trein van Indian Rail gesukkeld? Hier en daar zit men te kakken. Zelfs niet zover van de hotels die de handelsmissie aandoet.
We reizen om te leren.
(Reis is goed voorbereid, vandaar: wordt vervolgd. Moet even bekomen.)