De gemeenteraad van 13 december 2004 heeft zonder ook maar één tussenkomst van de raadsleden het ontwerp voor de skatebowl aan de Leie en de wijze van gunnen goedgekeurd. TV Leie-Doortocht kreeg de opdracht. (TV wil zeggen: tijdelijke vereniging van firma’s die onderling van wanten weten.)De kostprijs van de werken werd toen geraamd op 150.000 euro.
Absoluut te onthouden valt dat binnen die prijs ook voorzien was in straatmeubilair zoals fietsstallingen, drinkfontein, vuilnisbakken, zitbanken, toiletten. En ook openbare verlichting.

Nu pas vernemen we dat bij de eindafrekening de kostprijs intussen is opgelopen tot 342.800 euro. Nog in november van vorig jaar dacht Lieven Lybeer (schepen van Jeugd) aan zoiets van 221.500 euro, en de reguliere pers nam dit gewoontegetrouw voor waar aan. Wij niet! (In de gemeenteraad van september 2005 ging het al om 268.394 euro.)

Let wel: in dit geheel nieuwe bedrag van 342.800 euro is het nochtans voorziene straatmeubilair (zoals toiletten) nog altijd niet inbegrepen. Er is ook geen sprake meer van verlichting.
En we vinden zoals gewoonlijk geen spoor van logistieke en administratieve kosten vanwege het stadspersoneel zelf. Van het Jongerenatelier, de cvba Skateconstruct, het zgn. SBB-Expertisecentrum, de SBB-werkgroep.
Van de juridische dienst bij de Stad! Want dat contract met de Amerikanen was een complexe zaak.

Maar wie heeft er nu eigenlijk de skatebowl ontworpen? Heeft onze (ex?)ambtenaar Pieter Possenier gratis werk afgeleverd? (Dat kunnen we niet weten want hij heeft sinds maanden reeds spreekverbod gekregen van schepen Lybeer.)
En hoeveel hebben voorbereidende studiereisjes in binnen- en buitenland van het Jongerenatelier (dat is stadpersoneel) gekost? Marseille! Possenier was ook in Amerika! (Hij is het – en niet TV Leie-Doortocht – die vond dat alleen “Team Pain” uit Florida de opdracht kon uitvoeren en zelf contact heeft gezocht met de firma.)

Dat eindbedrag van 342.800 euro is niet eens het echte en ware eindbedrag.
Het Amerikaanse Team Pain vraagt 105.718 euro (zonder reis- en verblijfskosten) maar de BTW is blijkbaar nog niet ingecalculeerd. Hoeveel wordt dat dan?

We hebben hier dus te doen met een onvoorstelbare overschrijding van de oorspronkelijk geraamde kostprijs. Zoals het in de politiek nogal eens gebruikelijk is zal er niemand ter verantwoording worden geroepen. Geen schepen of ambtenaar, maar ook geen aannemer, geen studiebureau, geen ontwerper. Het zijn daden van God. Zie maar verder.

Vanwaar die gigantische “bijkomende uitgaven”?
Er zijn drie soorten kosten te onderscheiden.
1) De kostprijs van de werken en het materiaal (niet alleen beton en staal maar bijvoorbeeld ook allerlei gereedschap en machines). Oorspronkelijk gegund voor 245.619 euro en dit liep op tot reëel 304.897 euro.
2) De reis- en verblijfkosten van Team Pain. Geraamd op 24.000 euro en 27.951 euro geworden.
3) De studie- en proefkosten. Oorspronkelijk 7.910 euro, en nu 9.950 euro.

Inzake werken zijn de bouwers van Team Pain waarlijk bij hun oorspronkelijke raming gebleven: 104.000 dollar ofte 105.718 euro, zonder BTW. Die Amerikanen kunnen er wat van. God bless America!

De grote meerkost hier komt van de bijkomende grond- en funderingswerken vanwege de archeologisch te noemen ontdekking van een destabiliserende sliblaag. De skatebowl moest daardoor ook hoger komen te liggen. Trapje erbij. Het meerwerk kost 41.766 euro.
Waarom die sliblaag zo laat is gevonden blijft een raadsel. Zelfs een volslagen leek (een Kortrijkse rakker die in de buurt heeft gespeeld) in het vak weet dat er daar rondom het Albertpark ondergronds van alles loos is. Het doorwrochte bodem-rapport hierover dateert pas van 12 augustus 2005. Die late bedachte vondst had meteen tot gevolg dat Team Pain zijn overkomst moest uitstellen en daardoor de prijs van zijn vliegtickets met 2.450 euro zag stijgen.

Inzake materiaal is vooral de meerkost voor het beton onbegrijpelijk hoog opgelopen. Van 17.787 euro naar 61.644 euro. De hoeveelheid was 10 procent groter dan voorzien en vooral werden de kwaliteitseisen plotseling hoger genormeerd. En weten dat we in Gent wereldberoemde betonspecialisten hebben.

Men heeft dus zeven Amerikanen laten overkomen om het werk op te knappen. Kostprijs voor reis en verblijf bijna 28.000 euro.
(De baas van Team Pain, een beroemd skater trouwens, is ook nog eens komen kijken, maar ik weet niet of hij zijn reis zelf heeft betaald.)
De 9 weken overnachting van Team Pain in het speelplein De Warande kostten 3.870 euro. En de 5 nachten daarna (het speelplein was gesloten?) in hotel Focus welgeteld 1.175 euro.
Vergoeding voor maaltijden (waarom eigenlijk?): 9.800 euro.
In het contract met de Amerikanen was ook sprake van een “leefgeld” van 20 euro per dag per persoon en voor 70 dagen, maar die post vind ik niet terug in de eindafrekening.
Nu, het team bestond uit toffe gasten, en ze hebben zich hier kostelijk geamuseerd. Werden door onze lokale skaters op de handen gedragen – ze konden het ook! – en waren altijd voorzien van een natje, een droogje en eerder hollandse sigaren.

BUSJE KOM ZO

Zeer interessant is de aangerekende prijs voor de huur van een minibusje “Mercedes”
(5.970 euro).
Hoe vaak hebben ze daarmee gereden en naar waar?
Volgens de nogal verwarrende (want vele) facturen zou men kunnen opmaken dat het team van 27 augustus tot 26 september 3.100 km heeft afgelegd. Van 27 september tot 31 oktober: 3.701 km. En er ook nog een rekening van 266 km voor de eerste vier dagen van november! Gemiddelde per werk- en feestdag ca. 100 km.
Kan tellen voor een afstand van vier km tussen de werf en het slaappaviljoen op het speelplein van Heule.
Het blijft een taboe-vraag: waar zijn die gasten tijdens regen- en feestdagen zoal geweest en waarom?

Inzake materiaal nog even dit.
Niet minder dan 13 firma’s (vzw Jongerenatelier niet meegerekend) hebben overlappend materiaal (gereedschap) geleverd. Een door mij geraadpleegd bezonken werfleider wil de facturen bij een eerste oogopslag al niet meer inzien.
De vzw Jongerenatelier rekent 10.431 euro aan. Werkte ook met onderaannemers (leveranciers, die soms dezelfden waren als voor andere materiaalkosten). In ruil voor de “gratis” geleverde werken en voor de opvolging én voor de (nog te plaatsen) balustraden krijgt de vzw voor 3.057 euro aangekochte machines cadeau.

VUUR EN ANDERE DADEN VAN GOD
In het constructiecontract met Team Pain (dd. 13 juni 2005) staat te lezen dat de Amerikanen zich niet verantwoordelijk achten voor te late leveringen van materiaal, bijzondere weersomstandigheden, enz., maar ook niet voor “vuur en andere daden van GOD”.
Dat is een letterlijk citaat. Dientengevolge zeggen wij:
God is verantwoordelijk voor de eindafrekening.