Stad Kortrijk(dat zijn wij? ik en wij?) pretendeert een “stedenband” te hebben met Wuxi, stad gelegen niet zover van Shanghai. Vorig jaar maart is daar nog een uitgebreide Kortrijkse delegatie naartoe getrokken.
Zie ons stuk van 31.8.05. (En terloops naar de verhalen over Cebu en Tasjkent.)

In het kader van de wederzijdse “letter of intent for friendly exchanges and cooperation” tussen Kortrijk en Wuxi (nooit door de Raad goedgekeurd of besproken) werd recent nog onze burgemeester weer naar ginder uitgenodigd voor een “Sister City Mayors Forum”.
De burgemeester bleef blijkbaar liever in Kortrijk voor de gemeenteraad van 12 september. Dat is goed. Schepenen hadden geen goesting om hem in Wuxi te vervangen.

We hebben daar toen (toen toch?) allemaal een beetje mee gelachen.
Gerenommeerde Nederlandse kranten doen dit ook, bij dit soort zaken. Onze lokale reguliere pers wijdt er geen woord aan. In de gemeenteraad wordt er totaal niet over gerept.

Lees nu eens wat Remco Campert schrijft in De Volkskrant van 2 september 2005. Op de frontpagina.
Titel van het stuk: NAAR CHINA.
Vervang in gedachten Apeldoorn door Kortrijk. Yichang door Wuxi. B en W door ons Schepencollege. CDA door CD&V. De Volkskrant door Het Nieuwsblad, of het Kortrijks Handelsblad. Concertgebouworkest door Happy New Ears.

Daar gaan we.

NAAR CHINA
Soms weet je even niet hoe je het hebt. Dat overkwam me gisteren toen ik in de Volkskrant las over een conflict dat zich in Apeldoorn afspeelt tussen het college van B en W en de meerderheid van de gemeenteraad. In grove lijnen geschetst komt het erop neer dat B en W naar China willen om te zien of er voor enkele tientallen Apeldoornse bedrijven zaken te doen zijn. De stad Yichang heeft een kleine bestuurlijke delegatie en een dansgroep uitgenodigd om tijdens een dansfestijn te komen kennismaken.

De Raad die zegt slechts terloops op de hoogte te zijn gesteld van het voorgenomen zakelijke uitstapje (kosten: 30.000 euro) ziet er niets in. Het lijkt me geen overdreven bedrag voor een delegatie en een dansgroep. Het is een eind vliegen naar China en je wilt natuurlijk ook wel eens een keer de gastheren kunnen trakteren. Al het eventuele latere halen begint met brengen. Luidt een oud Chinees gezegde niet: voor wat hoort wat?
Intussen is bij monde van de fractieleider van het CDA het gevreesde woord “snoepreisje” gevallen. En inderdaad: thuisblijven en speklappen met raasdonders eten zonder dat een dansgroep om je heen dwarrelt, kost minder.
Maar gaat het daar wel om? De fractieleider van GroenLinks in Apeldoorn brengt naar voren dat men niet alleen nauwelijks op de hoogte was van het bekokstoofde reisje, maar ook dat de Raad in meerderheid helemaal niets voelt voor betrekkingen met China.
En daar hoorde ik van op. De Raad van Apeldoorn voelt niets voor betrekkingen met China. Herhaal die zin een paar keer en zie de absurditeit ervan in.
In China is de teleurstelling groot. Men voelt zich geschoffeerd en overweegt maatregelen. We zullen de hulp van de koningin en het Concertgebouworkest moeten inroepen om de Chinese gemoederen weer tot bedaren te brengen.

Tot daar Remco Campert.
Schrijft oneindig beter dan kortrijkwatcher en durft vooral meer (minder lang) te schrijven.
Een plaatselijk journalist die het alhier zou wagen om iets dergelijks inzake Kortrijk en Wuxi te publiceren (bijvoorbeeld op de frontpagina van Het Nieuwsblad) wordt in de gemeenteraad verwijderd uit de persbanken. Mag niet meer naar persconferenties van het College. Krijgt geen primeurtjes meer vanuit het stadsbestuur.